دوکفه ای ها، جانورانی ارزشمند

نرمتنان (Mollusca) یکی از بزرگ ترین، متنوع ترین و مهمترین گروه ها در قلمرو جانوران هستند. بیش از ۵۰۰۰۰ گونه در این شاخه معرفی شده است که تقریباً ۳۰۰۰۰ گونه از آن ها دریازی هستند. نرمتنان امروزی به ۶ رده‌ی بزرگ تقسیم می‌شوند که دو کفه ای ها (Bivalves)  با ۷۵۰۰ گونه، دومین رده ی بزرگ نرمتنان را شامل می شوند. این گروه به دلیل روش ویژه ی تغذیه (صافی خواری و معلق خواری) نتوانسته اند محیط آب را ترک کنند. بیشتر آن‌ها دریازی هستند، اما اقسام زیادی نیز در آب های نیمه شور، برکه ها، نهرها، مصب ها و دریاچه ها ساکن اند. بدن نرم آن‌ها درون صدفی سخت جای گرفته است که از دوکفه ی آهکی تشکیل شده است. بعضی در کف آب می خزند، گروهی به اشیاء و اجسام سخت می چسبند و بسیاری از آن‌ها در شن و ماسه نقب می زنند.

دوکفه ای ها از بی مهرگان ارزشمند در دریاها و اقیانوس ها محسوب می شوند و با توجه به پراکنش وسیع، شیوه ی تغذیه ی صافی خواری و تحرک کم، دارای انباشتگرهای زیستی بی نظیری از مواد آلاینده ی زیست محیطی در اندام ها و بافت های خود هستند که در برنامه های مانیتورینگ در محیط های دریایی به کار گرفته می شوند. علاوه بر این، دارای کاربردهای اقتصادی فراوانی نیز هستند، به طوری که با توجه به رشد جمعیت جهان، کشت و پرورش صدف خوراکی به یکی از تولیدات نوین و درآمدزا در مناطق ساحلی بسیاری از کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است. در صورتی که تولید آن‌ها به طور قابل ملاحظه ای افزایش یابد، گام مؤثری در جهت تولید پروتئین حیوانی ارزان قیمت و در نتیجه مبارزه با سوءتغذیه ی پروتئینی خواهد بود. از طرفی خواص دارویی، تولید مروارید و همچنین استخراج کلسیم از پوسته ی دو کفه ای ها توجه بسیاری را نیز به خود جلب کرده است.

ویژگی های زیستی و عملکردی اندام های مختلف در دوکفه ای

صدف و مانتل

صدف در دوکفه ای ها با اتصال به ماهیچه ها، به عنوان اسکلت نگهدارنده عمل کرده و آن ها را در برابر شکارچیان محافظت می‌کند. بخش اصلی صدف از کربنات کلسیم بوده و توسط رسوبی از کریستال های نمک در ماتریکسی از پروتئین و کن شیولین تشکیل شده است. صدف در دو کفه ای ها از سه لایه تشکیل شده که شامل: ۱- لایه ی بیرونی پری اوستریکم نازک، که از کن شیولین شاخی و سخت تشکیل شده و به علت سایش مکانیکی، رسوب موجودات، انگل و یا بیماری، اغلب ضخامت آن بسیار کاهش یافته است؛ ۲- لایه ی منشوری میانی که از آراگونیت یا کلسیت تشکیل شده است؛ ۳- لایه ی آهکی درونی (nacreous) که در مجاورت جبه واقع شده است و به طور مداوم از سطح آن ترشح می شود؛ بنابراین در طول زندگی جانور، به طور مرتب بر ضخامت این لایه افزوده می شود و در گونه های مختلف متفاوت است. از طرفی مانتل متشکل از دو لب بافتی کاملاً بسته در فضای داخلی صدف است و حاوی بافت همبند، عروق همولنف یا خون (که نقش مهمی را در انتقال گازهای تنفسی از سطح بدن ایفا می کند)، عصب و عضله و نیز در برخی از دو کفه ای ها حاوی گناد است که به خوبی در نزدیکی حاشیه ی مانتل گسترش یافته اند. مژه های پوشاننده ی سطح داخلی مانتل نقش مهمی را در هدایت ذرات بر روی آبشش ها و دفع مواد از مانتل بر عهده دارند.

