5 کاربرد عالی ذرات نانو در آبزی پروری

منبع: سایت nanoCMM

ترجمه: علی قوام پور

آبزی پروری و شیلات با رشدی روزافزون، بطور میانگین درحدود 15 درصد از پروتئین حیوانی مصرف شده توسط 2.9 میلیارد نفر در سراسر جهان را تامین می کنند. حدود 43.5 میلیون نفر به طور مستقیم و 520 میلیون نفر به طور غیر مستقیم در این بخش ها شاغل بوده و به امرار معاش می پردازند.

نانوفنآوری دیگر زمینه ای خاص محققان نیست، بلکه بخش اقتصادی مهمی است که رشد بسیار سریعی داشته و با ارائه محصولات جدید در مقیاس نانو با قابلیت های کاربردی اثر بخشی زیادی در صنایع مختلف داشته است. کلید موفقیت این فنآوری، محصولات نانوساختار اصلاح شده با نانوذرات (NPs) محسوب می شوند.

نانو نقره ها (SNPs) با اندازه‌ بین 1 تا 100 نانومتر در حداقل یک بعد، خواص فیزیکی و شیمیایی منحصربه‌فردی مانند نسبت سطح به حجم زیاد را از خود نشان می‌دهند که با همان مواد در حجم بالاتر متفاوت بوده و واکنش پذیری بالاتری را در پی دارد.

SNP ها به دلیل خواص قابل توجه خود به طور گسترده در زمینه های مختلف مانند انرژی و الکترونیک، تصفیه فاضلاب، محصولات مراقبت شخصی، پزشکی و کشاورزی مورد استفاده قرار گرفته اند.

1. کاربرد نانو نقره در تولید خوراک آبزیان

یکی از مهمترین کاربردهای نانوتکنولوژی در آبزی پروری در تولید خوراک است که استفاده از نانوتکنولوژی در این موارد مؤثر بوده است:

• توزیع ریزمغذی ها
• نانوتوبول های تک غشایی کربنی (SWCNT’s)
• تحریک رشد
• تخریب سموم قارچی

2. کنترل بیماری در گونه های آبزی پرورشی

صنعت آبزی پروری با مشکلات زیادی ناشی از عوامل بیماری زا (باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها) مواجه بوده که معمولاً با استفاده از ضدعفونی کننده های شیمیایی و آنتی بیوتیک ها کنترل می شوند. استفاده از این مواد در مقادیر بالا، دارای محدودیت هایی همچون هزینه بالای دارو، اثرات منفی بر موجودات غیر هدف و افزایش مقاومت در برابر عوامل بیماری زا را در پی خواهد داشت.

مطالعات متعددی نشان داده است که استفاده از ذرات نانو نقره (SNPs) به عنوان عامل ضد میکروبی مؤثر بر باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، تولید واکسن های مبتنی بر نانوذرات و تولید ابزارهای خاص و حساس تشخیص باکتریایی، قارچی و ویروسی در آبزی پروری ظرفیت مناسبی دارند.

پیشگیری و کنترل بیماری ها در صنعت آبزی پروری از نقطه نظر اقتصادی و زیست محیطی از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل واکسیناسیون در تولید تجاری آبزیان نقش مهمی را ایفا می نماید. در این زمینه نانو واکسن پوشش دار بر علیه  Listonella anguillarum در کپورآسیائی، و نیز سندرم لکه سفید ویروسی و IMNV در میگو تولید شده است.

3. کاهش هدر رفت مواد مغذی از خوراک

ریخته شدن خوراک آبزیان در آب، نشت مواد مغذی از ذرات خوراک به آب را در پی دارد. به عنوان ماده پوشش دهنده ذرات مغذی می توان از محلول نانونقره استفاده نمود که آب این پوشش را به آسانی تجزیه می کند.

