مطالعه اکولوژیکی جلبک های قرمز ماکروسکوپی سواحل استان بوشهر ( مقاله )

جلبک­­­های قرمز با داشتن حدود 4000 گونه ازنظر اکولوژیکی بسیار بااهمیت بوده و ازلحاظ اقتصادی کاربرد فراوانی دارند. مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تنوع زیستی تراکم جلبک‌های قرمز سواحل خلیج‌فارس در استان بوشهر طی ۲ مرتبه نمونه‌برداری (فصل گرم و سرد) در سال 91 در سه ایستگاه گناوه، دانشگاه بوشهر و نیروگاه اتمی صورت گرفت. جهت محاسبات بوم‌شناختی جلبک قرمز از روش نمونه‌برداری ترانسکت خطی با سه تکرار استفاده گردید. پس از شناسایی گونه‌ها، تعداد هرگونه در کودارات­ها به‌عنوان فراوانی ثبت گردید تا در تحلیل‌های آماری و محاسبه شاخص‌ها مورداستفاده قرار گیرد.جلبک‌های قرمز شناسایی‌شده در این مطالعه شامل ۲۳ گونه از ۸ خانواده می‌باشند. بیشترین تراکم جلبک‌های قرمز در ایستگاه نیروگاه (9/۱±6/۸ عدد در مترمربع)، در منطقه پایین کشندی (7/۲±6/۹ عدد در مترمربع) و در فصل بهار (9/۱±7/۸ عدد در مترمربع) مشاهده گردید که دلایل آن را به ترتیب می‌توان به صخره‌ای بودن ایستگاه نیروگاه از جهت دارا بودن تکیه‌گاه مناسب جهت اتصال و رشد جلبک­ها، عمق بیشتر آب در منطقه پایین کشندی و متناسب بودن هوا در اوایل بهار نسبت داد. گونه Laurencia snyderia از بیشترین تراکم (8/۶±2/۱۸ عدد در مترمربع) و گونه Gracilaria corticata دارای بیشترین زی­­­­توده (60/۲۶±۵9/۵۲ گرم وزن خشک بر مترمربع) در میان جلبک‌های قرمز نمونه‌برداری شده در تمام ایستگاه‌ها محسوب می‌شود. بیشترین مقدار شاخص شانون (4/۲) و یکنواختی زیستی (898/0) مربوط به ایستگاه نیروگاه بوده که علت آن می‌توان به دلیل مطلوبیت بالای این زیستگاه به جهت دارا بودن شیب کم و وسعت بالای منطقه کشندی مربوط دانست. بیشترین مقدار شاخص مارگالف (56/۲) متعلق به ایستگاه دانشگاه می‌باشد. بیشترین تنوع (21/۲) و بهترین غنای گونه‌ای (6/۲) مربوط به منطقه میان کشندی (MML) بوده که نشان‌دهنده شرایط مناسب منطقه ازلحاظ نور و رطوبت برای رشد جلبک‌های قرمز است.

لینک دانلود

مایکروسافت و ذخیره داده در دی ان ای

مایکروسافت جهش بزرگی را در ذخیره داده  داخل دی ان ای  گزارش می دهد

 دی ان ای می تواند جایگزین  بهتری برای نوار مغناطیسی  امروزی باشد. دی ان ای مانند لوله آزمایشی است که رسوبات نمک در ته ان دیده می شود  اما مایکروسافت می گوید که دی ان ای می تواند آینده ذخیره  داده باشد.  محقق ارشد مایکروسافت کارین اسرتاس میگوید دی ان ای می تواند ظرف بهتری برای ثبت داده باشد برای اینکه داده ها را می توان با فشردگی بیشتری از تکنولوژی های معمول ثبت کرد . در این پروژه محققان دیگری از دانشگاه واشینگتون  نیز دخیل می باشند.  

