فایل های جدید در صفحه مولتی مدیای وبلاگ

ظرف دو روز اخیر ، دو فایل تصویری جدید  در صفحه مولتی مدیای وبلاگ آبزیستان آپلود شد . موضوع این دو فایل ، یکی مدیریت غذادهی در پرورش میگو ، کاری از دانشگاه Auborn و دیگری پرورش میگو در سیستم بایوفلاک تهیه شده توسط دانشگاه کنتاکی و  هردو به زبان انگلیسی است . امیدوارم به زودی زیر نویس این فایل ها رو تهیه و در وبلاگ قرار بدم ولی علاقمندانی که با مباحث تخصصی پرورش میگو اندک آشنایی نیز داشته باشند قادر خواهند بود اغلب مطالب ارائه شده در این فیلم ها رو متوجه شده و از اونا بهره برداری نمایند . 

توصیه های کاربردی در اجرای روش های بهینه مدیریت مزارع پرورش میگو ( BMP ) بخش دوم

-                      بچه میگو را از مراکز تکثیر دارای مدیریت مطلوب ، دارای مجوز و تحت نظارت بهداشتی تهیه نمائید .

-                      هنگام تهیه بچه میگو ، پست لاروهای سنین دوازده روزه و بالاتر را خریداری نمائید . طول کل بدن پست لارو در این سن می بایست 12 میلیمتر باشد . پست لاروهای کوچکتر ممکن است هنوز آماده ذخیره سازی در استخر پرورش نبوده و به سرعت پس از رها سازی در استخر تلف شوند .

-                      بچه میگوها می بایست از نظر اندازه و رنگ بدن ، همگن باشند . از خرید بچه میگوهایی که رنگ قرمز ، آبی یا سبز باشند خودداری کنید .

-                      بچه میگوها بایستی قوی و فعال باشند . برای بررسی این وضعیت ، حدود 500 قطعه پست لارو را درون تشت آب مدوری ریخته و آب تشت را گردش دهید . میگوهای سالم در اطراف دیواره تشت و در جهت خلاف جریان آب با دمپاره های باز شنا خواهند نمود . در صورتی که بیش از 20 درصد از میگوها در وسط تشت جمع شوند ، محموله را برگشت دهید .

-                      برای آزمایش سلامت پست لاروها و نیز ، آمادگی آنها جهت ذخیره سازی در استخر پرورش ، تست های شوری و فرمالین را قبل از بسته بندی و حمل لارو ، در کارگاه تکثیر انجام دهید .

-                      روده بچه میگوها بایستی پر بوده و اندام هپاتوپانکرآس ( کبد – لوزالمعده ) آن ها شرایط مناسبی داشته باشد . پست لاروها به لحاظ اندام وزوائد می بایست سالم باشند و هیچگون قطع ضمائم ( نظیر پاها ) در آن ها مشاهده نگردد . این شرایط را می توان با استفاده از ذره بین و یا میکروسکوپ در خصوص تعداد 10 تا  20 قطعه بچه میگو مورد بررسی و ارزیابی قرار داد . هپاتوپانکرآس میگوها نباید کوچک و یا به رنگ روشن باشد . روی سطح بدن پست لاروها می بایست تمیز ، فاقد هرگونه آلودگی یا لکه سیاه ( و یا قهوه ای ) بوده ، پاها به دقت کنترل شوند تا در بخش انتهایی آن ها لکه سیاه دیده نشود .

-                      ضروری است ، نمونه ای از پست لاروها ، چندروز پیش از بسته بندی ، جهت آزمایشات تشخیصی به آزمایشگاه های مرجع ارسال گردد تا در خصوص آلودگی به عوامل بیماریزای خطرناک نظیر لکه سفید ویروسی ، IHHNV ، سندروم تورا ، بیماری کله زرد و ... مورد ارزیابی قرار گیرند .

-                      از تحویل گیری محموله هایی که لارو آن ها از مخازن مختلف در مرکز تکثیر تهیه شده ، خودداری کنید .

