مروری بر بهبود دهنده های کیفی آب در استخرهای پرورش

امروزه محصولات متعددی به عنوان بهبود دهنده های کیفی آب استخر های پرورش در نمایشگاه های بازرگانی محصولات آبزیان به نمایش گذاشته شده و یا در خصوص آن ها تبلیغ می شود. این محصولات شامل بسیاری از برندهای مبتنی بر باکتری (با نام عمومی پروبیوتیک) برای بهبود کیفیت آب، زئولیت برای حذف آمونیاک و سایر مواد سمی از آب، ترکیبات معدنی برای اصلاح غلظت یونی در آب، کودهای سیلیکات برای تقویت شکوفایی دیاتومه ها، کودهای معدنی، مواد آهکی و محصولات مبتنی بر اسید هیومیک می باشد. برخی از این محصولات در صورت بکارگیری در زمان درست و استفاده صحیح، موثر خواهند بود.

در این خصوص پروفسور کلود بوید در مقاله ای ترویجی در سال 2019، توضیحاتی را ارائه نموده که در لینک ذیل، ترجمه ای از آن را به اضافه برخی توضیحات (در پرانتز) آورده ام. امیدوارم مورد استفاده علاقمندان قرار گیرد. 

لینک دانلود

 

اصطلاحات مورد استفاده در تولید میگوهای عاری از بیماری (مقاله به زبان اصلی)

با توجه به اینکه مقاله ارائه شده در پست قبل (به زبان فارسی)، فایلی مشابه به زبان انگلیسی نیز داشت، از این رو در لینک ذیل مقاله انگلیسی مشابه را که خانم آلدای سانز از محققین برجسته علم اپیدمیولوژی نگاشته اند به حضور تقدیم می کنم. امیدوارم هردو مقاله مورد توجه و استفاده علاقمندان واقع شود:

لینک دانلود

قدرتْ مغز صاحبش را می‌خورد

قدرتْ مغز صاحبش را می‌خورد

وب سایت ترجمان : اگر قدرت یک داروی درمانی بود، فهرست بلندی از عوارض جانبی را با خود به همراه داشت. این دارو می‌تواند از خود بیخود کند، می‌تواند به فساد بکشاند، حتی می‌تواند موجب شود تا هنری کیسینجر به این باور برسد که از از نظر جنسی مرد جذابی است. اما آیا قدرت می‌تواند باعث آسیب مغزی شود؟

برای رسیدن به قدرت ذکاوت لازم است. باید موقعیت‌شناس باشی و ذهن دیگران را بخوانی و واکنش‌های بجا و مناسب نشان بدهی. اما اگر چنین است، پس چرا دنیا مملو است از قدرتمندانی که انگار بویی از عقل و منطق به مشام آن‌ها نخورده است؟ مجموعه‌ای از تحقیقات نشان می‌دهد صاحب قدرت بودن، تأثیرات عمیقی بر ذهن ما و کارکردهایش می‌گذارد.

لینک مشاهده در وب سایت ترجمان

فرضیه اسکان یا تطابق ویروسی در میگوها

 

در این نمودار فرضیه پروفسور Flegel که در سال 2009 ارائه گردید، برای مکانیسم پدیده " تطابق ویروسی" توضیح داده شده است.

این فرضیه بیان می کند که : پس از ورود ویروس به سلول ، بخش های مختلف RNA پیام رسان ویروس (mRNA) توسط سلول میزبان در طول های مختلف به شکل DNA خطی و حلقوی کپی می شود. برخی از این قطعات به ژنوم میزبان وارد و در صورت قرار گرفتن در ژنوم تخمک و اسپرم قابلیت توارث می یابند. بعضی از این EVE ها (عناصر ویروسی درون زا یا endogenous viral elements) تولید RNA آنتی سنس می کنند که می تواند به mRNA ویروس تازه وارد شده به سلول متصل و منجر به تخریب آن شود و موجب کنترل آلودگی ویروسی گردد.