در مطالعه ای که توسط Klinkesorn و Mcclements در سال 2009 در محیط آزمایشگاه انجام شد، مشخص گردید که کپسول گذاری (انکپسوله کردن) قطرات روغن مواهی تون با کیتوزانSNP علاوه بر افزایش قوام فیزیکی سبب کاهش خروج اسیدهای چرب از امولسیون خواهد شد.

4. نانوتکنولوژی در تصفیه پساب و پسماند آبزی پروری

آلودگی آب یکی از بزرگترین تهدیدات برای صنعت آبزی پروری است. اخیراً کاربرد نانوذرات مبتنی بر آئروژل ها، پلیمرها و کامپوزیت ها، رس های آلی آبگریز و نانوذرات مهندسی شده مغناطیسی برای تصفیه و فیلتراسیون آب مورد بررسی قرار گرفته است.

نانوAu، نانولوله های کربنی نقره، نانو Fe، لانتان (La) و نانو TiO 2 برای حذف آفت کش ها، آمونیاک، فلزات سنگین و فسفات ها از آب و فاضلاب استفاده می شود.  

5. استفاده از نانو نقره در بسته بندی به نگهداری طولانی تر غذاهای دریایی کمک می کند

ذرات پلاستیک با نانو نقره مخلوط می شوند تا ذرات رزین ضد باکتری ایجاد کنند. بسته بندی با مواد ساخته شده از ذرات پلاستیک ضد باکتری به لطف مکانیسمی که سبب خروج نانوذرات نقره از منافذ روی بسته بندی می شود، می تواند به افزایش ماندگاری غذاهای دریایی کمک کند.

مقایسه سیستم سنتی و متراکم پرورش میگو

جای زیادی برای خطا در سیستم متراکم نیست

 

لینک مشاهده تصویر بزرگتر

مقاله مروری: آیا پرورش فوق متراکم میگو راه حلی مناسب برای تولید و صادرات پایدار است؟

نوشته:            Tram Anh Thi Nguyen, Kim Anh Thi Nguyen  و Curtis Jolly

نشریه MDPI (Multidisciplinary Digital Publishing Institute)، سپتامبر 2019

ترجمه: علی قوام پور

در سال 2012، صادرات میگو به دلیل سندرم مرگ زودرس (EMS) که به آن سندرم نکروز حاد هپاتوپانکرآس نیز گفته می شود، به دلیل کاهش تولید، 6.6 درصد کاهش یافت. اما در سال 2013، برای اولین بار در تاریخ، صادرات میگوی ویتنام به بیش از 3 میلیارد دلار رسید. در رسیدن به این جایگاه، کاهش عرضه جهانی میگو به دلیل EMS، افزایش قیمت جهانی این محصول، افزایش تقاضا برای میگوی وانامی و افزایش تولید این میگو در کشور ویتنام در سال 2013 از عمده ترین عوامل محسوب می شوند.

در سال 2014، صادرات میگو با رشد 26.9 درصدی نسبت به سال 2013 حرکت صعودی خود را ادامه داده و به میزان 3.95 میلیارد دلار بالغ گردید. رشد ده ساله (2017-2008) ارزش صادرات میگوی کشور ویتنام نرخ قابل ملاحظه 137 درصد بوده است. در سال 2017، سطح زیر کشت و تولید میگوی پرورشی در ویتنام به بالاترین سطح خود رسید (شکل2). اما نوسانات صادرات میگو به اتحادیه اروپا باعث بروز نگرانی در خصوص پایداری تولید طی سالهای قبل شده است. در این مقاله، پایداری تولید و بازار در خصوص میگوی وانامی در ویتنام مورد ارزیابی قرار گرفته است چرا که تولید کنندگان این میگو تلاش می کنند تا عملکرد تولید در هکتار را برای نیل به اهداف تعیین شده توسط دولت افزایش دهند.

