مزایای اکواپونیک

دلیل بوی بد ماهی چیست ؟

بوی بد ماهی در نتیجه فرآیند متابولیکی طبیعی است که طی تجزیه گوشت ماهی حاصل می گردد .

در ماهیچه ماهی ها ( بویژه ماهیان دریایی ) ترکیبی به نام تری متیل آمین اکسید (TMAO) وجود دارد که در تنظیم اسمزی این ماهی ها و نیز تثبیت ساختار پروتئین موجود در بدن ماهی های اعماق ( که بر اثر فشار زیاد در شرایط عادی در معرض تخریب قرار دارند) نقش مهمی ایفا می نماید. پس از مرگ ماهی ، تجزیه باکتریایی این ترکیب ، سبب انجام واکنش های زیر می شود :

آب +NAD ⁺  +تری متیل آمین= TMAO + NADH 

 آب +دی متیل آمین=  TAMO    

در شرایط عادی شاخص فساد ( عدم تازگی ) ، غلظت تری متیل آمین در ماهیچه ماهی است .

ازآنجا که هردو ترکیب دی و تری متیل آمین ( که ترکیب این دو با هم ایجاد کننده بوی بد در ماهی و سایر آبزیان دریایی است ) ماهیت قلیایی دارند ، می توان با استفاده از مخلوط سرکه رقیق ، آب لیمو و بی کربنات سریم ، این ترکیبات را در محصولات دریایی خنثی و در نتیجه بوی بد حاصله را برطرف نمود . (منبع : The Chemical Basis Of Everyday Phenomena) .

پسوند نام میگوی وانامی ( Boone 1931) از کجا آمده است ؟

این مطلب رو هرچند عقیده دارم از اون مصادیق " علم لا ینفع " هست ، ولی به نظرم اومد به عنوان مطلبی که شاید روزی به کار کسی بیاد که در این زمینه می خواد چیزی بنویسه بد نیست در خاطره آبزیستان حک بشه . 

اینکه چرا شناسنامه وانامی رو حتی تا این حد از دقت ، دنبال کرده اند خودش حسرت برانگیزه ولی جای شکایت نداره چون ما به جز میگوهای بومی سرزمینمون خیلی دیگه  از مایملکمون هم بی شناسنامه مونده که گهگاه توسط این و آن به سرقت می ره و بزرگترین واکنش ما ( اگر انجام بشه ) اعتراض مکتوب به یونسکو بوده ( که در بسیاری از موارد همین هم انجام نشده ) .

به هرحال ، در خصوص نام میگوی وانامی به استناد سایت Shrimp News چنین گفته شده :

سال ها قبل از اینکه پرورش دهندگان ، میگوی لیتوپنئوس ( پنئوس ) وانامی رو بشناسند ، در تاریخ 25 مارس 1926 ، جانور شناسی به نام دکتر Willard Gibbs Vanname نمونه ای از این میگو رو به موزه تاریخ طبیعی آمریکا فرستاد . در اون زمان گویا به این نمونه توجهی نمی شه و صرفاً در الکل نگهداری می شه تا اینکه پنج سال بعد یعنی در سال 1931 یکی از زیست شناسان موزه به نام خانم Pearl Lee Boone این میگو را به عنوان یک گونه جدید توصیف می کنه . ایشون به احترام نام اهدا کننده نمونه میگوی مورد نظر ، با توجه به اینکه میگو از خانواده پنائیده بوده ، اسمش روPenaeus vannameiمی ذاره و پرانتز انتهای نام وانامی ( Boone 1931) نام خودش به عنوان معرفی کننده گونه هست . به این ترتیب میگوی Penaeus vannamei Boone, 1931به دنیای جانور شناسی معرفی شد .

گرم شدن اقیانوس ها و آوارگی آبزیان

کارشناسان محیط زیست در یک مطالعه تازه دریافته‌اند که بروز تغییرات در الگوی پراکندگی گونه‌های آبزیان در شرایطی که آب اقیانوس‌ها گرم می‌شود ادامه پیدا می‌کند و این وضعیت بر گونه‌های مهم تجاری و صنعت ماهیگیری تاثیر چشمگیر خواهد داشت.

 به گزارش ایسنا، این کارشناسان در بررسی روی پراکندگی گونه‌های آبزیان در آب‌های شمال شرق آمریکا دریافتند با گرم‌تر شدن اقیانوس‌ها که دو تا سه برابر سریع‌تر از میانگین جهانی در حال رخ دادن است گونه‌های مهم به لحاظ تجاری به تغییر پراکندگی‌شان ادامه خواهند داد.

یافته‌ها حاکی از آن است که دمای آب اقیانوس‌ها نقش مهمی در وجود زیستگاه‌های مناسب برای گونه‌های مهم تجاری بازی می‌کند. در این مطالعه همچنین آشکار شد که دمای سطح آب در خلیج "ماین" طی یک دهه گذشته ۹۹ درصد سریع‌تر از اقیانوس‌های جهان در حال گرم‌تر شدن است.

کارشناسان محیط زیست تاکید دارند که تغییر مکان و جابه‌جایی بسیاری از گونه‌ها به سمت شمال در حال رخ دادن است و این تغییرات به طور مستقیم بر صنعت ماهیگیری تاثیر می‌گذارد.

