شکوفایی مضر جلبکی (HAB's) چیست؟

شکوفایی مضر جلبکی (HAB's) پدیده ای است که در آن بعضی گونه های جلبکی، در دریاها، اقیانوس ها، دریاچه ها و رودخانه ها به سرعت رشد و تکثیر می نمایند. این پدیده به دلایلی همچون سمیت برخی گونه ها، آلودگی آب های مورد استفاده و یا حتی متابولیت های ناشی از فساد جلبک های مرده، برای انسان، آبزیان و محیط زیست مضر باشد. در فیلم زیر این پدیده بیشتر توضیح داده شده است. این توضیح لازم است که فیلم ارائه شده در لینک ذیل، به زبان انگلیسی است که تولید زیر نویس توسط مؤسسه Vidubia و اصلاح برخی واژه ها برای تصحیح زیرنویس توسط اینجانب انجام شده است. امیدوارم مورد توجه و استفاده علاقمندان واقع شود.

لینک دانلود فیلم

اثر تغییرات اقلیمی بر پرورش میگو (تصویر)

 

 

مشاهده تصویر بزرگتر

Silvofishery یا Aqua Silviculture چیست؟ (قسمت پایانی)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

ملاحظاتی که می بایست در راه اندازی سامانه Silvofishery مد نظر قرار گیرند به شرح ذیل می باشد:

مشکلات

وضعیت استخرها و دیواره آن ها به دلیل فرسایش دائما در معرض تغییر است. از طرفی، خاک رویشگاه های حرّا نسبتاً سست بوده و از فشردگی کمی برخوردار است (اغلب رسی-ماسه ای با مواد آلی فراوان است). بنابراین شیب دایک باید 1:2 یا 1:1.25 بوده و ضریب فشردگی لایه ها می بایست در حدود 40 درصد باشد. برای پرهیز از نشت آب از دیواره ها، خاک در مرکز دایک باید دارای نفوذپذیری کمی (به عنوان مثال دارای هسته رسی) باشد.

اگرچه یکی از اهداف Silvofishery  افزایش درآمد ساکنین محلی است، با این حال حفاظت از رویشگاه های حرا بایستی عمیقاً مورد توجه قرار گیرد. البته در ابتدای راه اندازی این سیستم، با توجه به اینکه درختان حرا هنوز جوان هستند مشکلات کمتری وجود دارد. اما با رشد نهال های حرّا تولید ماهی به دلیل سایه اندازی بر آب (Shading) و نیز حضور شکارچی، تولید ماهی نیز کاهش می یابد. به عنوان مثال حوضچه های پروژه Cilacap طی 4 سال کاملاً با درختان حرا پوشانده شد. به همین دلیل توصیه می شود کاشت نهال ها به تدریج انجام شود. به عنوان مثال، هر شش ماه تا یک سال، صرفاً در 10 تا 15 درصد از سطح مورد نظر نهال غرس شود.  

ملاحظات

در مرحله مکان یابی لازم است کیفیت آب، نوع خاک، تغییرات جزر و مدی، ورودی و خروجی آب، گونه های درختان حرا و گیاهان موجود در منطقه، دسترسی به نیروی کار، دسترسی به بازار و مصرف کنندگان محصولات مورد ارزیابی قرار گیرد.

برای احداث سیستم، طراحی، مصالح مناسب، نیروی کار، و مجوزات قانونی می بایست به نحو مناسب تأمین شود.

برای انتخاب گونه مناسب نهال های حرّا، باید به گونه مناسب، کیفیت نهال، قیمت، منبع عرضه و کیفیت حمل و نقل توجه گردد.

در مرحله انتخاب آبزی، لازم است میزان سازگاری، ارزش اقتصادی، بومی و یا غیر بومی بودن گونه و روش تولید لارو مورد توجه واقع شود.

در ملاحظات محیطی و محلی، توجه به مسائلی همچون کمیت و کیفیت آب، قابلیت اتکاء منبع تأمین آب، امکان تامین بچه لارو آبزیان از محیط وحشی و شکارچیان طبیعی (جانوران گوشتخوار) لازم است.

مواردی که می بایست در طول دوره پرورش به آن ها توجه شود عبارتند از: وضعیت رشد و بقا، تغییر در تراکم آبزی، کیفیت آب (مشاهده روزانه)، مقدار کود مصرفی، مدیریت تغذیه، سلامت آبزی، برداشت، فروش، بازدیدکنندگان، حوادث غیرمترقبه و ترازنامه هزینه و درآمد.

و به منظور شناخت جامعه محلی، می بایست بافت جمعیتی، تعداد علاقمندان به راه اندازی این سامانه، وضعیت اشتغال، خدمات و زیر ساخت های موجود در منطقه مورد ارزیابی واقع شود.

Silvofishery یا Aquasilviculture چیست؟ (قسمت چهارم)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

مدیریت سیستم:

الف: کاشت درختان حرّا

در خصوص گونه های مناسب مانگرو برای کاشت در سامانه های Silvofishery اطلاعات اندکی موجود است. معمولا آنچنانکه در پروژه Cilacap نیز دیده می شود، در این سیستم از گونه های Rhizophora sp استفاده می شود.

ب: گونه های اصلی آبزی پرورشی

این گونه ها عبارتند از: خامه ماهی (Chanos chanos)، تیلاپیا (Oreochromis niloticus)، کفال خاکستری (Mugil cephalus)، سی باس آسیائی (Lates sp.)، میگوی ببری سیاه (Penaeus monodon) و خرچنگ گلی (Scylla spp. ).

میگوهای جوان (Juvenile) گونه ببری سیاه معمولا با جزر و مد اما لارو خامه ماهی و تیلاپیا به شکل مصنوعی در استخرها رها سازی می شوند. گاهی اوقات بعضی پرندگان، لاک پشت و مارماهی نیز به عنوان محصولات جانبی از این استخرها برداشت می شود.

ج: مدیریت پارامترهای محیطی

در پروژه Karawang در  اندونزی، میزان پارامترهای آب نظیر دما، شفافیت، شوری، نیترات، نیتریت، فسفات، pH، اکسیژن محلول (DO)، اکسیژن مورد نیاز زیستی (BOD) و مواد آلی تام (TOM) بر اساس جدول ذیل بوده است (جدول1):

جدول1: پارامترهای اندازه گیری شده آب در پروژه Karawang اندونزی

 

لینک مشاهده جدول

د: تولید آبزی در سیستم Silvofishery

تولید آبزیان در یکی از مجموعه های Silvofishery در اندونزی طی یک سال (در هر هکتار) عبارت بوده است از : خامه ماهی 467 کیلوگرم، تیلاپیا 67 کیلوگرم، میگو 150 کیلوگرم و خرچنگ 20 کیلوگرم، مجموعا 730 کیلوگرم بر هکتار در یک سال. در مجموعه ای دیگر، خامه ماهی تولید شده، 625 کیلوگرم بر هکتار، تیلاپیا 50، میگو 130 و سایر آبزیان، 5 کیلوگرم (مجموع آبزیان تولید شده: 811 کیلوگرم بر هکتار در هر سال) گزارش گردیده است.

لینک مشاهده قسمت سوم

 

ُSlivofishery یا Aqua silviculture چیست؟ (قسمت سوم)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

طراحی (نمونه) و مدیریت سیستم Silvofishery (قسمت اول)

احداث استخر

بر اساس طرح استخرها و کانال، زمین مورد نظر ابتدا پاکسازی و سپس علامت گذاری می شود. برای احداث استخرها و کانال لازم است زمین حفر گردد. کانال داخلی (Caren) معمولا گودتر از ورودی و خروجی آب است. برای استخرها لازم است دریچه نیز احداث گردد. گودی منطقه کم عمق تر (Pelataran) در حدود 1 تا 1.25 متر در نظر گرفته می شود. پس از احداث، نهال های حرّا (از گونه هایی همچون Rhizophora ) در منطقه کم عمق ("pelataran") با فاصله حدود 4.5-3 متر در 1.5-1 متر کاشته می شوند. مساحت بخش درخت کاری شده در حدود 80 درصد از کل زمین است. پس از ورود آب به استخرهای حفر شده، ماهی به درون آن ها رها سازی می گردد (شکل 1).

