پپتیدهای ضد میکروب در آبزیان

کشف آنتی بیوتیک ها جهت درمان بیماری های باکتریایی این امیدواری را ایجاد نمود که دیگر ، باکتری ، برای سلامت جوامع انسانی ، تهدید عمده ای به شمار نمی رود .

با این حال بیماری های باکتریایی همچنان به عنوان مخاطره ای جهانی محسوب می شوند .مهم ترین عوامل در بروز این مشکل را می توان ، توانایی میکروارگانیسم ها در ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک و مصرف بی رویه این داروها معرفی نمود . بنابراین ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها ، جامعه علمی را وادار به جستجو برای یافتن مواد دارویی نوین ترغیب نموده است .

در این زمینه ، پپتیدهای ضد میکروبی ( Antimicrobial Peptides)راهکار امیدبخشی را در برابر طیف وسیعی از میکروارگانیسم های بیماری زا ارائه نموده که در کنار تأثیر ضد میکروبی خود ، در خصوص تنظیم سیستم ایمنی ذاتی موجود نیز عمل می نمایند .

هرچند ، دررابطه با AMP ها ( پپتیدهای ضد میکروبی ( ، دریاها به نحو مطلوبی مورد جستجو و تحقیق واقع نشده اند ، با این حال بر اساس شواهد موجود قادرند نقش بی بدیلی به عنوان منابعی سرشار از این ترکیبات ، مناسب برای محیط های سخت و نامساعد ایفا نمایند .

در این زمینه ، مقاله ذیل را که اقتباس از مقاله ای به زبان اصلی بود ترجمه و در وبلاگ قرار داده ام . امیدوارم مورد استفاده عزیزان بازدید کننده واقع شود :

لینک دانلود 

آموزه هایی از دکتر Niti از AIT

در یکی از فایل های آموزشی مربوط به دکتر Niti از اساتید دانشگاه AIT تصاویری دیدم که مرتبط با یکی از مشکلات میدانی در صنعت پرورش میگوی ایران هم بود و مشابهت جالبی با نتایج مشاهدات آزمایشگاهی یکی دو سال اخیر ما نیز در مزارع و آزمایشگاه های تشخیصی داشت :

این تصویر رو ببینید . میگوی آبشش سیاه در مزرعه پرورش :

این تصویر ، همون میگو رو نشون می ده که در آزمایشگاه برای مشاهده لام مرطوبش آماده شده :

و این تصویر آخر ، تک یاخته های انگلی روی آبشش میگو رو نمایش داده :

شبیه همون تک یاخته هایی نیست که در صمپا به اشتراک گذاشته شده بود ؟

گفتمان باکتریایی ( مقاله )

چند سال پیشتر که بیماری EMS یا سندروم مرگ زود رس به تازگی در ادبیات صنعت پرورش میگو شایع شده بود ، واژه Quorum sensing تقریبا به معنی " رسیدن به حد نصاب در جمعیت های باکتری " را نیز برای نخستین بار شنیدم . در ابتدا به نظرم این اصطلاح چیزی شبیه رسیدن جمعیت باکتری به بار ( load ) مشخص برای ایجاد بیماری در میزبان بود . اما به تدریج ، این عبارت ، برام جالب تر شد و بار معنایی بیشتری پیدا کرد . به ویژه مقالاتی که در این خصوص خوندم نشون می داد که از کار انداختن این سیستم کوئوروم سنسینگ ، یه جورایی می تونه به عنوان پاشنه آشیل خیلی از عوامل بیماری زا عمل کنه . 

سال گذشته در نشریه ای که شرکت بایومین ، از شرکت های صاحب نام در زمینه تولید پروبیوتیک های دام و طیور و آبزیان ، منتشر کرده بود ، مقاله ای رو خوندم که در عین سادگی و روانی ، حاوی اطلاعات با ارزشی با محوریت کوئوروم سنسینگ بود . امروز که تصمیم گرفتم بعد از مدت ها ، متنی رو ترجمه و با اون وبلاگ رو به روز رسانی کنم ، ترجیح دادم به سراغ این مقاله برم . از این رو ترجمه مقاله رو که به قلم خانم باربارا وبر هست در این مطلب قرار داده ام و امیدوارم مورد پسند بازدید کنندگان قرار بگیره .

