پوست اندازی در میگوها
همانند سایر سخت پوستان، میگوها نیز دارای اسکلت خارجی هستند که رشد آنها را محدود می سازد. به همین دلیل و برای رشد، می بایست پوست اندازی نموده و اسکلت خارجی خود را به صورت دوره ای تعویض کنند.
به اسکلت خارجی میگو،کوتیکول نیز گفته می شود که عمدتا از کیتین، املاح کلسیم، پروتئین و چربی تشکیل شده است. کوتیکول پوسته ای محکم است که از بدن میگوها محافظت می کند با اینحال محدود کننده رشد میگوها نیز می باشد. متناسب با رشد، حجم بدن میگو نیز با محدودیت اسکلت خارجی (کوتیکول) مواجه می شود. از این رو فرآیند پوست اندازی به عنوان عامل برطرف کننده محدودیت رشد، این روند را تداوم می بخشد. اما همین موضوع، به نمودار رشد میگوها، شکلی پلکانی (و نه خطی) داده است.
به طور کلی، فرآیند پوست اندازی در میگوها دارای سه مرحله عمومی است:
مرحله پس از پوست اندازی (Postmolt): در این مرحله میگو در حال بازیافت انرژی و فعالیت خود بعد از صرف انرژی بالا برای پوست اندازی قبلی است. میگوها برای رشد خود و تطبیق اندازه بدن با پوسته جدید، مقدار زیادی آب جذب می نمایند.
مرحله بین دوبار پوست اندازی (Intermolt): در طول این مرحله، فعالیت میگوها به روال معمول بازگشته، تغذیه در حداکثر میزان خود قرار دارد. رشد میگو در این مرحله با شیب ثابتی تداوم داشته و پوسته عملکرد حفاظتی خود را بازیافته است.
مرحله پیش از پوست اندازی (Premolt): میگو برای پوست اندازی بعدی آماده می شود. فعالیت های تغذیه ای میگوها در این مرحله کاهش یافته و کوتیکول جدید در زیر پوسته فعالی در حال شکل گیری است.
فیلمی که در لینک زیر قرار داده شده است، مرحله پوست اندازی نهایی یک میگوی آب شیرین را نمایش می دهد: