تشریح و آناتومی میگو (فیلم)

در فیلمی که لینک آن در ذیل این مطلب قرار داده شده، نکات کلی از آناتومی میگو به شکل جالبی توضیح داده شده. از علاقمندان دعوت می کنم این فیلم رو دانلود و مشاهده کنند: 

لینک دانلود

مبانی تکثیر و پرورش میگو (بخش اول، زیست شناسی- قسمت پنجم)

مبانی تکثیر و پرورش میگو، بخش اول- زیست شناسی میگو (قسمت پنجم)

نوشته: دکتر Balasubramanian ، دکتر Kannappan و دکتر Vijayan

ترجمه : علی قوام پور

 

دستگاه تنفس

اصلی ترین قسمت دستگاه تنفسی میگوها، از آبشش تشکیل شده است. آبشش‌ میگو به شکل درختی است که از یک تنه محوری با شاخه های جانبی زوج در امتداد آن تشکیل شده است (شکل1).

شکل1: درخت تنفسی در میگوهای پنائیده (Joel و همکاران،2007)

هر انشعاب از آبشش ها به صورت عمود بر محور اصلی قرار گرفته است. دیواره سپتوم طولی، رگ آوران را از رگ وابران جدا می سازد. رگ آوران اصلی، همولنف را به شاخه محوری آبشش انتقال می دهد. رگ های آوران ثانویه همولنف را به سمت شاخه های جفت شده و انشعابات آن ها می رسانند. تبادل گاز در تیغه آبشش انجام می شود. سد آب- همولنف در هر رشته یافت شده و از کوتیکول، اپیتلیوم و غشاء زمینه ای تشکیل شده است. این سد، در انتشار سریع گازها بین آب و همولنف دخیل می باشد. رگ وابران خون اکسیژن دار را از نوک رشته ها به قلب منتقل می کند (شکل2).

شکل2: شریان های آوران (آبی) و وابران (قرمز) در انشعابات آبششی میگوهای پنائیده (Gopel و Wirkner، 2020)

آبشش علاوه بر عملکردهای تنفسی، نقشهای اساسی دیگری همچون تعادل املاح و آب، دفع آمونیاک و جذب کلسیم را نیز بر عهده دارد. آبشش ها همچنین در به دام انداختن و از بین بردن ذرات خارجی در همولنف به ویژه باکتری ها ایفای نقش می کنند.

معرفی میگوهای خانواده پنائیده (در سطح جهان)-3

Metapenaeus affinis

خانواده پنائیده

نام های فائو:

انگلیسی، فرانسوی و اسپانیولی: میگوی Jinga

اسامی رایج و تجاری:

هنگ کنگ: Chung ha، میگوی متوسط (Middle shrimp)

هند: میگوی jinga، Kazhantan chemeen، Chingri

ژاپن: Yoshiebi-zoku

ایران: میگوی سفید سرتیز

اندازه: این میگو سایز متوسطی دارد و معمولا تا 170 میلی متر رشد می کند، با این حال میگوهای این گونه با سایز 220 میلی متر هم گزارش شده اند.

پراکنش: گونه ای دریایی (آب شور) است که در بسترهای گلی و آب های کم عمق ( تا 90 متر) یافت می شود.

قلمرو این میگو در اقیانوس هند و غرب اقیانوس آرام از خلیج فارس تا مجمع الجزایر مالای، هنگ کنگ و تایوان است.

یادداشت:  این میگو در تجارت آبزیان به نام میگوی قهوه ای هندی (Indian brown) شناخته می شود. در پاکستان، سواحل غرب و جنوب شرقی هندوستان، سواحل مالایا و هنگ کنگ اهمیت تجاری بالایی دارد. به میگوی moyebi Metapenaeus شباهت زیادی دارد که به زبان چینی، به نام میگوی متوسط نیز معروف است. به Metapenaeus ensis یا میگوی پشت چرب (Greasy back) نیز شبیه است. در کشور مالزی در استخرهای آبزی پروری، پرورش داده می شود. گوشت سفت و خوشمزه ای داشته و به روش های مختلفی طبخ می شود.

