آبزیستان ABZISTAN

وبلاگ آبزی پروری و علوم زیستی

آبزیستان ABZISTAN

وبلاگ آبزی پروری و علوم زیستی

آبزیستان                  ABZISTAN

سلام بر همگی. علی قوام پور هستم، دانش آموخته اکولوژی دریا در مقطع دکتری، تا حدودی فعال در زمینه تکثیر و پرورش آبزیان (به ویژه میگو)، علاقمند به زمینه های مختلف صنعت آبزی پروری و البته در کنارش، علوم انسانی. این ملغمه رو بذارید در کنار لیسانس ژنتیک و فوق لیسانس بیوشیمی تا دیگه اصلا تعجب نکنید. ولی در این رسانه ، تلاش دارم ، روش های بهینه مدیریت آبزی پروری و مبانی این صنعت را ارائه و ایده های نوین را معرفی کنم. گاه گداری هم دلنوشته ای تا به سنت وبلاگ نویسی پایبند مونده باشم. امیدوارم مطالب وبلاگ آبزیستان مورد پسند بازدیدکنندگان محترم واقع بشه. ضمنا همینجا باید اعلام کنم که این وبلاگ، شخصی و مستقله و به هیچ شرکت و وبسایتی وابسته نیست. اینو عرض کردم تا حساب مطالب منتشر شده در اینجا رو از وبسایت هایی که به نام آبزیستان الی ما شاءالله این روزها در اینترنت مشاهده میفرمایید جدا کرده باشم. پاینده باشید

بایگانی

۱۹۸ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «پرورش میگو» ثبت شده است

پرورش میگو در هند، راهکارهای توسعه

جمعه, ۱۱ فروردين ۱۴۰۲، ۰۵:۴۱ ب.ظ

پرورش میگو در هند

ابزارهای لازم برای تقویت "حماسه موفقیت"

نوشته: دکتر Manuj Sharma

ترجمه: علی قوام پور

نشریه: Aquaculture Spectrum، ژانویه 2023

پرورش میگوی هند از زمان شروع رشد چشمگیری  را شاهد بوده به نحوی که اکنون هند به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان میگو در جهان تبدیل شده است. صادرات میگوی هند (در سال 2022) بیش از 5 میلیارد دلار ارزش داشته و این میزان ارزآوری، زندگی افراد بی شماری را به ویژه در میان جوامع روستایی و ماهیگیران کشور متحول ساخته است.

توسعه پرورش میگو همچنین، فرصت های شغلی زیادی را برای جمعیت روستایی و ساحل نشینان فراهم کرده، وضعیت اجتماعی-اقتصادی آنها را ارتقاء و امنیت غذایی این جمعیت را تأمین نموده است. رشد این صنعت در کشور باعث مهاجرت معکوس و توسعه مشاغل جانبی همچون فروشگاه های مواد غذایی و خواروبارفروشی، تجهیزات الکتریکی، لوازم پزشکی، رستوران ها، پمپ بنزین، خدمات حمل و نقل و چندین مورد دیگر شده است. از این رو، می توان گفت که توسعه پرورش میگو، زندگی مردم روستایی و جوامع ساحل نشین را در سراسر منطقه ساحلی کشور هندوستان تغییر داده و معیشت با کیفیت و مناسبی را برای آنها رقم زده است.

به طور خاص، پرورش میگو بطور مستقیم و غیر مستقیم به ازاء هر هکتار، برای 10 تا 15 نفر شغل ایجاد می کند.  از این رو پرورش‌دهندگان میگو را می‌توان به‌عنوان «کارآفرینان آبزی پرور» درکشور در نظر گرفت که زمینه اشتغال میلیون‌ها نفر را فراهم نموده اند.

علاوه بر این، صنعت پرورش میگو برای جوانان جویای کار، گزینه شغلی مناسبی در بازار کار رقابتی و ناامن موجود فراهم کرده است. از منظر دیگر، 10 درصد از درآمد 5 میلیارد دلاری کشور هند از طریق صادرات میگو، میزان پولی است که این صنعت به جامعه کارگری ارائه نموده است.

پرورش میگو همچنین با ایجاد شغل برای زنان، به ویژه در کارخانه های فرآوری و ایجاد استقلال مالی برای ایشان، زندگی آن ها را در مناطق ساحلی روستایی بهبود بخشیده است.