لینک دانلود

تأثیر سیر خوراکی در مقابل آلودگی باکتریایی ویبریو هاروی در سی باس آسیایی

استفاده از سیر در خوراک آبزیان ، به صورت سنتی ، به عنوان عامل افزایش اشتها ( مشهّی ) سال هاست در مرکز توجه آبزی پروران قرار داشته و به نظر می رسد بیشتر به تبع اثر مثبت این گیاه در تغذیه انسانی صورت پذیرفته باشد . اما در سال های اخیر ، مستند سازی این اثرات از طریق اجرای پروژه های علمی و تحقیقاتی ، رشد روزافزونی داشته است . از جمله اهداف این مطالعات ، تلاش در جهت تعیین اثرات سیر خوراکی بر انواع عوامل بیماریزا ( پاتوژن ها ) بوده است که در بستر رویکرد غالب صنایع تولید دام ، طیور و آبزیان به حذف آنتی بیوتیک ها و جایگزین ساختن این ترکیبات با انواع پروبیوتیک ، پری بیوتیک و سین بیوتیک ها مدّ نظر قرار گرفته است .

یکی از این تحقیقات که نتایج آن در سال 2012 منتشر شده ، در خصوص تأثیر سیر خوراکی بر آلودگی باکتری ویبریو هاروی می باشد که توسط دو محقق ، Allah Dad Talpur و Mhd Ikhwanuddin ( به ترتیب از مالزی و پاکستان ) انجام گرفته و علاوه بر موضوع اصلی یاد شده ، اثرات دیگر کاربرد این گیاه را در پارامترهای تولید ( نظیر رشد ، ضریب تبدیل غذایی  و ... ) مورد توجه قرار داده است .

در این مطلب ، ترجمه ای از چکیده این مقاله آورده شده و متن اصلی مقاله در لینک دانلود ذیل ، به اشتراک گذارده شده است . امیدوارم موارد مندرج در این پست ، مورد استفاده بازدید کنندگان عزیز واقع شود :

هدف از این تحقیق ، تعیین پاسخ ایمنی بچه ماهی های سی باس آسیایی (Lates calcarifer) و مقاومت در مقابل آلودگی توسط ویبریو هاروی (Vibrio harveyi) پس از تغذیه با غذای حاوی سیر با دوزهای مختلف می باشد  .

 غذای مورد استفاده در این مطالعه ، به مقادیر 5 گرم ، 10 گرم ، 15 گرم و 20 گرم در هر کیلوگرم خوراک با پودر سیر مخلوط شده وبه مدت 2 هفته به ماهی ها داده شده و تیمار کنترل با غذای فاقد پودر سیر تغذیه گردید .

 در تمامی تیمارهای تغذیه شده با خوراک حاوی پودر سیر ، بازماندگی افزایش یافت با این حال ، تیمار حاوی 10 گرم بر کیلوگرم غذا ، اختلاف معناداری در این پارامتر در مقایسه با تیمار کنترل نشان داد ( 83.35 درصد در مقابل 33 درصد ) . علاوه بر این افزایش معناداری در رشد ، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در گروه های تغذیه شده با غذای حاوی سیر دیده شد .

 پارامترهای متنوع خونی ، بیوشیمیایی و ایمنی نیز در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت . گلبول های قرمز ، گلبول های سفید ، هماتوکریت و هموگلوبین ، فعالیت فاگوسیتی ، نرخ تنفسی ، لیزوزایم ، آنتی پروتئاز و فعالیت ضد باکتریایی ، پس از تغذیه با سیر افزایش پیدا نمود .

افزایش قابل ملاحظه و معنادار پروتئین سرم خون ، سطوح آلبومین و گلوبولین نیز در تیمارهای حاوی سیر مشهود بود .

علاوه بر این ، سطح گلوکز ، لیپید ، تری گلیسرید و کلسترول نیز در گروه ماهیانی که از خوراک مخلوط شده با سیر استفاده نموده بودند در مقایسه با تیمار کنترل کاهش یافت .

نتایج این مطالعه نشان داد مخلوط نمودن پودر سیر با خوراک ، با بهبود پارامترهای ایمنی در ماهی سی باس آسیایی ، مقاومت این ماهی را در مقابل آلودگی باکتری ویبریو هاروی افزایش می دهد .

لینک دانلود

آشنایی با ترکیب بنزالکونیوم کلراید ( BKC )

بنزالکونیوم کلراید ( BKC ) از جمله ترکیباتی است که در گروه آفت کش های حاوی آمونیوم نوع چهارم ( Quaternary ammonium) قرار گرفته و با خاصیت دوگانه آفت کشی و پاک کنندگی شناخته می شود .

