اقتصاد چرخشی یا دورانی (Circular Economy) چیست؟

اقتباس و خلاصه نویسی از سایت isosystem.org

اقتصاد چرخشی یا اقتصاد دورانی مدلی از تولید و مصرف است که به‌اشتراک‌گذاری، اجاره، استفاده مجدد، تعمیر، نوسازی و بازیافت محصولات موجود را شامل می‌شود. به‌این‌ترتیب چرخه عمر محصولات را افزایش خواهد داد. اتحادیه اروپا سالانه بیش از ۲.۵ میلیارد تن زباله تولید می‌کند. این کشور اکنون درحال به‌روزرسانی قوانین خود در زمینه مدیریت زباله است تا به مدلی پایدارتر معروف به اقتصاد دورانی یا چرخشی (Circular Economy) تبدیل شود.

مارس ۲۰۲۰، کمیسیون اروپا، تحت قرارداد سبز اروپا و در راستای استراتژی صنعتی جدید پیشنهادی، برنامه اقدام اقتصاد دایره ای جدید را ارائه کرد؛ این پیشنهاد شامل طرح‌هایی در مورد طراحی محصول پایدارتر، کاهش ضایعات و توانمندسازی مصرف کنندگان بود. افزون‌براین، بر بخش‌های منابع فشرده، مانند الکترونیک و فناوری اطلاعات و ارتباطات، پلاستیک، منسوجات و ساخت‌وساز تمرکز ویژه خواهند داشت.

فوریه ۲۰۲۱، مجلس نمایندگان قطعنامه‌ای را در مورد برنامه اقدام جدید اقتصاد دورانی تصویب کرد. این قطعنامه خواستار اقدامات اضافی برای دستیابی به اقتصادی پایدار از نظر زیست‌محیطی، عاری از سموم و کاملا دورانی تا سال ۲۰۵۰ است.

چرا باید به اقتصاد چرخشی روی بیاوریم؟

جمعیت جهان و همراه با آن تقاضا برای مواد خام در حال افزایش است. بااین‌حال، عرضه مواد اولیه حیاتی محدود است. منابع محدود برخی از کشورهای اتحادیه اروپا را برای اینکه مواد خام خود را تامین کنند به کشورهای دیگر وابسته می‌کند. ما با استخراج و استفاده از مواد اولیه تاثیر زیادی بر محیط زیست می‌گزاریم و مصرف انرژی و انتشار CO2 را افزایش می‌دهیم. به همین دلیل با استفاده هوشمندانه از مواد خام می‌توانیم انتشار CO2 را کاهش دهیم.

مزایای اقتصاد دورانی یا چرخشی چیست؟

پیشگیری از تشکیل زباله، طراحی زیست محیطی و استفاده مجدد می‌تواند در هزینه شرکت‌ها صرفه‌جویی کند و  انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.

حرکت به سمت مکانیزم دورانی‌ می‌تواند مزایایی به‌همراه داشته باشد. مانند: کاهش فشار بر محیط زیست، بهبود امنیت تامین مواد خام، افزایش رقابت پذیری، تحریک نوآوری، تقویت رشد اقتصادی و ایجاد شغل. همچنین محصولات بادوام و نوآورانه‌تری در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهد که کیفیت زندگی را افزایش می‌دهد و در درازمدت باعث صرفه‌جویی در هزینه آنها می‌شود.

چرا اقتصاد چرخشی مهم است؟

تمرکز بر اقتصاد چرخشی در کند کردن تغییرات آب و هوایی تاثیر پررنگی می‌گذارد. ما باید برای رسیدگی به بحران آب و هوا اقدام کنیم و بازیافت مواد در این پروسه نقش مهمی دارد. پنل منابع بین المللی سازمان ملل به این نتیجه رسید که استخراج و فرآوری منابع طبیعی در حدود نیمی از گازهای گلخانه ای در جهان را منتشر می‌کند.

زمانی که اقتصاد دورانی را به شیوه ای متفکرانه و فراگیر طراحی کنیم، پتانسیل حفاظت از محیط زیست، بهبود اقتصاد و ارتقای عدالت اجتماعی را افزایش می‌دهیم. پایداری از ابتدا مستلزم برابری اجتماعی است. نحوه استخراج، استفاده و دفع منابع می تواند به طور نامتناسبی بر جوامع آسیب پذیر تأثیر بگذارد.

اقتصاد غیر دورانی همواره جوامع محروم در سراسر جهان را تحت تاثیر اثرات منفی زیست محیطی و بهداشتی قرار داده است. بسیاری از محل های دفن زباله و تاسیسات تولید و فرآوری را در مجاورت جوامع کم درآمد و مناطق محروم دایر می‌کنند. اقتصاد دایره ای هدف کاهش ضایعات و مواد سمی و استفاده مجدد از مواد معدنی حیاتی در طول تولید و فرآوری را دنبال می‌کند.

تفاوت اقتصاد چرخشی و اقتصاد خطی چیست؟

تا به حال با مدل‌های تولید خطی زندگی می‌کردیم. مدل خطی عبارت است از استخراج، تولید، مصرف و دور ریختن. این سبک زندگی، سرعت مصرف را جامعه افزایش می‌دهد و مدلی سریع اما ناپایدار برای کره زمین است.

اقتصاد چرخشی یک مدل تولید و مصرف پایدارتر ایجاد می‌کند که در آن مواد خام را برای مدت طولانی‌تری در چرخه تولید نگهداری می‌کنند و می‌توانید به طور مکرر از آن‌ها استفاده کنید؛ بنابراین زباله بسیار کمتری تولید می‌کنید. ماهیت این مدل را به‌گونه‌ای طراحی کرده‌اند که منابع را تا بیشترین زمان ممکن در اقتصاد نگه‌دارند.در این شرایط این امکان را ایجاد می‌کنید که از زباله‌هایی که تولید می‌کنیم به عنوان ماده خام برای صنایع دیگر استفاده کنیم.

---

چه تغییراتی می توانداقتصاد جهانی را دورانی کند؟

برای یک اقتصاد چرخشیبا روند زندگی و تجارت خود را تغییر دهیم. مصرف‌کنندگان، مشاغل و سیاست‌مداران همگی باید تغییراتی در نحوه طراحی، تولید، فروش و استفاده مجدد از کالاها ایجاد کنند. برخی از تغییرات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

طراحی

برای داشتن اقتصاد دورانی به طراحی بهینه محصولات نیاز داریم تا بتوانیم آن‌ها را به راحتی تعمیر، استفاده مجدد یا بازیافت کتیم. سیستم چرخشی می‌تواند به این معنا باشد که محصولات مصرفی را با مواد اولیه و سرمایه کمتر طراحی کنیم؛ برای این مواد باید قابلیت سرویس دهی، مدولار بودن و نوسازی را نیز درنظر بگیریم.

