بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP’s)- قسمت نهم
ترجمه : علی قوام پور
عزیزانی که قصد دارند قسمت های گذشته این مبحث را مشاهده نمایند می توانند به لینک های قرار داده شده در ذیل همین مطلب مراجعه کنند
در رویکرد EAA، ظرفیت تحمل بوم شناختی تضمین پایداری طولانی مدت عملیات آبزی پروری با توجه به ظرفیت تحمل بوم شناختی از اهمیت بالایی برخوردار است. تجاوز از ظرفیت تحمل اکولوژیکی می‌تواند اثرات منفی زیست‌محیطی همچون یوتریفیکاسیون (افزایش بیش از حد میزان مواد مغذی)، کاهش شدید اکسیژن و شکوفایی مضر جلبکی را در پی داشته و باعث تغییراتی در شرایط محیط شود که به نوبه خود واجد اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر تولیدات آبزی پروری و سایر صنایع خواهد بود.
برنامه ریزان همچنین باید ظرفیت جذب محیط یا توانایی دریافت مواد مغذی اضافی، پسماند و انواع آلودگی بدون ایجاد آسیب های بازگشت ناپذیر، به ویژه برای آبزی پروری مبتنی بر تغذیه را در نظر داشته باشند. این برآوردها به برنامه ریزان کمک می کند تا حداکثر سطوح تولید مجاز و در نتیجه تعداد مناسب مزارع آبزی پروری در منطقه ای خاص را در رابطه با محیط اطراف شناسائی نمایند. در نهایت، توسعه راهبرد‌ها در حوزه امنیت زیستی و مدیریت آبزی پروری در محل احداث مزارع و سایت های پرورش آبزیان، برای به حداقل رساندن احتمال شیوع بیماری، کاهش امکان ایجاد شرایط محیطی نامناسب، و تأثیرات ناشی از فرار آبزیان به منابع آبی اطراف بسیار اهمیت دارد. مهمتر از همه، مناطق تحت مدیریت می بایست به منظور ایجاد امکان کنترل و قرنطینه و با هدف جلوگیری از شیوع بیماری در واحدهای فعال آبزیان، از یکدیگر فاصله مناسب را رعایت نمایند.
شیوع بیماری و کیفیت پایین آب قادر است برای تولید آبزیان مضر بوده و از طرف دیگر برای ارزش مزرعه ویرانگر باشد. به علاوه این عوامل می توانند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر صنایع مجاور که دارای منابع آبی مشترک هستند تأثیر نامطلوب داشته باشد.
