شناسائی و تمایز میگوهای پنائیده (مقاله)
نویسندگان: دکتر نیما شیری، مهندس خدیجه خشنودی فر
با توجه به اهمیت خانواده پنائیده در صنعت میگوی جهان و ایران و تغییرات زیادی که به ویژه جنس پنئوس از نظر رده بندی در طی زمان متحمل شده و سایر جنس¬های این گروه جانوری از آن منشعب گردیدند، هدف از تحقیق پیش رو معرفی ویژگی¬های تشخیصی میگوهای پنائیده و افتراق جنس پنئوس از جنس¬های مشتق شده از آن می¬باشد. مهمترین ویژگی¬های تشخیصی و وجوه تمایز ریخت شناختی مورد استفاده برای افتراق خانواده پنائیده از سایر خانواده¬های آبشش منشعب، تفاوت¬های موجود در روستروم، پایه چشمی، کاراپاس، پاهای قدم زن، پاهای شناگر، تلسون و بندهای شکمی هستند. خصوصیات روستروم (تعداد خارها) و تلیکوم (وضعیت صفحات جانبی) به عنوان مبنایی برای افتراق جنس¬های Penaeus، Melicertus، Metapenaeus ، Fenneropenaeus، Litopenaeus، Marsupenaeus و Farfantepenaeus از جنس اصلی قرار گرفتند که البته مطالعات ملکولی (mt-DNA) نیز این تقسیم بندی را تائید نموده است. گرچه تفاوت¬های بین گونه¬ای معمولا در حد اندازه¬ی بیشینه به تفکیک جنسیت و ترکیب رنگی بدن افراد است. در آبهای جنوب ایران 7 گونه میگوی وحشی شامل ببری سبز، موزی، سفید هندی، دم قرمز، ژاپنی، سفید سرتیز و خنجری مورد صید و بهره¬برداری قرار می¬گیرند. در گذشته گونه¬های ببری سیاه، ببری سبز، و سفید هندی با هدف پرواربندی، تکثیر می¬شدند که بنا به دلایلی از چرخه تولید تجاری کنار گذاشته شدند و هم اکنون تنها گونه سخت پوست دریایی در صنعت آبزی پروری کشور، میگوی پا سفید غربی است.