به عنوان مثال، Fairphone (سازنده تلفن همراه) اولین تلفن هوشمند جهان را توسعه داد و در ساخت آن  اقتصاد دورانی و زنجیره تامین را درنظر گرفت؛ این تلفن اندرویدی را با طراحی ماژولار ایجاد کرد کهبه راحتی بتوانید قطعات یدکی آن را بخرید و تعمیر کنید.

مدل‌های کسب‌وکار

امروزه مردم در راستای اقتصاد دایره‌ای، تغییراتی در شیوه‌های تجارت انجام داده‌اند. مثلا خدماتی که در آن ارائه‌دهنده، مالکیت محصول را حفظ می‌کند و مشتری دسترسی به آن را خریداری می‌کند. یا اقتصاد اشتراک‌گذاری که دارایی‌ها را بین بسیاری از مالکان به اشتراک می‌گذارند. یا رویکردهای جایگزینی که برای کسب‌وکار پیش‌بینی کردند و پایداری را در خود جای می‌دهد.

معیارهای جدید و داده‌های مشترک

تعریف «داده‌های بهتر» در مورد در دسترس بودن مواد مورد استفاده برای صنایع می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای و محافظت از تنوع زیستی را کاهش می‌دهد. داده‌های بهتر را بسیار مهم می‌دانیم، زیرا تا قبل از آن هیچ مجموعه استانداردی از معیارها برای ردیابی پیشرفت در مواردی مانند بازیافت یا حفاظت از منابع حیاتی تعریف نکرده بودند.

برای این منظور، مجمع جهانی اقتصاد (CBW) ابتکار «مصرف‌کنندگان فراتر از زباله» را به توسعه مجموعه‌ای از معیارهای استاندارد شده ایجاد کرد که به تغییر مدل‌های بازیافت و استفاده مجدد سرعت می‌بخشد.

خط مشی

ایجاد انگیزه برای مشاغل و جوامع برای پیروی از عادات اقتصاد دورانی بلندمدت لازم است. به عنوان مثال، فرانسه قانونی را تصویب کرد که بسته‌بندی‌های پلاستیکی یکبار مصرف را تا سال ۲۰۴۰ حذف می‌کند. همچنین اهداف دیگری برای کاهش، استفاده مجدد و بازیافت تعیین کرده است.

در سپتامبر ۲۰۲۲، ساکنان زوریخ به گنجاندن اقتصاد چرخشی در قانون اساسی کانتون رأی دادند. اتحادیه اروپا نیز اخیراً مقررات ضایعات بسته‌بندی (PPWR) را منتشر کرده است که اهداف استفاده مجدد را در بخش های منتخب صنعت تعیین می کند.

---

آیا بازیافت بخشی از اقتصاد چرخشی است؟

بازیافت شامل تبدیل مواد زائد به مواد و اشیاء جدید است. این فرایند به خودی خود از انرژی استفاده می‌کند و گازهای گلخانه‌ای تولید می‌کند؛ بنابراین هنوز هم می‌تواند موجب به گرمایش جهانی باشد.

در یک اقتصاد دایره‌ای ایده‌آل، محصولات را فوراً بازیافت نمی‌کنیم؛ بلکه آن‌ها دوباره طراحی و تعمیر می‌کنیم تا در چندین چرخه عمر باقی بمانند. این طرح می‌تواند شامل نوسازی و توزیع مجدد محصولات باشد.

وضعیت اقتصاد دورانی در جهانی چگونه است؟

Circularity Gap در فوریه ۲۰۲۳ گزارش در رابطه با نرخ بازیافت منتشر کرد. طبق این گزارش مقدار مواد ثانویه که به اقتصاد جهانی بازگردانده می‌شوند از ۹.۱ درصد کل ورودی‌های مواد در ۲۰۱۸ به ۷.۲ درصد در ۲۰۲۳ کاهش یافته است.

این گزارش می‌گوید: «این کاهش صرفاً به این دلیل نیست که ما نمی‌توانیم نرخ بازیافت را گسترده‌تر کنیم. بلکه به دلیل افزایش استخراج بکر و این واقعیت که ما محصولات زیادی را را در انبارها نگهداری می‌کنیم است.»

کل استخراج مواد از سال ۱۹۷۰ بیش از سه برابر شده و از سال ۲۰۰۰ تقریباً دو برابر شده است که به ۱۰۰ میلیارد تن در سال می رسد. تخمین می‌زنند که یک اقتصاد چرخشی می‌تواند استخراج جهانی مواد را به یک سوم کاهش دهد و ما به شدت به این مسئله نیاز داریم. زیرا جهان از ۹ «مرز سیاره‌ای» که سلامت محیط‌زیست را اندازه‌گیری می‌کند، ۵ عدد را زیر پا گذاشته است.

ادامه این مسیر می‌تواند منجر به از هم گسیختگی کامل سیستم‌های پشتیبانی از حیات زمین شود که در حال حاضر در نقطه شکست قرار دارند.

---

چگونه نوآوری می تواند به اقتصاد چرخشی دامن بزند؟

نوآوری کلید پیشرفت است. تعداد فزاینده ای از ابتکارات و فناوری های اقتصاد دایره ای در حال انجام است. مثال‌ها عبارتند از Circulars Accelerator، برنامه‌ای شش ماهه که توسط UpLink (پلتفرم جمع‌سپاری نوآوری مجمع جهانی اقتصاد) برای کمک به نوآوران اقتصاد دایره‌ای در مقیاس ایده‌های خود اجرا می‌شود. در سال ۲۰۲۲، ۱۷ استارت آپ در این برنامه شرکت کردند.

برخی از آنها عبارتند از Aquacycl، یک شرکت آمریکایی که برق را از فاضلاب غیرقابل تصفیه تولید می کند. Done Properly شرکتی در شیلی که مواد غذایی پایدار را توسعه می دهد و Green Mining، شرکتی در برزیل که بسته بندی های مصرف کننده را بازیافت می کند.

استراتژی های تجاری در راستای اقتصاد چرخشی

چهار اصل کلیدی در اقتصاد دورانی وجود دارد که برای دستیابی به کاهش ۳۳ درصدی در استخراج و مصرف مواد باید از آنها پیروی کنیم: ۱- کمتر استفاده کنید. ۲- طولانی تر استفاده کنید. ۳- تعمیر نموده و مجدداً استفاده کنید. ۴- بازیافت کنید.  

استراتژی‌های تجاری اقتصاد چرخشی خواستار افزایش همکاری عمومی و خصوصی برای تحقق این دیدگاه است.

 

 

 

راهکارهایی برای بهبود وضعیت صنعت پرورش میگو (از ویتنام تا ایران)

امروز در یکی از مجلات آبزی پروری ویتنامی، متنی رو خوندم در ارتباط با تفاوت قیمت تمام شده میگو با اکوادور که در این رابطه دلایلی رو عنوان کرده بود. در این متن به دلایلی همچون سطح زیر کشت بالا در این کشور، نقش واسطه ها در افزایش قیمت نهاده ها در کشور ویتنام، کیفیت مطلوب پست لاروهای مقاوم نسبت به بیماری (به ویژه در برابر بیماری لکه سفید) و البته سیستم مبتنی بر تراکم پائین در اکوادور که به دلیل اتکاء بخشی از تغذیه میگو بر تولیدات طبیعی استخر، می توان غذاهای با پروتئین جیره پائین تر را در آن بکار گرفت (هرچند این دلیل در همان متن مورد بحث و تردید قرار گرفته است) اشاره شده بود.

