مبانی تکثیر و پرورش میگو (قسمت اول: زیست شناسی میگو، بخش دوم)

پیرو انتشار بخش اول مبحث زیست شناسی میگو، در این مطلب، قسمت دوم این مبحث شامل رده بندی، چرخه زندگی و مراحل لاروی گونه لیتوپنئوس وانامی، به حضور علاقمندان تقدیم می گردد. ضمنا بازدیدکنندگان محترم می توانند در صفحه آموزش نیز به سری مطالب " مبانی تکثیر و پرورش میگو" دسترسی داشته باشند. 

لینک دانلود

شناسائی و تمایز میگوهای پنائیده (مقاله)

نویسندگان: دکتر نیما شیری، مهندس خدیجه خشنودی فر

با توجه به اهمیت خانواده پنائیده در صنعت میگوی جهان و ایران و تغییرات زیادی که به ویژه جنس پنئوس از نظر رده بندی در طی زمان متحمل شده و سایر جنس¬های این گروه جانوری از آن منشعب گردیدند، هدف از تحقیق پیش رو معرفی ویژگی¬های تشخیصی میگوهای پنائیده و افتراق جنس پنئوس از جنس¬های مشتق شده از آن می¬باشد. مهمترین ویژگی¬های تشخیصی و وجوه تمایز ریخت شناختی مورد استفاده برای افتراق خانواده پنائیده از سایر خانواده¬های آبشش منشعب، تفاوت¬های موجود در روستروم، پایه چشمی، کاراپاس، پاهای قدم زن، پاهای شناگر، تلسون و بندهای شکمی هستند. خصوصیات روستروم (تعداد خارها) و تلیکوم (وضعیت صفحات جانبی) به عنوان مبنایی برای افتراق جنس¬های Penaeus، Melicertus، Metapenaeus ، Fenneropenaeus، Litopenaeus، Marsupenaeus و Farfantepenaeus از جنس اصلی قرار گرفتند که البته مطالعات ملکولی (mt-DNA) نیز این تقسیم بندی را تائید نموده است. گرچه تفاوت¬های بین گونه¬ای معمولا در حد اندازه¬ی بیشینه به تفکیک جنسیت و ترکیب رنگی بدن افراد است. در آبهای جنوب ایران 7 گونه میگوی وحشی شامل ببری سبز، موزی، سفید هندی، دم قرمز، ژاپنی، سفید سرتیز و خنجری مورد صید و بهره¬برداری قرار می¬گیرند. در گذشته گونه¬های ببری سیاه، ببری سبز، و سفید هندی با هدف پرواربندی، تکثیر می¬شدند که بنا به دلایلی از چرخه تولید تجاری کنار گذاشته شدند و هم اکنون تنها گونه سخت پوست دریایی در صنعت آبزی پروری کشور، میگوی پا سفید غربی است.

 

لینک دانلود

سرنوشت پروتئین خوراکی در میگو

کتاب زیست شناسی میگوهای پنائیده (زبان انگلیسی)

یکی از کتب مرجع (و شاید مهم ترین آن ها) در میان رفرنس های مربوط به زیست شناسی میگوهای خانواده پنائیده، کتاب Biology of Penaeidae نوشته W.Dall و همکاران می باشد که در سال 1990 میلادی نگاشته شده و از سال انتشارش  تاکنون، مورد استفاده و ارجاع محققین بسیاری در سراسر جهان واقع شده است. در این مطلب، کتاب یاد شده را برای علاقمندان و بازدید کنندگان محترم وبلاگ آبزیستان قرار داده ام به این امید که مورد استفاده این عزیزان قرار گیرد.

لینک دانلود

 

دوکفه ای ها، جانورانی ارزشمند

نرمتنان (Mollusca) یکی از بزرگ ترین، متنوع ترین و مهمترین گروه ها در قلمرو جانوران هستند. بیش از ۵۰۰۰۰ گونه در این شاخه معرفی شده است که تقریباً ۳۰۰۰۰ گونه از آن ها دریازی هستند. نرمتنان امروزی به ۶ رده‌ی بزرگ تقسیم می‌شوند که دو کفه ای ها (Bivalves)  با ۷۵۰۰ گونه، دومین رده ی بزرگ نرمتنان را شامل می شوند. این گروه به دلیل روش ویژه ی تغذیه (صافی خواری و معلق خواری) نتوانسته اند محیط آب را ترک کنند. بیشتر آن‌ها دریازی هستند، اما اقسام زیادی نیز در آب های نیمه شور، برکه ها، نهرها، مصب ها و دریاچه ها ساکن اند. بدن نرم آن‌ها درون صدفی سخت جای گرفته است که از دوکفه ی آهکی تشکیل شده است. بعضی در کف آب می خزند، گروهی به اشیاء و اجسام سخت می چسبند و بسیاری از آن‌ها در شن و ماسه نقب می زنند.