دستاوردهای صنعت پرورش میگو در هند عمدتاً به دلیل نقش کلیدی حمایتی دولت و نهادهای نظارتی همچون وزارت شیلات، کارگروه ملی توسعه شیلات (NFDB)، سازمان توسعه صادرات محصولات دریایی (MPEDA)، سازمان آبزی پروری ساحلی (CAA) و موسسات زیر مجموعه شورای تحقیقات کشاورزی هند (ICAR) امکان پذیر گردیده است.

مشارکت MPEDA در توسعه پرورش میگو و ارتقای صادرات برای رشد صنعت بسیار مهم بوده و ساختار حاکمیتی CAA در ایجاد چارچوبی که عملکرد مناسب صنعت پرورش میگو شامل مزارع پرورش، کارگاه های تکثیر، کارخانجات خوراک و سایر تأمین کنندگان نهاده ها را تضمین نماید، بسیار ستودنی بوده است.

طرح های اخیر ارائه شده توسط دولت همچون Pradhan Mantri Matsya Sampada Yojana (PMMSY)، که اولین سیاست بزرگ و مستقل کشور هند برای توسعه آبزی پروری است در کنار صندوق توسعه زیرساخت های شیلاتی (FIDF) ارکان تقویت آبزی پروران و دست اندرکاران این صنعت در این فعالیت پرسود را تشکیل داده است.  

رشد سریع هند در تولید میگو پرورشی در سراسر کشورهای پرورش دهنده به خوبی شناخته شده و اکنون این کشور  به عنوان یکی از برجسته ترین تولیدکنندگان میگو در جهان شناخته می شود.

لازم به ذکر است تاکنون تنها سطح را خراشیده ایم (در ابتدای راه هستیم) و با ایجاد زیرساخت های بیشتر، پتانسیل و زمینه مناسبی برای توسعه صنعت و ایجاد فرصت های شغلی بیشتر برای جمعیت رو به رشد در کشور وجود دارد.

با این حال، عوامل خاصی نیازمند توجه و تمرکز بیشتر موجود است تا از پایه گذاری بستری مناسب و مستحکم برای تداوم توسعه صنعت میگو در آینده اطمینان حاصل شود. برخی از عوامل کلیدی و اصلاحات در سیاست‌ گذاری که کشور هند برای تسهیل تجارت در صنعت پرورش میگو به آن نیاز دارد در زیر فهرست شده است.

  1. ارتقاء  بازار مصرف داخلی

کشور هند دارای یک میلیارد و 400 میلیون نفر جمعیت است که همچنان رو به رشد بوده و سوءتغذیه در میان اقشار ضعیف جامعه موضوع مهمی است که می بایست به آن رسیدگی شود. اگرچه صادرات برای ایجاد ذخایر ارزی حیاتی است، همه‌گیری COVID-19 و بحران اقتصادی جهانی به ما آموخت که برای مقابله با بحران های مشابه در آینده لازم است خودکفا باشیم.

نخست وزیر کشور هند بر تبدیل این کشور به کشوری مستقل (Aatma Nirbharat) تأکید نموده و بر اساس این چشم انداز  لازم است به ترویج مصرف میگو در بازار  داخلی با شدت بیشتری پرداخته شود چرا که میگو یک وعده غذایی بسیار مغذی، سرشار از پروتئین، دارای چربی های سالم و مواد معدنی است که گنجانده شدن آن در رژیم غذایی خانوار می تواند بر مشکلات مربوط به سوء تغذیه غلبه نماید.

اگر 50 درصد از جمعیت کشور هند سالانه در حدود نیم کیلو میگو مصرف کنند، نیمی از کل تولید فعلی میگو در هند جذب سفره خانوار داخلی شده و این موضوع علاوه بر کاهش وابستگی صنعت به صادرات برای بازاریابی، به پایداری این صنعت معیشت زا کمک خواهد نمود.