اما نکته قابل توجه راهکارهایی بود که در پایان مطلب در دو دسته کوتاه مدت و بلند مدت به آن ها اشاره شده و در اینجا بیشتر به آن خواهم پرداخت.

ابتدا به راهکارهای کوتاه مدت اشاره شده است:

1. تمرکز بر ایجاد مدلی موفق برای پرورش در استخرهای خاکی از جمله در زمینه طراحی مزرعه و استخر پرورش، احداث حوضچه رسوبگیر و سیستم های فرآوری آب ورودی، پوشش دار کردن استخرها (این مورد به صورتی بندی جداگانه در انتهای راهکارهای کوتاه مدت نیز ذکر شده)، اقدامات مبتنی بر امنیت زیستی به منظور بهبود تولید در این استخرها   

در این خصوص (تغییر ساختار) از چند سال قبل و به همت اداره کل شیلات و اتحادیه تولید و تجارت آبزیان در استان هرمزگان نشست های ملی بسیار خوب و تا حد زیادی تأثیر گذار انجام شده که تداوم این نشست ها می تونه چهره صنعت پرورش میگو را آنچنان که باید، تغییر داده و به سمت ارتقاء بهره وری هدایت کنه.

2. آموزش و ارائه مدل موفق تولید در استخرهای خاکی برای مزرعه داران خرد در قالب گروه های پرورش دهنده منطقه ای و محلی.

شاید تعریف مزرعه داران و پرورش دهندگان خرد، آنچنان که در این متن بهش اشاره شده، حتی قابل تعمیم به مالکین مزارع 20 و 10 هکتاری در کشور هم باشه و این گروه از پرورش دهندگان را هم بتوان در این طبقه دسته بندی کرد. در این صورت، آموزش ها می بایست به صورت میدانی و منطقه ای، چیزی شبیه به آنچه طی سالهای قبل به عنوان دوره های آموزشی و ترویجی توسط پژوهشکده های زیر مجموعه مؤسسه تحقیقات شیلاتی انجام می شد تداوم پیدا نموده و نکته مهم تر اینکه، اعتبار مورد نیاز برای این دوره ها تأمین بشه.

3. ایجاد گروه های متشکل از پرورش دهندگان میگو به منظور مذاکره برای تهیه نهاده ها (پست لارو، خوراک و ...) با قیمت پایین تر و همچنین تأمین تسهیلات برای پرورش دهندگان.

به نظر می رسه این راهکار مستلزم ایجاد تشکل های واقعی (خودجوش) دارای توان چانه زنی و البته قابلیت های فنی باشه و در کنار اون می بایست تمامی پتانسیل های موجود اقتصادی، کارشناسی و نهادی در نظر گرفته و از آن ها استفاده بشه.

راهکارهای بلند مدت:

1. وارد نمودن جمعیت های میگو اصلاح شده مقاوم نسبت به بیماری و کنترل کیفیت پست لارو  

همانگونه که اغلب شما اطلاع دارید، موضوع کنترل کیفیت پست لارو از سال ها قبل در محافل و مجامع مختلف مورد تأکید قرار داشته و دارد. همچنین تولید مولدین مقاوم/ دارای تحمل بالا نسبت به بیماری از سالها قبل مورد تقاضای دست اندرکاران صنعت بود ولی به دلایل بهداشتی توسط نهاد ناظر بهداشتی (سازمان دامپزشکی) با این درخواست موافقت نمی شد. با این حال طی روزهای اخیر این راهکار، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و امیدواریم پروتکل اجرایی آن در آینده نزدیک تدوین بشه.

2. احداث سیستم تامین آب و زهکشی مناسب در مناطق کلیدی پرورش میگو.

شاید آنچه از این راهکار، بیشتر برای پرورش میگو در ایران بتوان بهره گرفت، بهبود ساختار آبرسانی و زهکشی در سایت های فعال باشه چرا که به ظاهر تمام مجتمع ها دارای این سیستم هستند اما به نظر می رسه جریانات آبی منطقه ای و محلی  سبب اختلاط زهکش با آب ورودی به مجتمع ها می شه و از این بابت، مزارع پرورش، با خطر بسیار اساسی مواجه هستند. البته این موضوع باید توسط اهل فن مورد بررسی و راستی آزمایی واقعی قرار بگیره. در کنار این موضوع، لزوم توجه به سهم زهکش ها در انتقال آلودگی، می بایست به تدریج، موجب طراحی زهکش های مجزا برای مزارع مجاور یکدیگر بشه.

3. برنامه ریزی و طراحی مناسب برای تدوین مدل های منطقه ای پرورش متناسب با مزیت ها و شرایط طبیعی و اقلیمی  

در متن اصلی، مواردی همچون روش پرورش میگو در رویشگاه های حرّا، پرورش میگو در شالیزار و پرورش در استخرهای لاینر شده را مورد توجه قرار گرفته اما پرورش متناسب با مزیت ها و شرایط طبیعی و اقلیمی، یکی از موارد تقریبا مغفول مانده در صنعت پرورش میگو کشور ما نیز بوده و هست. به نظر می رسه اینکه دیده می شه مزارع خوزستان، بوشهر، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و حتی استان گلستان نعل به نعل مشابه یکدیگر طراحی شده نشان از همین عدم توجه به شرایط متفاوت طبیعی و اقلیمی (منطقه جزر و مدی، میزان تبخیر، پروفایل خاک و ...) در این مناطق داشته است.

4. ایجاد تشکل ها و تعاونی های پرورش دهندگان در هر منطقه و ارتباط آن ها با زنجیره های ارزش
5. ایجاد مراکز آموزش و انتقال دانش در هر استان که در آن کارشناسان علمی- تجربی، کارشناسان میدانی آبزی پروری و مدیران موفق مزارع پرورش میگو برای آموزش، انتقال دانش و به اشتراک گذاری تجربیات به پرورش دهندگان اقدام کنند. 

به نظرم جالبه که این راهکار بیش از آن که برای ما در ایران، یک هدف تلقی بشه، به نوعی خاطره است. شیلات در ابتدای ظهور و پویائی این صنعت، مراکز آموزش و ترویج در تمام سایت های کلیدی هر استان احداث و راه اندازی کرد. اما به مرور زمان، این مراکز به سازمان ها و نهادهایی واگذار شد که به صورت موازی (و یا جایگزین) قرار بود همان فعالیت ها را داشته باشند ولی متأسفانه این قرار، در همان حدّ قرار باقی ماند. در حال حاضر این مراکز همه کاری می کنند بجز آموزش و ترویج. امید داریم دوباره همان کاربری به مراکز آموزش و ترویج برگرده و مجدداً شاهد استقرار و فعالیت های میدانی کارشناسان بخش آبزی پروری در مجتمع ها باشیم.

