این سندروم از 30 تا 40 روز پس از ذخیره سازی لارو در استخرهای پرورش مشاهده شده است. با این حال در هر زمان از دوره پرورش، احتمال وقوع آن داده می شود. اوج بروز تلفات در این سندروم، در زمان کاهش اکسیژن محلول در آب و شکوفایی بیش از حد جلبکی (Over bloom) اتفاق می افتد. تک یاخته های گرگارین و آلودگی به میزان بالا توسط باکتری های بیماری زا از گروه ویبریو نیز ممکن است موجب آلودگی به WGS گردد. لیمسوان (2010) گزارش داده که در آنالیز مدفوع میگوهای درگیر با این سندروم، باکتری های ویبریو گونه های Vibrio parahaemolyticus ، Vibrio fluvialis و Vibrio mimicus را مشاهده نموده است.
علاوه بر این، ارتباط بروز سندروم مدفوع سفید با تراکم بالای ذخیره سازی، کیفیت پایین آب، کیفیت نامناسب بستر استخر، شکوفایی بیش از حد پلانکتونی و مدیریت نامناسب تغذیه (به دلیل افت کیفیت آب استخر پرورش) گزارش شده است.
رنگ بدن میگوهای آلوده به این سندروم تیره شده و تغذیه آن ها کاهش می یابد. در میگوهایی که شدت آلودگی بیشتر است هپاتوپانکرآس و روده، رنگ پریده و سفید می گردد. علائم اولیه بروز این سندروم، مشاهده رشته های سفید مدفوع در سینی غذا و یا به صورت شناور بر روی سطح آب می باشد. در میگوهای آلوده، پوسته خارجی سست شده و تجمع تک یاخته ها روی سطح آبشش، رنگ این بافت را تیره می سازد.
پیشگیری:
- مدیریت بهینه پرورش، می تواند مانع بروز سندروم مدفوع سفید در استخرهای پرورش گردد.
- بررسی دوره ای بار باکتریائی به ویژه بار آلودگی ویبریودر آب و بدن میگوها در استخرهای پرورش
- استفاده از پروبیوتیک های آب و روده با کیفیت مطلوب
- استفاده از اسیدهای آلی در غذا
- استفاده از سیر له شده به میزان 10 گرم در هرکیلوگرم غذا و 10 میلی لیتر آب تمر به ازای هر کیلوگرم غذا در دو وعده غذادهی به مدت سه روز
- استفاده از ویتامین c به میزان 5 گرم به ازاء هر کیلوگرم غذا به مدت 3 روز
- پاکسازی متناوب بستر استخر
- حفظ کیفیت مناسب آب استخر پرورش
- حفظ اکسیژن محلول در آب استخر پرورش در محدوده مطلوب
- با تشکر فراوان از آقای دکتر بحری عزیز بابت ارسال متن انگلیسی