دوکفه ای ها از بی مهرگان ارزشمند در دریاها و اقیانوس ها محسوب می شوند و با توجه به پراکنش وسیع، شیوه ی تغذیه ی صافی خواری و تحرک کم، دارای انباشتگرهای زیستی بی نظیری از مواد آلاینده ی زیست محیطی در اندام ها و بافت های خود هستند که در برنامه های مانیتورینگ در محیط های دریایی به کار گرفته می شوند. علاوه بر این، دارای کاربردهای اقتصادی فراوانی نیز هستند، به طوری که با توجه به رشد جمعیت جهان، کشت و پرورش صدف خوراکی به یکی از تولیدات نوین و درآمدزا در مناطق ساحلی بسیاری از کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است. در صورتی که تولید آن‌ها به طور قابل ملاحظه ای افزایش یابد، گام مؤثری در جهت تولید پروتئین حیوانی ارزان قیمت و در نتیجه مبارزه با سوءتغذیه ی پروتئینی خواهد بود. از طرفی خواص دارویی، تولید مروارید و همچنین استخراج کلسیم از پوسته ی دو کفه ای ها توجه بسیاری را نیز به خود جلب کرده است.

ویژگی های زیستی و عملکردی اندام های مختلف در دوکفه ای

صدف و مانتل

صدف در دوکفه ای ها با اتصال به ماهیچه ها، به عنوان اسکلت نگهدارنده عمل کرده و آن ها را در برابر شکارچیان محافظت می‌کند. بخش اصلی صدف از کربنات کلسیم بوده و توسط رسوبی از کریستال های نمک در ماتریکسی از پروتئین و کن شیولین تشکیل شده است. صدف در دو کفه ای ها از سه لایه تشکیل شده که شامل: ۱- لایه ی بیرونی پری اوستریکم نازک، که از کن شیولین شاخی و سخت تشکیل شده و به علت سایش مکانیکی، رسوب موجودات، انگل و یا بیماری، اغلب ضخامت آن بسیار کاهش یافته است؛ ۲- لایه ی منشوری میانی که از آراگونیت یا کلسیت تشکیل شده است؛ ۳- لایه ی آهکی درونی (nacreous) که در مجاورت جبه واقع شده است و به طور مداوم از سطح آن ترشح می شود؛ بنابراین در طول زندگی جانور، به طور مرتب بر ضخامت این لایه افزوده می شود و در گونه های مختلف متفاوت است. از طرفی مانتل متشکل از دو لب بافتی کاملاً بسته در فضای داخلی صدف است و حاوی بافت همبند، عروق همولنف یا خون (که نقش مهمی را در انتقال گازهای تنفسی از سطح بدن ایفا می کند)، عصب و عضله و نیز در برخی از دو کفه ای ها حاوی گناد است که به خوبی در نزدیکی حاشیه ی مانتل گسترش یافته اند. مژه های پوشاننده ی سطح داخلی مانتل نقش مهمی را در هدایت ذرات بر روی آبشش ها و دفع مواد از مانتل بر عهده دارند.

آبشش ها و فرایند های زیستی مختلف آن

آبشش در دو کفه ای ها دو سازه ی بزرگ با ساختاری پرده مانند است که از محور آبششی در امتداد حاشیه ی پشتی از مانتل معلق هستند. به طوری که دارای انواع مختلفی از جمله: filibranch، eulamellibranch ، pseudo-eulamellibranch و heterorhabdic است. آبشش در این جانوران دارای فعالیت های بسیاری از جمله تنفس (با دارا بودن سطح مقطع وسیع و غنی از همولنف)، جمع آوری ذرات غذا (به عنوان عمکلردی ثانویه)، آسان سازی پراکندگی گامت ها و همچنین ایجاد جریان آب در حفره‌ی مانتل به عنوان بخشی از سیستم گردش مواد است.