-                      شوری آب مخازن تکثیر می بایست حتی المقدور به شوری آب استخر پرورش نزدیک باشد ( حداکثر 5 گرم در لیتر ) . به این منظور توصیه می شود چند روز قبل از تحویل محموله لارو تا یک روز پیش از آن ( از مرحله پست لارو 10 روزه و یا کمتر ) تغییر در شوری مخازن انتخاب شده آغاز شود .

-                      کیسه های بسته بندی بایتی به اندازه کافی دارای اکسیژن باشند . حجم اکسیژن تزریق شده به حجم آب درون کیسه ها می بایست حداقل 3 به یک باشد .

-                      تراکم بچه میگو باید متناسب با زمان حمل پست لارو از کارگاه تکثیر تا مزرعه پرورش تنظیم گردد .

-                      بهتر است مدت زمان حمل پست لارو از کارگاه تکثیر تا مزرعه پرورش حداکثر 6 ساعت باشد . اگر این زمان به دلیل فاصله بین مبدأ تا مقصد بیشتر بود ، می بایست دمای آب درون کیسه ها توسط یخ کاهش یافته و محموله توسط کامیون های یخچال دار حمل گردد .

-                      ذخیره سازی بچه میگوها در استخر پرورش لازم است طی ساعات خنک روز انجام شود . بچه میگوها را حتی الامکان در عمیق ترین نقطه استخر پرورش ، موافق جهت وزش باد  و پس از خودهی آن ها با پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب استخر رها سازی کنید .

-                      از ذخیره سازی بچه میگو در آستخرهای شفاف و یا دارای شکوفایی پلانکتونی بیش از حد خودداری نمایید .

-                      در صورت استفاده از مخازن و یا منطقه نوزادگاهی در مزرعه ، طول زمان نرسری به مدت 2 هفته زمان مطلوبی است . این زمان برای توری بقا یا هاپا ( Happa net) نمی بایست بیش از 7 روز باشد .

-                      تغذیه بچه میگوهای رهاسازی شده را با غذای پلت واجد کیفیت مطلوب آغاز نمایید . از غذای تر و یا استفاده از آنتی بیوتیک جدّاً احتراز کنید . غذا را در محل خشک و خنک نگهداری نمائید .

-                      اندازه پلت غذا را بر اساس اندازه میگوها انتخاب کنید . میزان غذای روزانه بایستی بر اساس جداول استاندارد و بررسی سینی های غذادهی تعیین و برآورد گردد . از غذادهی بیش از حد و یا کمتر از میزان مورد نیاز میگو خودداری نمائید .

-                      از هنگام شروع غذادهی ، به طور منظم منطقه غذادهی را مورد بررسی قرار داده و در صورت مشاهده مناطق لجنی و یا دارای بوی متعفن ، غذادهی در آن نقاط را متوقف و اقدام به اصلاح آن ناحیه کنید . 

روش استفاده از دیپترکس در ضدعفونی آب مزارع پرورش میگو

علیرغم تکرار چندباره بروز بیماری لکه سفید میگو در کشور ، متأسفانه همچنان بحث های فراوانی در خصوص روش کنترل و اصطلاحاً کار در کنار این بیماری در مناطق آلوده وجود دارد . 

یکی از مواد مورد مصرف در آسیا در زمینه کنترل این بیماری ، سم ارگانوفسفاته دیپترکس است که برخی ملاحظات ایمنی و زیست محیطی از همان سال های نخست تدوین دستورالعمل کنترل بیماری لکه سفید تقریباً مجالی جهت طرح و بحث نیافت . 

از این رو  ، مطلب حاضر را به بریده ای از مقاله مبسوط  آقای هنری کلیفورد از کشور مکزیک اختصاص داده ام که در رابطه با کنترل این بیماری در مزارع پرورش میگو ، بخشی را نیز به کاربرد سم دیپترکس اختصاص داده است . 

