با سلام خدمت شما بازدید کنندگان محترم وبلاگ آبزیستان
چند ماهی می شه که متاسفانه وبلاگ رو به روز رسانی نکرده ام و از این بابت عذرخواهی می کنم.
امروز، به روز رسانی مجدد رو با مطلب جدیدی با عنوان کنترل کیفیت پست لارو، کاری از گروه "بتا" شروع می کنم و امیدوارم این رویه، مثل سابق، استمرار داشته باشه.
امسال، دوباره موضوع لزوم کنترل کیفی و کمّی پست لارو در زمان صید میگو از مزارع پرورش، اهمنیت خودش رو (شاید تا حدی هم بی رحمانه) نشون داد. گروهی از کم فروشی، گروه دیگری از سن پائینِ پست لارو و عده ای دیگه از احتمال مشکل در مولدین و یا لارو انتقالی از سایر استان ها اونم بدون مجوز گله داشتند.
در خصوص ادعای آخر، تا وقتی سند مستندی وجود نداشته باشه اثباتش غیر ممکنه اما در دو مورد اول، بایستی به حلقه مفقوده " کنترل کیفی و کمّی " در کارگاه های تکثیر میگو اشاره داشت.
در این زمینه لازمه کارشناسان بهداشتی ناظر در کارگاه های تکثیر آموزش لازم رو ببینند تا حضورشون در کارگاه ها عامل ایجاد اطمینان و اعتماد در خریداران پست لارو بشه . از طرفی، پیشنهاد می شه که گواهی کنترل کیفیت صادره پست لارو، برای خروج هر محموله لارو از مرکز تکثیر میگو به عنوان یکی از مستندات لازم برای این مرحله محسوب بشه و بدون این سند، امکان خروج لارو از مرکز مقدور نباشه. به هرحال، همه ساله این موضوع محل بحث و جدل بوده و باید منتظر بود تا ببینیم نهادهای ناظر، پرورش دهندگان و کارشناسان محترم دست اندرکار این صنعت، چه وقت قادر خواهند بود، "اعتماد" رو در این روند مستقر کنند.
این عدم اعتماد، نه تنها در زمینه اخلاقیات بلکه در حیطه مسائل فنی هم نقش بسیار مهمی رو ایفا می کنه. کوچکترین فایده، اینه که پرورش دهندگان، ناظرین و یا کارشناسان،؛ هر گونه کاهش بازماندگی نهایی در میگوی تولیدی رو ( در هر زمانی از دوره پرورش حتی روز هشتادم) ناشی از مشکل لارو نمی دونن و به دنبال دلایل اصلی و بنیادین اون خواهند رفت.
کنترل کیفیت پست لارو
