اقدامات پیشگیرانه برای کاهش بروز AHPND و WSSV در آبزی پروری میگو (بخش پنجم)
نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo
ترجمه علی قوام پور
ترویج شیوه های بهینه آبزی پروری (Good Aquaculture Practices, GAP’s)
اجرای ضوابط GAP از مرحله مکان یابی آغاز می شود. اما در مورد کنترل بیماری، به طور کلی چنین فرض می شود که اغلب استخرها ساخته شده و از قبل به بهره برداری رسیده اند. بنابراین، عوامل خطر مربوط به محل استخر، یعنی فاصله نسبت به استخرهای آلوده و یا اندازه استخر در این مورد بسیار قابل اعتنا می باشند.
تلفات ناشی از بیماری لکه سفید
آماده سازی مناسب استخر، مرحله بعدی برای جلوگیری از وقوع EMS است. یکی از عوامل ریسک شناخته شده برای AHPND و WSSV لای برداری است. البته لای برداری یکی از جنبه های GAP محسوب می گردد با این حال، این روش، با ریختن لجن برداشت شده از بستر بر روی دایک استخر صحیح نبوده و به یک ریسک تبدیل می شود. خاک سیاه برداشته شده از بستر استخر معمولاً حاوی مواد سمی، بار آلی بالا و میکروارگانیسم هایی است که می توانند دوباره شسته شده و به استخر بازگردند. بنابراین، خاک سیاه برداشته شده از کف استخر می بایست در جایی به دور از محل استخر ریخته شود.
پس از لای برداری، کف استخر باید شخم زده و خشک گردد تا مواد آلی باقیمانده و سایر مواد سمی اکسید شود و سپس برای از بین بردن میکروارگانیسم های مضر نیاز به آهک پاشی است. آهک پاشی، PH خاک مرطوب را به 11 افزایش می دهد تا میکروارگانیسم های مضر از جمله ویروس ها به طور موثری حذف و غلبه کلنی های ویبریو از سبز به زرد تغییر یابد.
ویبریوهای زرد معمولاً دارای اثر پروبیوتیک می باشند در حالی که ویبریوهای سبز بیماری زا هستند. علاوه بر این، استفاده از آهک در خاک با pH 11 می تواند گونه های ناخواسته را از بین ببرد. اکثر پرورش دهندگان میگو در مقیاس خرد که استخرهای بزرگ در مزارع خود دارند، به دلیل ناهمواری بستر این استخرها قادر به خشک کردن کامل کف نبوده و به واسطه محدودیت های مالی قادر به آهک پاشی به نحو مطلوب نمی باشند.
آهک پاشی استخر پرورش
علاوه بر این، رشد پلانکتون های مطلوب می بایست از طریق کوددهی مناسب تقویت شود. فیتوپلانکتون ها نه تنها کیفیت آب را بهبود می بخشند بلکه سیستم ایمنی میگو را تقویت و آنها را در برابر EMS مقاوم می سازند.