استخرهای Silvofishery در پروژه Cilacap در اندونزی به صورت متوالی و متشکل از دو ردیف ساخته شده است. در اولین ردیف 19 و در دیگری 11 استخر احداث گردیده است. بین ردیف ها کانال اصلی قرار گرفته که آب حوضچه ها را تامین می کند. کانال آب (برای آبگیری و زهکشی) دارای ابعاد زیر است: 6.5-5 متر در قسمت بالا، 4.5-4 متر در کف و 1.6-2 متر عمق. شیب کانال در حدود 7 تا 9 درصد در نظر گرفته شده است.

دریچه اصلی از بتون ساخته شده، 0.85 متر عرض، 1.9 متر طول و 1.9 متر ارتفاع دارد. عرض دایک محل احداث کانال، در قسمت تاج 2 متر و در کف، 4.5 متر است. دریچه ورودی استخرها چوبی است که بدون بازو (Wing) ساخته شده، 0.45 متر عرض و 0.4-0.3 ارتفاع دارد.

 

شکل 1

لینک مشاهده قسمت دوم

 

Silvofishery یا Aqua Silviculture چیست؟ (قسمت دوم)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

خلاصه ای از تاریخچه سیستم Silvofishery

گفته می شود که سیستم Silvofishery نخستین بار در حدود 50 سال قبل توسط دولت میانمار و برای ایجاد جنگل های مصنوعی (دست کاشت) با هزینه پائین بهره برداری ابداع گردیده است. این سیستم به کشاورزان اجازه می داد تا از زمین به صورت اجاره ای بهره برداری کنند ولی در عوض آن ها را ملزم به کاشت درخت (در مناطق مناسب) می نمود.

پس از آن، Silvofishery در سال 1978 در اندونزی توسط وزارت جنگلداری معرفی شد تا علاقمندان به این سیستم بتوانند در کنار پرورش ماهی و میگو، به کاشت درخت نیز بپردازند. اهداف این سیستم در اندونزی به حداقل رساندن هزینه کاشت درخت (درختان توسط مزرعه داران و پرورش دهندگان کاشته می شوند)، افزایش درآمد آبزی پروران و حفظ جنگل های حرا بوده است. تا سال بیستم پس از معرفی این سیستم به اندونزی، استخرهای الگویی متعددی به صورت Silvofishery در سطح ملی و یا محلی احداث شده است. در اینجا برخی از داده های جالب از دو مزرعه آزمایشی واقع در  سگرا آناکان در Cilacap (جاوه غربی، در کنار اقیانوس هند) و مزرعه Cikinon در Karawang (جاوه غربی، در مجاورت دریای جاوه) توضیح داده می شود.

انواع سیستم Silvofishery

اساساً سیستم Silvofishery به دو شکل در اندونزی ساخته می شود. اولین مدل شامل منطقه ای کم عمق موسوم به Caren است که در هنگام جزر در معرض هوا قرار می گیرد و در کنار آن منطقه ای عمیق تر در اطراف Caren که به آن Pelataran می گویند.  

 نوع دیگر شامل یک آبگیر (یا استخر) در کنار درختان درختان حرّاست. در این مدل، مناطق خشک (رویشگاه حرّا) و آبگیر (استخر) به صورت متناوب قرار گرفته اند.  