در تاریخ هفتم جولای شرکت اعلام کرد که توانسته کتاب جنگ و صلح تولستوی را  همراه نود و نه اثر دیگر که در حدود دویست مگابایت میشود را در دی ان ای ذخیره نماید.  محققین قبلا در دی ان ای داده ذخیره کرده بودند ولی هیچ وقت به این حجم نبوده است.  در حال حاضر این تکنولوژی بسیار گران است و مایکروسافت امیدوار است هزینه آن را در سالهای آینده برای عرضه به بازار کاهش دهد.

جانورانی که قادر به بکرزایی هستند

مجله علمی ایلیاد - برخی از جانوران مثل اژدهای کومودو، کوسه سرچکشی، مارمولک و اره‌ماهی، بدون عمل جفت‌گیری، قادر به تولید مثل هستند. این عمل را «بکرزایی» می‌گویند. در بسیاری از این گونه‌ها، جنس نر هم تخم‌گذاری می‌کند. ماده‌ها، روی تخم‌هایی بارور نشده که تنها شامل کد ژنتیکی مادر است می‌خوابند، که حُسن آن در این است که وقتی جفت نر پیدا نمی‌شود، این گونه‌ها را قادر به تولید مثل می‌کند.

 اما مشکل این‌جا است که وقتی ژنتیک تنها از جنس ماده انتقال می‌یابد، نسل جدید آن‌ها به شکل مادرزادی نسبت به بیماری‌ها و جهش‌ها، حساس می‌شوند. با این وجود، در بعضی موارد تنها گونه‌های ماده وجود دارند و بکرزایی تنها انتخابِ ممکن است. مارمولک دم‌شلاقی تنها جنس ماده دارد. این مارمولک‌ها کروموزوم‌هایشان را دو برابر می‌کنند و کروموزوم‌های جفت را دوباره ترکیب کرده و به این شکل تنوع ژنتیکی خود را حفظ می‌کنند.

نوشته: النا موتیوان

ترجمه: مجله علمی ایلیاد

گفتمان باکتریایی ( مقاله )

چند سال پیشتر که بیماری EMS یا سندروم مرگ زود رس به تازگی در ادبیات صنعت پرورش میگو شایع شده بود ، واژه Quorum sensing تقریبا به معنی " رسیدن به حد نصاب در جمعیت های باکتری " را نیز برای نخستین بار شنیدم . در ابتدا به نظرم این اصطلاح چیزی شبیه رسیدن جمعیت باکتری به بار ( load ) مشخص برای ایجاد بیماری در میزبان بود . اما به تدریج ، این عبارت ، برام جالب تر شد و بار معنایی بیشتری پیدا کرد . به ویژه مقالاتی که در این خصوص خوندم نشون می داد که از کار انداختن این سیستم کوئوروم سنسینگ ، یه جورایی می تونه به عنوان پاشنه آشیل خیلی از عوامل بیماری زا عمل کنه . 

سال گذشته در نشریه ای که شرکت بایومین ، از شرکت های صاحب نام در زمینه تولید پروبیوتیک های دام و طیور و آبزیان ، منتشر کرده بود ، مقاله ای رو خوندم که در عین سادگی و روانی ، حاوی اطلاعات با ارزشی با محوریت کوئوروم سنسینگ بود . امروز که تصمیم گرفتم بعد از مدت ها ، متنی رو ترجمه و با اون وبلاگ رو به روز رسانی کنم ، ترجیح دادم به سراغ این مقاله برم . از این رو ترجمه مقاله رو که به قلم خانم باربارا وبر هست در این مطلب قرار داده ام و امیدوارم مورد پسند بازدید کنندگان قرار بگیره .

لینک دانلود

تأثیر سیر خوراکی در مقابل آلودگی باکتریایی ویبریو هاروی در سی باس آسیایی

استفاده از سیر در خوراک آبزیان ، به صورت سنتی ، به عنوان عامل افزایش اشتها ( مشهّی ) سال هاست در مرکز توجه آبزی پروران قرار داشته و به نظر می رسد بیشتر به تبع اثر مثبت این گیاه در تغذیه انسانی صورت پذیرفته باشد . اما در سال های اخیر ، مستند سازی این اثرات از طریق اجرای پروژه های علمی و تحقیقاتی ، رشد روزافزونی داشته است . از جمله اهداف این مطالعات ، تلاش در جهت تعیین اثرات سیر خوراکی بر انواع عوامل بیماریزا ( پاتوژن ها ) بوده است که در بستر رویکرد غالب صنایع تولید دام ، طیور و آبزیان به حذف آنتی بیوتیک ها و جایگزین ساختن این ترکیبات با انواع پروبیوتیک ، پری بیوتیک و سین بیوتیک ها مدّ نظر قرار گرفته است .

