هپاتوپانکراس به عنوان غده گوارشی یا غده روده میانی، عضوی از دستگاه گوارش بندپایان (میگو) و نرم تنان است. عملکردهای مربوط به هپاتوپانکرآس در سخت پوستان، در پستانداران به طور جداگانه توسط کبد و لوزالمعده (پانکرآس) ارائه می گردد. هپاتوپانکراس غده ای است که مجاری آن به فضای معده باز می شوند...
در لینک ذیل، متن کوتاهی در زمینه اهمیت و عملکرد این اندام تهیه و تقدیم گردیده است. امیدوارم مورد استفاده عزیزان بازدید کننده واقع شود.
آیا می دانستید گوشت میگو منبع فوق العاده ای برای سلنیوم معدنی است که به دلیل خواص ضد سرطان آن ، بسیار شناخته شده است؟
سلنیوم ماده مغذی پر اهمیتی است که به سلول ها کمک می کند تا در مقابل تخریب ناشی از رادیکال های آزاد از خود محافظت نموده و همچنین برای سیستم ایمنی بدن، نقش پشتیبان را ایفا می کند. برخی مطالعات نشان داده اند که سلنیوم می تواند اثر حفاظتی در مقابل انواع خاصی از سرطان داشته باشد.
بنابراین، در نوبت بعد، هرگاه به دنبال گزینه سالم و خوشمزه در میان غذاهای دریائی بودید، افزودن میگو را به غذای خود در نظر داشته باشید.
ارسالی توسط: Victor Moreno Donoso گروه واتس اپی : Future Shrimp Culture
در ادامه مطالب "ماهی غذای سلامتی" در این مطلب، فیلمی به زبان اصلی (که البته به وسیله سایت ویدوبیا زیرنویس براش تهیه و ویرایش کرده ام) تقدیم علاقمندان نموده ام که امیدوارم مورد استفاده و پسند شما قرار بگیره.
نویسندگان: دکتر نیما شیری، مهندس خدیجه خشنودی فر
با توجه به اهمیت خانواده پنائیده در صنعت میگوی جهان و ایران و تغییرات زیادی که به ویژه جنس پنئوس از نظر رده بندی در طی زمان متحمل شده و سایر جنس¬های این گروه جانوری از آن منشعب گردیدند، هدف از تحقیق پیش رو معرفی ویژگی¬های تشخیصی میگوهای پنائیده و افتراق جنس پنئوس از جنس¬های مشتق شده از آن می¬باشد. مهمترین ویژگی¬های تشخیصی و وجوه تمایز ریخت شناختی مورد استفاده برای افتراق خانواده پنائیده از سایر خانواده¬های آبشش منشعب، تفاوت¬های موجود در روستروم، پایه چشمی، کاراپاس، پاهای قدم زن، پاهای شناگر، تلسون و بندهای شکمی هستند. خصوصیات روستروم (تعداد خارها) و تلیکوم (وضعیت صفحات جانبی) به عنوان مبنایی برای افتراق جنس¬های Penaeus، Melicertus، Metapenaeus ، Fenneropenaeus، Litopenaeus، Marsupenaeus و Farfantepenaeus از جنس اصلی قرار گرفتند که البته مطالعات ملکولی (mt-DNA) نیز این تقسیم بندی را تائید نموده است. گرچه تفاوت¬های بین گونه¬ای معمولا در حد اندازه¬ی بیشینه به تفکیک جنسیت و ترکیب رنگی بدن افراد است. در آبهای جنوب ایران 7 گونه میگوی وحشی شامل ببری سبز، موزی، سفید هندی، دم قرمز، ژاپنی، سفید سرتیز و خنجری مورد صید و بهره¬برداری قرار می¬گیرند. در گذشته گونه¬های ببری سیاه، ببری سبز، و سفید هندی با هدف پرواربندی، تکثیر می¬شدند که بنا به دلایلی از چرخه تولید تجاری کنار گذاشته شدند و هم اکنون تنها گونه سخت پوست دریایی در صنعت آبزی پروری کشور، میگوی پا سفید غربی است.
با توجه به اینکه مقاله ارائه شده در پست قبل (به زبان فارسی)، فایلی مشابه به زبان انگلیسی نیز داشت، از این رو در لینک ذیل مقاله انگلیسی مشابه را که خانم آلدای سانز از محققین برجسته علم اپیدمیولوژی نگاشته اند به حضور تقدیم می کنم. امیدوارم هردو مقاله مورد توجه و استفاده علاقمندان واقع شود:
مقاله ای که لینک آن در ذیل این مطلب آورده شده، برخی اصظلاحات را که به طور معمول در تولید میگوهای عاری از (یا مقاوم نسبت به) بیماری را توضیح داده است. این مقاله در مجله ترویجی بوم شناسی آبزیان منتشر شده است.
یکی از کتب مرجع (و شاید مهم ترین آن ها) در میان رفرنس های مربوط به زیست شناسی میگوهای خانواده پنائیده، کتاب Biology of Penaeidae نوشته W.Dall و همکاران می باشد که در سال 1990 میلادی نگاشته شده و از سال انتشارش تاکنون، مورد استفاده و ارجاع محققین بسیاری در سراسر جهان واقع شده است. در این مطلب، کتاب یاد شده را برای علاقمندان و بازدید کنندگان محترم وبلاگ آبزیستان قرار داده ام به این امید که مورد استفاده این عزیزان قرار گیرد.
ب: عوامل بروز
مدیریت دوره پرورش شامل: مدیریت بستر استخر( آماده سازی نامناسب، تجمع مواد
لجنی و پسماند، عدم یا سوء مصرف مواد بهبود دهنده کیفی و ...)، مدیریت آب( شکوفایی
کنترل نشده جلبک های مضر، عدم تأمین آب مناسب و...)، مدیریت تغذیه( غذادهی بیش و
یا کمتر از حد مطلوب، عدم تأمین خوراک مناسب، فرمولاسیون نامناسب، انبارداری
نامطلوب و ...) که موجب بروز استرس در میگوها می شود.
مدیریت نامناسب در مرحله صید( که سبب بروز انواع استرس های فیزیکی، اکسیداتیو و
فیزیولوژیک نظیر وارد شدن میگو به مرحله پوست اندازی یا پیش از پوست اندازی می
گردد).