افزایش سهم آبزی پروری در فقر زدائی، امنیت غذایی و توسعه روستایی

افزایش سهم آبزی پروری در فقر زدائی، امنیت غذایی و توسعه روستایی

برگرفته از سایت NACA (شبکه مراکز آبزی پروری آسیا اقیانوسیه)، 25 سپتامبر 2010

ترجمه: علی قوام پور

ما هم اکنون در حال گذار از برهه ای هستیم که همزمان افزایش جمعیت، کمبود مواد غذایی و شیوه های کشاورزی و آبزی پروری ناپایدار را تجربه می کنیم. این امر در سال های آینده با گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی که بر تولید غذاهای دریایی تأثیر خواهد گذاشت تشدید می گردد. در حال حاضر (سال 2010) تخمین زده شده که در حدود 852 میلیون نفر معادل  14 درصد از جمعیت جهان گرسنه هستند و از این تعداد 690 میلیون نفر در آسیا و اقیانوسیه زندگی می کنند، جایی که حدود 90 درصد از تولیدات جهانی آبزی پروری را به خود اختصاص داده است. کمبود ریزمغذی ها تغذیه ی بیش از 2 میلیارد نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده و پنجاه و هفت درصد کودکان از کمبود انواع ویتامین در غذای خود رنج می برند. بیش از 1 میلیارد نفر فقیر در کشورهای کم درآمد زندگی می کنند. در این زمینه، ماهی به عنوان "غذای غنی برای فقرا" و ارزان ترین پروتئین حیوانی در نظر گرفته می شود و در بسیاری از کشورهای در حال توسعه حداقل 20 درصد از پروتئین حیوانی دریافتی برای بیش از 2.6 میلیارد نفر را تامین می نماید. علاوه بر این، بخش آبزی پروری معیشت بیش از 120

میلیون نفر را بطور مستقیم و میلیون ها نفر دیگر را به شکل غیر مستقیم فراهم و علاوه بر آن ارزآوری مناسبی را از طریق صادرات محصولات آبزی ایجاد می نماید.

نمی توان به امنیت غذایی اندیشید مگر اینکه در ابتدا به مسائل مرتبط با فقر و معیشت پرداخته شود. در این زمینه، آبزی پروری نقش مهمی در فقرزدایی از جوامع روستایی از طریق بهبود معیشت، ایجاد اشتغال و درآمدزایی داشته و خواهد داشت. رشد نسبی آبزی پروری در مقایسه با کشاورزی نشان می دهد که آبزی پروری می تواند نقش عمده ای در توسعه روستایی ایفا کند. به عنوان مثال، در ویتنام، درآمد خانوار برای 50 درصد شاغلین در بخش آبزی پروری به طور متوسط 75 درصد بیش از سایر کشاورزان است. پرورش دهندگان تیلاپیا در فیلیپین حدود 50 درصد بیش از برنجکاران درآمد دارند و در چین، درآمد سرانه سالانه افراد شاغل در بخش آبزی پروری دو برابر درآمد سایرکشاورزان روستایی است. پرورش دهندگان میگو در ویتنام، پرورش دهندگان هامور و ماهی سی باس در اندونزی، تولیدکنندگان بچه ماهی در کامبوج، پرورش دهندگان جلبک های دریایی در اندونزی و فیلیپین و پرورش دهندگان میگوی آب شیرین در بنگلادش نشان داده اند که آبزی پروری می تواند به درآمدزایی و ایجاد اشتغال در خانوارهای روستایی کمک شایانی کند. همچنین پرورش کپور در کشور هند فرصت های شغلی زیادی را برای افراد فاقد زمین در مناطق روستایی ایجاد نموده است.......... برای مشاهده ادامه مقاله به لینک زیر مراجعه نمائید:

لینک دانلود

 

 

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

سلام بر همگی.

چند وقتیه که به دلیل مشغله کاری، کمتر موفق می شم سری به وبلاگ بزنم. ولی این چند روز تعطیل سبب شد دلنوشته ای که مدتی قصد انتشارش در وبلاگ رو داشتم به هر ترتیب آماده و پست کنم. به خصوص امروز که شنیدم یکی از دوستان تحصیلکرده در یک کارگاه، احتمالا برای اینکه احساس کسر شأن نکنه، به فرد دیگری سپرده بود فن تریتمنت آب رو، نزد کارگر اون بخش یاد گرفته و به ایشان انتقال بده، در انتشار این مطلب مصمم تر شدم.

چندی پیش (در کشاکش رفتن از و یا ماندن در شیلات به دلیل بازنشستگی)  به این فکر می کردم که واقعا از کجا شروع کردیم؟ چی شد که اصولا شیلات و میگو و ... شد سابقه ای سی ساله؟ و از اون مهم تر و عجیب تر، چی شد که یک کارشناس رشته زیست شناسی گرایش ژنتیک، بدون داشتن سابقه آبزی پروری (حتی در حد پرورش موفق ماهی گلی در تنگ شیشه ای سفره عید) وارد حوزه تکثیر و پرورش میگو آب شور شد، اونجا موند و ... سی سال هم موند؟

خلاصه ی ورودم به این حوزه اینطوری بود که:

خدمتم رو تموم کرده بودم و داشتم زمینه های شروع کار رو بررسی می کردم که یه روز دوستی قدیمی (از دوره دبیرستان) که در شیلات بوشهر مشغول شده بود با تلفن منزل پدری تماس گرفت و بعد از احوالپرسی های معمول پرسید که: علی خدمتت تموم شده؟ من پاسخ مثبت دادم و ایشون ادامه داد: جایی مشغول شدی یا نه؟ راستش اون روزها به توصیه یکی از نزدیکان پرونده ای در شهرداری آبادان به عنوان معاون اجرایی برام تشکیل شده بود ولی این شغل دیگه خیلی با مسیر تحصیل دانشگاه من مغایرت داشت. به همین خاطر گفتم: هنوز نه. و این "نه" ابتدای ورودم به جرگه شیلات کشور بود چون همان وقت صدای مرحوم بهمنیاری معاون وقت آبزی پروری اداره کل شیلات بوشهر (که تقریبا از سال 66 با ایشان آشنا بودم ) از آن سوی خط آمد که بیا بوشهر برای تکثیر و پرورش میگو در منطقه رود حلّه استخدام داریم و من فردای آن روز با افتخار در بوشهر و در خدمت آقای مهندس بهمنیاری حضور پیدا کردم و ادامه ماجرا.