چرخه پیچیده زندگی ماهی سی باس آسیائی

چرخه زندگی پیچیده ماهی سی باس آسیائی

باراموندی چرخه زندگی پیچیده ای دارد که شامل مراحل زندگی در آب شیرین، مصب رودخانه و دریا است. به طور کلی، در فصل بارندگی، ماهی هایی که به بلوغ جنسی رسیده اند به کمک جریانات قوی در رودخانه ها و انهار به سمت مصب های ساحلی مهاجرت می نمایند.

بین ماه های سپتامبر و مارس در مصب های کم عمق با بستر گلی، ماهی باراموندی به دلیل افزایش رطوبت هوا بهترین شرایط را به لحاظ شوری و دما برای تخمریزی در اختیار دارند. تخم‌ریزی معمولاً در هنگام شب و در زمان جزر و مد انجام می‌شود و به نظر می‌رسد با چرخه ماه قمری در ارتباط باشد. در شب های پس از ماه کامل و ماه نو، بیشترین فعالیت تخم ریزی ثبت شده است.

لاروها پس از تفریخ در زیستگاه های جزر و مدی موقت یا باتلاق های ساحلی مستقر می شوند که به نظر می رسد به عنوان منطقه نوزادگاهی برای ماهی ها تا پایان سال نخست زندگی، منطقه مناسبی باشد. باراموندی های جوان در طول سال اول زندگی خود در تالاب های حرا و دشت های سیلابی رشد نموده و سپس پیش از مهاجرت به رودخانه ها و نهرهای آب شیرین، حرکت خود را به سمت دریاهای کم عمق ساحلی آغاز می کنند. در اینجا سه تا چهار سال را تا رسیدن به مرحله بزرگسالی طی می نمایند. این ماهی ها، تا زمان دسترسی به آب شیرین، در مناطق ساحلی و مصبی باقی می مانند.

1. ماهی باراموندی در سن 3 تا 4 سالگی از نظر جنسی بالغ می شود. نرها از حدود پنج یا شش سالگی به بعد به ماده تبدیل می شوند، اما برای این تغییر جنسیت به آب شور نیاز دارند. آنها می توانند حداقل تا 20 سال زندگی کنند.
2. در آغاز فصل مرطوب (اکتبر)، ماهی های رسیده جنسی از رودخانه‌های آب شیرین به مصب‌های ساحلی مهاجرت می‌کنند تا تخم‌ریزی نموده و تخم‌ها و اسپرم‌ها را در آب رها سازند. یک ماده بزرگ می تواند در طول فصل تخم ریزی تا 32 میلیون تخم تولید کند.
3. تنها 24 ساعت پس از لقاح، بچه ماهی باراموندی تقریباً آماده بیرون آمدن از تخم است.
4. پس از تفریخ، لاروها هنوز به طور کامل رشد نکرده اند. چشم ها و دهان لارو در این زمان هنوز بسته است و لاروها باید به منابع داخلی مواد مغذی از کیسه زرده متکی باشند.
5. مد و سیلاب های فصلی در فصول بارش، تخم ها و لاروها را به زیستگاه های حرا و تالاب ها منتقل می کنند. در روز دوم یا سوم زندگی، چشم ها و دهان باز شده و لاروها شروع به جستجو برای غذا می نمایند. اولین موجودات زنده‌ای که لاروها از آن ها تغذیه می کنند زی شناوران ریز همچون کوپه پودا می باشند.
6. در پایان فصل مرطوب (آوریل)، دشت های سیلابی شروع به خشک شدن نموده و بیشتر بچه ماهی ها به سمت بالادست و آب شیرین مهاجرت می کنند. برخی نیز در مناطق مصبی و خوریات باقی می مانند.
7. پس از یک سال، اندازه بچه ماهی های باراموندی ها به 30 تا 40 سانتی متر رسیده و به شکارچیان فرصت طلب حریصی تبدیل می شوند.

کتاب زیست شناسی میگوهای پنائیده

یکی از بازدیدکنندگان محترم در مورد کتابی حاوی مطالب آناتومی میگو درخواستی داشتند. این مطلب رو به معرفی کتاب ارزشمند زیست شناسی میگوهای پنائیده اثر Dall اختصاص داده ام. امیدوارم مورد استفاده قرار بگیره:

لینک دانلود

دسته بندی انواع زئوپلانکتون (زی شناوران جانوری)

بر اساس محتوای پروتئینی، زی شناوران (پلانکتون های) دریایی را می توان به عنوان فیتوپلانکتون (زی شناوران  گیاهی) و زئوپلانکتون (زی شناوران جانوری) طبقه بندی کرد. زئوپلانکتون ها بر مبنای زیستگاه، توزیع عمقی، اندازه و چرخه زندگی دسته بندی می شوند (Omori and Ikeda 1984).