 تآثیر BKC به عنوان آفت کش ، مربوط به ظرفیت این ترکیب در عمل به عنوان فعال کننده سطحی کاتیونی ( Cationic surfactant ) بوده و از این طریق اتصال و تخریب غشاء های خارج و درون سلولی و فرآیندهای بیوشیمیایی وابسته به آنها را موجب می شود.

فعالیت هایی همچون اتصال سلول ها به یکدیگر ، سیگنال های بین سلولی ، نفوذپذیری انتخابی نسبت به یون ها و مولکول های آلی مغذی ، حیات سلول ها را از طریق پاسخ مناسب به محرک های محیطی تضمین می کند .استفاده از  BKC در مقادیر اندک ، با ایجاد اختلال در چنین فرآیندهایی ، قادر است جمعیت های باکتریایی ، جلبکی  ، قارچی و ویروس های پوشش دار را کنترل و مهار سازد .

از این رو می توان از بنزالکونیوم کلراید ( BKC ) در تریتمنت آب ، حذف انگل ها ، ضدعفونی مزارع و استخرهای پرورش و پیشگیری از بروز بیماری در ماهی ، میگو و سایر سخت پوستان استفاده نمود . تاکنون تحقیقات متعددی در خصوص اثر این ترکیب در مقابله با عوارضی همچون آلودگی آبشش ، شکوفایی پلانکتونی و مدیریت بستر استخرهای پرورش میگو انجام شده و همگی مؤید اثر مطلوب BKC در موارد فوق بوده است .

پوستر : روشهای پیشگیری از ورود بیماری به مزارع پرورش میگو ( کاری از پژوهشکده میگوی کشور )

بیماری مرگ زودرس

 

چند سالی است که بیماری نسبتاً نوظهور با عامل ناشناخته(Idiopathic) در مزارع پرورش میگو موجب بروز تلفات در روزهای ابتدائی دوره پرورش می گردد.سابقاً بیماری دیگری به نام سندرم مرگ یک ماهه نیز در این صنعت سبب ایجاد مشکلاتی شده بود اما اینبار بیماری جدید بسیار سریع تر وارد عمل می شود.از این رو در آگوست 2012 سازمان NACA اقدام به برگزاری نشستی فوق العاده بصورت منطقه ای نمود تا در آن مشاهدات،جدیدترین پیشرفتها و راهکارهای احتمالی جهت کاستن از بروز مشکل و یا احتمالاً حل بحران را مورد بررسی قرار دهد.در این نشست گروهی از خبره ترین و تأثیر گذارترین افراد حوزه NACA در زمینه تکثیر،پرورش و بیماری شناسی میگو پرورشی حضور پیدا نموده و تجربیات خود را با سایرین به اشتراک گذاردند.

متأسفانه طبق عادت مألوف از ایران نماینده ای در این نشست حضور نداشت.اما نتایج و گزارشات آن در سایت NACA منتشر شده و در دسترس قرارگرفته است.

در لینک زیر ترجمه گزارش آقای فلاویو کورسین اپیدمیولوژیست و از کارشناسان خبره و معتمد سازمان فائو و NACA (بصورت خلاصه)قرار داده شده است.

لینک دانلود

نشانه های بروز بیماری EMS

از آنجا که ورود و گسترش بیماری سندرم مرگ زودرس میگو(EMS) یا به بیان دقیق تر نکروز حاد هپاتوپانکرآس(Acute HepatoPancreatic Necrosis Syndrome) به صنعت پرورش میگوی شرق آسیا ،حتی بیش از نامی که بر آن نهاده اند سریع و زودرس بوده (2009 در چین،2010درچین و ویتنام،2011در مالزی و 2012 در تایلند)لازم است در خصوص نشانه های بیماری آگاهی های لازم به پرورش دهندگان(و مهمتر از آن، شرکت های بیمه محصولات کشاورزی به منظور تعریف بیماری به عنوان عامل جدید تلفات میگو)داده شود تا در صورت بروز این بیماری،حداقل با اعمال روش های پیشگیرانه مانع گسترش آن در مزرعه خود گردند.