در لینک ذیل علاقمندان می توانند مقاله مربوط به این فرضیه را که به تازگی در سایت Aquaculture Alliance منتشر شده مشاهده نمایند:

لینک دانلود

مبانی احداث توالت میگو و خروجی مرکزی

استخرهای آبزی پروری دارای اکوسیستم پویا و پیچیده ای می باشند که پرورش موجود هدف و ارگانیسم پرورشی به شیوه مطلوب در آنها صرفاً در صورت مدیریت مناسب چرخه مواد مغذی و پسماندهای دفعی موجود در بستر میسّر خواهد بود.

به منظور مدیریت بار مواد آلی بستر و بهینه سازی نرخ تجزیه این مواد، روش های متنوع فیزیکی، شیمیائی و زیستی( بیولوژیک) مورد استفاده قرار می گیرد که از آن جمله می توان به تعویض آب، لای برداری، هوادهی، آیش مزارع در بین دو دوره پرورش، آهک و غیره اشاره نمود.

در این رابطه، در سال های اخیر، مفهوم نوینی با عنوان " توالت میگو" یا "خروجی مرکزی" نیز توسط آبزی پروران به کار گرفته شده است.

لینک ذیل ترجمه متنی است که در سال 2018 در نشریه Aqua International به چاپ رسیده و در خصوص مفهوم توالت میگو و مبانی احداث آن توضیح داده است. امیدوارم مطالعه این مطلب، مورد توجه علاقمندان و بازدیدکنندگان محترم وبلاگ واقع شود:

لینک دانلود

چشم انداز تولید غذاهای دریایی مبتنی بر کشت سلول( Cellular Seafood Production= CSP)

از این پس به لیست روشهای تولید غذاهای دریایی، شامل صید از دریا و آبزی پروری، می توان کشت سلولی در آزمایشگاههای استریل را نیز اضافه نمود. محصولات این فرآیند ، که حتی از آن به عنوان آبزی پروری سلولی نیز یاد شده است ، غذاهای دریایی آزمایشگاهی، مبتنی بر سلول ، کشت سلولی ، یا غذاهای دریایی آزمایشگاهی نامیده می شوند. اصولاً ، کاربرد روشهای مهندسی زیست شناختی بافت، در تولید پروتئینهای مصنوعی عضله می باشد که یکی از مصارف آن در تولید غذاست. ارزش غذایی این محصولات را می توان از نظر بیولوژیک، باغذاهای دریایی حاصل از روش های رایج، معادل دانست.... ادامه در لینک ذیل:

لینک دانلود

مقاله کوتاه : چرا مدیران موفق بیشتر وقتشان را با بهترین افرادشان می‌گذرانند؟

مدیران بزرگ، بیشتر وقت خود را با بهترین کارکنانشان صرف میکنند. این رویکرد ممکن است کمی غیرمنطقی به نظر برسد؛ زیرا برخی تصور میکنند که کارکنان موفق، به طور خودکار وظایفشان را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهند و نیازی به توجه و تمرکز مدیران ندارند. در مقابل، کارکنان ناکارآمدتر باید زیر نظر مدیران قرار بگیرند تا اشتباهاتشان مشخص شود. در غیر اینصورت، عملکرد کل گروه تضعیف خواهد شد.

اگرچه تمرکز روی کارکنان ضعیف و چالش‌برانگیز، ضروری است، لکن باید بدانید که مدیران بزرگ، دقیقا خلاف این کار را انجام می‌دهند و در عمل، روی افراد شاخص خود سرمایه‌گذاری می‌کنند.

متأسفانه، بسیاری از مدیران کم‌تجربه فرض را بر این می‌گذارند که کار اصلی‌شان در سازمان، کنترل و نظم بخشی است. اگر "کنترل" به‌عنوان نقش کلیدی یک مدیر در نظر گرفته شود، آن‌گاه اولویت مدیران، تمرکز روی کارکنان ضعیف‌تر خواهد بود؛ زیرا آنها به کنترل و نظارت بیشتری نیاز دارند. علاوه بر این، اگر "نظم بخشی" به کارها را نیز بعنوان وظیفه اصلی مدیران تلقی کنیم، باز هم اقدام برای منظم ساختن کارکنان بی‌نظم، اولویت خواهد یافت.