از آن سال (1373) تاکنون اتفاقات و جابجایی های زیادی را تجربه کرده ام ولی در تمامی این سال ها هرجا که بوده ام دو نکته را که از اول (و قطعاً خیلی طبیعی و به اقتضای رشته تحصیلی ام) آویزه گوشم داشته و به نظرم خیلی هم برایم مفید بوده همیشه به یاد خواهم داشت: اول اینکه" من را نه به خاطر دانشی که داشته ام بلکه به واسطه آنچه سایرین فکر می کرده اند می دانم (یا خواهم دانست) برای این کار انتخاب کرده اند" . در واقع، اگرچه طبیعی است که یک فارغ التحصیل زیست شناسی با گرایش ژنتیک، هیچ چیزی از پرورش میگو و ماهی و سایر آبزیان نداند ولی وقتی به او اعتماد شد که قادر است آن کار را فراگرفته و در حد قابل قبولی انجام دهد، لازم است پاسخ این اعتماد را به خوبی بدهد و از اینجا لازم است به نکته دوم (به منزله ابزار نیل به این توانایی) توجه شود که " هرگز نخورد آب زمینی که بلند است".

شخصاً توجه به این دو نکته را هنوز هم برای پرسنل تازه وارد به حوزه شیلات برای رقم زدن آینده ای در خور و روشن کارآمد می دانم. اعضاء گروهی که در همان سال 1373 برای کار در زمینه تکثیر و پرورش میگو در شیلات بوشهر استخدام شدند متعدد بودند (و غالباً فارغ التحصیل رشته شیلات)، اما همه آن ها در این رشته شغلی تاب نیاورده، بعضی به طور کلی عطای این کار را به لقایش بخشیده و از هرگونه فعالیت شیلاتی خارج شده و بعضی دیگر، رشته ها و رسته های شغلی دیگر را انتخاب کردند و خلاصه در میگو نماندند. اما ما که ماندیم چه؟

حداقل من از خود و راهی که انتخاب کردم کاملا با خبرم. خودم کاملا بر این امر واقف بودم که از میگو هیچ نمی دونم (نکته اول). در حقیقت بنا به اعتماد بزرگان این صنعت وارد چنین حوزه کاری شده بودم پس لازم بود اطلاعات تئوری و عملی لازم رو، برای پاسخ مناسب و در خور به این اعتماد، آنچه که می تونستم از رفرنس های در دسترس و یا تجارب پیشکسوتان در این زمینه، به دست آورده و یا ارتقاء بدم. در زمینه اطلاعات تئوریک و استفاده از رفرنس ها، خوشبختانه مطالبی چه به زبان فارسی و چه انگلیسی تا حد مطلوب در دسترس بود. شیلات ایران که اون روزها اسمش، شرکت سهامی شیلات ایران بود در بخش آموزش و ترویج، کتاب هایی رو ترجمه کرده و یا به زبان اصلی از کشورهای صاحب فن تهیه و در استان های مستعد برای تکثیر و پرورش میگو توزیع کرده بود. اما برای بخش دوم کسب دانش یعنی شریک شدن در تجارب انباشته  پیشکسوتان و افراد مجرّب، لازم بود نکته دوم رو به خودم گوشزد کنم که " هرگز نخورد آب زمینی که بلند است". در این خصوص شاید من، سهل تر از تمام همکاران تازه استخدام شده دیگه می تونستم به این آموزه تن بدم چون واقعا " هیچ نمی دانستم" و تعارفی هم که با خودم نداشتم. هیچوقت یادم نمی ره اولین باری که خواستم به نوعی آزمون عملی در زمینه کشت فیتوپلانکتون در مخازن چهارتنی بدم، یکی از پرسنل بزرگوار در بخش کارگری (که دو سه سال تجربه در اون کارگاه داشت) نکته ای رو به من یادآور شد که همیشه به خاطرم موند. اون روز ها مثل حالا محیط های آماده برای کشت جلبک رایج و مرسوم نبود به همین خاطر در محیط آزمایشگاه، از محیط گیلارد F/2 و در محیط بیرون (Outdoor) محیط TMRL استفاده می کردیم. وقتی می خواستم متاسیلیکات سدیم رو در آب مخزن حل کنم، این دوست به من گفت: حواست باشه با آب شور حلش نکنی رسوب می ده. اول توی یه سطل کوچیک آب شیرین حلش کن بعد بپاش توی تانک. این نکته کوچک که شاید الان برای شما خیلی پیش پا افتاده باشه، اون روز برای من مثل معجزه عمل کرد چون اولین کشت خارج از آزمایشگاه رو بسیار موفق انجام دادم و این موفقیت علاقه ام به مبحث غذای زنده رو دو چندان کرد.

  بعد از آن همواره خیلی راحت، فارغ از اینکه مخاطبم چه کسی و در چه جایگاهی باشه، می پرسیدم و در همه فعالیت های یدی و فیزیکی (از شستن مخازن رسوبگیر و تریتمنت تا بیل زنی پشته های کود حیوانی برای پر کردن خروجی استخر) مشارکت می کردم. اما بودند عزیزانی که این مشارکتِ من رو به عنوان " تحقیر کارشناس" تلقی و به بنده یادآور می شدند. با این حال، مشی و طریقی که از همان روزها در پیش گرفتم هنوز هم ادامه داره.

این ها رو عرض کردم تا به همه علاقمندانی که قصد دارند به حوزه ای وارد شده و خدمتی رو بر عهده بگیرند بگم که اگر خودتون می دونید که استخدام شما نه به واسطه دانشی که دارید بلکه به خاطر مدرک تحصیلی و یا اعتماد به قابلیت های شما انجام شده، یادتون نره که اگر به این اعتماد به شیوه مناسب پاسخ ندهید، اولین چیزی و نخستین کسی که تحقیر می شه قابلیت های شما و خود شما خواهید بود. پس برای دادن پاسخ شایسته به اعتمادی که به شما شده، هم به نحو مناسب از رفرنس های موجود و به روز شده استفاده کنید و هم یادتون نره که " هرگز نخورد آب زمینی که بلند است"... پیروز باشید.

مستند اعماق دریا

مستندی که لینک آن را در ذیل این مطلب مشاهده میفرمائید، در خصوص معرفی مناطق زیر آب در محیط دریا تهیه و منتشر شده و امیدوارم مورد توجه علاقمندان به مباحث زیست شناسی و اکولوژی دریا واقع شود.

لینک دانلود

پرورش میگوهای دریائی در سیستم بایوفلاک

تعدادی از مخاطبین محترم وبلاگ، چه در پیام ها و چه به صورت تلفنی، خواستار فایلی شده بودند که با موضوع پرورش میگو به شیوه متراکم و یا بایوفلاک بتونه به عنوان راهنما، مورد استفاده قرار بگیره. در لینک ذیل فایلی با عنوان سیستم های پایدار بایوفلاک برای پرورش میگوهای دریائی نوشته یکی از تئوریسین های بنام در این زمینه (پروفسور Tzachi Samocha) قرار داده ام ولی نخست لازم می دونم یک نکته رو خدمت علاقمندان به این سیستم عرض کنم.

