10 توصیه برای پرورش میگوی موفق (قسمت هفتم)

استفاده از توری بقاء (net Hapa)

تعداد کل پست لارو خریداری و تحویل گرفته شده از کارگاه های تکثیر را معمولا نمی توان به صرف شمارش یک نمونه از کیسه های انتقال با قطعیت مشخص نمود. از آن گذشته، پس از ذخیره سازی نیز، مزرعه داران اغلب، (تا مدتی) از نمونه گیری اجتناب می کنند. با این حال، دانستن نرخ بازماندگی، 24 ساعت پس از ذخیره سازی اهمیت فراوان دارد. این موضوع می تواند تصویر واضح تری از جمعیت میگوی درون استخر پس از ذخیره سازی و تحمل استرس ناشی از فرآیند خودهی در اختیار مدیران مزارع قرار دهد.

به این منظور می توان از سبد یا توری بقاء کمک گرفت. ساخت توری بقاء (net Hapa) به روش های مختلفی امکان پذیر است. نمونه ای از این وسیله، در تصویر بالا نشان داده شده است. اما برای ساخت آن می توان حتی از یک سبد استفاده نمود که وجوه اطراف و تحتانی آن توسط توری با چشمه حدودا یک میلی متر پوشانده شده باشد. برای کار با این توری، در هنگام ذخیره سازی (پس از مرحله خودهی یا Acclimatisation) تعداد 100 قطعه لارو در سبد ریخته شده و در استخر به صورت شناور قرار داده می شود. 24 ساعت بعد از ذخیره سازی، می توان با شمارش کل پست لاروهای زنده، درصد بقاء جمعیت لارو را بعد از فرآیند خودهی محاسبه نمود. این اطلاعات، می تواند در مدیریت تغذیه صحیح برای میگوهای ذخیره سازی شده و پرهیز از غذادهی بیشتر و یا کمتر از حد مناسب، مفید باشد.

(ادامه دارد)

10 توصیه برای پرورش میگوی موفق (قسمت ششم)

• نمونه گیری منظم از میگوهای استخر

نمونه گیری منظم و دوره ای از میگوهای درون استخر، امکان تنظیم غذای روزانه و پرهیز از غذادهی اضافه و یا کمتر از میزان مورد نیاز را فراهم می نماید.

در نمونه گیری ها لازم است چشمه متناسب با اندازه میگوها به درستی انتخاب شود. طی نمونه گیری می بایست مواردی همچون : خودداری از توراندازی  نزدیک سینی های غذادهی، پوشش نقاط مختلف استخر به صورت تصادفی و نیز خودداری از نمونه گیری در زمان پوست اندازی دستجمعی میگوها رعایت شود.

ادامه دارد

ایجاد کف در سطح آب استخرهای پرورش میگو

در استخرهای پرورش میگو، در زمان فعالیت هواده ها، اغلب می توان توده یا لایه های کف سفید را مشاهده نمود که بر روی آب مانده و از بین نمی روند. این نوع کف نشان دهنده رسوبات معلق در ستون آب همچون جلبک های مرده، مواد آلی ناشی از غذای خورده نشده و دفعی، باکتری های رشته ای، ذرات خاک و سایر جامدات معلق می باشد. رنگ کف موجود در آب استخرهای پرورش می تواند بسته به عامل ایجاد کننده آن، سفید، زرد مایل به قهوه ای و یا سبز باشد.

اگر در هنگام فعالیت هواده ها، حجم زیادی از کف بر روی آب استخر مشاهده شود، این موضوع می تواند شاخص افت کیفیت آب استخر باشد و اگر به خوبی مدیریت نشده و عامل ایجاد کف تولید شده به موقع برطرف نگردد، ممکن است منجر به بروز اختلال های تنفسی (ناشی از گرفتگی آبشش)، کاهش تغذیه و کندی رشد شود.

ممکن است عامل کف ایجاد شده، لجن موجود در بستر باشد. این ترکیبات، با تولید سولفید هیدروژن و آمونیاک، موجب بروز سمّیت برای میگوها شوند.

بنابراین لازم است کف ایجاد شده در استخر به موقع خارج شده و عامل ایجاد آن برطرف گردد.