لینک قسمت اول

Silvofishery یا Aqua Silviculture چیست؟ (قسمت اول)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

Silvofishery در اصل به معنای آبزی پروری هماهنگ و توأم با حفظ و توسعه رویشگاه های حرّا است (کلمه Silva در لاتین به معنای جنگل به کار برده می شود). بعضا این اصطلاح در مقالات مختلف به شکل Aqua Silviculture ثبت شده است. مقاله مروری زیر، ضمن معرفی این سیستم، ملاحظات مختلف را در زمینه های متنوع این سامانه مورد بررسی قرار داده و در بعضی موارد، مطالب تکمیلی از سایر منابع نیز به متن افزوده شده است.

چکیده:

جنگل‌های حرا از نظر زیست شناسی و اقتصادی بسیار ارزشمند می باشند با این وجود سالانه، از تعداد آن ها کاسته می شود. معمولاً این رویشگاه ها برای تبدیل به محل سکونت جوامع انسانی و یا آبزی پروری آب شور تخریب می شوند. به منظور جلوگیری از تخریب گسترده جنگل‌های حرا، اقداماتی برای احیای آن ها انجام شده که اکثراً به دلیل تعارضات بین کاربران این رویشگاه ها به شکست انجامیده است. برای حل این مشکل، سیستمی موسوم به silvofisheries با هدف بهره برداری در کنار حفظ جنگل های حرّا معرفی شده است. هزینه و بازده این سیستم بسته به مقیاس و گونه های کشت شده و پرورش داده شده متفاوت است.

به منظور حفظ شرایط بهینه در سیستم Silvofishery لازم است موارد ذیل مدّ نظر قرار گیرد:

مکان یابی و طراحی مطلوب، پوشش گیاهی مناسب، ارزش اقتصادی بالای موجودات هدف، کیفیت و کمیت مطلوب آب و شرایط بهینه در پرورش (تراکم مناسب، تغذیه مطلوب و غیره).

مقدمه:

رویشگاه های حرا در امتداد سواحل، از نظر زیست شناختی و اقتصادی حائز اهمیت وافری هستند. این جنگل ها، در مناطق ساحلی، به عنوان محل تخمریزی، نوزادگاهی و مکانی برای تغذیه برای بسیاری از گونه های ماهی و سخت پوستان دارای ارزش بالای اقتصادی نقش حیاتی ایفا می نمایند. علاوه بر این، جنگل های حرا به عنوان سد حفاظتی در برابر طوفان، سیل و فرسایش خاک نیز عمل مطرح می باشند. از درختان موجود در این رویشگاه ها می توان برای تهیه زغال چوب، مصالح ساختمانی و رنگ آمیزی چرم استفاده نمود.

سطح این رویشگاه ها همه ساله در حال کاهش است و اغلب از اراضی مربوط به آن ها جهت سکونت گاه جوامع انسانی و تبدیل به مزارع آبزی پروری استفاده می شود. تخریب جنگل‌های حرا تأثیر زیادی بر فعالیت صید در سواحل و کاهش صید ماهی و میگو داشته است. علاوه بر این، Kapetsky (1987) با اشاره به تغییر الگوی تولیدات شیلاتی از ریزه خواری به پلانکتون خواری در سواحل، به تأثیر بزرگ تخریب جنگل های حرّا در این خصوص اشاره نموده است.  

احیای جنگل های حرا در برخی از کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری انجام گرفته، اما این اقدامات به دلیل تعارض منافع در استفاده از اراضی به عنوان سکونتگاه های انسانی، کشاورزی، آبزی پروری و یا صنایع، همیشه با موفقیت همراه نبوده است. به همین دلیل و برای حل چنین چالش هایی، سیستمی تحت عنوان Silvofishery که سعی در توأم نمودن کاربری با حفاظت از جنگل های حرّا را داشته معرفی شده است.

تعریف Silvofishery

در لغت نامه وبستر، Silvoculture به عنوان مرحله ای از جنگلداری که مبتنی بر ایجاد، توسعه، مراقبت و کشت درختان جنگلی است، تعریف شده است. بر این اساس سیستم منحصر به فرد آبزی پروری که امکان پرورش آبزیان را با درختان حرّا در یک استخر فراهم می کند را، در اندونزی Silvofishery  می نامند. در زبان محلی کشور اندونزی، به این سیستم tambak tumpangsari به معنی استخر آب لب شور با چند محصول نیز گفته می شود (Tambak به معنی حوضچه و Tumpangsari به معنی کشت مخلوط).

CSIRO سرویس " آب و هوا برای کیفیت آب" را راه اندازی می کند

سرویسی که هدفش ارائه اولین سیستم پایش کیفیت آب از طریق ارسال اطلاعات زمین به فضا در جهان است و از جمله خدمات آن می توان به هشدار بروز شکوفائی جلبک های مضر به آبزی پروران اشاره نمود از امروز (دوم فروردین ماه 1402) در استرالیا راه اندازی شد.

این سیستم به نام "AquaWatch  استرالیا" موسوم بوده و توسط آژانس ملی علوم این کشور ایجاد شده است. هدف از راه اندازی سیستم AquaWatch (پس از عملیاتی شدن کامل پروژه)، پیش بینی و به روز رسانی تقریبا هم زمان خدمات هواشناسی با کاربرد در کیفیت آب می باشد. سیستم یاد شده با استفاده از شبکه ای گسترده از ماهواره های پایش زمین در کنار حسگرهای آب، مدیریت بهتر کیفیت آب را با هشدار به موقع در زمینه شکوفایی مضر جلبکی (HAB’s)، آلودگی روان آب ها و  انواع فاضلاب ممکن خواهد ساخت. CSIRO ( سازمان پژوهش های علمی و صنعتی مشترک المنافع) با مشارکت بنیاد SmartSat CRC با سرمایه گذاری اولیه 83 میلیون دلار جهت طراحی و توسعه سیستم AquaWatch، ارتباط بخش تحقیقات، دولت و صنعت را میسر نموده است.  

(منبع: the fish site)

چرا مرجان‌ها پلاستیک می‌خورند؟

مجله علمی ایلیاد - پلاستیک اقیانوسی خطری جدی به‌شمار می‌آید، چرا که به ماهی‌ها آسیب وارد کرده و پرنده‌های دریایی را از پای در می‌آورد. لاک‌پشت‌ها مواد پلاستیکی را می‌بلعند، زیرا آن‌ها مواد مازاد شناور را با ستاره‌ی دریایی اشتباه می‌گیرند. چگونگی وارد آمدن آسیب به جاندران کوچک ساکن اقیانوس‌ها مثل پلانکتون‌ها و مرجان‌ها هنوز زیاد مشخص نیست.

«الکساندر سیمور»، تحلیل‌گر سیستم اطلاعات جغرافیایی و محقق علوم دریایی در دانشگاه دوک کارولینای شمالی، گفت: «زیست‌شناسان برای سال‌ها این‌طور فرض می‌کردند که اکثر جانداران دریایی به صورت تصادفی پلاستیک می‌خورند. این‌طور به نظر می‌رسد که موجودات آبزی آن‌قدر گرسنه هستند که نمی‌توانند از مواد مازاد و نامناسب اجتناب کنند.» تعدادی از مطالعات دلیل بحث‌برانگیز دیگری ارائه می‌کنند. شاید انسان‌ها پلاستیک‌هایی را تولید کرده‌اند که اشتهاآور هستند!