یکی از این تحقیقات که نتایج آن در سال 2012 منتشر شده ، در خصوص تأثیر سیر خوراکی بر آلودگی باکتری ویبریو هاروی می باشد که توسط دو محقق ، Allah Dad Talpur و Mhd Ikhwanuddin ( به ترتیب از مالزی و پاکستان ) انجام گرفته و علاوه بر موضوع اصلی یاد شده ، اثرات دیگر کاربرد این گیاه را در پارامترهای تولید ( نظیر رشد ، ضریب تبدیل غذایی  و ... ) مورد توجه قرار داده است .

در این مطلب ، ترجمه ای از چکیده این مقاله آورده شده و متن اصلی مقاله در لینک دانلود ذیل ، به اشتراک گذارده شده است . امیدوارم موارد مندرج در این پست ، مورد استفاده بازدید کنندگان عزیز واقع شود :

هدف از این تحقیق ، تعیین پاسخ ایمنی بچه ماهی های سی باس آسیایی (Lates calcarifer) و مقاومت در مقابل آلودگی توسط ویبریو هاروی (Vibrio harveyi) پس از تغذیه با غذای حاوی سیر با دوزهای مختلف می باشد  .

 غذای مورد استفاده در این مطالعه ، به مقادیر 5 گرم ، 10 گرم ، 15 گرم و 20 گرم در هر کیلوگرم خوراک با پودر سیر مخلوط شده وبه مدت 2 هفته به ماهی ها داده شده و تیمار کنترل با غذای فاقد پودر سیر تغذیه گردید .

 در تمامی تیمارهای تغذیه شده با خوراک حاوی پودر سیر ، بازماندگی افزایش یافت با این حال ، تیمار حاوی 10 گرم بر کیلوگرم غذا ، اختلاف معناداری در این پارامتر در مقایسه با تیمار کنترل نشان داد ( 83.35 درصد در مقابل 33 درصد ) . علاوه بر این افزایش معناداری در رشد ، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در گروه های تغذیه شده با غذای حاوی سیر دیده شد .

 پارامترهای متنوع خونی ، بیوشیمیایی و ایمنی نیز در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت . گلبول های قرمز ، گلبول های سفید ، هماتوکریت و هموگلوبین ، فعالیت فاگوسیتی ، نرخ تنفسی ، لیزوزایم ، آنتی پروتئاز و فعالیت ضد باکتریایی ، پس از تغذیه با سیر افزایش پیدا نمود .

افزایش قابل ملاحظه و معنادار پروتئین سرم خون ، سطوح آلبومین و گلوبولین نیز در تیمارهای حاوی سیر مشهود بود .

علاوه بر این ، سطح گلوکز ، لیپید ، تری گلیسرید و کلسترول نیز در گروه ماهیانی که از خوراک مخلوط شده با سیر استفاده نموده بودند در مقایسه با تیمار کنترل کاهش یافت .

نتایج این مطالعه نشان داد مخلوط نمودن پودر سیر با خوراک ، با بهبود پارامترهای ایمنی در ماهی سی باس آسیایی ، مقاومت این ماهی را در مقابل آلودگی باکتری ویبریو هاروی افزایش می دهد .