از علاقمندان دعوت می کنم برای مطالعه این متن ، لینک زیر را دنبال فرمایند : 

لینک دانلود

بروشور مدیریت بستر در استخرهای پرورش میگو

تا چند سال پیش ، یکی از سایت های پر بازدید برای علاقمندان به پرورش میگو ، سایت ناکا بود که هم به دلیل انتشار ماهنامه Aquaculture Asia و هم سایر مکتوبات و مدیاهای جالب و کاربردیش ، به مرجعی معتبر در صنعت پرورش میگو جهان تبدیل شده بود . هرچند الان دیگه مدت هاست که مجله آبزی پروری آسیا در این سایت منتشر نمی شه ( و نمی دونم اصلا منتشر می شه یا خیر ) اما در این سایت ، حدود ده سال پیش ، یک سری بروشورهایی قرارداده می شد که با عنوان Better Management Practices نکات مدیریتی بسیار خوب و قابل اجرا رو در یک تا دو صفحه و اغلب به زبان انگلیسی عنوان کرده بود و من همیشه ، هروقت اونا رو می دیدم ، هوس می کردم یکی یکی ترجمه شون کنم و در محیطی همگانی به اشتراک بذارم تا عزیزان علاقمند امکان استفاده از این متون رو داشته باشن . اما به دلایلی چون مشغله کار و زندگی و مهم تر از همه فراموشی ، تا به حال این فرصت رو پیدا نکرده بودم . اما دیروز دیگه همه چیز رو تعطیل کردم و یکی از اونا رو به اقتضای فصل و زمان ، که دیگه کم کم پرورش دهندگان میگو می بایست کار آماده سازی رو به صورت جدی آغاز کنن ، انتخاب و ترجمه کردم . لینک زیر آدرس دانلود این بروشور هست و انشاالله مورد استفاده عزیزان قرار بگیره . البته ناگفته نماند که بعضی نکات مطروحه در این بروشور صرفا در خصوص پرورش دهندگان گونه مونودون صدق می کنه ولی مبانی و مفاهیم اصلی آماده سازی در بخش عمده ای از متن عنوان شده .

لینک دانلود

اصول احداث مزارع پرورش میگو

قبل از هرچیز لازم می دونم از همه دوستان و بزرگانی که عمری رو در جانمایی و احداث مزارع پرورش میگوی کشور گذرونده و بدون هرگونه ادعایی تمام دانش و تجربه خودشون رو برای آباد سازی اراضی بایر و لم یزرع کشور در طبق اخلاص نهادند بابت این "ورود اجباری " به فیلد کاریشون عذرخواهی کنم . 

کتابچه ای که لینکش رو در ذیل این مطلب قرار داده ام ، طبق عنوان همین مطلب ، در خصوص اصول احداث مزارع پرورش میگو هست . عرض کردم "ورود اجباری" به این دلیل که مبنای تألیف این جزوه ، در حقیقت نیاز به منبعی بود که برای تدریس در رشته تکثیر و پرورش میگو در دبیرستان کارودانش اروندکنار داشتم و هرچه در اینترنت گشتم چیزی به زبان فارسی پیدانکردم . این موضوع بر میگرده به سال 1385 و با توجه به اینکه حدود 4 سال قبل از اون ، طی دوره آموزشی که در شیلات بوشهر ، خدمت جناب مهندس سالمی زاده با عنوان " اصول احداث مزارع پرورش میگو " گذرونده بودم ، ایشون کپی یک کتاب انگلیسی در این رابطه رو به من داده بود ، رفتم سراغ همون کپی و قسمت هایی که خودم ازش سردرمیاوردم و مبانی احداث رو می تونستم به دانش آموزان دبیرستانی آموزش بدم  ترجمه و با مطالب همون دوره تطبیق و خلاصه گردآوری کردم که شد همین معجونی که ملاحظه میفرمائید . 

این کتابچه رو چندبار می خواستم حک و اصلاح کنم ولی چون فایل Word اون در دسترسم نبود و در واقع گم شده بود ، فقط نسخه pdf رو در این مطلب قرارداده ام که امیدوارم مورد استفاده علاقمندان قرار بگیره .

لینک دانلود

تولید میگوی SPF گونه مونودون ( از آبزیستان قدیم )

بله ...هفت شهر عشق را نه تنها عطار ، بلکه بقال و کفاش دوره گرد نیز گشت ...و ما هنوز اندر خم بین هال و پذیرایی خونه کلنگی خودمون هستیم ( خم کوچه کجا بود)...