آبشش ها و فرایند های زیستی مختلف آن

آبشش در دو کفه ای ها دو سازه ی بزرگ با ساختاری پرده مانند است که از محور آبششی در امتداد حاشیه ی پشتی از مانتل معلق هستند. به طوری که دارای انواع مختلفی از جمله: filibranch، eulamellibranch ، pseudo-eulamellibranch و heterorhabdic است. آبشش در این جانوران دارای فعالیت های بسیاری از جمله تنفس (با دارا بودن سطح مقطع وسیع و غنی از همولنف)، جمع آوری ذرات غذا (به عنوان عمکلردی ثانویه)، آسان سازی پراکندگی گامت ها و همچنین ایجاد جریان آب در حفره‌ی مانتل به عنوان بخشی از سیستم گردش مواد است.

سیستم گوارشی

سیستم گوارشی دو کفه ای ها شامل دهان، مری، معده، غده گوارشی، روده و مقعد است. دهان در دو کفه ای ها یک شکاف u شکل فشرده بین دو لب است که توسط اپیتلیوم ستونی مژک دار پوشیده شده. مری کوتاه و قیفی شکل بوده و از سمت پشتی- شکمی فشرده شده است. معده در دو کفه ای ها اندامی کیسه ای شکل مسطح است که در قسمت قدامی به مری باز شده و در انتهای خلفی به روده ختم می شود. در دوکفه ای هایی که به روش تصفیه کردن غذا می خورند، میله ژلاتینی (crystalline style) از انتهای خلفی معده در طول کف معده قرار دارد. انتهای روده در مقعد ختم شده و مدفوع به شکل گلوله هایی از طریق منفذ خروجی به بیرون دفع می شود.

سیستم تولید مثلی

در دو کفه ای ها، تنوع قابل ملاحظه ای از ساختارهای تولید مثلی با اشکال آناتومیک متفاوت وجود دارد، به طوری که اکثر آن‌ها از الگوی کلی وجود دستگاه تولیدمثلی تبعیت می کنند که به صورت جفت در کنار (معمولاً در اطراف) دستگاه گوارش قرار دارند. سیستم تولید مثلی در دوکفه ای ها بسیار ساده  است. در اکثر دوکفه ای های دریایی به غیر از اویسترها (Ostrea spp.)، لقاح خارجی بوده و گامت ها از طریق منفذ خروجی حفره ی مانتل، به بیرون آزاد می شوند.

سیستم عصبی و گیرنده های حسی

سیستم عصبی دوکفه ای ها اساساً ساده و دارای تقارن دوطرفه است. به طوری که از سه جفت گانگلیا (گانگلیای مغزی، پایی و احشایی) و چند جفت عصب تشکیل شده است. گانگلیای مغزی در قسمت پشتی مری قرار گرفته که از آن  دو جفت طناب عصبی به قسمت خلفی بدن گسترش می یابد. بدین صورت که یک جفت به طور مستقیم به گانگلیون های احشایی رفته که بر روی سطح ماهیچه ی اداکتور (اتصال دهنده) پشتی قرار دارد و جفت بعدی به سمت گانگلیای پایی، واقع در پای جانور فرستاده می شود. از طرفی گانگلیای مغزی انشعاباتی نیز به سمت پالپ ها، ماهیچه ی اداکتور جلویی و بخشی  از مانتل دارد. گانگلیای پایی جهت کنترل پا و گانگلیای احشایی جهت کنترل بخش بزرگی از آبشش ها، قلب، پری کاردیوم، کلیه، سیستم گوارشی، گناد، ماهیچه ی اداکتور جلویی و قسمتی یا تمام مانتل، سیفون و ارگان های حسی پالیال فعالیت می کنند.