سیستم گوارشی

سیستم گوارشی دو کفه ای ها شامل دهان، مری، معده، غده گوارشی، روده و مقعد است. دهان در دو کفه ای ها یک شکاف u شکل فشرده بین دو لب است که توسط اپیتلیوم ستونی مژک دار پوشیده شده. مری کوتاه و قیفی شکل بوده و از سمت پشتی- شکمی فشرده شده است. معده در دو کفه ای ها اندامی کیسه ای شکل مسطح است که در قسمت قدامی به مری باز شده و در انتهای خلفی به روده ختم می شود. در دوکفه ای هایی که به روش تصفیه کردن غذا می خورند، میله ژلاتینی (crystalline style) از انتهای خلفی معده در طول کف معده قرار دارد. انتهای روده در مقعد ختم شده و مدفوع به شکل گلوله هایی از طریق منفذ خروجی به بیرون دفع می شود.

سیستم تولید مثلی

در دو کفه ای ها، تنوع قابل ملاحظه ای از ساختارهای تولید مثلی با اشکال آناتومیک متفاوت وجود دارد، به طوری که اکثر آن‌ها از الگوی کلی وجود دستگاه تولیدمثلی تبعیت می کنند که به صورت جفت در کنار (معمولاً در اطراف) دستگاه گوارش قرار دارند. سیستم تولید مثلی در دوکفه ای ها بسیار ساده  است. در اکثر دوکفه ای های دریایی به غیر از اویسترها (Ostrea spp.)، لقاح خارجی بوده و گامت ها از طریق منفذ خروجی حفره ی مانتل، به بیرون آزاد می شوند.

سیستم عصبی و گیرنده های حسی

سیستم عصبی دوکفه ای ها اساساً ساده و دارای تقارن دوطرفه است. به طوری که از سه جفت گانگلیا (گانگلیای مغزی، پایی و احشایی) و چند جفت عصب تشکیل شده است. گانگلیای مغزی در قسمت پشتی مری قرار گرفته که از آن  دو جفت طناب عصبی به قسمت خلفی بدن گسترش می یابد. بدین صورت که یک جفت به طور مستقیم به گانگلیون های احشایی رفته که بر روی سطح ماهیچه ی اداکتور (اتصال دهنده) پشتی قرار دارد و جفت بعدی به سمت گانگلیای پایی، واقع در پای جانور فرستاده می شود. از طرفی گانگلیای مغزی انشعاباتی نیز به سمت پالپ ها، ماهیچه ی اداکتور جلویی و بخشی  از مانتل دارد. گانگلیای پایی جهت کنترل پا و گانگلیای احشایی جهت کنترل بخش بزرگی از آبشش ها، قلب، پری کاردیوم، کلیه، سیستم گوارشی، گناد، ماهیچه ی اداکتور جلویی و قسمتی یا تمام مانتل، سیفون و ارگان های حسی پالیال فعالیت می کنند.

اکثر گیرنده های حسی دو کفه ای ها در قسمت میانی مانتل قرار دارند. اما در گونه های نقب زن این گیرنده ها، بر رأس سیفون ها واقع شده اند. همچنین اپیتلیوم  تنتاکل ها پوشیده از سلول های حسی حساس به لمس است. اوسلیا، اسفرادیا و استاتوسیست از جمله گیرنده های مهم حسی موجود در دو کفه ای ها هستند. بدین صورت که اوسلیا در قسمت میانی مانتل و سیفون ها واقع شده و تغییرات ناگهانی در شدت نور را تشخیص می دهد. گیرنده های اسفرادیا، گیرنده های شیمیایی در تشخیص آب ورودی به مانتل بوده که به دلیل سایز کوچکشان به سختی در دو کفه ای ها قابل تشخیص هستند. یک جفت استاتوسیست در پای جانور در نزدیکی گانگلیای پایی وجود دارد که در جهت یابی گونه های شناور عمل می کند.

سیستم دفعی و ترشحی

در دو کفه ای ها کلیه ها و غدد پریکاردیال از اندام های اصلی دفعی محسوب می شوند، اگرچه ممکن است تولیدات دفعی، از سطح بدن و به ویژه از طریق آبشش ها به بیرون از بدن نیز هدایت گردد. دوکفه ای ها، یوری هالین هستند و رنج وسیعی از شوری را تحمل می کنند. این بی مهرگان دریایی Osmoconformer (تطبیق کننده) هستند و در زمان قرارگیری در محیط های آبی رقیق و آب شیرین کفه های خود را محکم می بندند.

منبع

Gosling, E. 2004. Bivalve Molluscs Biology, Ecology and Culture. Fishing News Books An imprint of Blackwell Science. ISBN 0-85238-234-0.