بر اساس زیستگاه، زئوپلانکتون ها به عنوان پلانکتون های دریایی یا Haliplankton و پلانکتون  های آب شیرین یا Limnoplankton طبقه بندی می شود.

بر اساس زیستگاه، پلانکتون های دریایی به شرح زیر تقسیم می شوند:

پلانکتون های اقیانوسی: پلانکتون هایی که زیستگاه آن ها ورای منطقه فلات قاره می باشد.

پلانکتون های Neritic: زیستگاه این دسته از پلانکتونها در منطقه بین خط جزر و مدی تا حاشیه داخلی فلات قاره می باشد.

پلانکتون های آب لب شور: پلانکتون هایی که زیستگاه آنها در آب های لب شور نظیر مناطق مصبی، خوریات، تالاب ها، رویشگاه های مانگرو و ... می باشد.

بر اساس توزیع عمقی، زئوپلانکتون ها به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

Pleuston: پلانکتون های موجود در سطح آب دریا

Neuston: پلانکتون هایی که در منطقه زیر سطح دریا تا عمق چند ده میلی متری سطح یافت می شوند

پلانکتون های اپی پلاژیک: پلانکتون هایی که زیستگاه آن ها بین 0 تا 300 متری سطح آب است. این گروه به دو بخش دسته بندی شده است:

• اپی پلانکتون های فوقانی: بین عمق 0 تا 150 متر
• اپی پلانکتون های تحتانی: بین بین عمق 150 تا 300 متر

پلانکتون های مزوپلاژیک: پلانکتون هایی هستند که زیستگاه شان بین 300 تا 1000 متر است و به دو گروه تقسیم می شوند:

• مزوپلانکتون های فوقانی: بین 300 تا 700 متر
• مزوپلانکتون های تحتانی: بین 700 تا 1000 متر

پلانکتون های باتی پلاژیک (Bathypelagic): بین اعماق 1000 تا 3000 متر یافت می شوند.

پلانکتون های آبیسوپلاژیک (Abyssopelagic): زیستگاه آن ها بین عمق 3000 تا 4000 متر است.

پلانکتون های اپی بنتیک: زیستگاهشان روی سطح بستر اقیانوس هاست.

بر اساس اندازه، انواع زئوپلانکتون ها را در دستجات مختلفی به شرح ذیل قرار داده اند:

Femtoplankton ها : اندازه آن ها بین 0.02 تا 0.2 میکرون است (نظیر ویروس های دریائی)

Picoplanktonها: اندازه آن ها بین 0.2 تا 2 میکرون است (مثل Chrysophyta)

نانوپلانکتون ها: اندازه آن ها بین 2 تا 20 میکرون است (نظیر دینوفلاژلا ها و دیاتومه ها)

میکروزئوپلانکتون ها: سایز 20 تا 200 میکرون دارند (روتیفرها و ناپلی کوپه پودا)

مزوزئوپلانکتون ها : سایز آن ها بین 200 میکرون تا 2 میلی متر است (مثل کوپه پودا، کلادوسرا و کتوگناتا)

ماکروزئوپلانکتون ها: سایز آن ها بین 2 تا 20 میلی متر است (نظیر شانه داران، آبفشان ها و دولیولیدها)

مگالوزئوپلانکتون ها: اندازه آن ها بیش از 20 میلی متر است (نظیر ژله فیش ها)

بر اساس چرخه حیات، زئو پلانکتون ها را در دو گروه تقسیم بندی کرده اند:

Holoplankton ها: زی شناورانی که در طول چرخه زندگی خود حالت پلانکتونی دارند شامل تینتینیدها، کوپه پودا، کتوگناتها  و کلادوسرا.

Meroplankton ها: جانورانی که تنها در بخشی از حیات خود زندگی پلانکتونی دارند مانند لارو ماهی ها و لارو ولیجر (لارو نرم تنان).