اکثر گیرنده های حسی دو کفه ای ها در قسمت میانی مانتل قرار دارند. اما در گونه های نقب زن این گیرنده ها، بر رأس سیفون ها واقع شده اند. همچنین اپیتلیوم  تنتاکل ها پوشیده از سلول های حسی حساس به لمس است. اوسلیا، اسفرادیا و استاتوسیست از جمله گیرنده های مهم حسی موجود در دو کفه ای ها هستند. بدین صورت که اوسلیا در قسمت میانی مانتل و سیفون ها واقع شده و تغییرات ناگهانی در شدت نور را تشخیص می دهد. گیرنده های اسفرادیا، گیرنده های شیمیایی در تشخیص آب ورودی به مانتل بوده که به دلیل سایز کوچکشان به سختی در دو کفه ای ها قابل تشخیص هستند. یک جفت استاتوسیست در پای جانور در نزدیکی گانگلیای پایی وجود دارد که در جهت یابی گونه های شناور عمل می کند.

سیستم دفعی و ترشحی

در دو کفه ای ها کلیه ها و غدد پریکاردیال از اندام های اصلی دفعی محسوب می شوند، اگرچه ممکن است تولیدات دفعی، از سطح بدن و به ویژه از طریق آبشش ها به بیرون از بدن نیز هدایت گردد. دوکفه ای ها، یوری هالین هستند و رنج وسیعی از شوری را تحمل می کنند. این بی مهرگان دریایی Osmoconformer (تطبیق کننده) هستند و در زمان قرارگیری در محیط های آبی رقیق و آب شیرین کفه های خود را محکم می بندند.

منبع

Gosling, E. 2004. Bivalve Molluscs Biology, Ecology and Culture. Fishing News Books An imprint of Blackwell Science. ISBN 0-85238-234-0.

    مترجم: فریبا فرزادفر             

http://maribio.com/

بیوتکنولوژی دریا

بیوتکنولوژی (زیست فناوری) و به‌طور خاص «بیوتکنولوژی دریا» برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. یک تعریف گسترده و ساده از بیوتکنولوژی، استفاده از دانش و تکنیک‌های بیولوژیک در جهت ایجاد محصولات و مزایای دیگر برای انسان است.

از این ‌رو، این تعریف، بیوتکنولوژی مدرن و همچنین بسیاری از موارد مرتبط با تولید محصول و فعالیت‌های سنتی مورد استفاده در کشاورزی، تولید مواد غذایی (مانند پنیر) و آشامیدنی را شامل می‌شود. امروزه بیوتکنولوژی در اغلب موارد به‌عنوان آخرین مرحله برای کاربردهای زیستی مولکولی یا ژنومی در نظر گرفته می‌شود که در آن مواد مولکولی و یا ژنتیکی برای تولید محصولات مطلوب و یا دیگر کاربردها دست‌کاری می‌شوند.

آنچه ما به‌عنوان بیوتکنولوژی می‌شناسیم تا حد زیادی بستگی به این دارد که از چه تکنیک‌هایی استفاده می‌کنیم و آن هم در ارتباط با هدف ما است. به همین دلیل سازمان‌های مختلف تعاریف متفاوتی برای بیوتکنولوژی ارائه داده‌اند. برای مثال، در تعریفی مشروط و عمدتاً گسترده، سازمان همکاری و توسعه‌ی اقتصادی (OECD) بیوتکنولوژی را به‌عنوان «استفاده‌ی علمی و فن‌آوری از موجودات زنده و همچنین بخش‌ها، محصولات و مدل‌های مرتبط با آن‌ها، برای تغییر مواد زنده یا غیرزنده جهت تولید دانش، کالا و خدمات» تعریف می‌کند. این تعریف گسترده شامل هر دو تکنیک مدرن و سنتی می‌شود و به همین دلیل همراه با فهرستی ناکامل از تکنیک‌های بیوتکنولوژیکی است که به‌عنوان یک راهنمای تفسیری برای تعریف جامع عمل می‌کند و از این رو در طول زمان تکامل می‌یابد.

