اقدامات پیشگیرانه برای کاهش بروز AHPND و WSSV در پرورش میگو (بخش هفتم)
نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo
ترجمه علی قوام پور
بکارگیری بهینه اقدامات امنیت زیستی
اگرچه امنیت زیستی یکی از اقدامات حفاظتی است که پرورش دهندگان می‌توانند با حذف عوامل بیماریزا و ارگانیسم‌های ناقل از محیط پرورش، برای جلوگیری از بروز بیماری به آن تکیه کنند، اما در مطالعه ای موردی که توسط Tendencia و همکاران (2011) انجام شد، این اقدامات قادر به پیشگیری از شیوع WSSV نگردیدند. این موضوع شاید به این دلیل باشد که در بسیاری از موارد، اقدامات امنیت زیستی در جای مناسب خود و هدفمند مورد استفاده قرار نمی گیرند. با این وجود، بهینه سازی اقدامات امنیت زیستی در استخرها هنوز امری ضروری است. برنامه امنیت زیستی مؤثر مستلزم برنامه ریزی دقیق و اجرای کامل اقدامات مرتبط با آن است.
حذف عوامل بیماری زا در مزرعه پرورش میگو نیازمند دانش فنی و تجربه کافی برای شناسایی مسیرهای مختلف ورود پاتوژن و انسداد آن می باشد، چرا که (چنین فرض می شود که) عوامل بیماریزا تمامی مسیرهای ممکن برای آلوده ساختن جمعیت را در پیش خواهند گرفت.
حتی با فرض اینکه پست لارو میگوی مورد استفاده برای پرورش عاری از عوامل بیماریزای خاص (SPF) باشد، باز هم معمولاً سه مسیر اصلی وجود دارد که یک عامل بیماری زا می تواند به محیط پرورش دسترسی پیدا کند. این عوامل عبارتند از ناقلین خشکی زی (همچون خرچنگ ها، جوندگان و انواع پستانداران نظیر انسان)، ناقلین آبزی (مانند میگوهای وحشی، خرچنگ های شناگر و سایر سخت پوستان وحشی در آب های اطراف) و ناقلین هوازی (همچون پرندگان آبزی).
نسب فنس و توری امنیت زیستی به منظور محصور کردن مزرعه پرورش می‌تواند یکی از راه‌های اصلی جلوگیری از دسترسی ناقلین خشکی زی به مزرعه پرورش محسوب گردد. به این طریق می‌توان از ورود قورباغه، انواع جوندگان، گربه و سگ و به دنبال آن گسترش ویروس جلوگیری کرد. همچنین این فنس می تواند از گسترش ویروس توسط پرندگان شب شکار که در ارتفاع پائین پرواز می نمایند جلوگیری کند. به علاوه، این حصار قادر است به عنوان مانعی برای جلوگیری از ورود افراد و یا مواد آلوده به محیط پرورش عمل نماید. بنابراین می بایست تنها یک نقطه دسترسی واحد برای ورود و خروج تعیین شود و این ورودی نیز دارای امکانات ضد عفونی باشد. به این ترتیب پرسنل و ادوات تولید باید قبل از ورود به حصار مزرعه پرورش به طور مناسبی ضدعفونی و سالم سازی شوند.
مناطق بزرگتر را می توان به بخش های کوچکتر تقسیم نمود به شکلی که پرسنل مربوط به هر بخش پیراهن های با رنگ مختلف به تن کنند تا بتوان آن ها را بر اساس مزرعه پرورش مربوطه شناسائی کرد و از ورود پرسنل هر بخش به بخش های دیگر جلوگیری نمود. افرادی که در فرآیند پرورش دخیل نیستند می بایست اکیداً از ورود به منطقه "پاک" پرورش (اماکن واقع شده پس از مرحله ضد عفونی) بازداشته شوند.
افراد دارای پوشش مرطوب و یا حامل هرگونه اقلام خیس می بایست از ورود به مزرعه پرورش منع شوند. نصب توری خرچنگ گیر به ارتفاع 30 سانتیمتر در طول دیواره حائل می تواند از ورود خرچنگ های وحشی ناقل عوامل بیماری زا به درون استخرها جلوگیری نماید.
استفاده از هرنوع غذای تهیه شده از سخت پوستان، چه خام و چه پخته در مزرعه پرورش، می بایست اکیداً ممنوع اعلام شود.
