خرچنگ منزوی ساحلی (Littoral Hermit Crab)
نواحی ساحلی دارای زیستگاه های متعددی هستند. این زیستگاه ها، نیچ های اکولوژیک متنوعی برای سخت پوستان ایجاد می کنند. خرچنگ های منزوی جزو سخت پوستان ده پا (راسته decapoda) هستند که برای محافظت از خود در برابر شکارچی ها، فشار اسمزی و شوک فیزیکی، صدف خالی شکم پایان (Gastropoda) را اشغال می کنند. این خرچنگ ها همگی متعلق به فوق خانواده Paguroidea هستند که ۱۱۱۷ گونه متعلق به ۶ خانواده در سرتاسر جهان دارند و خانواده ی Paguridae با ۵۴۲ گونه، بیش ترین تنوع را داراست (Seyfabadi et al,. 2013).
دکتر ندرلو و همکاران طی مطالعات انجام شده در سواحل خلیج فارس و دریای عمان در سال ۲۰۱۲، گزارش کرده اند که ۳۹ گونه از فوق خانواده ی Paguroidea در خلیج فارس مشاهده شده است که از این تعداد ۱۶ گونه در سواحل ایرانی خلیج فارس وجود دارند.
پروژه ای با محوریت تنوع زیستی از سال ۲۰۰۵ در سواحل دریای عمان و خلیج فارس روی سخت پوستان ده پا انجام شده است که در این پروژه بسیاری از خرچنگ های منزوی جمع آوری و شناسایی شده (در گزارش منتشر نشده مرادمند در سال ۲۰۰۷) و خرچنگ ها در موزه ی جانورشناسی دانشگاه تهران نگهداری می شوند.
در مطالعه ی دیگر توسط دکتر سیف آبادی و همکاران در سال ۲۰۱۳، در جزیره ی لارک هفت گونه متعلق به دو خانواده Diogenidae و Coenobitidae مشاهده گردید و این محققین نتیجه گرفتند که با توجه به ضریب Ochiai این ترکیب گونه ای بسیار شبیه به ترکیب گونه ای خرچنگ های منزوی تنگه ی هرمز است. تنگه ی هرمز بین خلیج فارس و دریای عمان قرار گرفته و ترکیب گونه ای خرچنگ های منزوی تنگه ی هرمز تحت تأثیر عوامل محیطی (جریان ها و شوری) خاص این منطقه است.
