اقدامات پیشگیرانه برای کاهش بروز AHPND و WSSV در پرورش میگو (بخش هشتم)

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه علی قوام پور

اتخاذ رویکرد اکوسیستمی برای مدیریت سامانه های پرورش گسترده

پرورش دهندگان میگو در مقیاس خرد، معمولا دارای استخرهای بزرگی (بیش از یک هکتار) هستند که این استخرها در فاصله کمی از یکدیگر احداث شده، فاقد استخر ذخیره و یا رسوبگیر و دارای منابع آبگیری و تخلیه مشترک با سایر مزارع می باشند. این مزارع در مقایسه با مزارع فعال در سامانه های متراکم و نیمه متراکم که متعلق به شرکت های دارای توان مالی برای اجرای نوآوری ها و اصلاحات، بیشتر در معرض خطر بروز EMS می باشند.

یکی از رویکردها در اعمال اقدامات پیشگیرانه در برابر EMS در این سامانه ها، اتخاذ نگرش اکوسیستمی به مدیریت آبزی پروری (Ecosystem Approach to Aquaculture Management= EAAM) است.  این رویکرد مبتنی بر آئین نامه اجرایی فائو برای ماهیگیری مسئولانه بوده، و به ویژه در سامانه های آبزی پروری فعال با بکارگیری منابع آبی مشترک بسیار واجد اهمیت است.

نخستین گام در EAAM برای پیشگیری از بیماری ها، شناسایی منطقه تحت مدیریت آبزی پروری (AMA) است که ممکن است شامل تمامی منطقه و مجتمع آبزی پروری و یا مزارع/استخرهای منتخب در هر سایت باشد که گروه بندی و یا خوشه بندی شده و طرح مشخصی را برای مدیریت آبزی پروری لحاظ نموده اند.  منطقه آبزی پروری می تواند شامل سامانه آب شناختی (هیدرولوژیک) باشد که قسمتی و یا تمامی پساب مزارع در منطقه تحت مدیریت آبزی پروری و یا گروه های متشکل در یک مجتمع به آن وارد می شود (فائو و بانک جهانی، 2015).

از آنجا که تمامی مزارع فعال AMA در افزایش بار مواد مغذی و همچنین افزایش احتمال شیوع بیماری ها و سایر اثرات ناشی از این فعالیت آبزی پروری سهیم می باشند، ضروری است نوعی از مدیریت جمعی در این مناطق اعمال شوند. با این حال نوع و شکل چنین مدیریتی می بایست با اجماع فعالین در آبزی پروری در چنین مناطقی همراه باشد تا تأثیر تجمعی فعالیت مزارع بر محیط اطراف به حداقل برسد. مزارع / استخرهای واقع در AMA بایستی سهم مدیریت خود در این مناطق ایفا و همزمان فعالیت آبزی پروری در مزرعه را نیز اجرا نمایند. به عبارتی، ذخیره سازی استخرها لازم است در بازه زمانی مشخص، با استفاده از پست لارو تهیه شده از منابع مشابه (در این مورد نهایت احتیاط باید صورت پذیرد-م) انجام، تعویض آب با هماهنگی سایر مزارع گروه به عمل آمده، مدیریت غذادهی و تهیه خوراک مشابه بوده و زمان برداشت نیز، همزمان تعیین گردد. این فرآیند موجب حاظت از محیط زیست و کاهش احتمال بروز و شیوع EMS خواهد شد. روند اجرای این طرح دائما می بایست تحت پایش و بررسی مداوم باشد تا در صورت نیاز تغییرات و یا تعدیل هایی به ویژه بسته به موارد امنیت زیستی و یا اثرات اجتماعی و زیست محیطی در آن اعمال شود.   

لینک مشاهده قسمت هفتم

خاصیت ضد سرطان میگو

آیا می دانستید گوشت میگو منبع فوق العاده ای برای سلنیوم معدنی است که به دلیل خواص ضد سرطان آن ، بسیار شناخته شده است؟

سلنیوم ماده مغذی پر اهمیتی است که به سلول ها کمک می کند تا در مقابل تخریب ناشی از  رادیکال های آزاد از خود محافظت نموده و همچنین برای سیستم ایمنی بدن، نقش پشتیبان را ایفا می کند. برخی مطالعات نشان داده اند که سلنیوم می تواند اثر حفاظتی در مقابل انواع خاصی از سرطان داشته باشد.

بنابراین، در نوبت بعد، هرگاه به دنبال گزینه سالم و خوشمزه در میان غذاهای دریائی بودید، افزودن میگو را به غذای خود در نظر داشته باشید.