آزمایشگاه پروفسور لایتنر،در دو سطح هیستوپاتولوژی (بیماری شناسی بافتی)مربوط به میگوهای مبتلا و نیز سطح استخرهای درگیر(که  در محیط مزرعه و فیلد کارائی بیشتری دارد) نشانه هائی از این بیماری را (البته با یادآوری این نکته که هنوز عامل بیماریزای مشخصی برای آن تعریف نگردیده) ذکر نموده است.

در اینجا نشانه های بروز بیماری در مزرعه(سطح 2)به جهت سهولت بیشتر در بکارگیری آن توسط کارشناسان و مدیران مزارع به عنوان کلید شناسائی،بیان گردیده است:

1-هپاتوپانکرآس به دلیل از بین رفتن رنگدانه های پوشش کوتیکولی ،رنگ پریده و یا به رنگ سفید دیده می شود.

میگوی سمت چپ دچار EMS است 

نمونه هپاتوپانکرآس رنگ پریده و چروکیده به همراه روده خالی در میگوی مبتلا به EMS 

  2-چروکیدگی قابل ملاحظه هپاتوپانکرآس

در هردو این میگوها هپاتوپانکرآس چروکیده نشاندهنده EMS است

 

در تصویر یک نمونه هپاتوپانکرآس بی رنگ و یک نمونه هپاتوپانکرآس کوچک و چروکیده(هردو از نشانه های EMS)نمایش داده شده است.

3-بروز پوسته نرم به همراه محتویات منقطع در روده و یا روده خالی

4-بعضاً لکه های سیاه در بافت هپاتوپانکرآس مشاهده می شود

5-هپاتوپانکرآس میگوهای بیمار براحتی بین انگشت شست و اشاره له نمی شود

6-شروع تلفات ناشی از این بیماری از حدود روز دهم بعد از ذخیره سازی در استخر مشاهده می گردد.

7-میگوهای بیحال در کف استخر مستقر می شوند(به این ترتیب تشخیص بروز بیماری قدری مشکل است).

فلیک آرتمیا : خوب ، بد ، زشت ...

این متن مربوط به 30 تیر سال 1392 هست ولی هنوز بوی تازگی می ده :

در خلال فصل تکثیر میگوی امسال ،اتفاقی رخ داد که در بحبوحه تولید فرصت پرداختن به آن دست نمی داد و البته ممکن بود نقض غرضی حاصل شود و سوء تفاهمی به دنبالش.هرچند سابقه  آن را باید در سالهای پیش دنبال نمود .

اصل موضوع به این صورت بود که :استفاده کارگاه های تکثیر از مکمل ها و مواد جایگزین گوناگون در طول دوره،چند سالی است نه فقط در ایران بلکه در جهان و بواسطه مشکلات کاربرد غذای زنده رواج بسیار یافته و در حقیقت تکثیر کنندگان ایران به تأسّی از سایر کشورها و نیز به واسطه تجویز کارشناسان خارجی خود،استفاده از این مکمل ها را در برنامه تغذیه خود قرار داده اند.اما از چند سال قبل و در راستای وظایف نظارتی سازمان دامپزشکی،موضوع تضمین عدم آلودگی مواد غذایی مورد استفاده در کارگاه های تکثیر و مزارع پرورش نیز در دستور کار این سازمان قرار گرفت.در ابتدا البته ،موضوع نظارت تنها شامل غذای دوره پرورش می شد ولی از یکی دو سال قبل ،دامنه آن تا غذاهای دوره تکثیر نیز گسترش یافته و از قضا از همان ابتدا در استان بوشهر (که بنده خبر دارم و شاید در استان هرمزگان و یا سایرین نیز صادق باشد) آلودگی در تعدادی از برند های Artemia Flake (پولکی آرتمیا)مشاهده گردید.

همچنان از همان ابتدا نیز اعتراضاتی به برخوردهای صورت گرفته در این زمینه با کارگاه های مصرف کننده این برندها(ببخشید،نشان های تجاری) ،انجام شد با اینحال سازمان دامپزشکی به عنوان متولّی امور بهداشت و بیماریهای آبزیان وظیفه قانونی خود می دانست(و چنین نیز باید باشد)که در این امور حرف اول و آخر را زده و منافع ملی را در نظر گیرد.