مدیران بزرگ معتقدند که کنترل و نظم‌بخشی اهمیت دارند، لکن اولویت اصلی نیستند. از نظر ایشان، مهم‌ترین نقش یک مدیر، نقش «کاتالیزور» است؛ یعنی تبدیل استعدادها به عملکردها. بنابراین، وقتی آنها برای یک کارمند وقت می‌گذارند، هدفشان کنترل و نظم‌بخشی نیست، بلکه تلاش می‌کنند در ذهن او کندوکاو کرده تا راه‌های بهتری را برای شکوفاکردن استعدادهای درونی او و تبدیل آنها به عملکرد درخشان پیدا کنند.

اگر مدیران چنین نگرش و نگاهی به نقش‌شان داشته باشند، آن‌گاه به طور خودکار، بیشتر وقت خود را صرف بااستعدادترین افرادشان خواهند کرد؛ زیرا شکوفاشدن حداکثری استعدادهای متعدد و فراوان، به معنی پرداختن سازمان به کارهای بزرگتر و نتیجه دادن وقت و انرژی صرف شده میباشد. باید دقت داشت که بی‌تفاوتی نسبت به کارکنان پربازده، انگیزه آنها را نابود خواهد کرد.

مدیران بزرگ میدانند که تمرکزشان روی افراد خاص، باعث الگوسازی و رواج رفتارهای مورد نظرشان میگردد. مدیران بزرگ بخوبی می‌دانند که کارمندان، همواره نظاره گر رفتارهای آنها هستند. پس، تلاش میکنند که از طریق وقت گذاشتن برای کارمندان بااستعداد و «سوپراستارهای سازمان»، از آنها الگوهای مناسبی برای سایر کارمندان بسازند.

توجه داشته باشید که با تمرکز بیش از حد روی کارمندان ضعیف، ضعف و ناکارآمدی را در سازمان رواج خواهید داد.

منبع : گالوپ

اقتباس از کانال تلگرامی : مدیران منابع انسانی تعالی اندیش

مطالعه اکولوژیکی جلبک های قرمز ماکروسکوپی سواحل استان بوشهر ( مقاله )

جلبک­­­های قرمز با داشتن حدود 4000 گونه ازنظر اکولوژیکی بسیار بااهمیت بوده و ازلحاظ اقتصادی کاربرد فراوانی دارند. مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تنوع زیستی تراکم جلبک‌های قرمز سواحل خلیج‌فارس در استان بوشهر طی ۲ مرتبه نمونه‌برداری (فصل گرم و سرد) در سال 91 در سه ایستگاه گناوه، دانشگاه بوشهر و نیروگاه اتمی صورت گرفت. جهت محاسبات بوم‌شناختی جلبک قرمز از روش نمونه‌برداری ترانسکت خطی با سه تکرار استفاده گردید. پس از شناسایی گونه‌ها، تعداد هرگونه در کودارات­ها به‌عنوان فراوانی ثبت گردید تا در تحلیل‌های آماری و محاسبه شاخص‌ها مورداستفاده قرار گیرد.جلبک‌های قرمز شناسایی‌شده در این مطالعه شامل ۲۳ گونه از ۸ خانواده می‌باشند. بیشترین تراکم جلبک‌های قرمز در ایستگاه نیروگاه (9/۱±6/۸ عدد در مترمربع)، در منطقه پایین کشندی (7/۲±6/۹ عدد در مترمربع) و در فصل بهار (9/۱±7/۸ عدد در مترمربع) مشاهده گردید که دلایل آن را به ترتیب می‌توان به صخره‌ای بودن ایستگاه نیروگاه از جهت دارا بودن تکیه‌گاه مناسب جهت اتصال و رشد جلبک­ها، عمق بیشتر آب در منطقه پایین کشندی و متناسب بودن هوا در اوایل بهار نسبت داد. گونه Laurencia snyderia از بیشترین تراکم (8/۶±2/۱۸ عدد در مترمربع) و گونه Gracilaria corticata دارای بیشترین زی­­­­توده (60/۲۶±۵9/۵۲ گرم وزن خشک بر مترمربع) در میان جلبک‌های قرمز نمونه‌برداری شده در تمام ایستگاه‌ها محسوب می‌شود. بیشترین مقدار شاخص شانون (4/۲) و یکنواختی زیستی (898/0) مربوط به ایستگاه نیروگاه بوده که علت آن می‌توان به دلیل مطلوبیت بالای این زیستگاه به جهت دارا بودن شیب کم و وسعت بالای منطقه کشندی مربوط دانست. بیشترین مقدار شاخص مارگالف (56/۲) متعلق به ایستگاه دانشگاه می‌باشد. بیشترین تنوع (21/۲) و بهترین غنای گونه‌ای (6/۲) مربوط به منطقه میان کشندی (MML) بوده که نشان‌دهنده شرایط مناسب منطقه ازلحاظ نور و رطوبت برای رشد جلبک‌های قرمز است.