 

ارسالی توسط: Victor Moreno Donoso گروه واتس اپی : Future Shrimp Culture

پوستر تغذیه میگو

 

لینک دانلود

اهداف توسعه پایدار از نگاه UNDP (برنامه عمران ملل متحد)

 

لینک دانلود

مبانی تکثیر و پرورش میگو (قسمت اول: زیست شناسی میگو، بخش دوم)

پیرو انتشار بخش اول مبحث زیست شناسی میگو، در این مطلب، قسمت دوم این مبحث شامل رده بندی، چرخه زندگی و مراحل لاروی گونه لیتوپنئوس وانامی، به حضور علاقمندان تقدیم می گردد. ضمنا بازدیدکنندگان محترم می توانند در صفحه آموزش نیز به سری مطالب " مبانی تکثیر و پرورش میگو" دسترسی داشته باشند. 

لینک دانلود

آبزی پروری، راه پیش رو (اینفوگرافی)

لینک دانلود

از هوشمند سازی مزارع آبزی پروری چه انتظاری داشته باشیم؟ (اینفوگرافی)

بر گرفته از سایت : corpin.com

لینک دانلود

ُSlivofishery یا Aqua silviculture چیست؟ (قسمت سوم)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

طراحی (نمونه) و مدیریت سیستم Silvofishery (قسمت اول)

احداث استخر

بر اساس طرح استخرها و کانال، زمین مورد نظر ابتدا پاکسازی و سپس علامت گذاری می شود. برای احداث استخرها و کانال لازم است زمین حفر گردد. کانال داخلی (Caren) معمولا گودتر از ورودی و خروجی آب است. برای استخرها لازم است دریچه نیز احداث گردد. گودی منطقه کم عمق تر (Pelataran) در حدود 1 تا 1.25 متر در نظر گرفته می شود. پس از احداث، نهال های حرّا (از گونه هایی همچون Rhizophora ) در منطقه کم عمق ("pelataran") با فاصله حدود 4.5-3 متر در 1.5-1 متر کاشته می شوند. مساحت بخش درخت کاری شده در حدود 80 درصد از کل زمین است. پس از ورود آب به استخرهای حفر شده، ماهی به درون آن ها رها سازی می گردد (شکل 1).

استخرهای Silvofishery در پروژه Cilacap در اندونزی به صورت متوالی و متشکل از دو ردیف ساخته شده است. در اولین ردیف 19 و در دیگری 11 استخر احداث گردیده است. بین ردیف ها کانال اصلی قرار گرفته که آب حوضچه ها را تامین می کند. کانال آب (برای آبگیری و زهکشی) دارای ابعاد زیر است: 6.5-5 متر در قسمت بالا، 4.5-4 متر در کف و 1.6-2 متر عمق. شیب کانال در حدود 7 تا 9 درصد در نظر گرفته شده است.

دریچه اصلی از بتون ساخته شده، 0.85 متر عرض، 1.9 متر طول و 1.9 متر ارتفاع دارد. عرض دایک محل احداث کانال، در قسمت تاج 2 متر و در کف، 4.5 متر است. دریچه ورودی استخرها چوبی است که بدون بازو (Wing) ساخته شده، 0.45 متر عرض و 0.4-0.3 ارتفاع دارد.

 

شکل 1

لینک مشاهده قسمت دوم

 

بهترین شیوه های مدیریت آبزی پروری (BMP’s)- قسمت دهم

ترجمه: علی قوام پور

مکان یابی برای مزارع منفرد آبزی پروری

مکان یابی شبیه فرآیند برنامه ریزی منطقه ای اما در محدوده کوچکتر و با جزئیاتی دقیق تر است. طی این فرآیند، جانمائی مزارع مشخص شده، نوع و سیستم آبزی پروری مجاز و گونه پرورشی تعیین و اثرات احتمالی سامانه پیشنهادی آبزی پروری بر محیط اطراف بررسی می شود. هدف از این فرآیند این است که از محل مزارع و مجتمع ها در خصوص تولید حداکثری و اثرات نامطلوب حداقلی در زمینه های اجتماعی و زیست محیطی اطمینان حاصل شود. اگرچه مکان یابی معمولاً توسط بخش خصوصی انجام می شود، اما دولت، ساختار و استانداردهای لازم برای صدور مجوز سایت، کاربری منطقه ای و ارزیابی اثرات زیست محیطی را تعیین و ارائه می نماید.

ایجاد و توسعه مناطق تحت مدیریت آبزی پروری

مرحله نهایی در برنامه ریزی فضایی و مکان یابی، توسعه و ایجاد مناطق تحت مدیریت آبزی پروری (Aquaculture Management Area’s = AMA’s) است.  AMA ها مجموعه ای از پرورش دهندگان و تولیدکنندگان می باشند که در عملیات مدیریتی رایج مشارکت می کنند. در حالی که مدیران مزارع منفرد صرفاً مسئول عملکرد و تولید در مزارع خود هستند، AMAها اهداف و چشم اندازهای مدیریتی مشترکی را برای بهبود تولید و عملکرد تمامی مزارع موجود در منطقه در نظر گرفته و اجرا می نمایند و به طور کلی بر مواردی تمرکز دارند که حل آن ها تنها به شکل جمعی امکان پذیر است (مواردی همچون تعارض منافع کاربران، محدودیت دسترسی به نهاده ها و مدیریت ریسک، پساب، بیماری ها و ...). AMA ها با تعیین اهداف و چشم اندازهای تولید، شیوه های مدیریت مشترک، برنامه های نظارتی و راهبردهای امنیت زیستی، برنامه های مدیریتی را پایه گذاری می نمایند. AMA ها می توانند قدرت مذاکره جمعی، حضور در بازار و اشتراک گذاری اطلاعات را افزایش داده و در عین حال اثرات زیست محیطی و ریسک بیماری ها را کاهش دهند.