جهان رو به پیشرفت است و صنعت پرورش میگو نیز از این قاعده مستثنی نیست . اگر زبون باز کنیم به اینکه چرا از میگوهای بومی خودمون غافل شده ایم ، دوباره صد میلیون مدعی پیدا می شه که چرا تفکر بازار محور نداری ؟

در تولید وانامی که هنوز علیرغم پیشرفت هایی که داشته ایم ، کلی راه داریم ... ببری سبز و سفید هندی هم که تعطیل کردیم ... میگوی موزی رو هم که گذاشته ایم کنار ( از همون اول )... سفید سرتیز هم که در نوبت قرار داده ایم تا کی به مدد بازسازی ذخایر ( اگر حضرات اجازه فرمایند ) رها سازی کنیم در دریا و معلوم هم نیست چه بر سر لاروهای رها سازی شده اش میاد ...

به نظر میرسه تحقیقات زیادی بازاری شده . باورکنید کشورای دیگه علاوه بر توجه به بازار ، از منابع خودشون هم غافل نشده اند .خبر زیر را ببینید :

محققین مرکز آبزی پروری راجیو گاندی در Chennai (هند) تا دستیابی به روش تولید میگوهای مولد SPF گونه ببری سیاه فاصله چندانی ندارند .

در دوم جولای 2015 یکی از مقامات MPEDA ( سازمان توسعه صادرات محصولات دریایی هند) با اعلام این خبر افزود : ما هم اکنون نسل ششم میگوهای SPF ببری سیاه را در اختیار داریم و تولید آزمایشی در Kerala و Odisha در تأسیسات زیست ایمن (Bio- secure) نیز نتایج رضایتبخشی در پی داشته است .

وی در ادامه گفت : تولید تجاری میگوهای ببری سیاه با استفاده از مولدین اصلاح شده ژنتیکی طی پنج سال آتی ممکن خواهد بود .

 

عملکرد تولید میگوهای اصلاح شده وانامی در حدود 3.5 تا 5 تن در هکتار بوده حال آنکه این رقم در خصوص میگوی ببری سیاه 3 تن گزارش شده است و گفته می شود میگوهای SPF مونودون ( ببری سیاه ) ، تولیدی دو برابر این مقدار را خواهند داشت .. با این حال پرورش دهندگان میگوهای وانامی خود با سایز 30 قطعه در هر کیلوگرم را با قیمت 4.73 دلار می فروشند در حالیکه این سایز در میگوهای ببری سیاه ( مونودون )بالاتر است .( منبع : Shrimp News).

حالا همینطور بچسبیم به یک گونه و داد از تنوع گونه ای بزنیم ...کنتور که نداره ...

پوستر : روشهای پیشگیری از ورود بیماری به مزارع پرورش میگو ( کاری از پژوهشکده میگوی کشور )

مدتی این مثنوی تأخیر شد ....

امروز که فرصتی حاصل شد تا مطلب جدیدی رو در وبلاگ بارگذاری کنم ، به فاصله زمانی بین آخرین مطلب تا امروز نگاهی کردم و با مشاهده حدود 38 روز بازه تأخیر تعجب کردم . قبل تر ها وقتی چنین تأخیری پیش میومد ، کلافه می شدم و هرجوری بود دوباره سرکشی و به روز رسانی وبلاگ رو شروع می کردم ( که انشاالله الان هم همینطور باشه ) ولی در این وبلاگ جدید ، فکر می کنم هنوز تازه واردم و به همین خاطر اون علاقه قبلی به سرکشی دائم به خونه برام حاصل نمی شه . 

ظرف چند ماه گذشته که دوره تکثیر و پرورش جدید میگو در کشور و به طور خاص ، استان بوشهر برقرار بود ، مطلب الی ماشاالله برای وب نگاری دم دست قرار می گرفت ولی راستش وقتی  می دیدم قرار دادن یک عبارت کوتاه در گروه "صنعت میگو پرورشی ایران " متخلص به "صمپا" در تلگرام ، که روزی از اون ، به عنوان دانشگاه مجازی صنعت میگو یاد می شد ، بازخوردهای کوناگون و بعضاً نامطلوبی داره ، از اینکه در اینجا مطلب رو باز کنم دلسرد می شدم و فاصله ام با وبلاگ بیشتر و بیشتر می شد . اما امروز که تقریباً در پایان دوره سال 96 هستیم ، باز هم یادم اومده که خونه خودم ، برای بر زبان آوردن تفکراتم ، بهترین و امن ترین جاست هرچند در اونجا هم تازه وارد باشم . 