لینک دانلود

مقاله : اهمیت نیتریفیکاسیون در آبزی پروری

با سلام 

نیتریفیکاسیون یا شوره گذاری فرآیندیه که طی اون ، آمونیاک که برای آبزیان سمّی هست ، طی دو مرحله و توسط باکتری های شوره گذار یا نیتریفایر به صورت غیر سمّی در میاد . احتمالاً تا اینجای قضیه رو بسیاری از دوستان آبزی پرور می دونند و یا جایی شنیده اند . اما از زوایای دیگه ، این نیتریفیکاسیون ملزومات و بایسته هایی داره که در استخرهای فاقد هوادهی ، دارای pH کم و یا آلکالینیتی ( قلیاییت ) پائین ، مشکل ساز خواهد بود . این موارد رو در ترجمه مقاله ای با همین نام در لینک ذیل برای علاقمندان به اشتراک گذاشته ام :

لینک دانلود 

اصل مقاله به قلم پروفسور بوید هست که در یکی از شماره های نشریه Global Aquaculture Advocate نوشته شده . امیدوارم مورد پسند دوستان آبزی پرور قرار بگیره . 

ماده‌ای ضدافسردگی در مغز نوعی ماهی‌ یافت شد

مجله علمی ایلیاد - اگر ماهی‌های دریاچه‌ی بزرگ، جسورتر از حد معمول به‌نظر می‌رسند، شاید دلیلش این باشد که سطح «استرونین» آن‌ها به صورت مصنوعی با دز بالایی از داروهای ضد افسرگی تقویت گشته است. تجزیه و تحلیل‌های جدید بافت مغزی چندین ماهی رودخانه نیاگارا که شامل ۱۰ گونه‌ی مختلف می‌شود، از سطوح بالای داروی ضدافسردگی حکایت دارد. از این دارو برای درمان اضطراب، پریشانی و افسردگی استفاده می‌شود و این مشکل بزرگی است.

«دیانا آگا» شیمیدانی در دانشگاه بوفالو در مصاحبه‌ای خبری بیان کرد: «این مواد حاصل از داروهای ضدافسردگی که از تاسیسات مدیریت آب‌های مازاد سرچشمه می‌گیرند، در مغز ماهی‌ها تجمع می‌یابند. با این شرایط، تنوع زیستی به خطر می‌افتد و این مسئله باعث نگرانی ما شده است.»

ترس از وجود داشتن، می‌تواند ضعف و ناامیدی را برای انسان به ارمغان بیاورد و گاهی اوقات داروها به‌عنوان ابزار معالجه به یاری انسان می‌شتابند. اما داروهای ضدافسردگی در ماهی‌ها می‌تواند منجر به خستگی شده، میل آن‌ها به شکار را تا حد زیادی پایین آورد و رغبت آن‌ها را در یافتن جفت از بین ببرد. در آخرین مطالعه‌ی انجام شده، اثرات اکولوژیکی داروهای ضدافسردگی بررسی نشد، اما مطالعات قبل نشان داده‌اند که داروها می‌توانند اثر قابل اندازه‌گیری بر رفتار ماهی‌ها داشته باشند.

محققی به نام «راندولف سینگ» خاطر نشان کرد: «میزان داروی ضدافسردگی پیدا شده در گونه‌های ماهیان، خطری را برای انسان‌هایی که از ماهی‌ها تغذیه می‌کنند به وجود نمی‌آورد؛ به ویژه در ایالات متحده آمریکا؛ جایی که اکثر افراد از خوردن اندام‌هایی مثل مغز اجتناب می‌کنند. اما خطری که این داروها بر تنوع زیستی وارد می‌آورند، غیرقابل اجتناب است و دانشمندان در حال پی بردن به پیامدهای احتمالی این مسئله هستند.»

محققان داروهای ضدافسردگی و فراورده‌های فرعی آن‌ها را در مغز تمامی گونه‌های ماهی‌های مطالعه شده پیدا کردند. بالاترین غلظت داروها به سنگ ماهی‌های بومی شرق آمریکای شمالی تعلق داشت. دانشمندان به غلظت‌های قابل‌اندازه‌گیری از مواد موجود در داروهایی مثل زولوفت، سلکسا، پروزاک و سارافم دست یافتند. برخی نمونه‌ها حاوی غلظت‌هایی برابر با ۴۰۰ نانوگرم در هر گرم از بافت مغز بودند.

