برخی توصیه های کاربردی در اجرای روش های بهینه مدیریت مزارع پرورش میگو ( BMP ) - بخش اول
- از طریق تشکیل گروه ها و تشکل های صنفی در مجتمع های پرورش ، ارتباط بین بهره برداران را تقویت نمائید . طراحی عملیات مدیریتی توسط تشکل های یاد شده از این طریق تسهیل خواهد گردید . به این ترتیب بسیاری از مشکلات فراروی پرورش دهندگان در طول دوره پرورش تقلیل خواهد یافت .
- به منظور هماهنگ سازی زمان ذخیره سازی لارو در منطقه و یا مجتمع پرورش مشخص، از تقویم پرورش متناسب با آن منطقه استفاده کنید . تمامی پرورش دهندگان لازم است به شکل دقیق این تقویم را مراعات نمایند تا امیدوار باشند در بلند مدت نیز دوره پرورش موفقی پیش رویشان خواهد بود .
- خاک سیاه و پسماند موجود در بستر استخر به ویژه در منطقه غذادهی را پیش از شروع دوره جدید و در زمان آماده سازی ، از استخر خارج نمائید . این مواد آلی ، حاصل از تجزیه غذای اضافه ، پلانکتون ها و جلبک های مرده ، مواد دفعی حاصل از سوخت و ساز میگو و یا ماهی های موجود در استخر می باشند که بسته به قدمت فعالیت در استخر یاد شده ، ممکن است لایه ای نازک و یا ضخیم را تشکیل دهند . گازهای سمّی نظیر آمونیاک و سولفید هیدروژن که موجب بروز استرس و یا تلفات در میان میگوها می گردد ، ناشی از وجود این مواد آلی در محیط استخر است. برداشتن خاک سیاه ،در حالت نیمه مرطوب آسان تر است . پس از برداشت خاک سیاه ، میبایست مواد لجنی از مزرعه خارج و یا در گودالی که قبلاً روی دیواره استخر ایجاد شده دفن و روی آن با خاک معمولی و تمیز پوشانده شود . در این خصوص بایستی اطمینان حاصل شود که مواد لجنی ، در اثر بارش باران مجدداً وارد محیط استخر نخواهد شد . اگر تخلیه کامل خاک سیاه به طور کامل و یکباره امکانپذیر نیست ، توصیه می گردد این کار به شکل بخش به بخش و طی چند دوره پرورش انجام شود تا نهایتاً مواد آلی کاملاً از بستر استخر پرورش خارج گردد .شخم زنی خاک های مرطوب نیز به کاهش سمّیت پسماندهای آلی کمک می کند .
- استخر را تا جایی که شکاف های عمیق در بستر آن ظاهر گردد خشک نمائید . خشک کردن بستر استخر در معرض نور خورشید ، ماهی ها ، میگوها و تخم آنها را که در خاک قرار دارد از بین خواهد برد . علاوه بر این به اکسید نمودن مواد آلی بستر کمک نموده و تأثیرات نامطلوب خاک سیاه را کاهش خواهد داد .
- ممکن است بعضی از مزارع دارای خاک های اسید سولفاته باشند . این خاکها سبب بروز تلفات بالا به واسطه ایجاد استرس در میگو و ماهی ، افزایش خطر بروز بیماری ، کاهش سرعت رشد ، شکوفایی ضعیف جلبکی و کاهش اکسیژن محلول در آب می شوند . به این ترتیب پرورش میگو درچنین خاک هایی بسیار پر خطر و هزینه نگهداری و آماده سازی در آن ها نسبتاً بالا خواهد بود . بستر استخر های دارای خاک اسیدسولفاته را نمی بایست شخم زد بلکه ابتدا لازم است دو تا سه بار شستشو داده شود تا pHخاک تا حدودی افزایش یابد . ابتدا pH خاک را در حالت مرطوب توسط دستگاه سنجش pH بررسی نمائید . اگر pH خاک کمتر از 7 باشد ، خاک مورد نظر ، اسیدی است . به منظور خنثی نمودن اسیدیته خاک ، می توان از مقادیر مناسب دولومیت و یا آهک ( کشاورزی ، صنعتی یا آبدار) استفاده نمود .
- پس از آماده سازی ، جهت آبگیری استخر ، از توری دو لایه در محل ورودی آب به کانال آبرسان استفاده نمائید تا از ورود میگو ، خرچنگ ، ماهی و سایر ناخواسته ها به استخر ممانعت شود . پس از اتمام آبگیری نهایی و پیش از ذخیره سازی ، آب استخر را تا زمانی که پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب به حالت متعادل و مناسب برای ذخیره سازی لارو شود ، نگهدارید . اگر مزرعه دارای استخر ذخیره است ، آب را قبل از پمپ نمودن به استخرهای پرورش ، به مدت سه تا هفت روز در استخر ذخیره نگهدارید و یا ابتدا ( قبل از ورود به استخر پرورش ) ضد عفونی نمائید .
- در زمان آبگیری توجه داشته باشید که عمق آب در بخش کم عمق استخر ( ورودی ) می بایست حداقل 80 سانتی متر باشد چرا که بخش های کم عمق استخر پرورش به دلیل نوسانات سریع دما و سایر عوامل فیزیکی و شیمیایی آب ، برای میگو ، استرس زا می باشند .
- هرگز به منظور حذف ناخواسته ها از آفت کش استفاده نکنید . استفاده از بسیاری از آفت کش ها در آبزی پروری ممنوع اعلام شده است چرا که وارد بدن موجود پرورشی شده و پس از مصرف سبب بروز مشکلات سلامت در مصرف کنندگان خواهند شد . در صورت نیاز ، تنها مصرف ساپونین ( تفاله تخم چای ) به میزان 100 کیلوگرم در هکتار توصیه می گردد .
- شفافیت آب استخر پرورش میگو در بلند مدت مناسب نیست . این موضوع سبب ایجاد پوشش جلبک های کفزی در روی بستر استخر می شود که پس از مردن و تجزیه لاشه این جلبک ها گازها و سایر مواد سمّی از آن ها وارد آب استخر خواهد گردید . بنابراین ، لازم است شکوفایی پلانکتونی را پیش از ذخیره سازی لارو میگو ، با هدف ایجاد رنگ سبز و یا قهوه ای حاصل از فیتوپلانکتون ها تقویت نمائید . توصیه می شود به این منظور پس از آبگیری ، استخرها را با فواصل دو تا سه روزه و بکارگیری کود شیمیایی ، غنی سازی نموده و شفافیت آب استخرها راکاهش دهید . به علاوه ، افزودن دولومیت به آب استخر به میزان 100 کیلوگرم در هکتار ، یک تا دو روز بعد از هر بار کوددهی به افزایش جمعیت پلانکتونی کمک می نماید . افزایش بیش از میزان مورد نیاز کود ، شکوفایی پلانکتونی آب استخر را افزایش داده و رنگ آب را تیره می نماید . این امر در ساعات شب ، کاهش اکسیژن محلول و در پی آن ، بروز مشکل تنفس برای میگوها را به همراه خواهد داشت که یکی از دلایل کاهش بازماندگی در دوره پرورش به شمار می آید .
- تلاش شود ، ذخیره سازی هر استخر یکبار در طول هر دوره پرورش انجام گیرد و از ذخیره سازی چندباره استخرها خودداری گردد .
... ادامه دارد