بیوتکنولوژی دریا به مواردی احاطه دارد که منابع زیستی دریایی را به‌عنوان منبع یا هدف برنامه‌های کاربردی بیوتکنولوژی درگیر می‌کند. در بسیاری از موارد این بدان معنی است که موجودات زنده مورد استفاده در جهت تولید محصولات و یا خدمات، از منابع دریایی مشتق شده‌اند. همچنین اگر برای ارزیابی سلامت یک اکوسیستم از موجودات خشکی زی به‌منظور ایجاد یک بیوسنسور در محیط دریایی استفاده شود، این نیز در حوزه بیوتکنولوژی دریا جای می‌گیرد.

گردآورنده: جواد لقمان نیا

http://maribio.com/

جانوران غواص

همه‌ی چهارپایان دریایی (marine tetrapods) که شامل خزندگان، پرندگان و پستانداران دریایی هستند، اکثراً در لایه‌های نزدیک به سطح آب زندگی می‌کنند و در حالت معمول (normal) کمتر پیش می‌آید که به قسمت‌های عمیق دریاها بروند. حالت‌های مختلف تنفس و سازش‌های آن‌ها، وقتی در لایه‌های سطحی‌تر به سر می‌برند، شبیه به جانورانی است که در خشکی به سر می‌برند، اما همین جانوران زمانی که به اعماق می‌روند، می‌توانند حتی برای مدت‌های قابل‌توجهی تنفس خود را متوقف کنند که به آن تنفس آپنه (Apnoea)می‌گویند. زمان میانگین غوص برای اکثر مهره‌داران غواص بین ۲۰-۱۰ دقیقه است. برای مثال سمور دریایی قادر است تا اعماق ۵۵ متری و به مدت ۵-۴ دقیقه غواصی کند.

اکثر پستانداران دریایی فقط ۱۰% زندگی خود را در سطح آب (محل تبادل اکسیژن) می‌گذرانند و بقیه زمان خود را در اعماق ۵۰۰-۲۵۰ متری می‌گذرانند. انسان‌ها در صورت استفاده از مخزن اکسیژن در غواصی‌های چند ده متری حتی برای مدت کوتاهی، دچار عوارضی مانند غش (blackout) می‌شوند و در عمق‌های بیشتر احتمال ایجاد اختلالات عصبی و تخدیر نیتروژنی (nitrogen narcosis) هم وجود دارد.

جانورانی که تنفس هوایی دارند به هنگام رفتن به اعماق با کمبود اکسیژن مواجه می‌شوند، بنابراین باید به سطح برگردند تا نیاز اکسیژنی خود را برطرف کنند. محدوده غواصی هوازی (Aerobic Dive Limit)(لحظه‌ای که در آن جانور برای نفس کشیدن به سطح بیاید یا اینکه شروع به متابولیسم هوازی کند) در بین گونه‌ها متغیر است. ارسطو فیلسوف یونانی بیش از ۲۰ قرن پیش به هوازی بودن دلفین‌ها پی برده بود، ولی مبانی فیزیولوژی غواصی در اوایل قرن بیستم برای انسان آشکار شد. از عوامل مهمی که جانوران را مجبور به غواصی می‌کند می‌توان به تغذیه از بستر، فرار از شکارچی و کاهش متابولیسم پایه‌ی بدن اشاره کرد.