برای ترویج مصرف داخلی میگو، ترغیب توسط افراد مشهور، حمایت دولت در قالب یارانه و طرح‌هایی برای کارآفرینان نوپایی که قصد دارند فروش میگو را در قالب دوره گرد بر روی چرخ دستی به فروش برسانند، فروش واسطه ای (B2B)، تأسیس رستوران‌های عرضه غذاهای دریایی، عرضه محصولات با ارزش افزوده یا مشاغل تحویل درب منزل باید به بهترین شکل ممکن مورد حمایت واقع شوند. حتی برای عرضه در کنار سایر غذاهای غیر گیاهی معرفی میگو به جامعه غیر گیاهی کشور اهمیت بیشتری پیدا خواهد نمود. بالطبع افزایش مصرف داخلی از کل صنعت میگو و پرورش دهندگان حفاظت خواهد نمود.

  1. آبزی پروری باید هم تراز با کشاورزی در نظر گرفته شده و تعرفه برق مربوط به آن تعدیل گردد.

تقاضا برای در نظر گرفتن آبزی پروری هم تراز با کشاورزی و ارائه کلیه تسهیلات و امتیازات مربوط به بخش کشاورزی برای آبزی پروری، موضوعی مسبوق به سابقه در هند است. حل این موضوع، انقلاب آبی را به معنای واقعی در این کشور آغاز خواهد نمود.

تمامی بانک ها و مؤسسات اعتباری عمده به دلیل فقدان شرایط لازم اعتباری در آبزی پروری و صیادی از حمایت مالی این صنایع خودداری می ورزند. در حال حاضر لازم است آبزی پروری نیز همچون فعالیت کشاورزی تحت حمایت بیمه های محصولات قرار گیرد تا این صنعت در مقابل خسارات ناشی از بیماری ها و بلایای طبیعی حمایت و ایمن گردد.

پرورش میگو برای تولید مداوم و بدون مشکل نیاز به تأمین برق به صورت 24 ساعته در هفت روز هفته دارد. در وضعیت فعلی، تعرفه های دولتی خاص ایالتی، موجب بروز اختلاف در بین پرورش دهندگان گردیده است.

این تفاوت باعث بالا رفتن هزینه تولید برای پرورش دهندگان در برخی استان ها می شود، در حالی که بازار جهانی، میگوی هند را به عنوان محصولی از کشور هند می بیند تا میگوی تولید شده در یک ایالت خاص از این کشور. تعرفه یکسان برق برای تمامی ایالت ها، برای متعادل کردن هزینه تولید و هماهنگی بین پرورش دهندگان، امری لازم به شمار می رود.  

  1. اصلاح لایحه سازمان آبزی پروری ساحلی تغییر دهنده بازی خواهد بود

سازمان آبزی پروری ساحلی (CAA) نقش برجسته ای در نظم بخشیدن به صنعت پرورش میگو ایفا نموده است. با این حال، موارد خاصی همچون تسهیل در روند ثبت نام در سامانه وجود دارد که بهتر است به وظایف خود اضافه کنند. در حال حاضر این فرآیند بسیار پیچیده و زمان بر است. این رویه شامل چندین مقام حاکمیتی از چند اداره دولتی گردآمده در کمیته ای در سطح ناحیه است که صدور مجوز برای واحدهای پرورش میگو را بر عهده دارد. در ایجاد هماهنگی و تجمیع اعضاء کمیته و ارائه مجوز برای تعداد زیادی از مزارع، مشکلاتی عملی مشاهده می شود. هرچه این فرآیند آسان‌تر باشد، کار افرادی که قصد توسعه مزارع پرورش میگوی خود را دارند ساده تر خواهد بود. با بهبود فنآوری دیجیتال در کشور، تشریفات ثبت و تمدید مجوزهای مزارع تا حد امکان می بایست به صورت آنلاین انجام شود.

CAA همچنین بایستی الزامات ویژه ای برای مزارع و کارگاه های تکثیر لحاظ نماید. علاوه بر این مراحل ثبت برای احداث مراکز مولد سازی (BMC) را نهایی نموده و این فرآیند را در قانون CAA برای تسهیل در این فعالیت وارد کند. زیر بخش پرورش میگو پس از تصویب قانون آبزی پروری ساحلی در سال 2005 در کنار حفاظت از محیط زیست ساحلی، به طور سازمان یافته ای رشد داشته است. با این حال، شکاف های خاصی در قانون وجود دارد که باید برطرف شود. دولت باید برخی از مقررات قانون آبزی پروری ساحلی 2005 را اصلاح کند تا از طریق تمرکز زدایی، از ثبت سریع مستندات رهگیری و پایش، کنترل مصرف آنتی بیوتیک ها و برطرف شدن تناقضات در قانون اطمینان حاصل نماید.