    مترجم: فریبا فرزادفر             

http://maribio.com/

بیوتکنولوژی دریا

بیوتکنولوژی (زیست فناوری) و به‌طور خاص «بیوتکنولوژی دریا» برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. یک تعریف گسترده و ساده از بیوتکنولوژی، استفاده از دانش و تکنیک‌های بیولوژیک در جهت ایجاد محصولات و مزایای دیگر برای انسان است.

از این ‌رو، این تعریف، بیوتکنولوژی مدرن و همچنین بسیاری از موارد مرتبط با تولید محصول و فعالیت‌های سنتی مورد استفاده در کشاورزی، تولید مواد غذایی (مانند پنیر) و آشامیدنی را شامل می‌شود. امروزه بیوتکنولوژی در اغلب موارد به‌عنوان آخرین مرحله برای کاربردهای زیستی مولکولی یا ژنومی در نظر گرفته می‌شود که در آن مواد مولکولی و یا ژنتیکی برای تولید محصولات مطلوب و یا دیگر کاربردها دست‌کاری می‌شوند.

آنچه ما به‌عنوان بیوتکنولوژی می‌شناسیم تا حد زیادی بستگی به این دارد که از چه تکنیک‌هایی استفاده می‌کنیم و آن هم در ارتباط با هدف ما است. به همین دلیل سازمان‌های مختلف تعاریف متفاوتی برای بیوتکنولوژی ارائه داده‌اند. برای مثال، در تعریفی مشروط و عمدتاً گسترده، سازمان همکاری و توسعه‌ی اقتصادی (OECD) بیوتکنولوژی را به‌عنوان «استفاده‌ی علمی و فن‌آوری از موجودات زنده و همچنین بخش‌ها، محصولات و مدل‌های مرتبط با آن‌ها، برای تغییر مواد زنده یا غیرزنده جهت تولید دانش، کالا و خدمات» تعریف می‌کند. این تعریف گسترده شامل هر دو تکنیک مدرن و سنتی می‌شود و به همین دلیل همراه با فهرستی ناکامل از تکنیک‌های بیوتکنولوژیکی است که به‌عنوان یک راهنمای تفسیری برای تعریف جامع عمل می‌کند و از این رو در طول زمان تکامل می‌یابد.

بیوتکنولوژی دریا به مواردی احاطه دارد که منابع زیستی دریایی را به‌عنوان منبع یا هدف برنامه‌های کاربردی بیوتکنولوژی درگیر می‌کند. در بسیاری از موارد این بدان معنی است که موجودات زنده مورد استفاده در جهت تولید محصولات و یا خدمات، از منابع دریایی مشتق شده‌اند. همچنین اگر برای ارزیابی سلامت یک اکوسیستم از موجودات خشکی زی به‌منظور ایجاد یک بیوسنسور در محیط دریایی استفاده شود، این نیز در حوزه بیوتکنولوژی دریا جای می‌گیرد.

گردآورنده: جواد لقمان نیا

http://maribio.com/

جانوران غواص

همه‌ی چهارپایان دریایی (marine tetrapods) که شامل خزندگان، پرندگان و پستانداران دریایی هستند، اکثراً در لایه‌های نزدیک به سطح آب زندگی می‌کنند و در حالت معمول (normal) کمتر پیش می‌آید که به قسمت‌های عمیق دریاها بروند. حالت‌های مختلف تنفس و سازش‌های آن‌ها، وقتی در لایه‌های سطحی‌تر به سر می‌برند، شبیه به جانورانی است که در خشکی به سر می‌برند، اما همین جانوران زمانی که به اعماق می‌روند، می‌توانند حتی برای مدت‌های قابل‌توجهی تنفس خود را متوقف کنند که به آن تنفس آپنه (Apnoea)می‌گویند. زمان میانگین غوص برای اکثر مهره‌داران غواص بین ۲۰-۱۰ دقیقه است. برای مثال سمور دریایی قادر است تا اعماق ۵۵ متری و به مدت ۵-۴ دقیقه غواصی کند.

اکثر پستانداران دریایی فقط ۱۰% زندگی خود را در سطح آب (محل تبادل اکسیژن) می‌گذرانند و بقیه زمان خود را در اعماق ۵۰۰-۲۵۰ متری می‌گذرانند. انسان‌ها در صورت استفاده از مخزن اکسیژن در غواصی‌های چند ده متری حتی برای مدت کوتاهی، دچار عوارضی مانند غش (blackout) می‌شوند و در عمق‌های بیشتر احتمال ایجاد اختلالات عصبی و تخدیر نیتروژنی (nitrogen narcosis) هم وجود دارد.