به همین خاطر ، امیدوارم حضورم رو در خونه خودم ، بعد از این پررنگ تر ببینم . 

صنعت میگوی پرورشی در کشور ، امسال ، با بحران جدیدی مواجه بود . بخشی از اون مربوط بود به گرما ، بخش دیگری کیفیت نهاده ها ، قسمتی به عدم دسترسی به بهبود دهنده ها و قسمتی هم به عامل مدیریت . گرمای فوق العاده شدید در استان های جنوبی ( که بعضاً دمای آب استخرها رو در مقطعی به حدود 38 درجه سانتیگراد هم افزایش داد ) همه رو غافلگیر و نگران کرد که شاید منبعد ، تقویم پرورش رو نه بر اساس سرمای زودرس که بر پایه گرمای " دیر رو " بایستی تعیین کرد و این موضوع چندان اتفاق مبارکی نیست . این گرما و شرایط Extreme دمایی ، نیاز به اعمال تغییرات اساسی در مدیریت ، نهاده ها ، سیستم پرورش و رویکرد بخش های نظارتی داره چرا که سبب شد انواع بحران ها در مزارع پرورش رو شاهد باشیم . بحران هایی از قبیل شکوفایی بیش از حد پلانکتونی و یا بر عکس ، مرگ پلانکتونی و در پی اون ، تجمع مواد آلی در بستر ، تشدید سرعت رشد میکرو ارگانیسم های مضر در بستر نظیر تک یاخته های انگلی ، باکتری ها و ... ، سرعت بالای دفع در میگوها ، کاهش جذب مواد مغذی ، استرس دمایی ، استرس آمونیاکی و ... . این موارد هرکدام در جای خودش به بحث و جدل های فراوان در میان دست اندرکاران صنعت منجر شد ، از محکوم نمودن تولیدکنندگان نهاده های بی کیفیت گرفته تا بحث در خصوص علل اصلی بروز مشکلات ( که در این میان گاهی اوقات ، علت العلل فراموش شده و مطالبات صنفی قوت می گرفت ) . 

اما در این بین ، خیال نهادهای ناظر تا حدی راحت تر شد . بالاخره هرچه پیش آمد را می شد به گردن گرما انداخت و از ماهیچه سفید میگوها در ابتدای دوره تا بازماندگی مشکوک در استخرها ( ولو در همان ماه اول که هنوز گرما چمدانش را نبسته و به استان های جنوبی وارد نشده بود ) همگی می توانست به نوعی حاصل دمای بالای آب و گرمایش جهانی و طبیعت و ... باشد و با چنین عامل قدر فدرتی ، نهاد نظارتی چه نقشی می توانست برای بهبود شرایط ایفا کند ؟ به همین دلیل فرصتی بود برای نشستن و نفسی عمیق کشیدن تا از پی چند سال در تیررس انتقاد بودن ، " فراغتی حاصل آید مر کارشناسان امر را تا به امور راجعه عمیق تر نگریسته و چاره ای اندیشند " که انشاالله همینگونه باشد  . 

در آینده اگر فرصتی دست داد ، به این موضوع بیشتر ورود خواهیم نمود . 

برخی توصیه های کاربردی در اجرای روش های بهینه مدیریت مزارع پرورش میگو ( BMP ) - بخش اول

-          از طریق تشکیل گروه ها و تشکل های صنفی در مجتمع های پرورش ، ارتباط بین بهره برداران را تقویت نمائید . طراحی عملیات مدیریتی توسط تشکل های یاد شده از این طریق تسهیل خواهد گردید . به این ترتیب بسیاری از مشکلات فراروی پرورش دهندگان در طول دوره پرورش تقلیل خواهد یافت .