 

کتاب زیست شناسی میگوهای پنائیده

یکی از بازدیدکنندگان محترم در مورد کتابی حاوی مطالب آناتومی میگو درخواستی داشتند. این مطلب رو به معرفی کتاب ارزشمند زیست شناسی میگوهای پنائیده اثر Dall اختصاص داده ام. امیدوارم مورد استفاده قرار بگیره:

لینک دانلود

اندرافاضات جناب هوش مصنوعی (6)

سئوال: مهم ترین چالش های مرتبط با پرورش مولدین میگو در محیط های کنترل شده چیست؟

پرورش مولدین میگو در محیط های کنترل شده می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا نیازمند توجه دقیق به عوامل مختلف برای اطمینان از فراهم آوردن شرایط بهینه پرورش است. برخی از چالش های مرتبط با این موضوع عبارتند از:

1. مدیریت بیماری ها

مولدین مستعد ابتلا به طیف وسیعی از بیماری ها و انگل ها هستند که می تواند بر باروری موفق آنها تأثیر منفی داشته باشد. برای اجتناب از این چالش، اقدامات مؤثر در زمینه مدیریت بیماری همچون بررسی منظم سلامت مولدین، حفظ کیفیت آب در دامنه مطلوب و بکارگیری اقدامات ایمنی زیستی مناسب، ضروری می باشد.

2. تغذیه

مولدین برای رشد، رسیدگی جنسی و بروز توانایی های تولیدمثلی خود به رژیم غذایی مخصوصی نیاز دارند که سرشار از پروتئین و سایر مواد مغذی ضروری باشد. چالش موجود در زمینه تامین تعادل مناسب مواد مغذی در زمان مناسب خواهد بود و تغذیه ناکافی می تواند منجر به عملکرد تولید مثلی نامناسب گردد.

3. کیفیت آب

مولدین به آب باکیفیت و عاری از آلاینده ها، سموم و سایر ناخواسته ها نیاز دارند. چالش اساسی، حفظ پارامترهای بهینه کیفیت آب نظیر دما، pH، اکسیژن محلول و شوری است زیرا نوسانات در این پارامترها می تواند بر سلامت مولدین و موفقیت تولید مثلی تأثیر منفی بگذارد.

4. ژنتیک

برنامه های اصلاح نژاد بر انتخاب دقیق مولدین با صفات ژنتیکی مطلوب متکی است. تلاش برای حفظ تنوع ژنتیکی و اجتناب از بروز همخونی چالشی جدی محسوب شده و عدم انجام این کار می تواند منجر به کاهش موفقیت در باروری و کیفیت پایین زاده ها شود.

5. ملاحظات رفتاری

مولدین میگو رفتارهای اجتماعی و تولید مثلی پیچیده ای دارند که در محیط های استرس زا یا غیر طبیعی ممکن است مختل شود. تهیه زیستگاه مناسب، دوره های روشنایی/تاریکی مناسب و سایر عوامل محیطی که زیستگاه طبیعی آنها را تقلید می کند می تواند به تضمین شرایط بهینه پرورش کمک نماید.

معرفی میگوهای خانواده پنائیده (در سطح جهان) -2

Metapenaeopsis barbata

خانواده : پنائیده

 

اسامی فائو:

انگلیسی: میگوی سبیلوی مخملی

فرانسه و اسپانیایی: میگوی مخملی ریش دار

اسامی رایج و تجاری:

هنگ کنگی: میگوی قرمز برنجی

ژاپنی: Aka ebi

تایوان: میگوی آتشین، سگ میگو، میگوی بزرگ پوسته سخت

اندازه: تا 108 میلی متر رشد می کند

پراکنش: از گونه های با اهمیت در آ بهای داخلی ژاپن است و در مالزی، چین، تایلند، تایوان و مجمع الجزایر مالایی محسوب می شود.

آب های کم عمق با ارتفاع 20 تا 70 متر و بستر های گلی را ترجیح می دهد هرچند بعضا روی سواحل صخره ای نیز صید می شود.

صید این میگو در تمام طول سال امکان پذیر است. پوسته محکمی دارد و به همین دلیل نسبت به میگوی صورتی مشابه خود، ارزش تجاری آن پائین تر است. اما مزه خوبی دارد.

 

دسته بندی انواع زئوپلانکتون (زی شناوران جانوری)

بر اساس محتوای پروتئینی، زی شناوران (پلانکتون های) دریایی را می توان به عنوان فیتوپلانکتون (زی شناوران  گیاهی) و زئوپلانکتون (زی شناوران جانوری) طبقه بندی کرد. زئوپلانکتون ها بر مبنای زیستگاه، توزیع عمقی، اندازه و چرخه زندگی دسته بندی می شوند (Omori and Ikeda 1984).

بر اساس زیستگاه، زئوپلانکتون ها به عنوان پلانکتون های دریایی یا Haliplankton و پلانکتون  های آب شیرین یا Limnoplankton طبقه بندی می شود.

بر اساس زیستگاه، پلانکتون های دریایی به شرح زیر تقسیم می شوند:

پلانکتون های اقیانوسی: پلانکتون هایی که زیستگاه آن ها ورای منطقه فلات قاره می باشد.

پلانکتون های Neritic: زیستگاه این دسته از پلانکتونها در منطقه بین خط جزر و مدی تا حاشیه داخلی فلات قاره می باشد.

پلانکتون های آب لب شور: پلانکتون هایی که زیستگاه آنها در آب های لب شور نظیر مناطق مصبی، خوریات، تالاب ها، رویشگاه های مانگرو و ... می باشد.

بر اساس توزیع عمقی، زئوپلانکتون ها به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

Pleuston: پلانکتون های موجود در سطح آب دریا

Neuston: پلانکتون هایی که در منطقه زیر سطح دریا تا عمق چند ده میلی متری سطح یافت می شوند

پلانکتون های اپی پلاژیک: پلانکتون هایی که زیستگاه آن ها بین 0 تا 300 متری سطح آب است. این گروه به دو بخش دسته بندی شده است:

• اپی پلانکتون های فوقانی: بین عمق 0 تا 150 متر
• اپی پلانکتون های تحتانی: بین بین عمق 150 تا 300 متر

پلانکتون های مزوپلاژیک: پلانکتون هایی هستند که زیستگاه شان بین 300 تا 1000 متر است و به دو گروه تقسیم می شوند:

• مزوپلانکتون های فوقانی: بین 300 تا 700 متر
• مزوپلانکتون های تحتانی: بین 700 تا 1000 متر

پلانکتون های باتی پلاژیک (Bathypelagic): بین اعماق 1000 تا 3000 متر یافت می شوند.

پلانکتون های آبیسوپلاژیک (Abyssopelagic): زیستگاه آن ها بین عمق 3000 تا 4000 متر است.

پلانکتون های اپی بنتیک: زیستگاهشان روی سطح بستر اقیانوس هاست.

بر اساس اندازه، انواع زئوپلانکتون ها را در دستجات مختلفی به شرح ذیل قرار داده اند:

Femtoplankton ها : اندازه آن ها بین 0.02 تا 0.2 میکرون است (نظیر ویروس های دریائی)

Picoplanktonها: اندازه آن ها بین 0.2 تا 2 میکرون است (مثل Chrysophyta)

نانوپلانکتون ها: اندازه آن ها بین 2 تا 20 میکرون است (نظیر دینوفلاژلا ها و دیاتومه ها)

میکروزئوپلانکتون ها: سایز 20 تا 200 میکرون دارند (روتیفرها و ناپلی کوپه پودا)

مزوزئوپلانکتون ها : سایز آن ها بین 200 میکرون تا 2 میلی متر است (مثل کوپه پودا، کلادوسرا و کتوگناتا)

ماکروزئوپلانکتون ها: سایز آن ها بین 2 تا 20 میلی متر است (نظیر شانه داران، آبفشان ها و دولیولیدها)

مگالوزئوپلانکتون ها: اندازه آن ها بیش از 20 میلی متر است (نظیر ژله فیش ها)

بر اساس چرخه حیات، زئو پلانکتون ها را در دو گروه تقسیم بندی کرده اند:

Holoplankton ها: زی شناورانی که در طول چرخه زندگی خود حالت پلانکتونی دارند شامل تینتینیدها، کوپه پودا، کتوگناتها  و کلادوسرا.

