بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP’s)- قسمت هفتم
ترجمه: علی قوام پور
برنامه ریزی فضایی و پهنه بندی (قسمت دوم)
پهنه بندی فعالیت ها در سطح منطقه ای
پهنه بندی، فرآیند شناسایی موقعیت جغرافیایی و گستره آبزی پروری و سایر فعالیت ها در یک منطقه، بر اساس معیارهای بوم شناختی و اجتماعی-اقتصادی است. سیاستگذاران، مقامات دولتی، محققین، گروه‌های پرورش دهندگان، نمایندگان صنعت، مقامات محلی و نهادهای نظارتی، و اعضای جامعه باید مستقیماً در این فرآیند دخیل باشند تا از مشارکت ذینفعان به خوبی نمایندگی شود. منطقه‌بندی هرگاه به درستی انجام شود، قادر است اثرات منفی زیست‌محیطی، چالش های امنیت زیستی و تعارض منافع بهره برداران را به حداقل برساند.
ضمیمه- تعامل با جوامع شیلاتی: مسائل اقتصادی-اجتماعی
همواره پس از معرفی فعالیت آبزی پروری به یک منطقه، مواردی همچون کاهش عرصه های قابل دسترس برای صیادی، اختلال در مسیرهای ناوبری، نوسان در صید تحویلی در اسکله ها و رقابت با سایر پرورش دهندگان آبزیان دیده شده است.
صیادی در مقیاس خرد غالباً به دلیل اندازه و قدرت شناورهای مورد استفاده، به مناطق نزدیک ساحل محدود می شود. تعارضات پهنه فیمابین بخش صیادی با آبزی پروری احتمالاً در آینده افزایش خواهد یافت چرا که مناطق ساحلی و نزدیک ساحل بطور فزاینده ای رو به کاهش است. تبدیل عرصه ها به استخرهای ساحلی پرورش میگو و ماهی می تواند اراضی عمومی که قبلاً در دسترس صیادان خرد و ماهیگیران مناطق جزر و مدی آبزیان بوده را به شکل خصوصی درآورد.
قفس های نصب شده در منطقه روستایی (اندونزی)
از طرفی، صید از منابع وحشی در بازار با محصولات آبزی پروری پرداخته و این رقابت بر درآمد ماهیگیران و آبزی پروران اثر گذار است. همچنین این موضوع بر تقاضای محصولات آبزیان مؤثر خواهد بود. نتیجه این امر، تنوع بیشتر غذاهای دریائی در دنیا با بهای پائین تر و کاهش نوسان در قیمت ها خواهد بود. با این حال، از منظر شیلاتی، رقابت ایجاد شده در بازار و اثرات آن، به عوامل متعددی همچون گونه های صید و تکنولوژی صید مرتبط، قابلیت جایگزینی محصولات با یکدیگر، مدیریت محلی ماهیگیری و وجود سایر تعاملات (در خصوص عرصه و یا تعارضات بوم شناختی) در خارج از بازار بستگی دارد.