-          به منظور هماهنگ سازی زمان ذخیره سازی لارو در منطقه و یا مجتمع پرورش مشخص، از تقویم پرورش متناسب با آن منطقه استفاده کنید . تمامی پرورش دهندگان لازم است به شکل دقیق این تقویم را مراعات نمایند تا امیدوار باشند در بلند مدت نیز دوره پرورش موفقی پیش رویشان خواهد بود .

-          خاک سیاه و پسماند موجود در بستر استخر به ویژه در منطقه غذادهی را پیش از شروع دوره جدید و در زمان آماده سازی ، از استخر خارج نمائید . این مواد آلی ، حاصل از تجزیه غذای اضافه ، پلانکتون ها و جلبک های مرده ، مواد دفعی حاصل از سوخت و ساز میگو و یا ماهی های موجود در استخر می باشند که بسته به قدمت فعالیت در استخر یاد شده ، ممکن است لایه ای نازک و یا ضخیم را تشکیل دهند . گازهای سمّی نظیر آمونیاک و سولفید هیدروژن که موجب بروز استرس و یا تلفات در میان میگوها می گردد ، ناشی از وجود این مواد آلی در محیط استخر است. برداشتن خاک سیاه ،در حالت نیمه مرطوب آسان تر است . پس از برداشت خاک سیاه ، میبایست مواد لجنی از مزرعه خارج و یا در گودالی که قبلاً روی دیواره استخر ایجاد شده دفن و روی آن با خاک معمولی و تمیز پوشانده شود . در این خصوص بایستی اطمینان حاصل شود که مواد لجنی ، در اثر بارش باران مجدداً وارد محیط استخر نخواهد شد . اگر تخلیه کامل خاک سیاه به طور کامل و یکباره امکانپذیر نیست ، توصیه می گردد این کار به شکل بخش به بخش و طی چند دوره پرورش انجام شود تا نهایتاً مواد آلی کاملاً از بستر استخر پرورش خارج گردد .شخم زنی خاک های مرطوب نیز به کاهش سمّیت پسماندهای آلی کمک می کند .

-          استخر را تا جایی که شکاف های عمیق در بستر آن ظاهر گردد خشک نمائید . خشک کردن بستر استخر در معرض نور خورشید ، ماهی ها ، میگوها و تخم آنها را که در خاک قرار دارد از بین خواهد برد . علاوه بر این به اکسید نمودن مواد آلی بستر کمک نموده و تأثیرات نامطلوب خاک سیاه را کاهش خواهد داد .

-                      ممکن است بعضی از مزارع دارای خاک های اسید سولفاته باشند . این خاکها سبب بروز تلفات بالا به واسطه ایجاد استرس در میگو و ماهی ، افزایش خطر بروز بیماری ، کاهش سرعت رشد ، شکوفایی ضعیف جلبکی و کاهش اکسیژن محلول در آب می شوند . به این ترتیب  پرورش میگو درچنین خاک هایی بسیار پر خطر و هزینه نگهداری و آماده سازی در آن ها نسبتاً بالا خواهد بود . بستر استخر های دارای خاک اسیدسولفاته را نمی بایست شخم زد بلکه ابتدا لازم است دو تا سه بار شستشو داده شود تا pHخاک تا حدودی افزایش یابد . ابتدا pH خاک را در حالت مرطوب توسط دستگاه سنجش pH بررسی نمائید . اگر pH خاک کمتر از 7 باشد ، خاک مورد نظر ، اسیدی است . به منظور خنثی نمودن اسیدیته خاک ، می توان از مقادیر مناسب دولومیت و یا آهک ( کشاورزی ، صنعتی یا آبدار) استفاده نمود .

-                      پس از آماده سازی ، جهت آبگیری استخر ، از توری دو لایه در محل ورودی آب به کانال آبرسان استفاده نمائید تا از ورود میگو ، خرچنگ ، ماهی و سایر ناخواسته ها به استخر ممانعت شود . پس از اتمام آبگیری نهایی و پیش از ذخیره سازی ، آب استخر را تا زمانی که پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب به حالت متعادل و مناسب برای ذخیره سازی لارو شود ، نگهدارید . اگر مزرعه دارای استخر ذخیره است ، آب را قبل از پمپ نمودن به استخرهای پرورش ، به مدت سه تا هفت روز در استخر ذخیره نگهدارید و یا ابتدا ( قبل از ورود به استخر پرورش ) ضد عفونی نمائید . 