گردآورنده: سعید ابراهیم نژاد

http://maribio.com/

خرچنگ منزوی ساحلی (Littoral Hermit Crab)

نواحی ساحلی دارای زیستگاه های متعددی هستند. این زیستگاه ها، نیچ های اکولوژیک متنوعی برای سخت پوستان ایجاد می کنند. خرچنگ های منزوی جزو سخت پوستان ده پا (راسته decapoda) هستند که برای محافظت از خود در برابر شکارچی ها، فشار اسمزی و شوک فیزیکی، صدف خالی شکم پایان (Gastropoda) را اشغال می کنند. این خرچنگ ها همگی متعلق به فوق خانواده Paguroidea هستند که ۱۱۱۷ گونه متعلق به ۶ خانواده در سرتاسر جهان دارند و خانواده ی Paguridae با ۵۴۲ گونه، بیش ترین تنوع را داراست (Seyfabadi et al,. 2013).

دکتر ندرلو و همکاران طی مطالعات انجام شده در سواحل خلیج فارس و دریای عمان در سال ۲۰۱۲، گزارش کرده اند که ۳۹ گونه از فوق خانواده ی Paguroidea در خلیج فارس مشاهده شده است که از این تعداد ۱۶ گونه در سواحل ایرانی خلیج فارس وجود دارند.

پروژه ای با محوریت تنوع زیستی از سال ۲۰۰۵ در سواحل دریای عمان و خلیج فارس روی سخت پوستان ده پا انجام شده است که در این پروژه بسیاری از خرچنگ های منزوی جمع آوری و شناسایی شده (در گزارش منتشر نشده مرادمند در سال ۲۰۰۷) و خرچنگ ها در موزه ی جانورشناسی دانشگاه تهران نگهداری می شوند.

در مطالعه ی دیگر توسط دکتر سیف آبادی و همکاران در سال ۲۰۱۳، در جزیره ی لارک هفت گونه متعلق به دو خانواده Diogenidae و Coenobitidae مشاهده گردید و این محققین نتیجه گرفتند که با توجه به ضریب Ochiai این ترکیب گونه ای بسیار شبیه به ترکیب گونه ای خرچنگ های منزوی تنگه ی هرمز است. تنگه ی هرمز بین خلیج فارس و دریای عمان قرار گرفته و ترکیب گونه ای خرچنگ های منزوی تنگه ی هرمز تحت تأثیر عوامل محیطی (جریان ها و شوری) خاص این منطقه است.

گردآورنده: جواد لقمان نیا

http://maribio.com/

چگونه میتوان چالش ارتقای کارکنان را حل کرد؟

حتی اگر مدیران بتوانند به شکل ماهرانه‌ای رابطه میان کارکنان و نقش‌هایشان را حل کنند، باز هم با مشکلی جدی دست به گریبان خواهند بود و آن مشکل این است که خواسته یا ناخواسته، کارمندان میل به ترقی و پیشرفت دارند و سیگنال‌های ارسالی از سوی شرکت، اینگونه توسط آنها تعبیر می‌شود: "هرچه بالاتر، بهتر".

از نظر اغلب کارمندان، دستیابی به مقام بالاتر برابر است با حقوق و دستمزد بالاتر، عنوان شغلی دلپذیرتر، پاداش‌های بهتر، محل کار شیک‌تر و منزلت اجتماعی بیشتر. پس، جای تعجبی ندارد که همه به دنبال ارتقا هستند.  با این وجود، تمام این وسوسه‌ها که بسیار جذاب هم به نظر می‌رسند باعث ایجاد سرابی می‌شوند که نتیجه نهایی آن، جهش از عملکرد و کیفیت عالی در یک شغل به عملکرد و کیفیتی نازل یا متوسط در موقعیت شغلی دیگر است. در چنین شرایطی، اکثر کارمندان سازمان، سودای رسیدن به آن چیزی را خواهند داشت که بسیار محدود است و ناامیدی و تعارض در آنها امری ناگزیر و اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

با این حال، یک راه حل معقول و عالی برای هدایت و مدیریت بهینه این احساس و خواسته طبیعی وجود دارد که می‌تواند آن را به سمت بهره‌وری بیشتر سوق دهد. راه حل پیشنهادی این است که در هر نقشی، دست به قهرمان‌سازی بزنیم. در این حالت، به جای تأکید و تمرکز بر بالارفتن افراد از نردبان ترقی و ارتقای پست و مقام، بر هدایت و قدرت‌بخشی به کارمندان در شغل کنونی‌شان تأکید میکنیم.