جانورانی که تنفس هوایی دارند به هنگام رفتن به اعماق با کمبود اکسیژن مواجه می‌شوند، بنابراین باید به سطح برگردند تا نیاز اکسیژنی خود را برطرف کنند. محدوده غواصی هوازی (Aerobic Dive Limit)(لحظه‌ای که در آن جانور برای نفس کشیدن به سطح بیاید یا اینکه شروع به متابولیسم هوازی کند) در بین گونه‌ها متغیر است. ارسطو فیلسوف یونانی بیش از ۲۰ قرن پیش به هوازی بودن دلفین‌ها پی برده بود، ولی مبانی فیزیولوژی غواصی در اوایل قرن بیستم برای انسان آشکار شد. از عوامل مهمی که جانوران را مجبور به غواصی می‌کند می‌توان به تغذیه از بستر، فرار از شکارچی و کاهش متابولیسم پایه‌ی بدن اشاره کرد.

گردآورنده: سعید ابراهیم نژاد

http://maribio.com/

جانورانی که قادر به بکرزایی هستند

مجله علمی ایلیاد - برخی از جانوران مثل اژدهای کومودو، کوسه سرچکشی، مارمولک و اره‌ماهی، بدون عمل جفت‌گیری، قادر به تولید مثل هستند. این عمل را «بکرزایی» می‌گویند. در بسیاری از این گونه‌ها، جنس نر هم تخم‌گذاری می‌کند. ماده‌ها، روی تخم‌هایی بارور نشده که تنها شامل کد ژنتیکی مادر است می‌خوابند، که حُسن آن در این است که وقتی جفت نر پیدا نمی‌شود، این گونه‌ها را قادر به تولید مثل می‌کند.

 اما مشکل این‌جا است که وقتی ژنتیک تنها از جنس ماده انتقال می‌یابد، نسل جدید آن‌ها به شکل مادرزادی نسبت به بیماری‌ها و جهش‌ها، حساس می‌شوند. با این وجود، در بعضی موارد تنها گونه‌های ماده وجود دارند و بکرزایی تنها انتخابِ ممکن است. مارمولک دم‌شلاقی تنها جنس ماده دارد. این مارمولک‌ها کروموزوم‌هایشان را دو برابر می‌کنند و کروموزوم‌های جفت را دوباره ترکیب کرده و به این شکل تنوع ژنتیکی خود را حفظ می‌کنند.

نوشته: النا موتیوان

ترجمه: مجله علمی ایلیاد

ماده‌ای ضدافسردگی در مغز نوعی ماهی‌ یافت شد

مجله علمی ایلیاد - اگر ماهی‌های دریاچه‌ی بزرگ، جسورتر از حد معمول به‌نظر می‌رسند، شاید دلیلش این باشد که سطح «استرونین» آن‌ها به صورت مصنوعی با دز بالایی از داروهای ضد افسرگی تقویت گشته است. تجزیه و تحلیل‌های جدید بافت مغزی چندین ماهی رودخانه نیاگارا که شامل ۱۰ گونه‌ی مختلف می‌شود، از سطوح بالای داروی ضدافسردگی حکایت دارد. از این دارو برای درمان اضطراب، پریشانی و افسردگی استفاده می‌شود و این مشکل بزرگی است.

«دیانا آگا» شیمیدانی در دانشگاه بوفالو در مصاحبه‌ای خبری بیان کرد: «این مواد حاصل از داروهای ضدافسردگی که از تاسیسات مدیریت آب‌های مازاد سرچشمه می‌گیرند، در مغز ماهی‌ها تجمع می‌یابند. با این شرایط، تنوع زیستی به خطر می‌افتد و این مسئله باعث نگرانی ما شده است.»

ترس از وجود داشتن، می‌تواند ضعف و ناامیدی را برای انسان به ارمغان بیاورد و گاهی اوقات داروها به‌عنوان ابزار معالجه به یاری انسان می‌شتابند. اما داروهای ضدافسردگی در ماهی‌ها می‌تواند منجر به خستگی شده، میل آن‌ها به شکار را تا حد زیادی پایین آورد و رغبت آن‌ها را در یافتن جفت از بین ببرد. در آخرین مطالعه‌ی انجام شده، اثرات اکولوژیکی داروهای ضدافسردگی بررسی نشد، اما مطالعات قبل نشان داده‌اند که داروها می‌توانند اثر قابل اندازه‌گیری بر رفتار ماهی‌ها داشته باشند.

