ایجاد کف در سطح آب استخرهای پرورش میگو
در استخرهای پرورش میگو، در زمان فعالیت هواده ها، اغلب می توان توده یا لایه های کف سفید را مشاهده نمود که بر روی آب مانده و از بین نمی روند. این نوع کف نشان دهنده رسوبات معلق در ستون آب همچون جلبک های مرده، مواد آلی ناشی از غذای خورده نشده و دفعی، باکتری های رشته ای، ذرات خاک و سایر جامدات معلق می باشد. رنگ کف موجود در آب استخرهای پرورش می تواند بسته به عامل ایجاد کننده آن، سفید، زرد مایل به قهوه ای و یا سبز باشد.
اگر در هنگام فعالیت هواده ها، حجم زیادی از کف بر روی آب استخر مشاهده شود، این موضوع می تواند شاخص افت کیفیت آب استخر باشد و اگر به خوبی مدیریت نشده و عامل ایجاد کف تولید شده به موقع برطرف نگردد، ممکن است منجر به بروز اختلال های تنفسی (ناشی از گرفتگی آبشش)، کاهش تغذیه و کندی رشد شود.
ممکن است عامل کف ایجاد شده، لجن موجود در بستر باشد. این ترکیبات، با تولید سولفید هیدروژن و آمونیاک، موجب بروز سمّیت برای میگوها شوند.
بنابراین لازم است کف ایجاد شده در استخر به موقع خارج شده و عامل ایجاد آن برطرف گردد.
برای این کار ضروری است کف تولید شده و شناور در حاشیه به نحو مناسبی از استخر خارج شود، لب لب شناور بر سطح استخر از آن بیرون آورده شود، تعویض آب به میزان حداقل 20 درصد انجام شود، با بررسی وضعیت میگو و غذای باقیمانده در سینی های غذادهی نسبت به تنظیم مقدار غذا اقدام گردد، علاوه بر بکارگیری هواده ، با استفاده از ترکیبات بهبود دهنده آب و تولید کننده اکسیژن، اکسیداسیون لجن بستر به نحوی انجام شود که اکسیژن محلول در آب و لایه مجاور بستر حداقل به میزان 4 میلی گرم بر لیتر باشد، با افزودن آهک به آب به ویژه در حاشیه ها و نقاط کور استخر، pH در محدوده 7.5 تا 8.3 حفظ گردد، از پروبیوتیک های مناسب استفاده و از ویتامین ها و مواد معدنی مناسب در غذای میگو به کار برده شود. علاوه بر این لازم است دائما pH قلیائیت، ORP و اکسیژن محلول پایش گردد تا در زمان مناسب نسبت به پیشگیری و رفع مشکل اقدام شود. در این زمینه پیشنهاد شده به منظور خارج ساختن مطلوب پسماند از محیط پرورش، خروجی مرکزی در استخرها احداث گردد.