CAA لایحه اصلاحی را به دولت هند پیشنهاد کرده است. اصلاحات این لایحه باید به این مسائل پرداخته و بخش آبزی پروری را به شیوه ای سازگار با محیط زیست به جایگاه های بالاتر و جدیدتری سوق دهد.

  1. سیاست یکپارچه اجاره زمین

برای تحقق انگیزه های PMMSY Yojana (برنامه دولت هند برای حفاظت و مدیریت منابع آب)، کشورهند باید سیاست  اجاره زمین برای تخصیص منابع مربوط به فعالیت های آبزی پروری را به صورت ملی اتخاذ نماید. این امر تمامی صیادان، کارآفرینان و سایر افراد علاقه مند را قادر می سازد تا وارد فعالیت آبزی پروری شوند.

علاوه بر سیاست اجاره زمین برای مزارعی که از آب شیرین و آب شور استفاده می کنند، مجوز اجاره فضا برای کشت قفس در کانال ها، آبگیرها و سایر منابع آب آزاد می بایست در نظر گرفته شود تا در صنعت آبزی پروری تنوع ایجاد شود چراکه:  "تنوع بیشتر در صنعت معادل است با تنوع بیشتر در فرصت های شغلی". آزاد سازی چنین منابعی فرصت هایی را برای توسعه پرورش ماهی نیز ایجاد ساخته و به زودی هند را به "ظرف غذا برای جهان" تبدیل نموده و هم زمان " غذا و منفعت بیشتر برای همه " را موجب خواهد گردید.  

سیستم اجاره زمین برای پرورش در آب لب شور در گجرات به شیوه مناسبی تدوین شده و می توان چنین سیستمی را برای سایر ایالت های کشور هند نیز در نظر گرفت. روش های مشابهی را نیز می توان برای پرورش آبزیان آب شیرین و آب شور در منابع درون سرزمینی (Inland) نیز تدوین کرد.

به طور خلاصه، همیاری افراد، پرورش دهندگان و سایر ذینفعان در سطح ملت و دولت هند می تواند، پرورش میگو و آبزی پروری را به عنوان راه حل مستقیم برای چشم انداز این کشور در راستای تحقق شعار "تولید و صادرات مضاعف در جهت درآمد مضاعف برای پرورش دهندگان" ، مطرح سازد.

 

  • ali ghavampour

 

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه علی قوام پور

 

ترویج شیوه های بهینه آبزی پروری (Good Aquaculture Practices, GAP’s)

اجرای ضوابط GAP از مرحله مکان یابی آغاز می شود. اما در مورد کنترل بیماری، به طور کلی چنین فرض می شود که اغلب استخرها ساخته شده و از قبل به بهره برداری رسیده اند. بنابراین، عوامل خطر مربوط به محل استخر، یعنی فاصله نسبت به استخرهای آلوده و یا اندازه استخر در این مورد بسیار قابل اعتنا می باشند.

تلفات ناشی از بیماری لکه سفید

آماده سازی مناسب استخر، مرحله بعدی برای جلوگیری از وقوع EMS است. یکی از عوامل ریسک شناخته شده برای AHPND و WSSV لای برداری است. البته لای برداری یکی از جنبه های GAP محسوب می گردد با این حال، این روش، با ریختن لجن برداشت شده از بستر بر روی دایک استخر صحیح نبوده و به یک ریسک تبدیل می شود. خاک سیاه برداشته شده از بستر استخر معمولاً حاوی مواد سمی، بار آلی بالا و میکروارگانیسم هایی است که می توانند دوباره شسته شده و به استخر بازگردند. بنابراین، خاک سیاه برداشته شده از کف استخر می بایست در جایی به دور از محل استخر ریخته شود.