راستش تا به حال، سامانه اجرائی در اشل تجاری در کشور برای پرورش میگو در سیستم بایوفلاک تجربه نشده و از طرفی، محققین بهترین سامانه رو برای پرورش میگو در این خصوص، Semi Biofloc ذکر کرده اند.

 

https://biaupload.com/do.php?filename=org-7553cf5f39411.pdf

مبانی BMP در پرورش ماهیان دریائی در قفس (کتابچه ترجمه شده)

کتابچه ای که لینک آن را در ذیل این مطلب ملاحظه می کنید، با عنوان Best Management Practices for Marine Cage Culture Operations in the U.S. Caribbean در سال 2014 میلادی، توسط جمعی از کارشناسان مؤسسه ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) نگاشته و به همت آقای دکتر Carlos S. Price و خانم دکتر Jessica Beck‐Stimpert (از کارشناسان همان مؤسسه) گردآوری و منتشر گردیده است. همانگونه که از نام این کتابچه مشخص است، موضوع آن بهترین شیوه های مدیریت قفس های پرورش ماهی در منطقه کارائیب (بخش ایالات متحده آمریکا) است با این حال، پس از مطالعه آن، شباهت های فراوان در خصوص الزامات، توصیه ها و شرایط فعالیت سامانه های قفس در منطقه یاد شده با صنعت آبزی پروری دریائی در کشور ما سبب شد بخش های مختلف آن به صورت مجزا توسط اینجانب ترجمه و ابتدا در وبلاگ آبزیستان منتشر شود.

پس از آن، احساس نیاز به تولید محتوا در صنعت پرورش ماهی در قفس های دریائی در کشور، موجب شد بخش های ترجمه شده این کتابچه به شکل حاضر گردآوری و در اختیار علاقمندان و بهره برداران قرار گیرد با این توضیح که یکی از بخش های این کتابچه تحت عنوان "مجوز فعالیت" با توجه به تفاوت فرآیند اخذ مجوز و استعلامات مورد نیاز در منطقه کارائیب با کشور ایران، از مجموعه بخش های ترجمه شده حذف شده است. امیدوارم با این تلاش، قدمی هرچند ناچیز در مسیر توسعه صنعت آبزی پروری دریائی که به حق از ارکان اقتصاد دریامحور در کشور محسوب می گردد برداشته شود.

 

لینک دانلود

مبانی BMP در پرورش ماهی در قفس های دریائی (9)

منبع: Best Management Practices for Marine Cage Culture Operations in the U.S. Caribbean

ترجمه: علی قوام پور

مکان یابی یکی از مهمترین منغیرهایی است که می بایست در همان ابتدا و قبل از استقرار یک مزرعه پرورش در قفس مورد توجه قرار گیرد. از آن جا که مزارع آبزی پروری دریائی در مناطق اقیانوسی با کاربری های عمومی قرار گرفته اند باید به عوامل بسیاری در زمان انتخاب مکان مناسب توجه نمود. برای مکان یابی مزرعه پرورش ماهی در نزدیکی ساحل یا فراساحل با استفاده از سیستم‌های قفس شناور یا غوطه‌ور، لازم است ارزیابی سایت در خصوص پارامترهای مربوط به زیرساخت، توپوگرافی، عمق‌سنجی، هواشناسی، محدوده سالانه پارامترهای کیفیت آب و اطلاعات زیست‌محیطی و بیولوژیکی، همچنین چارچوب های نظارتی محلی، منطقه ای و ملی انجام شود.

یکی از مهمترین موارد در این مرحله، زیر ساخت مورد نیاز برای پشتیبانی عملیات است. در این زمینه، دسترسی به جاده های اصلی، حمل و نقل، بنادر، فرودگاه ها، خطوط برق، منابع سوخت، در کنار اسکله و امکانات حمل و نقل هوایی، از اهمیت بسیاری برخوردار می باشند. علاوه بر این لازم است به زیرساخت های مخابراتی و پستی نیز توجه نمود. در این زیر ساخت ها دسترسی به منابع مطمئن به میزان مکفی آب شیرین و سایر خدمات عمومی باید فراهم باشد.

فرآیند انتخاب سایت معمولاً با شناسایی یک منطقه عمومی در مقیاس بزرگ که به طور بالقوه برای فعالیت پرورش ماهی در قفس مناسب است شروع می شود. به این دلیل برای شروع بهترین راه این است که به نقشه ها، نمودارها، تصاویر ماهواره ای و عکس های هوایی مانند آنچه در سرویس نقشه برداری Google EarthTM موجود است مراجعه گردد.

این داده‌ها را می توان با استفاده از سیستم‌ اطلاعات جغرافیایی (GIS) تجزیه و تحلیل نمود تا تعارضات کاربری را با همپوشانی نقشه های فعالیت و یا حوزه های قضایی سایر ذینفعان در منطقه مورد نظر تسهیل گردد. این روش به ویژه هنگام تلاش برای جلوگیری از درگیری کاربر و حذف تاثیرات مضر با تنوع زیستی بومی، زیستگاه های حیاتی مانند مناطق حفاظت شده دریایی، مسیرهای ناوبری، مرزهای نظامی، مناطق مهم تفریحی، یا عملیات استخراج منابع طبیعی (سکوهای نفتی) مفید خواهد بود. پس از تعیین مناطق و حوزه های تعارض و حذف آن ها از مکان مورد نظر، مناسب ترین مکان انتخاب شده و بعد از آن توصیف و ارزیابی های دقیق تر در محل قابل انجام است.

ضروری است انتخاب مکان در مناطقی صورت گیرد که دارای جریان های آبی با سرعت مورد نیاز برای شستشوی قفس و به دور از اکوسیستم های حساس (همچون صخره های مرجانی) باشند. نمونه ای از چک لیست  سازماندهی اهمیت هر عامل در جدول 1 ارائه شده است. در زمان بهره برداری از مزرعه پرورش ماهی در قفس اغلب نیاز مبرم به تأسیسات مستقر در خشکی برای تأمین بچه ماهی احساس می شود. به همین دلیل اطلاعات در خصوص چنین تأسیساتی در خشکی اعم از ساحلی و یا پسکرانه مورد نیاز می باشد. در این موارد ملاحظه کیفیت و کمیت آب، تغییرات فصلی در پارامترهای کیفی آب مانند دما، اکسیژن محلول، شوری و کدورت، و دامنه جزر و مد در شرایط عادی و طوفانی برای تاسیسات پشتیبانی ساحلی بسیار حائز اهمیت است.

در خصوص سایت های دور از ساحل، الگوهای جریان آب باید با جزئیات بررسی شود.

از آنجا که سرعت رشد ماهی با دمای آب مرتبط است، تغییرات فصلی دمای آب باید دقیقاً مورد ارزیابی قرار گیرد تا زیست توده قابل تولید به درستی تخمین زده شود.