مدیران بزرگ، صحنه شرکت را به گونه‌ای می‌چینند که در آن، مسیرهای متعددی برای کسب احترام و منزلت بیشتر و کیفیت کاری مطلوب‌تر وجود دارد. چه بسیار شرکت‌هایی که تحت هدایت مدیران موفقی قرار دارند و در آنها یک کارگر ساده، اما ماهر و کارآمد، حقوقی بیشتر از برخی مدیران دریافت می‌کند و مورد احترام همه قرار دارد یا یک منشی کاربلد و باسابقه که عنوان جانشین رئیس یا مدیر برنامه‌های او را یدک می‌کشد و نفوذ عجیبی در شرکت دارد.

منبع : گالوپ

مترجم: سید حسین علوی لنگرودی

دریادرمانی(2)

روش های دریا درمانی

شن درمانی (Psamma Therapy)

شن دریا را در مخازنی می ریزند و این مخازن طوری می چرخند که متناوبا با آب گرم و داغ دریا آغشته می شوند. این شن داغ و مرطوب برای بعضی از اعضای بدن و گاهی برای تمام بدن به کار برده می شود. بزرگ ترین اثر شن درمانی ایجاد تعرق (Dehydration) است و این ویژگی مخصوصا برای بهبود مفاصلی که به علت ضربه و تصادف متورم گردیده اند بسیار مفید است.

درمان به وسیله باد ( Anemo Therapy)

گاهی ضمن دریا درمانی، از نسیم ملایم دریایی نیز استفاده می شود. برای انجام این کار باید افراد بسیار ماهر با عنایت به سرعت، جهت و ارتفاع باد آن را جهت درمان بیماران مورد استفاده قرار دهند. باد می تواند در ازدیاد گردش خون و تبادل املاح در پوست نقش مهمی ایفا کند.

درمان بوسیله آفتاب (Helio Therapy)

آفتاب درمانی یکی از ویژگی های مهم از دریا درمانی می باشد. باید به این نکته توجه داشت که آفتاب درمانی بدون سایه، چتر و باد، مضر و حتی گاهی مهلک می باشد.

 

مزایای دریا درمانی نسبت به آب درمانی

1- آب دریا چگال تر و دارای دانسیته بیشتری می باشد و بدین وسیله شرایط بی وزنی را آسان تر و بهتر فراهم می نماید. لذا اعضایی که انجام حرکت برای آنها در هوا ممکن نیست، این امکان را در آب دریا خواهند داشت.

2- نشستن بیمار در ساحل دریا و استنشاق هوا و مشاهده افق، زیبایی های دریا، شنیدن صدای امواج و لذت بردن از نعمت های خدا بیمار را به وجد می آورد. گردش در ساحل دریا و قدم زدن در آب دریا ماهیچه های بیمار را تقویت و نیرومند می سازد.

3- هنگام شنا کردن در دریا، امواج آب بیمار را به بالا و پایین می برد و او را می چرخاند که مجموعه این حرکات همراه با حرکت مفاصل، باعث ترشح اندورفین شده و مریض را به وجد می آورد و در او احساس شعف و لذت ایجاد می نماید که خود انگیزه ای برای فعالیت است.

هشدارها

از آنجا که سردی آب دریا و گاهی وزش شدید باد، بیماری را بدتر می کند و درد را افزایش می دهد، دریا درمانی به جز طی دوران بسیار کوتاه و نیز در مناطق حاره امکان پذیر نمی باشد.