«آستین آلن»، دانشجوی دکترای علوم دریایی دانشگاه دوک، بیان کرد: «پلاستیک‌ها شاید ذاتاً خوش طعم باشند.» «دانیل ریشوف» اکولوژیست دریایی دانشگاه دوک به‌همراه سایر محققان اعلام کردند که مرجان‌ها طوری نسبت به مواد میکروپلاستیکی واکنش نشان می‌دهند که گویی غذا هستند. مطالعه آزمایشگاهی دو بخشی به شرح زیر است؛ ابتدا با دست به مرجان غذا داده می‌شود و در مخزن‌های آلوده به ذرات پلاستیکی رشد داده می‌شود. در طول آزمایش‌های غذادهی، دانشمندان ذره‌ای پلاستیکی یا شن را برداشتند و آن‌را در نزدیکی پولیپ مرجانی قرار دادند. در صورتی که شن به دهان حیوانات نزدیک شد، آن‌ها از موهای ریزی که بدن‌شان را پوشش می‌دهد، برای پاک کردن خودشان استفاده کردند.

اما وقتی تکه‌ای پلاستیکی در نزدیکی مرجان‌ها قرار گرفت، آن‌ها وارد عمل شدند و اسلحه‌های سلولی نیزه مانندی به‌نام «نیدوبلاست» شلیک کردند که طی آن، یک سری خار سمی به سمت قطعه‌ی پلاستیکی پرتاب می‌شود. مرجان‌ها این قطعه را به سمت دهان خود کشیدند و سپس مواد زباله‌ای را بلعیدند.

محققان موادی از قبیل پلی استیرن، پلی وینیل کلرید و شش نوع پلاستیک دیگر پیشنهاد کردند. بیش از ۸۰ درصد مواد پلاستیکی خورده شد. اما یک پولیپ مرجانی فقط یک‌بار در مجموع ۱۰ آزمایش، شن خورد. بیشتر مواقع مرجان‌ها مواد پلاستیکی بلعیده شده را در عرض ۶ ساعت به بیرون از دهان پرت کردند. اما در ۸ درصد آزمایش‌ها، مواد پلاستیکی در درون پولیپ‌های مرجان گیر کرد. مرجان‌ها با قوه‌ی بینایی اقدام به شکار نمی‌کنند، زیرا فاقد چشم هستند و مواد غذایی‌شان را به کمک حسگرهای شیمیایی انتخاب می‌کنند. این استراتژی با به‌کارگیری حس بویایی که حیوانات را به سمت شئی‌ای نزدیک کرده یا از آن دور می‌کند، فرق دارد.

«متیو ساووکا»، محقق فوق دکتری در بخش اتمسفری و اقیانوسی ملی مرکز علوم ماهیان که در این مطالعه نقشی نداشت، خاطرنشان کرد: «حیوانات زمانی تصمیم می‌گیرند چیزی را بخورند یا پس بزنند که آن‌را بچشند.»

دانشمندان دانشگاه دوک سعی کردند تا پروفایل شیمیایی پلاستیک را با کشیدن پوسته‌ای میکروبی بر روی مواد پلاستیکی، تغییر دهند. آن‌ها این چنین فرض می‌کنند که مرجان‌ها چنین چیزی را ترجیح می‌دهند.  دانشمندان از این یافته متعجب شدند که مرجان‌ها پلاستیک خام را ترجیح دادند. در آزمایش‌های آکواریومی، مرجان‌ها مواد تمیز را خیلی زود بلعیدند. به گفته‌ی محققان، این نوع اولویت‌بندی نشان می‌دهد که پلاستیک کارخانه‌ای از نوعی ماده‌ی جذاب برای حیوانات برخوردار است.

آقای سیمور افزود: «حداقل برخی از صدها ماده‌ی افزودنی به‌عنوان محرک بیگانه‌خواری عمل می‌کنند و پلاستیک‌ها را به ماده‌ای خوش‌طعم تبدیل می‌سازند. محققان انتظار نداشتند که مرجان‌ها پلاستیک را ترجیح دهند. ما در سال ۲۰۱۶ متوجه شدیم که پرنده‌های دریایی به پلاستیک بدبوی پوشش داده شده با باکتری جذب می‌شدند. اخیراً هم گزارش شد که برخی گونه‌های ماهی در اطراف پلاستیک‌های بدبو تجمع می‌یابند. ما باید در زمینه‌ی طعم مواد پلاستیکی به‌عنوان الگو، تفکر کنیم.»