لینک دانلود

گفتمان باکتریایی ( مقاله )

چند سال پیشتر که بیماری EMS یا سندروم مرگ زود رس به تازگی در ادبیات صنعت پرورش میگو شایع شده بود ، واژه Quorum sensing تقریبا به معنی " رسیدن به حد نصاب در جمعیت های باکتری " را نیز برای نخستین بار شنیدم . در ابتدا به نظرم این اصطلاح چیزی شبیه رسیدن جمعیت باکتری به بار ( load ) مشخص برای ایجاد بیماری در میزبان بود . اما به تدریج ، این عبارت ، برام جالب تر شد و بار معنایی بیشتری پیدا کرد . به ویژه مقالاتی که در این خصوص خوندم نشون می داد که از کار انداختن این سیستم کوئوروم سنسینگ ، یه جورایی می تونه به عنوان پاشنه آشیل خیلی از عوامل بیماری زا عمل کنه . 

سال گذشته در نشریه ای که شرکت بایومین ، از شرکت های صاحب نام در زمینه تولید پروبیوتیک های دام و طیور و آبزیان ، منتشر کرده بود ، مقاله ای رو خوندم که در عین سادگی و روانی ، حاوی اطلاعات با ارزشی با محوریت کوئوروم سنسینگ بود . امروز که تصمیم گرفتم بعد از مدت ها ، متنی رو ترجمه و با اون وبلاگ رو به روز رسانی کنم ، ترجیح دادم به سراغ این مقاله برم . از این رو ترجمه مقاله رو که به قلم خانم باربارا وبر هست در این مطلب قرار داده ام و امیدوارم مورد پسند بازدید کنندگان قرار بگیره .

لینک دانلود

بخش خصوصی یا بخشک های خصوصی؟

بخش خصوصی یا بخشک های خصوصی؟

پدرام سلطانی

اینکه چرا بخش خصوصی ما تاکنون نتوانسته سهم شایسته ای در اقتصاد کشور داشته باشد همه اش به دلیل نفت و اقتدار دولتها و سهم بالای دولت و شبه دولتیها در اقتصاد نیست. گرچه این دلائل و دهها دلیل بیرونی دیگر سهم زیادی در کوچک و ضعیف ماندن بخش خصوصی داشته و دارند، که درست است، اما نباید دلائل درونی این پس ماندگی را نادیده گرفت.

بخش خصوصی ایران چند ضعف بنیادین دارد.

 یکم اینکه مجهز به دانش روز مدیریت نیست. دانش تخصصی بخش خصوصی در مدیریت راهبردی، مالی، منابع انسانی، بازاریابی و فروش، عملیات، ریسک؛ و سایر اجزای مدیریت پایین است. البته نسل جدید ما در این زمینه در حال پیشرفت است.

 دوم اینکه خلاقیت و نوآوری در بخش خصوصی ایران پایین است. همه منتظرند که دلاوری پیدا شود و دست بکار جدیدی بزند و سپس آنان فوج فوج از پی او روان شوند و آنقدر آن کار را تکرار کنند تا ظرفیت تولید چند برابر مصرف شود و بعد یکی پس از دیگری کرکره ها را پایین بکشند. و باز هم روزنه امید اینکه نسل جوان خلاق تر و در نوآوری جسورتر است.

 سوم اینکه بخش خصوصی ایران جهانی نیست. مهارت ها و انگیزه های بخش خصوصی ایران برای تعامل جدی، پویا و کنشگرانه با همتایان خود در دنیا پایین است. و این چنین است که بخش خصوصی حتی در زمانی که دولت به این نتیجه رسید که باید از جایگزینی واردات به توسعه صادرات روی آورد، هنوز در پی تولید برای بازار داخل بود و هنوز از سرمایه گذاری مشترک، تولید مشترک، تولید برون مرزی و انواع روشهای جهانی شدن پرهیز داشت.