امسال اما،این برخورد رسمی تر شد و مجدّداً در بوشهر و این بار خوزستان ،برخورد با کارگاه های استفاده کننده از سه برند از این محصول انجام ، و این کارگاه ها چند روزی در قرنطینه به سر بردند تا مجدداً (بر اساس دستورالعمل اجرایی سازمان)پاسخ PCR برای تمامی لاروهای موجود در کارگاه و مصرف کننده Flake اعلام شود و تنها در صورت منفی بودن پاسخ تست، مجوز خروج پست لارو صادر می گردید.

چنانکه عرض شد در آن مقطع فرصت پرداختن به موضوع دست نداد اما دو هفته پیش این "فراغ" حاصل شد تا از گروه Yahoo Shrimp این سؤال را مطرح کنم که واقعاً می توان Artemia Flake را ناقل بالفعل(و یا حتی بالقوه) بیماری ویروسی لکه سفید دانست؟

پاسخ ها جالب بودند و انشاالله به طور مبسوط در پست های آتی به آنها پرداخته خواهد شد اما وجه مشترک تمامی پاسخ ها از سوی اعضاء (که در میان آنها دامپزشک خبره در امر تکثیر و پرورش میگو نیز وجود داشت) منفی دانستن این احتمال بود.حتی بعضاً معتقد بودند که انتقال ویروس لکه سفید توسط ناپلی آرتمیا نیز مورد شک است .

غالب پاسخ های منفی بر این اساس استوار بود که فرآیند پخت خمیر آرتمیا به منظور تولید Flake تحت دمای بسیار بالاتر از آستانه مقاومت اجزاء ویروس بوده و قطعاً منجر به از بین رفتن ویروس خواهد گردید(مقالات مربوطه را در پست های بعدی ترجمه و در وبلاگ قرارخواهم داد).

با اینحال یکی از پاسخ ها تا حد زیادی جالب، و مبتنی بر پروتکل  PCR بود.در این پاسخ آورده شده بود که :با توجه به نوع پرایمر تهیه شده برای تست PCR، حتی اگر قطعه ای از DNA با شباهت ساختاری با ژنوم ویروس لکه سفید در محیط  وجود داشته باشد(مثلاً پس از دناتوره شدن رشته DNA ویروس و یا ژنومی که در بخشی از آن شباهت هایی با ژنوم ویروس وجود داشته و قادر به اتصال ضعیف با پرایمر گردد)،طبیعتاً توسط چرخه پلیمراز تکثیر شده و به عنوان ویروس تلقی خواهد شد .بنابراین لازم است تست های مکمل در مواردی که این اتفاق حادث می گردد انجام شود تا بتوان قطعاً محصول تحت آزمایش را آلوده به ویروس لکه سفید (یا هر پاتوژن تحت آزمایش دیگر)تلقی و یا این احتمال را رد کرد.

بررسی بار باکتریایی گونه ویبریو در سایت پرورش میگو چابهار( مقاله)

باکتری‌های ویبریو به عنوان یکی از عوامل بیماریزای خطرناک در پرورش میگو می باشند. در این تحقیق بررسی تنوع و فراوانی ویبریوهای بیماری زا از رسوب و آب، کانال آبرسان و دو استخر پرورشی در مجتمع پرورشی شهید صنعتی گواتر- چابهار، به صورت 5 ﺑﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی به فاصله زمانی هر20 روز انجام شد. نمونه برداری رسوب در نزدیکی خروجی حاوی لجن انجام و نمونه¬های آب در بطری‌های استریل از عمق استخر برداشته شد. جهت شمارش و شناسایی باکتریها از ﻣﺤﻴﻂﻛﺸـﺖ TCBS و کشت-های تفریقی باکتری شناسی شامل: واکنش اکسیداز، تخمیر قندها، تست احیاء نیترات، اسیدهای آمینه، رنگ¬آمیزی و... استفاده شد. نتایج به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS و از طریق آزمون آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که آب ورودی کانال از نظر انواع ویبریو¬ها در طول دوره مشابه بودند. اما در دو استخر پرورش میگو در مقایسه با آب کانال و با هم از نظر تعداد کل ویبریوها و نیز انواع ویبریوها با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. بیشترین گونه¬های شناخته شده به ترتیب فراوانی عبارتنداز: Vibrio natriegens, Vibrio alginolyticus Vibrio gazogenes,Vibrio nereis,. داده¬ها نشان داد باکتری V. alginolyticus که برای لارو میگو بیماریزاست، گونه غالب بوده و بیشترین فراوانی را دارد.

لینک دانلود مقاله