در مطالعات بسیار اندکی تعامل میان مواد ریز پلاستیکی و مرجان‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. اما تحقیقات اخیر بینش ما را نسبت به این رابطه افزایش می‌دهد. محققان دانشگاه دوک نسبت به این مسئله محتاط بودند که رابطه‌ی میان مواد پلاستیکی و مرجان‌ها می‌تواند در دریا متفاوت باشد.

اگرچه مطالعات ابتدایی نشان می‌داد که مرجان‌های وحشی پلاستیک می‌خورند، اما مطالعه‌ی جدید هیچ‌گونه شواهد و قرائنی ارائه نمی‌کند که مرجان‌ها قطعات پلاستیکی را به مواد غذایی ترجیح می‌دهند. هیچ جای سوال نیست که مواد پلاستیکی به اقیانوس‌ها راه یافته‌اند و حتی دورترین نقطه‌ی اقیانوس‌ها از دست انسان در امان نمانده است. زیردریایی‌های رباتیک یک‌سری بسته‌های پلاستیکی را در گودال ماریانا شناسایی کرده‌اند. سیمور و همکارانش می‌گویند که امیدوار هستند مطالعات‌شان بتواند دلایل جذابیت مواد پلاستیکی را برای مرجان‌ها شناسایی کند. باید در این زمینه اقدام کرد و مواد مضر را از میان برد.

نوشته: بن گوارینو
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد

گرم شدن اقیانوس ها و آوارگی آبزیان

کارشناسان محیط زیست در یک مطالعه تازه دریافته‌اند که بروز تغییرات در الگوی پراکندگی گونه‌های آبزیان در شرایطی که آب اقیانوس‌ها گرم می‌شود ادامه پیدا می‌کند و این وضعیت بر گونه‌های مهم تجاری و صنعت ماهیگیری تاثیر چشمگیر خواهد داشت.

 به گزارش ایسنا، این کارشناسان در بررسی روی پراکندگی گونه‌های آبزیان در آب‌های شمال شرق آمریکا دریافتند با گرم‌تر شدن اقیانوس‌ها که دو تا سه برابر سریع‌تر از میانگین جهانی در حال رخ دادن است گونه‌های مهم به لحاظ تجاری به تغییر پراکندگی‌شان ادامه خواهند داد.

یافته‌ها حاکی از آن است که دمای آب اقیانوس‌ها نقش مهمی در وجود زیستگاه‌های مناسب برای گونه‌های مهم تجاری بازی می‌کند. در این مطالعه همچنین آشکار شد که دمای سطح آب در خلیج "ماین" طی یک دهه گذشته ۹۹ درصد سریع‌تر از اقیانوس‌های جهان در حال گرم‌تر شدن است.

کارشناسان محیط زیست تاکید دارند که تغییر مکان و جابه‌جایی بسیاری از گونه‌ها به سمت شمال در حال رخ دادن است و این تغییرات به طور مستقیم بر صنعت ماهیگیری تاثیر می‌گذارد.

به گزارش شبکه اخبار محیط زیست، متخصصان آمریکایی اظهار داشتند: این جابه‌جایی قطعا پیامدهای متفاوتی خواهد داشت. برای مثال گونه‌هایی که در حال حاضر در آب‌های Mid-Atlantic Bight و Georges Bank هستند در آینده از زیستگاه مناسب برخوردار خواهند بود زیرا می‌توانند با افزایش دما به سمت شمال تغییر مکان دهند اما گونه‌های موجود در خلیج ماین ممکن است بیشتر با کاهش چشمگیر در گستره زیستگاه‌های مناسب روبرو شوند.

منبع: خبرانلاین