محققی به نام «راندولف سینگ» خاطر نشان کرد: «میزان داروی ضدافسردگی پیدا شده در گونه‌های ماهیان، خطری را برای انسان‌هایی که از ماهی‌ها تغذیه می‌کنند به وجود نمی‌آورد؛ به ویژه در ایالات متحده آمریکا؛ جایی که اکثر افراد از خوردن اندام‌هایی مثل مغز اجتناب می‌کنند. اما خطری که این داروها بر تنوع زیستی وارد می‌آورند، غیرقابل اجتناب است و دانشمندان در حال پی بردن به پیامدهای احتمالی این مسئله هستند.»

محققان داروهای ضدافسردگی و فراورده‌های فرعی آن‌ها را در مغز تمامی گونه‌های ماهی‌های مطالعه شده پیدا کردند. بالاترین غلظت داروها به سنگ ماهی‌های بومی شرق آمریکای شمالی تعلق داشت. دانشمندان به غلظت‌های قابل‌اندازه‌گیری از مواد موجود در داروهایی مثل زولوفت، سلکسا، پروزاک و سارافم دست یافتند. برخی نمونه‌ها حاوی غلظت‌هایی برابر با ۴۰۰ نانوگرم در هر گرم از بافت مغز بودند.

محققان یافته‌های خود را اخیراً در مجله‌ی Environmental Science & Technology منتشر کردند. با متداول شدن استفاده از داروهای ضدافسردگی در میان انسان‌ها، محققان می‌گویند که تاسیسات و سازمان‌های مسئول برخورد با آب‌های مازاد باید به فکر شیوه‌های جدیدی برای آلایش مواد باشند.

محققان اعلام کردند: «این تاسیسات بر حذف نیتروژن، فسفر و کربن آلی حل شده تمرکز کرده‌اند، اما مواد شیمیایی بسیار دیگری هستند که اولویت‌بندی نشده‌اند و اثرات قابل توجهی بر محیط زیست می‌گذارند. در نتیجه، حیات وحش در معرض کلیه این مواد شیمیایی قرار دارد. ماهی‌ها در طول ۲۴ ساعت شبانه روز با این مواد سر وکار دارند و حالا می‌بینیم که این داروها به مغز آن‌ها نیز رخنه کرده است.»

 

نوشته: بروکس های
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد

میگوی مانتیس از هواپیما قوی‌تر است

گروهی از محققین به رهبری دانشگاه کالیفرنیا با همکاری دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ودانشگاه پردو، با الهام از دُم میگوی مانتیس ساختاری برای مواد کامپوزیتی طراحی کرده‌اند که بسیار مقاوم‌ است و از مواد مورد استفاده در هواپیماهای کنونی نیز محکم‌تر است. «دیوید کیسایلوس» به‌عنوان دانشجوی آکادمی ملی علوم و بخش انرژیی‌های نو در دانشکده‌ی مهندسی دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «هر چه بیشتر دُم این سخت‌پوست را مطالعه کردیم، بیشتر پی بردیم که ساختار آن می‌تواند بسیاری از چیزهایی که ما روزانه استفاده کنیم را بهبود بخشد.»

نیرویی که توسط دُم میگوی مانتیس ایجاد می‌شود ۱۰۰۰ برابر بیشتر از وزن آن است. این موجود بسیار قدرتمند است و کیسایلوس مجبور شد آن‌را در آزمایشگاه خود در آکواریومی مخصوص نگهداری کند که نتواند شیشه‌ی آن‌را بشکند. همچنین لازم به ذکر است که شتاب دُم میگو می‌تواند پدیده‌ی کاویتاسیون ایجاد کند، به این معنی که دُم آب را برش می‌دهد و به‌صورت موضعی باعث جوشش آن می‌شود و تولید حباب‌هایی می‌کند که در مرحله‌ی بعد با شکستن و انفجار این حباب‌ها ضربات ثانویه به شکار میگو وارد می‌شود.

کیسایلوس می‌گوید: «در زیست‌شناسی گوناگونی خارق‌العاده‌ای از گونه‌های مختلف حیوانات وجود دارد که می‌توانند در طراحی‌های جدید به ما کمک کنند و روش‌های تولید نسل‌های جدیدی از مواد پیشرفته را به‌منظور استفاده در اتومبیل‌های سبک، هواپیما و دیگر کاربردها در اختیار ما قرار دهند.»

نوشته: ScienceNewsLine

ترجمه: مجله علمی ایلیاد