منبع: 

Basic and Applied Zooplankton Biology

نوشته: Perumal Santhanam، Ajima Begum و Perumal Pachiappan

 

مبانی تکثیر و پرورش میگو (بخش اول: زیست شناسی میگو، قسمت چهارم)

در ادامه مطالب مرتبط با زیست شناسی میگو، در لینک زیر، قسمت انتهایی تغذیه میگو مشتمل بر روده میانی و خلفی و رفتار تغذیه ای میگوها قرار داده شده است. 

لینک دانلود

پوست اندازی در میگوها

همانند سایر سخت پوستان، میگوها نیز دارای اسکلت خارجی هستند که رشد آنها را محدود می سازد. به همین دلیل و برای رشد، می بایست پوست اندازی نموده و اسکلت خارجی خود را به صورت دوره ای تعویض کنند.  

به اسکلت خارجی میگو،کوتیکول نیز گفته می شود که عمدتا از کیتین، املاح کلسیم، پروتئین و چربی تشکیل شده است. کوتیکول پوسته ای محکم است که از بدن میگوها محافظت می کند با اینحال محدود کننده رشد میگوها نیز می باشد. متناسب با رشد، حجم بدن میگو نیز با محدودیت اسکلت خارجی (کوتیکول) مواجه می شود. از این رو فرآیند پوست اندازی به عنوان عامل برطرف کننده محدودیت رشد، این روند را تداوم می بخشد.  اما همین موضوع، به نمودار رشد میگوها، شکلی پلکانی (و نه خطی) داده است.  

 

به طور کلی، فرآیند پوست اندازی در میگوها دارای سه مرحله عمومی است:

مرحله پس از پوست اندازی (Postmolt): در این مرحله میگو در حال بازیافت انرژی و فعالیت خود بعد از صرف انرژی بالا برای پوست اندازی قبلی است. میگوها برای رشد خود و تطبیق اندازه بدن با پوسته جدید، مقدار زیادی آب جذب می نمایند.  

مرحله بین دوبار پوست اندازی (Intermolt): در طول این مرحله، فعالیت میگوها به روال معمول بازگشته، تغذیه در حداکثر میزان خود قرار دارد. رشد میگو در این مرحله با شیب ثابتی تداوم داشته و پوسته عملکرد حفاظتی خود را بازیافته است.

مرحله پیش از پوست اندازی (Premolt): میگو برای پوست اندازی بعدی آماده می شود. فعالیت های تغذیه ای میگوها در این مرحله کاهش یافته و کوتیکول جدید در زیر پوسته فعالی در حال شکل گیری است.  

 

لینک مشاهده تصویر بزرگتر

فیلمی که در لینک زیر قرار داده شده است، مرحله پوست اندازی نهایی یک میگوی آب شیرین را نمایش می دهد:

لینک دانلود

مبانی تکثیر و پرورش میگو (قسمت اول: زیست شناسی میگو، بخش سوم)

ظرف چند روز گذشته، تأخیر اندکی در تداوم مطلب آموزشی زیست شناسی میگو، از سلسله بحث های مبانی تکثیر و پرورش میگو حادث شد که دلیلش، جستجو برای یک منبع قابل استناد و معتبر برای ادامه بحث باشه به نحوی که اولا، مطالبش عمومی و شامل تمام سخت پوستان نباشه و ثانیا، حرف تازه ای رو تقدیم علاقمندان کنه. به همین دلیل، مطلبی که در زیر، لینکش رو به اشتراک گذاشته ام، تا حد زیادی جنبه تألیفی داره و گردآوری شده از منابع متنوع فارسی و انگلیسی است. 

لینک دانلود

هپاتوپانکرآس (اهمیت و عملکرد)

هپاتوپانکراس به عنوان غده گوارشی یا غده روده میانی، عضوی از دستگاه گوارش بندپایان (میگو) و نرم تنان است. عملکردهای مربوط به هپاتوپانکرآس در سخت پوستان، در پستانداران به طور جداگانه توسط کبد و لوزالمعده (پانکرآس) ارائه می گردد. هپاتوپانکراس غده ای است که مجاری آن به فضای معده باز می شوند...

در لینک ذیل، متن کوتاهی در زمینه اهمیت و عملکرد این اندام تهیه و تقدیم گردیده است. امیدوارم مورد استفاده عزیزان بازدید کننده واقع شود.

لینک دانلود