برای این کار ضروری است کف تولید شده و شناور در حاشیه به نحو مناسبی از استخر خارج شود، لب لب شناور بر سطح استخر از آن بیرون آورده شود، تعویض آب به میزان حداقل 20 درصد انجام شود، با بررسی وضعیت میگو و غذای باقیمانده در سینی های غذادهی نسبت به تنظیم مقدار غذا اقدام گردد، علاوه بر بکارگیری هواده ، با استفاده از ترکیبات بهبود دهنده آب و تولید کننده اکسیژن، اکسیداسیون لجن بستر به نحوی انجام شود که اکسیژن محلول در آب و لایه مجاور بستر حداقل به میزان 4 میلی گرم بر لیتر باشد، با افزودن آهک به آب به ویژه در حاشیه ها و نقاط کور استخر، pH در محدوده 7.5 تا 8.3 حفظ گردد، از پروبیوتیک های مناسب استفاده و از ویتامین ها و مواد معدنی مناسب در غذای میگو به کار برده شود. علاوه بر این لازم است دائما pH قلیائیت، ORP و اکسیژن محلول پایش گردد تا در زمان مناسب نسبت به پیشگیری و رفع مشکل اقدام شود. در این زمینه پیشنهاد شده به منظور خارج ساختن مطلوب پسماند از محیط پرورش، خروجی مرکزی در استخرها احداث گردد.

لینک مطلب

10 توصیه برای پرورش میگوی موفق (قسمت چهارم)

کالیبره کردن دائم تجهیزات ثبت پارامتر

هرچند شاید این موضوع در ابتدا به نظر ساده برسد اما حتما تلاش کنید قبل از شروع هر دوره پرورش، تجهیزات ثبت پارامتر در مزرعه خود را کالیبره نمائید. این موضوع می تواند شامل اکسیژن متر، pH متر، شوری سنج و حتی تهیه کیت های شیمیائی مختلف شود. عدم کالایبراسیون مناسب تجهیزات ثبت پارامتر در ابتدای دوره، می تواند سبب بروز خطا در اعلام عوامل فیزیکی و شیمیائی آب شود که به نوبه خود سوء مدیریت در مزرعه و عدم اقدام به موقع برای رفع بحران های مدیریتی را در پی خواهد داشت. در عوض، کالیبره کردن تجهیزات، با ارائه مقادیر واقعی و دقیق از پارامترهای مختلف آب و بستر، به شما در اتخاذ تصمیم های مناسب، به موقع و کارآمد مدیریتی کمک خواهد رساند.

(ادامه دارد)

10 توصیه برای پرورش میگوی موفق (قسمت سوم)

حفظ قلیائیت در محدوده مناسب

قلیائیت از جمله عوامل بسیار با اهمیت کیفی در مدیریت آب استخرهای پرورش به شمار می رود چرا که مستقیما بر تغییرات pH و ترکیب جمعیت باکتریائی محیط استخراثرگذار است. توصیه می شود قلیائیت آب استخر در محدوده 120 تا 150 میلی گرم بر لیتر حفظ شود. این کار با استفاده از ترکیباتی همچون NaHCO₃، KHCO₃، Na₂CO₃، CaCO₃ و CaMg(CO₃)₂ قابل انجام است. بهتر است مواد بهبود دهنده قلیائیت به صورت منظم و دوره ای در آب استخر استفاده شود تا اینکه تنها در مواقع بروز مشکل در این پارامتر مورد استفاده قرار گیرند. البته باید این نکته را نیز مد نظر قرار داد که در هربار اصلاح قلیائیت، مقدار بهبود دهنده نمی بایست از 20 پی پی ام بیشتر باشد. با دانستن مقدار فعلی قلیائیت و میزان قلیائیت هدف می توان میزان بیکربنات مورد نیاز را بر اساس فرمول ذیل محاسبه نمود:

مقدار بیکربنات مورد نیاز = (قلیائیت هدف منهای قلیائیت مشاهده شده فعلی) * 2

پیشنهاد می شود اصلاح قلیائیت در آب در ساعات اولیه صبح انجام شود .