محققان یافته‌های خود را اخیراً در مجله‌ی Environmental Science & Technology منتشر کردند. با متداول شدن استفاده از داروهای ضدافسردگی در میان انسان‌ها، محققان می‌گویند که تاسیسات و سازمان‌های مسئول برخورد با آب‌های مازاد باید به فکر شیوه‌های جدیدی برای آلایش مواد باشند.

محققان اعلام کردند: «این تاسیسات بر حذف نیتروژن، فسفر و کربن آلی حل شده تمرکز کرده‌اند، اما مواد شیمیایی بسیار دیگری هستند که اولویت‌بندی نشده‌اند و اثرات قابل توجهی بر محیط زیست می‌گذارند. در نتیجه، حیات وحش در معرض کلیه این مواد شیمیایی قرار دارد. ماهی‌ها در طول ۲۴ ساعت شبانه روز با این مواد سر وکار دارند و حالا می‌بینیم که این داروها به مغز آن‌ها نیز رخنه کرده است.»

 

نوشته: بروکس های
ترجمه: منصور نقی‌لو - مجله علمی ایلیاد

تاثیر گونه‌های جانوری تراریخته بر زمین

مرجانِ مقاوم در برابر محلول هیدروژن پروکسید یا همان سفیدکننده‌ی خانگی، ماموت منقرض شده و محصولات زراعی مقاوم در برابر خشکی و کربن دی اکسید چه ویژگی مشترکی دارند؟ 

گروهی از دانشمندان تصور می‌کنند که آن‌ها تنها کلیدِ مبارزه با تغییرات آب و هوا، بلکه بهبودی از اثرات آن نیز هستند. این فرضیه «سازگاریِ تسهیل یافته» نامیده می‌شود و به معنای استفاده از گونه‌های اصلاح شده‌ی ژنتیکی برای بهینه‌سازی سلامت اکوسیستم‌های امروزی است. ایده این است که تکنولوژی‌ها را برای انقراض‌زدایی، ویرایش ژن و زیست‌شناسی مصنوعی با هم ادغام کنیم تا از حیات‌وحش و اکوسیستم‌های زمین تا حد امکان محافظت کنیم. 

زمین منزل‌گاه بیش از ۸ میلیون گونه‌ی شناخته شده است، اما آن‌ها هزار برابر سریع‌تر از حد انتظارمان در حال مرگ هستند. این امر باعث شده بسیاری از متخصصان اعلام کنند که اکنون در میانه‌ی ششمین رویداد انقراض بزرگ در تاریخچه‌ی سیاره‌ی زمین قرار داریم. تنوع زیستی کلید بقای انسان‌ها و اکوسیستم‌های زمین است، بنابراین این مسئله خواستار توجه بشر است. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که اگرچه ما بحران را مدیریت می‌کنیم، می‌توانیم راه حل را نیز مهندسی کنیم و این مبنای سازگاریِ تسهیل یافته است. آیا این مسئله بعید است یا ارزش کار کردن را دارد؟ 

بخش بعیدِ آن به راحتی حل می‌شود، زیرا تکنولوژی‌هایی در این زمینه وجود دارند و می‌توانیم از آن‌ها استفاده کنیم. CRISPR این امکان را ایجاد می‌کند تا چیزهایی شبیه ماهی سالمونِ تراریخته بسازیم که با سرعت دو برابر ماهی‌های طبیعی رشد می‌کنند. با استفاده از باکتری‌ها توانستیم با ویروس‌های دانگ و زیکا مبارزه کنیم. محققان تلاش کرده‌اند اَبَر مرجانی به وجود آورند که در آب و هوای گرم‌تر سازگاری دارد و ماموتی به لطف ویرایش ژن واقعأ در راه است.

اکنون بخش اخلاقی آن را بررسی می‌کنیم که پاسخ به آن دشوارتر است. حقیقت این است که هیچ پاسخ ساده‌ای وجود ندارد. پتانسیل اکوسیستم‌های انسانی ما را به سمت زمینی هدایت می‌کند که در آن هیچ گونه‌ای منقرض نمی‌شود. فعالان حفاظت از محیط‌زیست نسبت به مهار تکنولوژی بالقوه برای تقویت مصنوعی دفاع ژنتیکی از گونه‌های آسیب‌پذیر متعجب هستند. 