بسته به مقررات سازمان‌های نظارتی و نوع قفس‌هایی که برای رشد انتخاب می‌شوند، ممکن است نیاز به بویه هایی برای تعیین محدوده مزرعه (با یا بدون علامت یا چراغ) باشد. در چنین شرایطی، این موضوع، بخش دیگری به تعمیر و نگهداری و تدارکات به عنوان بخشی از عملیات و بودجه (برای نصب و استقرار) خواهد افزود.

بهترین عملیات مدیریتی برای مکان یابی

• مکان استقرار قفس باید در جایی انتخاب شود که سرعت جریان آب به میزان کافی برای شستشوی قفس ها موجود باشد.
• از استقرار مزرعه در مناطقی که اکوسیستم های حساس را تحت تأثیر خود قرار می دهند خودداری شود.
• مکان یابی باید به نحوی باشد که تأثیرات بر تنوع زیستی بومی و زیستگاه های حساس همچون مناطق حفاظت شده دریائی را به حداقل برساند.
• تعیین زیر ساخت های محلی و منطقه ای مورد نیاز برای پشتیبانی عملیات.
• نصب و نشان گذاری مرز و محدوده مزرعه پرورش.

 

 

 

جدول 1: نمونه چک لیست آیتم های مورد بررسی در مکان یابی

آیتم مورد بررسی	بله	خیر	در حال انجام	توضیحات
تهیه ارزیابیGIS، گوگل ارث، نقشه ماهواره ای، تصاویر هوایی
نقشه و جداول هیدروگرافی و ناوبری
تعارض با سایر کاربری ها (تعیین و یا محدود شده)
اجرای پایلوت
ضوابط قانونی (محلی، منطقه ای و ملی)
مقبولیت نهادهای دولتی و جوامع محلی
دسترسی به نیروی کار در تمام سطوح
وجود شرکت های خدماتی برای عملیات کلیدی (تورشویی، غواصی)
دسترسی به زیر ساخت های لازم برای تدارکات و پشتیبانی
دسترسی به خطوط مواصلاتی (جاده، بندر و ...)
مکان استراحت برای کارکنان
خدمات ارتباطی
دسترسی به برق
آب شیرین
مجاورت با کارخانجات فرآوری، فرودگاه، اسکله و ...
ارزیابی اولیه و پایش زیست محیطی
دسترسی به بهبود دهنده های زیستی و مکمل های مورد نیاز
اطلاعات عمق سنجی
فاصله از ساحل
جنس بستر
میزان قرارگیری در معرض باد
سرعت جریان آب (محدوده مناسب 1.5 تا 2 گره)
حداکثر ارتفاع موج (میزان مناسب، 3 متر)
ارزیابی جریانات جزر و مدی
بررسی کیفیت آب
روان آب ها و لایه بندی های فصلی
پراکنش و تنوع پلانکتونی
احتمال بروز کشند قرمز و شکوفایی پلانکتونی
احتمال وجود شکارچی نظیر کوسه، فوک، پرندگان شکارچی و ...
امکان توسعه فعالیت (وجود پهنه در مجاورت مزرعه)
بررسی بازار، فنآوری، تجارت و اقتصاد محلی
بررسی تعهد، اهلیت سرمایه گذاری و مدت اجرای پروژه

 

 

مبانی BMP در پرورش ماهی در قفس های دریائی (8)

 

 

• جنبه های انسانی

در حالت مطلوب، هر گونه سرمایه گذاری جدید در زمینه آبزی پروری دریایی باید از حمایت جامعه محلی برخوردار باشد. قبل از شروع عملیات پرورش در قفس های جدید دریایی، باید اثرات بالقوه این فعالیت بر جامعه محلی شناسایی شود. لازم است برای اطلاع رسانی به ساکنان در مورد این کسب و کار جدید، از جمله فرصت های شغلی و تجاری، جلوه های بصری و فضایی، و سایر نگرانی های بالقوه ای که ممکن است به همراه آن به وجود بیاید، برنامه ریزی مقتضی صورت پذیرد. به عنوان مثال، پیش از درخواست مجوزهای قانونی، می توان جلسات عمومی را برای رسیدگی به نگرانی‌های جامعه، پاسخ به سؤالات و کاهش نگرانی های احتمالی در مورد عملیات آبزی پروری مورد نظر، برگزار نمود.

در آبزی پروری نیز همچون هر فعالیت تولیدی دیگر، موفقیت بستگی به تخصص و تجربه کسانی دارد که آن را اداره می کنند. برای هر پروژه عملیاتی باید یک ارزیابی پرسنلی انجام داد تا مشخص شود آیا نیروی انسانی لازم برای عملیات در دسترس می باشدیا خیر. علاوه بر این، شناسایی نیازها و تخصص های نیروی کار در سطح محلی، منطقه ای یا ملی که بکارگیری آن ها برای موفقیت پروژه حیاتی است، از اهمیت فراوانی برخوردار است. بعضا ممکن است نیاز باشد کارشناسانی از سایر مناطق به منظور توسعه و اجرای نظارت های زیست محیطی و یا سایر موارد عملیاتی در مزرعه استخدام نمود و یا مورد مشاوره قرار داد.

توصیه می شود مالکین مزارع پیش از شروع فعالیت، تعارضات بالقوه و یا بالفعل موجود در بازارهای محلی آبزیان (محصولات صیادی)، گردشگری، فعالیت های تفریحی و ورزشی، جنبه های زیبا شناسی، فعالیت های ناوبری و فرهنگی را شناسایی نمایند. این، بخشی از فرآیند مشاوره در سطح اجتماع و ارزیابی های عمومی است. محیط فرهنگی جامعه باید با سرمایه گذاری در زمینه آبزی پروری سازگار باشد. این فعالیت باید تکمیل کننده هویت جامعه باشد و نه در تعارض با آن. دذ این زمینه می توان با تشکل های صیادی محلی اتحادیه هایی تشکیل داد و اهداف مشترک را برجسته نمود. البته لازم است موارد قانونی و بیمه ای نیز در این زمینه مد نظر قرار گیرند. تعارضات و چالش های احتمالی با ترافیک دریایی - تفریحی و تجاری – می بایست شناسایی و اقدامات لازم برای جلوگیری از آنها انجام شود.

در پروژه های آبزی پروری جدید، از همان آغاز  می بایست فعالیت ها را حول راهبردهای توسعه حسن همجواری متمرکز نمود. به این منظور لازم است آئین نامه آبزی پروری مسئولانه (پیوست1) به عنوان فصل الخطاب و مبنای قضاوت درست، برای جامعه بزرگ تولید کنندگان غذاهای دریایی مورد توجه واقع شود.