"ادامه دارد"

10 توصیه برای پرورش میگوی موفق (قسمت دوم- ایمنی زیستی)

غالباً در پرورش میگو، ایمنی زیستی به منزله افزودن زیر ساخت های غیر ضروری و انجام فرآیندهای پیچیده و فاقد هرگونه سودآوری اقتصادی تعبیر می گردد. با این حال، اهمیت ایمنی زیستی از آن رو که به عنوان راهکاری کلیدی در پیشگیری از بروز بیماری نه تنها در هر مزرعه پرورش بلکه در کاهش این خطر در مزارع اطراف مطرح می باشد بسیار حیاتی است.

روش های ایمنی زیستی، موجب پیشگیری از ورود و نیز حذف عوامل بیماریزا از استخرهای پرورش می باشد. برخی از ساده ترین روش های اعمال ایمنی زیستی در سطح مزارع پرورش میگو عبارتند از :

• استفاده از پوشش بستر استخر
• بکارگیری توری خرچنگ گیر (Crab fence) و نیز تور ضد پرنده (Bird net)
• ایجاد محدودیت و کنترل در تردد افراد و ماشین آلات (استفاده از حوضچه های ضد عفونی و ...)
• انبارش مواد غذایی و مکمل ها در مکان مناسب (تمیز، دارای امکان تهویه و ...)
• دسترسی به امکانات آزمایشگاهی در مجاورت مزرعه پرورش

ادامه دارد

10 توصیه برای پرورش میگوی موفق ( قسمت اول)

 

پرورش میگو، نیازمند اجرای فعالیت های متعددی در طول روز و طی دوره پرورش است. در متنی که ملاحظه می فرمائید ( منتشر شده در Thefishsite دسامبر 2020، نوشته Alune) بخش زیادی از این فعالیت ها در دسته بندی های ده گانه جمع بندی شده و به همین دلیل، به نوعی می توان به آن به عنوان متنی ترویجی و کاربردی توجه نمود:

1. همه چیز را ضد عفونی کنید :

یکی از مهم ترین اقدامات به منظور فراهم نمودن محیطی فاقد بیماری برای میگو، عملیات ضدعفونی است. به همین دلیل لازم است پیش از ذخیره سازی استخر، همه جنبه های مرتبط با میگو اعم از استخر، وسایل و آب را ضد عفونی و پاکسازی نمود تا نسبت به حذف عامل بیماریزا و کاهش ریسک بروز بیماری اطمینان حاصل نمود.

• ضدعفونی استخر و وسایل : برای ضد عفونی استخر و تجهیزات، می بایست محلول حاوی ماده ضدعفونی کننده را با فشار بر روی سطوح اسپری نمود. به این منظور، به کار گیری ماده تری کلرو ایزو سیانوریک اسید (TCCA) به میزان 10 و هیپوکلریت سدیم با دوز 30 میلی گرم بر لیتر توصیه شده است. برای استخرهایی که بستر آن ها دارای پوشش است، باید پس از ضدعفونی، سطح پوشش، تراشیده شود تا از کنده شدن بیوفیلم موجود بر سطح پوشش اطمینان حاصل گردد. سپس لازم است لجن باقی مانده از دوره قبل از محیط خارج شود چرا که این مواد، محیط مناسبی برای حفظ عوامل بیماریزا و منبع تولید ترکیبات مضر می باشند. اگر مزرعه پرورش، طی دوره پیشین، سایقه بروز بیماری داشته باشد می بایست با استفاده از آهک، pH بستر با هدف حذف باقیمانده عوامل بیماریزا و پیشگیری از بروز مجدد بیماری در دوره پرورش بعد تا 11 افزایش داده شود.
• ضد عفونی آب: ضد عفونی آب دارای دو مرحله است. ابتدا پیش فیلتراسیون و پس از آن مرحله اصلی ضد عفونی.

در مرحله پیش فیلتراسیون، آب ورودی به استخر با هدف حذف ناقلین بیماری، شکارچیان، رقبای غذایی و جامدات معلق، از فیلترهای دارای چشمه 250 تا 300 میکرون عبور داده می شود. لازم است فیلترهای مورد استفاده به طور مرتب شسته و از مواد فیلتر شده پاکسازی شوند.

در مرحله ضدعفونی، از مواد شیمیائی ضدعفونی کننده استفاده می شود. پرمنگنات پتاسیم (0.5 تا 2.5 پی پی ام)، هیپوکلریت کلسیم (20 تا 30 پی پی ام)، TCCA (10 پی پی ام) و ... نمونه هایی از این ترکیبات شیمیائی محسوب می شوند. 24 ساعت بعد از اضافه کردن مواد ضدعفونی کننده، این مرحله خاتمه می یابد.

ادامه دارد

مبانی احداث توالت میگو و خروجی مرکزی

استخرهای آبزی پروری دارای اکوسیستم پویا و پیچیده ای می باشند که پرورش موجود هدف و ارگانیسم پرورشی به شیوه مطلوب در آنها صرفاً در صورت مدیریت مناسب چرخه مواد مغذی و پسماندهای دفعی موجود در بستر میسّر خواهد بود.

به منظور مدیریت بار مواد آلی بستر و بهینه سازی نرخ تجزیه این مواد، روش های متنوع فیزیکی، شیمیائی و زیستی( بیولوژیک) مورد استفاده قرار می گیرد که از آن جمله می توان به تعویض آب، لای برداری، هوادهی، آیش مزارع در بین دو دوره پرورش، آهک و غیره اشاره نمود.

در این رابطه، در سال های اخیر، مفهوم نوینی با عنوان " توالت میگو" یا "خروجی مرکزی" نیز توسط آبزی پروران به کار گرفته شده است.

لینک ذیل ترجمه متنی است که در سال 2018 در نشریه Aqua International به چاپ رسیده و در خصوص مفهوم توالت میگو و مبانی احداث آن توضیح داده است. امیدوارم مطالعه این مطلب، مورد توجه علاقمندان و بازدیدکنندگان محترم وبلاگ واقع شود:

لینک دانلود

بیماری مدفوع سفید ( White Feces Disease) در تایلند

در ابتدای سال 2010، به دنبال افزایش قابل ملاحظه قیمت جهانی میگوی پرورشی، بسیاری از پرورش دهندگان تایلند، در صدد افزایش تراکم ذخیره سازی، به منظور ارتقاء میزان تولید برآمدند. با این حال، افزایش غیر معمول دمای آب ( بیش از 32 درجه سانتیگراد) و غذادهی بیش از حد، تجمع مواد آلی در بستر استخر پرورش را سبب شده و موجب بروز بیماری نوپدیدی به نام بیماری مدفوع سفید (White Feces Disease)  گردید. این بیماری نخست در استخرهای پرورش گونه Penaeus monodon با شوری پائین( 3 تا 5 گرم بر لیتر) مشاهده شد اما پس از آن شیوع آن در تمامی سطح زیر کشت میگوی تایلند که در حال حاضر 99 درصد از آن به پرورش گونه Litopenaeus vannamei اختصاص دارد، گسترش یافت.... ادامه در لینک ذیل:

لینک دانلود

اختلال در دفاع ایمنی موکوسی توسط آمونیاک و نیتریت در میگوی وانامی

دیواره روده در تمامی جانوران نقش پر اهمیتی در زمینه دفاع ایمنی ایفا می نماید. این نقش در میگوها نیز بسیار حیاتی شناخته شده بطوریکه این بخش، خط مقدم دفاع ایمنی میگوها محسوب می شود. دفاع موکوسی، اساسی ترین سد مقاومت صورت گرفته در این بافت بر شمرده می شود.

در تحقیقی که در سال 2017 در کشور چین انجام شده ( مجله Fish and Shellfish Immunology ) محققین نتیجه گرفتند، این سد ایمنی، با افزایش آمونیاک و نیتریت در محیط مختل شده و مقاومت میگوی لیتوپنئوس وانامی در مقابل بیماری را کاهش می دهد. این مطالعه که در دو سطح مولکولی( بررسی ژنتیکی در خصوص فعالیت ژن تولید کننده موکوس) و باکتریایی( بررسی تغییرات ایجاد شده در ترکیب و تنوع جمعیت باکتریایی روده میگوهای تحت بررسی) انجام گرفت، بیانگر اهمیت مدیریت محیط استخر در هنگام کار در کنار بیماری است .