پس از لای برداری، کف استخر باید شخم زده و خشک گردد تا مواد آلی باقیمانده و سایر مواد سمی اکسید شود و سپس برای از بین بردن میکروارگانیسم های مضر نیاز به آهک پاشی است. آهک پاشی، PH خاک مرطوب را به 11 افزایش می دهد تا میکروارگانیسم های مضر از جمله ویروس ها به طور موثری حذف و غلبه کلنی های ویبریو از سبز به زرد تغییر یابد.

ویبریوهای زرد معمولاً دارای اثر پروبیوتیک می باشند در حالی که ویبریوهای سبز بیماری زا هستند. علاوه بر این، استفاده از آهک در خاک با pH 11 می تواند گونه های ناخواسته را از بین ببرد.  اکثر پرورش دهندگان میگو در مقیاس خرد که استخرهای بزرگ در مزارع خود دارند، به دلیل ناهمواری بستر این استخرها قادر به خشک کردن کامل کف نبوده و به واسطه محدودیت های مالی قادر به آهک پاشی به نحو مطلوب نمی باشند.

آهک پاشی استخر پرورش

علاوه بر این، رشد پلانکتون های مطلوب می بایست از طریق کوددهی مناسب تقویت شود. فیتوپلانکتون ها نه تنها کیفیت آب را بهبود می بخشند بلکه سیستم ایمنی میگو را تقویت و آنها را در برابر EMS مقاوم می سازند.

  • ali ghavampour

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه علی قوام پور

با هدف پژوهش در راستای توسعه و یا بهبود اقدامات پیشگیرانه در مقابل بیماری AHPND و WSSV کمک مالی را در اختیار AQD قرار داده است. این مطالعات شامل شناسایی عوامل ریسک و شیوه های دفاعی در کنار تحقیقات مبتنی بر مخازن تکثیر و استخرهای پرورش با هدف کاهش اثرات بیماری AHPND و WSSV در P. monodon پرورشی بوده است. مطالعاتی که در برنامه تحت حمایت JTF  انجام شده شامل موارد ذیل بوده است:

  1. همه گیر شناسی بیماری WSSV در فنآوری های مختلف پرورش میگوی ببری سیاه در فیلیپین
  2. استقرار فناوری مدیریتی برای ایجاد محیطی که در برابر بیماری ایمن بوده و منجر به آبزی پروری پایدار گردد
  3. همه گیر شناسی بیماری AHPND  در میگوی ببری سیاه
  4. آبزی پروری مسئولانه از طریق مدیریت توأم پرورش میگو با حفظ و احیاء رویشگاه های حرّا (Aqua Silviculture).

در کنار مطالعات همه گیر شناسی و بررسی روش های پیشگیری از بیماری، JTF  به تآمین مالی در زمینه تحقیقات در خصوص شیوه های پایش و غربالگری بیماری های میگو انجام داد. در تحقیقی با عنوان " پایش و غربالگری فرامرزی عوامل بیماری زا در میگوهای آب شیرین، P.monodon و P.vannamei"  که اخیراً به پایان رسیده بیماری های ویروسی شامل WSSV، IHHNV، TSV و IMNV با استفاده از فنآوری PCR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنها بیماری هایIHHNV و WSSV بر میگوهای پرورشی فیلیپین تأثیر گذاشته اند، در حالی که دو بیماری ویروسی دیگر، یعنی TSV و IMNV برای این کشور غیر بومی (Exotic) محسوب می شوند.

در مطالعه ای که با عنوان" ایجاد و تسریع در مدیریت فوری و موثر در بهداشت ماهی و میگو" در حال انجام است نیز تلاش می شود تا ضمن تعیین " نسخه های DNA/RNA ویروسی در ارگانیسمی که می تواند منجر به بیماری گردد" سطوح آستانه عفونی برای WSSV و سایر عوامل بیماری زا مانند VPAHPND با استفاده از q-PCR مشخص شود.

اما علیرغم شناسایی عوامل خطر و فاکتورهای حفاظت در برابر بیماری های AHPND و WSSV، EMS چنانکه از گنجانیده شدن آن در لیست بیماری های اخطارکردنی در سال 2018 هویداست، همچنان به ایجاد خسارت در صنعت پرورش میگو ادامه می دهد. این امر لزوم توسعه و/یا بهبود و همچنین ترویج اقدامات جدی پیشگیرانه بر علیه EMS شامل اجرای دقیق و مناسب امنیت زیستی  و شیوه‌های مطلوب آبزی پروری (GAPs) را مؤکد می سازد.