«جیکوب مین»، دیرینه‌شناس دانشگاه مین گفت: «ماموت اهداف زیادی را دنبال می‌کند. به‌خاطر تجارت غیرقانونی عاج شاهد سلاخی فیل‌ها با هزینه‌های هنگفتی بوده‌ایم. اگر بتوانید زیستگاهی به دور از چشم شکارچیان برای آن‌ها باز کنید، آن‌گاه این مزیت مثبتی برای فیل‌ها است. اگر بتوانید ماموت‌هایی را وادار کنید درون یک تاندرا زندگی کنند و سازگاری بیشتری با تغییرات آب و هوا داشته باشند، آنگاه این مزیتی برای گونه‌ی دیگر است.» 

اما ویرایش ژن که مثلأ برای مقاوم کردن  محصولی در برابر سطوح بالای کربن دی اکسید یا مقاوم کردن مرجان‌ها در برابر سفید‌شدگی طراحی شده به شدتِ رستاخیزی واقعی نیست. ایده‌ی استفاده از ماموت‌هایی با ترکیب فیل امروزی برای تقویت اکوسیستم‌های تاندرا که در معرض تغییرات آب و هوایی قرار دارند ایده جذابی است، اما چرا برای انجام این کار به ماموت‌های ترکیبی نیاز داریم؟ آیا به‌راحتی نمی‌توانیم با استفاده از فیل‌ها به نتایج یکسانی دست پیدا کنیم؟ 

در هر صورت، بدون شک حداقل بخشی از مناطق بیابانی در آینده مملو از گونه‌هایی خواهد شد که انسان‌ها ژن‌های آن‌ها را دست‌کاری کرده‌اند. این کار حیرت‌آور است، اگر وحشتناک نباشد. هرچند، تأثیر انسان بر زمین به شدت عمیق است و بیشتر این تأثیر در نهایت نتایج منفی را به‌همراه خواهد داشت. شاید زمان آن رسیده که از تکنولوژی برای تقویت تنوع زیستی جهانی استفاده کرده و میراث جهانی مثبت را رها کنیم. 

نوشته: کارلا لانت
ترجمه: سحر  الله وردی - مجله علمی ایلیاد

میگوی مانتیس از هواپیما قوی‌تر است

گروهی از محققین به رهبری دانشگاه کالیفرنیا با همکاری دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ودانشگاه پردو، با الهام از دُم میگوی مانتیس ساختاری برای مواد کامپوزیتی طراحی کرده‌اند که بسیار مقاوم‌ است و از مواد مورد استفاده در هواپیماهای کنونی نیز محکم‌تر است. «دیوید کیسایلوس» به‌عنوان دانشجوی آکادمی ملی علوم و بخش انرژیی‌های نو در دانشکده‌ی مهندسی دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «هر چه بیشتر دُم این سخت‌پوست را مطالعه کردیم، بیشتر پی بردیم که ساختار آن می‌تواند بسیاری از چیزهایی که ما روزانه استفاده کنیم را بهبود بخشد.»

نیرویی که توسط دُم میگوی مانتیس ایجاد می‌شود ۱۰۰۰ برابر بیشتر از وزن آن است. این موجود بسیار قدرتمند است و کیسایلوس مجبور شد آن‌را در آزمایشگاه خود در آکواریومی مخصوص نگهداری کند که نتواند شیشه‌ی آن‌را بشکند. همچنین لازم به ذکر است که شتاب دُم میگو می‌تواند پدیده‌ی کاویتاسیون ایجاد کند، به این معنی که دُم آب را برش می‌دهد و به‌صورت موضعی باعث جوشش آن می‌شود و تولید حباب‌هایی می‌کند که در مرحله‌ی بعد با شکستن و انفجار این حباب‌ها ضربات ثانویه به شکار میگو وارد می‌شود.

