مطالعه اکولوژیکی جلبک های قرمز ماکروسکوپی سواحل استان بوشهر ( مقاله )
جلبکهای قرمز با داشتن حدود 4000 گونه ازنظر اکولوژیکی بسیار بااهمیت بوده و ازلحاظ اقتصادی کاربرد فراوانی دارند. مطالعه حاضر به‌منظور بررسی تنوع زیستی تراکم جلبکهای قرمز سواحل خلیج‌فارس در استان بوشهر طی ۲ مرتبه نمونه‌برداری (فصل گرم و سرد) در سال 91 در سه ایستگاه گناوه، دانشگاه بوشهر و نیروگاه اتمی صورت گرفت. جهت محاسبات بوم‌شناختی جلبک قرمز از روش نمونه‌برداری ترانسکت خطی با سه تکرار استفاده گردید. پس از شناسایی گونه‌ها، تعداد هرگونه در کوداراتها به‌عنوان فراوانی ثبت گردید تا در تحلیل‌های آماری و محاسبه شاخص‌ها مورداستفاده قرار گیرد.جلبکهای قرمز شناسایی‌شده در این مطالعه شامل ۲۳ گونه از ۸ خانواده می‌باشند. بیشترین تراکم جلبکهای قرمز در ایستگاه نیروگاه (9/۱±6/۸ عدد در مترمربع)، در منطقه پایین کشندی (7/۲±6/۹ عدد در مترمربع) و در فصل بهار (9/۱±7/۸ عدد در مترمربع) مشاهده گردید که دلایل آن را به ترتیب می‌توان به صخره‌ای بودن ایستگاه نیروگاه از جهت دارا بودن تکیه‌گاه مناسب جهت اتصال و رشد جلبکها، عمق بیشتر آب در منطقه پایین کشندی و متناسب بودن هوا در اوایل بهار نسبت داد. گونه Laurencia snyderia از بیشترین تراکم (8/۶±2/۱۸ عدد در مترمربع) و گونه Gracilaria corticata دارای بیشترین زیتوده (60/۲۶±۵9/۵۲ گرم وزن خشک بر مترمربع) در میان جلبکهای قرمز نمونه‌برداری شده در تمام ایستگاه‌ها محسوب می‌شود. بیشترین مقدار شاخص شانون (4/۲) و یکنواختی زیستی (898/0) مربوط به ایستگاه نیروگاه بوده که علت آن می‌توان به دلیل مطلوبیت بالای این زیستگاه به جهت دارا بودن شیب کم و وسعت بالای منطقه کشندی مربوط دانست. بیشترین مقدار شاخص مارگالف (56/۲) متعلق به ایستگاه دانشگاه می‌باشد. بیشترین تنوع (21/۲) و بهترین غنای گونه‌ای (6/۲) مربوط به منطقه میان کشندی (MML) بوده که نشان‌دهنده شرایط مناسب منطقه ازلحاظ نور و رطوبت برای رشد جلبکهای قرمز است.