برای تقویت حمایت جامعه از منافع مشترک در درازمدت، می توان از راهبردهایی همچون ارائه دوره های کارآموزی و بورس تحصیلی دانشجویی، خرید تجهیزات و لوازم از تجار محلی، و حمایت از طرح های عمرانی در جامعه محلی استفاده نمود. وقتی منابع انسانی محلی شناسایی و به کار گرفته می شوند، شرکت می بایست شرایط کار ایمن در محیط مناسب را برای آن ها فراهم نماید. آموزش اصول ایمنی به نیروی کار ضروری است. همچنین لازم است دستمزد پرسنل را معادل و یا حتی فراتر از دستمزد متعارف و رایج در منطقه در نظر گرفته و به همراه آن مزایا نیز برای ایشان در نظر گرفته شود. اگر امکان پذیر باشد، می توان در زمینه احداث زیر ساخت ها به جوامع محلی کمک کرد. در این زمینه می توان به مواردی همچون تأمین شبکه آبرسانی با استاندارد بالای بهداشتی، تأمین اینترنت برای دانش آموزان، تسهیل عبور و مرور و حمل و نقل و یا حتی فراهم آوردن تسهیلات اقامتی اشاره نمود.

توصیه می شود ماهی های پرورشی به ویژه اگر از گونه جدید باشد در بازارهای محلی عرضه شوند. اگر مزرعه با مشارکت اتحادیه صیادی منطقه فعالیت می کند، این فرصت را برای عرضه گونه جدید به رستوران ها و یا خریداران محلی فراهم کنید. به این ترتیب می توان روش های جدید فروش از جمله شیوه های نوین پخت یا مصرف محصول را در محل به کار گرفت. در صورت امکان، می توان به تأمین بازارهای موجود نیز مبادرت نمود. تنوع محصولات در غذاهای دریائی به پایداری بازار کمک می نماید. حتی ممکن است محصولات جانبی گونه‌ پرورشی منجر به کسب‌وکارهای فرعی یا ایجاد کسب و کارهای خانگی مرتبط شود. این موضوع به تنوع بخشی به اقتصاد محلی و ادغام فعالیت مزرعه در جامعه کمک خواهد نمود. از آنجا که آبزی پروری دریایی حرفه ای نسبتاً جدید است، آبزی پروران باید حامی یکدیگر باشند.

محصولات غذاهای دریایی پرورشی باید با مقررات برچسب‌گذاری مطابق با قوانین کشور مبدا (COOL) خدمات بازاریابی کشاورزی USDA مطابقت داشته باشند. این بدان معناست که هر گونه آبزی از ماهی صید شده وحشی گرفته تا میگوی منجمد بسته بندی شده، طبق قانون باید دارای برچسبی باشد که نشان دهد کجا صید شده، کجا فرآوری شده و آیا از دریا صید شده یا پرورش داده شده است. این قانون از سال 2005 اجرائی شده است.

بهترین روش های مدیریتی پرورش از نظر جنبه های انسانی

• با جامعه محلی ارتباط برقرار کنید و به آن ها در خصوص ماهیت صنعت آبزی پروری دریایی آموزش دهید.
• در صورت لزوم قبل از صذور مجوز فعالیت جلسات عمومی با جوامع محلی برگزار نمائید.
• برای پیش‌بینی اثرات اقتصاد محلی، تجزیه و تحلیل اقتصادی/بازار انجام دهید.
• تعارض های بالقوه یا بالفعل با مواردی همچون بازار آبزیان صید شده از ذخایر وحشی، گردشگری، ارزش های زیبایی شناختی، تفریحات و فعالیت های فرهنگی و حمل و نقل دریائی را شناسائی نمائید.
• سیاست حسن همجواری را اتخاذ کنید.
• تا آنجا که ممکن است نیروهای محلی را استخدام کرده و آموزش دهید.
• برای پرسنل محلی دستمزد معادل و یا بالاتر از حقوق متعارف تعیین کنید، آن ها را با اصول ایمنی کار آشنا و برایشان محیط کار ایمن و مناسب فراهم نمائید.
• در صورت امکان با جامعه محلی برای بازاریابی ماهی های پرورشی مزرعه مشارکت داشته باشید.
• در صورت امکان محصولات خود را در بازارهای آبزیان موجود عرضه نمائید.
• از اشباع بازار(های) محلی با ماهی های پرورشی خودداری کنید.
• فرآیند تولید خود را با قوانین و الزامات فرآوری، برچسب گذاری و سلامت محصولات دریائی مطابقت دهید.  
• از مناطق ماهیگیری سنتی و مناطق دارای اهمیت زیبایی شناسی فاصله بگیرید.

نقش دولت های محلی در ارتباط با صنعت پرورش ماهی در قفس (اقتباس از جزوه فائو با عنوان Expanding mariculture farther offshore)

1. قبل از آغاز هر گونه برنامه توسعه ای، دولت ها می بایست نسبت به اولویت گذاری آبزی پروری دریائی به عنوان بخشی مهم در صنایع تولید مواد غذایی توجیه شده و حتی المقدور، همراه با فائو راهبردهای ملی را در این زمینه تبیین نمایند. این اولویت گذاری می بایست از طریق ارزیابی های لازم برای تعیین ظرفیت مناسب طرح انجام شود و این مهم لازم است پیش از اقدام به هرگونه سیاست گذاری و تدوین قوانین کلی صورت گیرد. جایگاه این اقدامات در ایجاد و فعال سازی سیاست ها و مقررات حمایتی از پرورش دهندگان واجد اهمیت بسیاری است.
2. فضای سرمایه گذاری در آبزی پروری دریائی شامل تامین مالی، بیمه و ایجاد حقوق مالکیت در دریا می بایست انگیزه مناسب را تأمین نماید. دولت لازم است شرایط مطلوب را برای افزایش سرمایه گذاری در آبزی پروری دریائی ایجاد و همکاری بین المللی و انتقال فناوری را در بین ذینفعان تحریک و تقویت نماید. ازجمله:

• مشوق هایی برای فعال سازی و تشویق سرمایه گذاری اعم از داخلی و خارجی در آبزی پروری دریایی قرار داده شود.
• حمایت مستقیم از مدیریت مطلوب آبزی پروری دریایی از جمله پرورش صدف‌ و جلبک در مزارع پرورش ماهی در قفس های فراساحلی.
• کمک به ارائه اطلاعات شفاف بی طرفانه به جامعه با همکاری فائو.
• تسهیل انتقال فناوری به تولیدکنندگان و صنایع حمایت کننده.

3. گسترش فعالیت آبزی پروری دریائی به مناطق دور از ساحل نیازمند تحقیق، توسعه و نوآوری وسیع در سطح ملی و بین المللی بوده و دولت ها می بایست به منظور طراحی و اجرای برنامه های تحقیقاتی که پوشش دهنده چالش های عمده در زمینه های مهندسی، علوم طبیعی، علوم اجتماعی و ... اقدام نمایند. این مهم از طریق موارد ذیل امکان پذیر خواهد بود:

• در نظر گرفتن کل صنعت آبزی پروری دریائی به عنوان یک مجموعه (خوشه) در تحقیقات فعال
• فعالان تجاری در بخش خصوصی را می بایست برای مشارکت در سرمایه گذاری ترغیب نمود
• تشویق و پشتیبانی از اجرای برنامه ها و پروژه های دانشگاهی در تمامی سطوح زنجیره
• پشتیبانی از انتقال فنآوری