Meroplankton ها: جانورانی که تنها در بخشی از حیات خود زندگی پلانکتونی دارند مانند لارو ماهی ها و لارو ولیجر (لارو نرم تنان).

منبع: 

Basic and Applied Zooplankton Biology

نوشته: Perumal Santhanam، Ajima Begum و Perumal Pachiappan

 

مقایسه بایوفلاک تولیدی در فضای داخل (indoor)، فضای خارجی (outdoor) و کوپه فلاک

در فیلم زیر مقایسه ای بین نمونه های آب در بایوفلاک Indoor و Outdoor، همچنین کوپه فلاک مشاهده می نمائید.

لینک دانلود فیلم

اکوامیمیکری چیست؟

طبق تعریف رومانو (2017)، اکوامیمیکری سامانه پرورش میگو است که در سال 2013 در تایلند ابداع گردید و در آن شرایط زیستی بر اساس تقلید از محیط آبی در طبیعت با شکوفایی پلانکتونی برای تغذیه میگوها و بکارگیری باکتری های مفید برای بهبود شرایط استخر فراهم می گردد. مبنای مدیریت سیستم اکوامیمیکری، بر اساس بهبود کیفیت آب با استفاده منظم از منابع کربن/غلات تخمیر شده همچون سبوس برنج، کنجاله سویا و سبوس گندم به همراه پروبیوتیک های آب (همچون Bacillus sp.) و سایر مکمل هاست. مطلبی که در لینک ذیل مطالعه می کنید را، چند سال قبل ترجمه و در وبلاگ آبزیستان قرار دادم با اینحال به نظرم رسید با توجه به رویکرد جدید پرورش دهندگان به سامانه های ایمن پرورش برای پرهیز از بروز بیماری، بد نیست باز هم علاقمندان با این مفهوم آشنا شوند.

لینک دانلود

بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP’s)- قسمت پانزدهم

ترجمه : علی قوام پور

بیماری ها را می توان به طور کلی تحت عناوین رایج (غالباً بومی)، نوظهور یا فهرست بندی شده طبقه بندی کرد که ممکن است توسط عوامل بیماری زای باکتریایی، قارچی، ویروسی، انگلی و محیطی ایجاد شوند. فائو فهرست گسترده ای از پاتوژن های مهم برای گونه های کلیدی آبزی پروری دارد. این فهرست، مشتمل بر بیماری های شایع در ماهی های باله دار و سخت پوستان است با اینحال در حوزه عوامل بیماری زای جلبکی که حوزه تحقیقاتی رو به رشدی را به خود اختصاص داده دارای اطلاعات کمتری است. اگرچه تمرکز بر مدیریت و کنترل در گونه های مختلف آبزیان و در دستجات مختلف بیماری متفاوت است، مبانی و اساس کنترل آن ها یکسان بوده و شامل: پیشگیری، تشخیص اولیه، مدیریت/کنترل و سازگاری می باشد. یکی از موارد اصلی این فرآیند مبتنی بر درک محرک های کلیدی و عوامل بحران در بروز بیماری است که عمدتا در فهرستی تحت عناوین : شبکه تماس، حساسیت میزبان، محرک های محیطی، شیوه پرورش و سایر عوامل استرس زا قرار می گیرد. موازنه این عوامل خطر ممکن است برای انواع مختلف سیستم و محیط (ساحلی، دور از ساحل و آب های داخلی) متفاوت باشد بنابراین مطالعات مکان یابی و برنامه های توسعه ای می بایست خاص هر سایت و بر اساس محیط ها و سیستم های متفاوت پرورش صورت پذیرد.

 

تصویر بزرگتر