-                      در زمان آبگیری توجه داشته باشید که عمق آب در بخش  کم عمق استخر ( ورودی ) می بایست حداقل 80 سانتی متر باشد چرا که بخش های کم عمق استخر پرورش به دلیل نوسانات سریع دما و سایر عوامل فیزیکی و شیمیایی آب ، برای میگو ، استرس زا می باشند .

-                      هرگز به منظور حذف ناخواسته ها از آفت کش استفاده نکنید . استفاده از بسیاری از آفت کش ها در آبزی پروری ممنوع اعلام شده است چرا که  وارد بدن موجود پرورشی شده و پس از مصرف سبب بروز مشکلات سلامت در مصرف کنندگان خواهند شد . در صورت نیاز ، تنها مصرف ساپونین ( تفاله تخم چای ) به میزان 100 کیلوگرم در هکتار توصیه می گردد .

-                      شفافیت آب استخر پرورش میگو در بلند مدت مناسب نیست . این موضوع سبب ایجاد پوشش جلبک های کفزی در روی بستر استخر می شود که پس از مردن و تجزیه لاشه این جلبک ها گازها و سایر مواد سمّی از آن ها وارد آب استخر خواهد گردید . بنابراین ، لازم است شکوفایی پلانکتونی را پیش از ذخیره سازی لارو میگو ، با هدف ایجاد رنگ سبز و یا قهوه ای حاصل از فیتوپلانکتون ها تقویت نمائید . توصیه می شود به این منظور پس از آبگیری ، استخرها را با فواصل دو تا سه روزه و بکارگیری کود شیمیایی ، غنی سازی نموده و شفافیت آب استخرها راکاهش دهید . به علاوه ، افزودن دولومیت به آب استخر به میزان 100 کیلوگرم در هکتار ، یک تا دو روز بعد از هر بار کوددهی به افزایش جمعیت پلانکتونی کمک می نماید . افزایش بیش از میزان مورد نیاز کود ، شکوفایی پلانکتونی آب استخر را افزایش داده و رنگ آب را تیره می نماید . این امر در ساعات شب ، کاهش اکسیژن محلول و در پی آن ، بروز مشکل تنفس برای میگوها را به همراه خواهد داشت که یکی از دلایل کاهش بازماندگی در دوره پرورش به شمار می آید .

-                      تلاش شود ، ذخیره سازی هر استخر یکبار در طول هر دوره پرورش انجام گیرد و از ذخیره سازی چندباره استخرها خودداری گردد .

... ادامه دارد 

بیماری مرگ زودرس

 

چند سالی است که بیماری نسبتاً نوظهور با عامل ناشناخته(Idiopathic) در مزارع پرورش میگو موجب بروز تلفات در روزهای ابتدائی دوره پرورش می گردد.سابقاً بیماری دیگری به نام سندرم مرگ یک ماهه نیز در این صنعت سبب ایجاد مشکلاتی شده بود اما اینبار بیماری جدید بسیار سریع تر وارد عمل می شود.از این رو در آگوست 2012 سازمان NACA اقدام به برگزاری نشستی فوق العاده بصورت منطقه ای نمود تا در آن مشاهدات،جدیدترین پیشرفتها و راهکارهای احتمالی جهت کاستن از بروز مشکل و یا احتمالاً حل بحران را مورد بررسی قرار دهد.در این نشست گروهی از خبره ترین و تأثیر گذارترین افراد حوزه NACA در زمینه تکثیر،پرورش و بیماری شناسی میگو پرورشی حضور پیدا نموده و تجربیات خود را با سایرین به اشتراک گذاردند.

متأسفانه طبق عادت مألوف از ایران نماینده ای در این نشست حضور نداشت.اما نتایج و گزارشات آن در سایت NACA منتشر شده و در دسترس قرارگرفته است.

در لینک زیر ترجمه گزارش آقای فلاویو کورسین اپیدمیولوژیست و از کارشناسان خبره و معتمد سازمان فائو و NACA (بصورت خلاصه)قرار داده شده است.

لینک دانلود