به گزارش شبکه اخبار محیط زیست، متخصصان آمریکایی اظهار داشتند: این جابه‌جایی قطعا پیامدهای متفاوتی خواهد داشت. برای مثال گونه‌هایی که در حال حاضر در آب‌های Mid-Atlantic Bight و Georges Bank هستند در آینده از زیستگاه مناسب برخوردار خواهند بود زیرا می‌توانند با افزایش دما به سمت شمال تغییر مکان دهند اما گونه‌های موجود در خلیج ماین ممکن است بیشتر با کاهش چشمگیر در گستره زیستگاه‌های مناسب روبرو شوند.

منبع: خبرانلاین

آیا خورشید عامل خودکشی نهنگ هاست ؟

ناسا درحال بررسی یکی از قدیمی‌ترین معماهای طبیعت است: چرا وال‌ها یا دلفین‌های کاملا سالم به ناگهان قدرت مسیریابی خود را از دست داده و در ساحل دریاها به گل می‌نشینند و جانشان را از دست می‌دهند؟

 به گزارش همشهری آنلاین، از آنجایی که در هربار به گل نشستن وال‌ها یا دلفین‌ها ممکن است صدها وال یا دلفین در سالح به دام بیافتند،‌این معما به موضوعی مهم تبدیل شده و دانشمندان به تازگی مقصر اصلی این رفتار مرگبار ماهی‌های بزرگ را شناسایی کرده‌اند: خورشید.

به گفته آنتی پولکینن از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا، نظریه‌های مختلفی درباره به گل نشستن این جانداران وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آنها مختل شدن امواج مغناطیسی است که دریافت می‌کنند زیرا این جانداران برای مسیریابی از میدان مغناطیسی استفاده می‌کنند.

دانشمندان برای سال‌ها به دنبال توضیح این رویداد ناراحت‌کننده بودند و مداخله تجهیزات مدرن از جمله سیستم‌های سونار با فرکانس پایین که مورد استفاده نیروی دریایی ارتش آمریکا قرار دارد را عامل آن می‌دانستند. اما اگرچه این تجهیزات می‌توانند باعث گیجی وال‌ها یا دلفین‌ها شوند،‌ اما به تنهایی قادر به آن نیستند که این جانداران را در سواحل دریاها به دام بیاندازند.

از این رو محققان به جستجوی پدیده‌ای پرداختند که تاثیر همگانی‌تر و وسیع‌تری نسبت به فعالیت‌های انسانی داشته باشد و در نهایت به فعالیت‌های خورشیدی و اثر آن بر میدان مغناطیسی زمین رسیدند.

مطالعات پیشین بر تاثیر گرانش ماه روی مختل شدن سیستم مکان‌یابی این ماهی‌ها متمرکز شده بودند، اما تاکنون کسی موفق به یافتن ارتباط میان کشش گرانشی ماه و این رویداد‌ها که سالانه تکرار می‌شوند،‌ نشده‌است. از این رو اکنون محققان قصد دارند توفان‌های خورشیدی را به عنوان مقصر اصلی به گل نشستن نهنگ‌ها و دلفین‌ها مورد بررسی قرار دهند.

توفان‌های خورشیدی به واسطه فوران تشعشعات خورشیدی به سوی لایه مگنتوسفر اتمسفر زمین ایجاد می‌شوند، و می‌توانند منجر به از کار افتادن ماهواره‌ها،‌ قطع برق و مختل شدن سیستم جی پی اس شوند. این ذرات باردار به اندازه‌ای قدرتمند هستند که می‌توانند به راحتی به درون بدنه یک فضاپیماها نفوذ کنند و اولین دفاع زمین در برابر این ذرات، لایه حفاظتی مغناطیسی سیاره است که گاه این لایه نیز در برابر قدرت این ذرات کم می‌آورد.

به همین دلیل است که دانشمندان اکنون قصد دارند این توفان‌ها را به عنوان مقصر اصلی مرگ گروهی والها درنظر گرفته و از این دیدگاه روی آنها مطالعه کنند.

به گل نشستن گروهی وال‌ها و دلفین‌ها تقریبا هرسال تکرار می‌شود: در سال 2015 نزدیک به 337 وال مرده در سواحل پاتاگونیا در جنوب شیلی کشف شدند و این پدیده به بزرگترین درگل‌ماندگی وال‌ها در تاریخ تبدیل شد. در سال 2009 نزدیک به 55 نهنگ قاتل در ساحل آفریقای جنوبی به دام افتادند و در سال 2016 نیز نزدیک به 80 وال در خلیج بنگال در سواحل هند در ساحل گیر کردند.

آبزیستان در منزل جدید

سلام بر دوستان قدیمی و وفادار وبلاگ آبزیستان .

راستش خودم هم دیگه خسته شدم از این خانه به دوشی و دربه دری . به همین دلیل این بار با چشم باز به دنبال یک سرویس دهنده وبلاگ معتبر گشتم تا ببینم کدامیک ، هم امکانات بیشتری برای ارائه داره و هم اینکه می شه مطالب وبلاگ های قبلی رو بهش انتقال داد . دیدم اینجا ( سایت بیان ) به نظر میاد همونی باشه که به دنبالش هستم . به همین خاطر فعلا بارو بنه آبزیستان رو همین جا گذاشته ام تا انشاالله به مرور اینجا رو هم کمی سر و سامان داده و صفحاتش رو به سلیقه خودمون " آبزیستانی" کنیم . حق به همراهتون .