مدرسه SCAD در نزدیکی یک اسکله در خلیج ALYUI در اندونزی

لینک مشاهده قسمت نهم

اقدامات پیشگیرانه برای کاهش بروز AHPND و WSSV در پرورش میگو (بخش هفتم)

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه علی قوام پور

بکارگیری بهینه اقدامات امنیت زیستی

اگرچه امنیت زیستی یکی از اقدامات حفاظتی است که پرورش دهندگان می‌توانند با حذف عوامل بیماریزا و ارگانیسم‌های ناقل از محیط پرورش، برای جلوگیری از بروز بیماری به آن تکیه کنند، اما در مطالعه ای موردی که توسط Tendencia و همکاران (2011) انجام شد، این اقدامات قادر به پیشگیری از شیوع WSSV نگردیدند. این موضوع شاید به این دلیل باشد که در بسیاری از موارد، اقدامات امنیت زیستی در جای مناسب خود و هدفمند مورد استفاده قرار نمی گیرند. با این وجود، بهینه سازی اقدامات امنیت زیستی در استخرها هنوز امری ضروری است. برنامه امنیت زیستی مؤثر مستلزم برنامه ریزی دقیق و اجرای کامل اقدامات مرتبط با آن است.

حذف عوامل بیماری زا در مزرعه پرورش میگو نیازمند دانش فنی و تجربه کافی برای شناسایی مسیرهای مختلف ورود پاتوژن و انسداد آن می باشد، چرا که (چنین فرض می شود که) عوامل بیماریزا تمامی مسیرهای ممکن برای آلوده ساختن جمعیت را در پیش خواهند گرفت.

حتی با فرض اینکه پست لارو میگوی مورد استفاده برای پرورش عاری از عوامل بیماریزای خاص (SPF) باشد، باز هم معمولاً سه مسیر اصلی وجود دارد که یک عامل بیماری زا می تواند به محیط پرورش دسترسی پیدا کند. این عوامل عبارتند از ناقلین خشکی زی (همچون خرچنگ ها، جوندگان و انواع پستانداران نظیر انسان)، ناقلین آبزی (مانند میگوهای وحشی، خرچنگ های شناگر و سایر سخت پوستان وحشی در آب های اطراف) و ناقلین هوازی (همچون پرندگان آبزی).

نسب فنس و توری امنیت زیستی به منظور محصور کردن مزرعه پرورش می‌تواند یکی از راه‌های اصلی جلوگیری از دسترسی ناقلین خشکی زی به مزرعه پرورش محسوب گردد. به این طریق می‌توان از ورود قورباغه‌، انواع جوندگان، گربه‌ و سگ‌ و به دنبال آن گسترش ویروس جلوگیری کرد. همچنین این فنس می تواند از گسترش ویروس توسط پرندگان شب شکار که در ارتفاع پائین پرواز می نمایند جلوگیری کند. به علاوه، این حصار قادر است به عنوان مانعی برای جلوگیری از ورود افراد و یا مواد آلوده به محیط پرورش عمل نماید. بنابراین می بایست تنها یک نقطه دسترسی واحد برای ورود و خروج تعیین شود و این ورودی نیز دارای امکانات ضد عفونی باشد. به این ترتیب پرسنل و ادوات تولید باید قبل از ورود به حصار مزرعه پرورش به طور مناسبی ضدعفونی و سالم سازی شوند.

مناطق بزرگتر را می توان به بخش های کوچکتر تقسیم نمود به شکلی که پرسنل مربوط به هر بخش پیراهن های با رنگ مختلف به تن کنند تا بتوان آن ها را بر اساس مزرعه پرورش مربوطه شناسائی کرد و از ورود پرسنل هر بخش به بخش های دیگر جلوگیری نمود. افرادی که در فرآیند پرورش دخیل نیستند می بایست اکیداً از ورود به منطقه "پاک" پرورش (اماکن واقع شده پس از مرحله ضد عفونی) بازداشته شوند.

افراد دارای پوشش مرطوب و یا حامل هرگونه اقلام خیس می بایست از ورود به مزرعه پرورش منع شوند. نصب توری خرچنگ گیر به ارتفاع 30 سانتیمتر در طول دیواره حائل می تواند از ورود خرچنگ های وحشی ناقل عوامل بیماری زا به درون استخرها جلوگیری نماید.

استفاده از هرنوع غذای تهیه شده از سخت پوستان، چه خام و چه پخته در مزرعه پرورش، می بایست اکیداً ممنوع اعلام شود.