 و چهارم اینکه بخش خصوصی از یکپارچگی گریزان است و آنرا به ضرر خود می داند. بخش خصوصی ایران مجمع الجزایری است که هر کدام سعی دارند پرچم خود را بالاتر از دیگری نگه دارند و در نفی یکدیگر داد سخن بدهند.

این مجمع الجزائر این چنین است:

واردات: عموماٌ وارد کننده مذموم است. او مقصر ناکامی های تولید ملی و بیکاری کشور شناخته می شود. در این میان گروهی از واردکنندگان سعی می کنند به عنوان "واردکنندگان مواد اولیه و ماشین آلات" دامن خود را از دیگر وارد کنندگان منزه نگه دارند.

 صادرات: صادر کنندگان در بادی امر گروه موجه تری هستند. اما در میانشان گروهی بنام "پیله وران" متهم به خراب کردن بازار صادراتی و صدور کالای بنجل هستند. گروهی دیگر، یعنی "صادر کنندگان مواد خام"، عملاٌ آورده ای برای کشور ندارند و ثروت ملی را به بهای اندک می فروشند و گروه بعدی که "صادرکنندگان محصولات نفتی و پتروشیمی" باشند از رانت نفت و گاز ارزان بهره می برند.

 خدمات: در بخش خدمات عده زیادی "دلال" نامیده می شوند که هیچ ارزشی برای اقتصاد بوجود نمی آورند و متهم اصلی گرانی هستند. عده زیاد دیگری در کار "خدمات غیر مولد" هستند که کسب و کارهای کاذب و مخرب اقتصاد ملی قلمداد می شوند. گروهی هم "سوداگر" نامیده می شوند که از ناکارامدیهای بازار بهره می جویند و به "سفته بازی" مشغولند.

 تولید: تولیدکنندگان برترین گروه از بخش خصوصی شناخته می شوند، اما فقط کسری از ایشان. زیرا در میان تولید کنندگان نیز گروهی به عنوان "تولید کننده کالای بنجل و بی کیفیت" در مظان اتهام هستند و گروهی دیگر به دلیل عمق کمتر تولید، "مونتاژکار" نامیده می شوند و کارشان واجد ارزش واقعی نیست. 

این چنین است که بخش خصوصی یا در حال برچسب زدن به خودش است یا برچسبهایی را که از بیرون به او می زنند می پذیرد و ترویج می کند. و بخش خصوصی ما مرتباٌ از بزرگتر شدن سهم دولت در اقتصاد و سیطره بخش عمومی غیر دولتی بر اقتصاد انتقاد می کند، اما به این نکته توجه نمی کند که این دو بخش آرام و بدون ستیز درونی و بدون اختلاف سرشان به کارشان گرم است و در عین بهره وری کمتر از بخش خصوصی اما با فراغت از تضاد درونی بیشتر و بیشتر رشد می کنند و در محافل خود به مطایبه از هم می پرسند: "کدام بخش خصوصی؟!"

و چون بخش خصوصی ما جهانی هم نشده است در نیافته است که همتایانش در دنیا خود را در این کلیشه ها گرفتار ننموده اند و هر کسی که در چارچوب "قانون" فعالیت کند محترم و مقبول است. آنها همه زیر پرچم "بخش خصوصی قانونمند" یک دل و یک صدا کار و همکاری می کنند.

داستان بخش خصوصی ما، یا مای بخش خصوصی، داستان غریب اما قریبی است. ما هم چون فرزندان خلف این ملت هیچکداممان یکدیگر را قبول نداریم. چون درفرهنگ خود از تفاوتهای قومی، زبانی، دینی و مذهبی سرمایه نساخته ایم بلکه دستاویز اختلاف و نزاع بوجود آورده ایم، بیشتر در جستجوی مایه های اختلافیم. نیاموخته ایم که راه رشد و بالندگی از پیوستگی و همبستگی می گذرد. از این روی بجای اینکه با کمک یکدیگر بزرگراهی برای رشد و توسعه بسازیم، ترجیح می دهیم کوره راهی اختصاصی برای رساندن بار خود به مقصد داشته باشیم.