آب دریا باید از نظر درجه حرارت برابر درجه حرارت بدن بوده یعنی 37 درجه سانتیگراد باشد و حتی گاهی برای بعضی از بیماران باید 40 تا 42 درجه باشد، لذا کشورهای اروپایی برای این که دریا درمانی را در تمام فصول سال داشته باشند، بوسیله لوله های مخصوص، آب دریا را از عمق دریا که عاری از میکروب و آلودگی است ، در استخرهای ویژه جمع می کنند و سپس آن را گرم نموده و با ساختن اتاق های مخصوص و گرم خانه های ویژه برای خشک نمودن بیمار (به وسیله اشعه ماورای بنفش و ...) و با عنایت به تمام نکات ایمنی و پزشکی،  دریا درمانی را انجام می دهند.

اکوسیستم استخر پرورش ( 12 )

با سلام 

همانگونه که بازدید کنندگان گرامی استحضار دارند از حدود 10 روز پیش ، مبحثی تحت عنوان " اکوسیستم استخرهای پرورش "در این وبلاگ آغاز گردید که تاکنون 11 بخش آن از کتاب مبانی مهندسی آبزی پروری ، ترجمه و به حضور عزیزان ارائه شده است . در خلال این مباحث ، موضوعاتی همچون گرما و شوری به عنوان متغیرهای فیزیکی مورد بررسی قرار گرفته است که لازم می دانم از بزرگوارانی که ضمن استفاده از مطالب ، در خصوص محتوای آن ها نظرات خود را به انحاء مختلف به اینجانب منتقل نمودند ، مراتب سپاس و قدردانی خود را اعلام نمایم . با این حال ، به لحاظ اهمیت موضوع اکوسیستم استخرهای پرورش و پارامترهای دخیل در شکل گیری و تأثیر گذاری آن بر آبزی پرورشی ، بر خود فرض دانستم ، به طریق مناسب ، مباحث را نه صرفاً از یک مرجع ، بلکه از منابع متنوع و البته معتبر دیگر نیز تهیه و در وبلاگ به اشتراک بگذارم تا بازدیدکنندگان گرامی ، دید جامع تری نسبت به این مقوله پیدا نمایند . 

از این رو ، امروز ، بخشی تکمیلی تحت عنوان شوری را از کتاب مدیریت آب در آبزی پروری اثر دانشمند صاحب نام " کلود بوید " را انتخاب و بخش هایی از آن را ترجمه کرده ام که در این مطلب به حضور شما عزیزان فرهیخته تقدیم می نمایم . باشد که مورد توجه و استفاده زحمتکشان این عرصه قرار گیرد :

شوری

شوری ، معمولا به مجموع غلظت یونهای محلول در آب اطلاق می گردد .این اصطلاح ، چنانکه بسیاری تصور می نمایند معادل غلظت کلرید سدیم در آب نیست . عمده ترین یون های سهیم در ایجاد شوری در آب عبارتند از کلسیم ، منیزیم ، سدیم ، پتاسیم ، بیکربنات ، کلرید و سولفات . غلظت مطلق و نسبی این یون ها در منابع آبی مختلف ، بسیار متغیر می باشد .

شوری  با متغیرهای کیفی مختلف آب نیز دارای اثرات متقابل می باشد چرا که قدرت یونی محلول ، بر ثابت تعادل بسیاری از واکنش های شیمیایی تأثیرگذار بوده و افزایش غلظت املاح در یک محلول از طریق پدیده ای موسوم به " اثر Salting Out" منجر به کاهش حلالیت گازهای محلول می گردد .

اهمیت این موضوع از دیدگاه کاربرد در آبزی پروری را می توان به این شکل بیان نمود که با افزایش شوری آب ، حلالیت اکسیژن کاهش یافته و ازدرصد آمونیاک غیر یونیزه ( شکل سمّی آمونیاک ) نیز کاسته می گردد .