لازم است رویکرد اکوسیستمی به آبزی پروری برای جلوگیری از بیماری ها توسط پرورش دهندگان خرد میگو که استخرهای آنها نزدیک به هم قرار داشته، از منابع آب مشترک استفاده نموده و بودجه مورد نیاز برای اصلاحات ساختاری در استخر های خود و یا استفاده از پروبیوتیک را ندارند به کار گرفته شود.

  • ali ghavampour

پرورش متراکم میگو در سیستم بیوفلاک (مقاله)

جمعه, ۴ فروردين ۱۴۰۲، ۰۶:۴۷ ب.ظ

نویسندگان: دکتر مهدی نادری کوشک، دکتر بابک قائد نیا، دکتر اکبر عباس زاده

امروزه توجه به سیستم‌های آبزی‌پروری متراکم به دلیل افزایش سوددهی، امکان اجرای ایمنی زیستی و کاهش آسیب‌های زیست‌محیطی در حال افزایش است. یکی از سیستم‌هایی که به طور نسبی سودآوری قابل قبولی دارد و هزینه‌های تولید را کاهش می‌دهد، فناوری بیوفلاک است. فناوری بیوفلاک می‌تواند اهداف آبزی پروری پایدار را با استفاده از سیستم بدون تعویض آب دنبال کند. این فناوری به عنوان یک روش جایگزین مؤثر که قادر است اثرات زیست محیطی را کاهش داده و از ورود عامل بیماری جلوگیری نماید، پیشنهاد شده است. این مطالعه به بررسی استفاده از سیستم بیوفلاک برای تولید متراکم میگو و جنبه‌های مختلف این سیستم نوین پرداخته است. در سیستم بیوفلاک، غلظت آمونیاک و نیتریت به طور مؤثری کنترل شده و این امر موجب حفظ سطوح آمونیاک و نیتریت در محدوده قابل قبول برای پرورش میگو حتی در تراکم‌های بالای ذخیره‌سازی می‌گردد. منابع کربنی مثل سلولز، نشاسته، آرد گندم، ملاس و ... به سیستم بیوفلاک اضافه می‌شوند. منابع کربوهیدرات اضافه شده به ستون آب در توده‌سازی زیستی مؤثر هستند. با اضافه کردن منبع کربنی به استخر، باکتری‌ها نیتروژن غیرآلی آب را مصرف نموده و توده میکروبی (بیوفلاک) تولید می‌شود که می‌تواند به عنوان غذا مورد استفاده میگوهای پرورشی قرار گیرد. به نظر می‌رسد که این سیستم برای پرورش میگو در آب‌های غیرمتعارف داخلی و دور از ساحل مناسب می‌باشد اما اجرایی شدن این سیستم در جنوب کشور، مستلزم مطالعه پایلوت می‌باشد که همکاری سازمان شیلات، محققین آبزی‌پروری و پرورش دهندگان میگو را می‌طلبد.

 

لینک دانلود

  • ali ghavampour

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه: علی قوام پور

 

در مطالعاتی که توسط تعدادی از محققین انجام شده عواملی که ممکن است خطر ابتلا به AHPND و WSSV را افزایش یا کاهش دهند، اعلام شده است. در میان این عوامل، مواردی مرتبط با ویژگی های استخر، فصل پرورش، پروتکل آماده سازی استخر، مدیریت آب، شیوه پرورش، نهاده ها و پارامترهای آب دیده می شود.

مواردی که در جدول 1 فهرست شده عواملی هستند که خطرات AHPND و WSSV را در Penaeus monodon افزایش می دهند، در حالی که عوامل کاهش دهنده خطرات در جدول 2 ذکر شده است.

 

لینک مشاهده جدول1

لینک مشاهده جدول2

  • ali ghavampour

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه: علی قوام پور

 

بروز AHPND و WSSV در مزارع پرورش میگو

بین سال‌های 2013 و 2014، حجم تولید P. vannamei و P. monodon در فیلیپین به دلیل شیوع بیماری، عمدتاً در مناطق Luzon و Visayas که گمان می‌رفت توسط AHPND ایجاد شده‌ باشد، کاهش یافت. نمونه‌های تهیه شده از مزارع میگو برای سویه تولیدکننده سم در V. parahaemolyticus به دلیل علائم مشابه AHPND که پس از 56 تا 94 روز از ذخیره سازی لارو در استخرها رخ داده بود، مورد بررسی قرار گرفت. در هشت مورد از نه استخر نمونه برداری شده، نتایج نشان دهنده وجود پلاسمیدهای تولید کننده سم و تأیید کننده بیماری AHPND بود.

پیش از آن از سال 2013، AHPND در سیستم گزارش فصلی بیماری‌های آبزیان NACA/FAO (QAAD) در طبقه بندی «بیماری‌های فهرست‌ نشده در لیست OIE» برای سخت‌پوستان گنجانده شده بود. یک سال بعد، درخواستی به سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) برای گنجاندن AHPND در فهرست بیماری های اخطار کردنی ارائه شد. با این حال، کمیسیون استانداردهای بهداشت آبزیان OIE (AAHSC) این فهرست را تایید نکرد و AHPND تا ژانویه 2016 در فهرست OIE قرار داده نشد.

از طرفی، WSSV قبلاً از سال 1997 در فهرست OIE گنجانده شده است و از سال 2018، هر دو AHPND و WSSV در فهرست بیماری های OIE برای سخت پوستان قرار داده شده اند. لازم به ذکر است، بیماری هایی که برای دو سال متوالی گزارش نشده باشند از فهرست OIE حذف می شوند.

  • ali ghavampour

وضعیت تولید میگو در هند در سال 2022 (گزارش)

چهارشنبه, ۲ فروردين ۱۴۰۲، ۰۲:۴۳ ب.ظ

در شماره مارس/آوریل 2023 مجله آبزی پروری آسیا اقیانوسیه، مقایسه جالبی در خصوص تولید میگو پرورشی کشور هند ظرف چهار سال (از 2019 تا 2022) مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این گزارش، ذکر برخی علل از زبان دست اندرکاران  صنعت آبزی پروری در این کشور از نظر تحلیلی بسیار مفید به نظرم رسید که در اینجا در نظر دارم این موارد را به اجمال ارائه نمایم.

لینک دانلود

  • ali ghavampour

تاثیر بیماری EHP بر شاخص های تولید میگو (تصویر)

چهارشنبه, ۲ فروردين ۱۴۰۲، ۱۲:۴۳ ب.ظ
  • ali ghavampour

نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo

ترجمه: علی قوام پور

 

EMS/AHPND عامل ایجاد بیماری EMS/AHPND باکتری از خانواده ویبریو به نام Vibrio parahaemolyticus یا VPAHPND است که در دستگاه گوارش میگو ایجاد کلنی نموده و سمّی را که مسئول تغییرات بافتی در هپاتوپانکرآس میگوی بیمار می گردد، تولید می نماید. V. parahaemolyticus در تمامی  محیط های دریایی و آب های لب شور به طور طبیعی حضور داشته، لذا همواره می تواند در محیط استخرهای پرورش میگو از جمله آب، رسوبات و تمامی اجزاء مرتبط با استخر نیز موجود باشد. VPAHPND پلاسمیدهای قابل انتقال یا ژنهای جهشی را با خود حمل می کند که دارای ژنوم تولید کننده سموم PirA/B می باشند (Kondo و همکاران، 2015). در این مورد خاص، ژن های جهشی حامل کدون تولید سم PirA/B علاوه بر ایجاد تغییر در فعالیت باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس و تبدیل این باکتری از فلور طبیعی محیط به ایجاد کننده بیماری AHPND، قابلیت انتقال توان ایجاد این بیماری را در سایر باکتری های استخراج شده از میگوهای درگیر در AHPND/EMS نظیر V.harveyi، V.owensii، V.campbelii و ... نیز دارند( Kondo و همکاران، 2015; Liu و همکاران، 2015; Dong و همکاران، 2017).
 

  • ali ghavampour

در این فیلم، نحوه اسمبل کردن یک مخزن HDPE کوچک با چارچوب آماده برای تولید میگو به شیوه بایوفلاک نمایش داده شده است. برای من خیلی جالب بود. فکر کنم شما هم لذت ببرید.

لینک دانلود

  • ali ghavampour