کیسایلوس می‌گوید: «در زیست‌شناسی گوناگونی خارق‌العاده‌ای از گونه‌های مختلف حیوانات وجود دارد که می‌توانند در طراحی‌های جدید به ما کمک کنند و روش‌های تولید نسل‌های جدیدی از مواد پیشرفته را به‌منظور استفاده در اتومبیل‌های سبک، هواپیما و دیگر کاربردها در اختیار ما قرار دهند.»

نوشته: ScienceNewsLine

ترجمه: مجله علمی ایلیاد

با حلزون ماهی ماریانا آشنا شوید؛ ساکن عمیق‌ترین جای دنیا!

مجله علمی ایلیاد - در تاریکیِ سرگردان‌کننده‌ی درازگودال ماریانا، ماهی‌ای زندگی می‌کند که ساکن عمیق‌ترین جای دنیا است؛ «حلزون ماهی ماریانا».

 

حلزون ماهی‌ها در عمق‌های مختلفی از آب‌های دریا در سراسر دنیا پیدا می‌شوند. این ماهی‌ها در آب‌های عمیق به گروه‌هایی خوشه‌بندی می‌شوند و از سخت‌پوستان کوچک و میگوها تغذیه می‌کنند؛ به این صورت که طعمه را به سمت دهان خود می‌مکند. اطلاعات کمی در مورد نحوه‌ی زندگی این ماهی‌ها در فشارهای شدید آب، موجود است؛ فشار در این اعماق مشابه با ایستادن فیلی بر روی انگشت شستش است. گونه‌های حلزون ماهی که به تازگی کشف شده‌اند، در عمق ۸۰۰۰ متر پایین‌تر از سطح دریا زندگی می‌کنند و بومی درازگودال ماریانا هستند.

دکتر «مکنزی گرینگر»، محقق در دانشگاه واشنگتن گفت: «این ماهی عمیق‌ترین ماهی است که تاکنون از بستر اقیانوس جمع‌آوری شده و خیلی هیجان‌زده‌ایم که نامی رسمی برای آن داریم. این ماهی‌ها برای زندگی در چنین محیط خشنی خیلی قوی به‌نظر نمی‌رسند، اما فوق‌العاده موفق هستند.» دکتر گرینگر و همکارانش در حین سفرهای تحقیقاتی در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷، تعداد ۳۷ نمونه حلزون ماهی ماریانا را از اعماق تقریبی ۶،۹۰۰ تا۸۰۰۰ متری، در طول این درازگودال جمع‌آوری کردند.

تحلیل دی‌ان‌ای و اسکن سه‌بُعدی برای تجزیه و تحلیل ساختارهای اسکلتی و بافتی ماهی‌ها، به گروه کمک کردند تا این گونه‌های جدید را شناسایی کنند. از آن زمان به بعد، زیست‌شناسان دریایی موسسه‌ی علوم و تکنولوژی زمین و دریای ژاپن، اثراتی از گونه‌هایی در اعماق ۸،۱۷۸ متر را ثبت کردند که تاکنون بیشترین عمق بوده است.

دکتر «توماس لینلی»، محقق دانشگاه نیوکاسل انگلیس، گفت: «حلزون ماهی‌ها، سازگاری پیدا کرده‌اند که در مقایسه با ماهی‌های دیگر به اعماق بیشتری بروند و بتوانند در گودال‌های عمیق زندگی کنند.» وی ادامه داد: «در اینجا آن‌ها از دست شکارچیان راحت هستند و شکل قیفیِ این گودال به این معنا است که غذای بیشتری در آن یافت می‌شود. طعمه‌های بی‌مهره‌ی زیادی در اینجا وجود دارد و حلزون ماهی‌ها شکارچیان اصلی این گودال محسوب می‌شوند. آن‌ها فعال هستند و خیلی خوب تغذیه می‌کنند».

جزئیات این کشف در مجله‌ی علمی ZooTaxa منتشر شده است .

نوشته: SciNews

ترجمه: سحر الله‌وردی - مجله علمی ایلیاد