تفاوت میگوهای APE و SPF معکوس

مولدین APE

مولدهای قرار گرفته در معرض تمتمی عوامل بیماری زا (APE یا All Pathogen Exposed) مولدینی هستند که عمدتاً در آمریکای شمالی و مرکزی تولید می شوند و با انتخاب میگوهای دارای عملکرد بهتر نسبت به سایر افراد جمعیت طی چند نسل متوالی و تحت شرایط فاقد امنیت زیستی مناسب، در مناطقی که چندین عامل بیماری زای شناخته شده و یا حتی ناشناس وجود دارد انجام می شود. این اصطلاح تا حدودی گمراه کننده است چرا که معمولا تمام عوامل بیماریزا در یک منطقه جغرافیائی در یک زمان واحد حضور ندارند به این دلیل میگوهای APE در معرض تمامی عوامل بیماری زای ممکن قرار ندارند همانگونه که مولدین SPF نیز تنها عاری از بیماری هایی هستند که در آن خصوص تست های تشخیصی انجام گرفته باشد و نه همه بیماری های ممکن. بر خلاف مولدین SPF، مولدین APE ممکن است آلوده به برخی عوامل بیماری زا باشند از این رو بسیاری از کشورها اجازه معرفی مولدین APE را به صنعت پرورش میگوی خود نمی دهند. این اصطلاح نیز همچون اصطلاح SPF صرفاً به وضعیت بهداشتی و سلامت میگوهای مولد دلالت می نماید.  

میگوهای SPF معکوس (Reverse SPF)

اخیراً، برخی از شرکت‌های فعال در زمینه ژنتیک موفق شده‌اند با استفاده از فرآیند غربالگری مداوم به منظور بهگزینی مولدین عاری از بیماری های موجود در لیست OIE طی دوره حداقل 24 ماهه، مولدین SPF از میگوهای APE تولید نمایند. مولدین تولید شده به این روش را به عنوان مولدین پاک و یا SPF معکوس معرفی نموده اند هرچند در خصوص توجیه علمی این اصطلاح، بین کارشناسان، اجماعی حاصل نگردیده است. یکی از تولید کنندگان مولد در اکوادور که میگوهای SPF را با منشأ لاین های ایجاد شده در آن کشور ارائه می نماید، محصول خود را با عنوان " میگوهای قوی" (High vigour shrimp ) به فروش می رساند. این اصطلاح بر بقای بالاتر این میگوها در محیط نامناسب و سخت، دلالت می نماید.  

مراحل لاروی میگوهای پنائیده

مدیریت بهداشتی و برنامه امنیت زیستی مراکز تکثیر و مولد سازی میگو با تأکید بر پیشگیری از بیماری ویروسی لکه سفید

یکی از چالش های اصلی در تولید آبزیان بالاخص درآبزی پروری موضوع بهداشت و بیماریهای آبزیان بوده، سالیانه میلیون ها دلار خسارت از طریق بیماری های آبزیان به پرورش دهندگان میگو وارد می شود. بیماری ویروسی لکه سفید از جمله بیماری هایی بوده که در طول 15 سال گذشته شیوع این بیماری منجر به تحمیل هزینه های هنگفتی به صنعت تکثیر و پرورش میگو صنعت پرورش شده است.

فایل پیوست با عنوان "مدیریت بهداشتی و برنامه امنیت زیستی مراکز تکثیر و مولد

سازی میگو با تأکید بر پیشگیری از بیماری ویروسی لکه سفید" توسط جناب آقای دکتر محمد خلیل پذیر عضو هیئت علمی پژوهشکده میگوی کشور تهیه و ارائه گردیده است. امیدوارم مورد استفاده بازدید کنندگان محترم وبلاگ واقع گردد.

لینک دانلود

مروری بر روش های استاندارد فعالیت (SOP)در مراکز تکثیر میگوی جهان (اصلاح نژاد -بخش هفتم)

در این مطلب، خلاصه ای از روشی موفق در بهگزینی و اصلاح نژاد که به صورت عملیاتی در شرکتی در آمریکای لاتین انجام گرفته آورده شده است:

1. با استفاده از تلقیح مصنوعی 48 آمیزش بین خواهر و برادران ناتنی انجام و به این ترتیب 48 خانواده با لقاح 24 میگوی نر با 48 میگوی ماده تشکیل شد.
2. از هر تخمریزی تعداد 6000 قطعه ناپلی با استفاده از نور استحصال و با تراکم 150 ناپلی در لیتر در 48 مخزن 40 لیتری ذخیره سازی شدند.
3. از هر خانواده، تعداد 400 قطعه پست لارو در قفس هایی که درون استخرهای بزرگ قرارداده شده بود ذخیره سازی گردیده و با غذای حاوی 45 درصد پروتئین تغذیه شدند.
4. پس از 5 هفته، از هر خانواده 150 قطعه میگو با وزن متوسط 1 گرم با تزریق تگ های الاستومر رنگی (هر خانواده یک رنگ مجزا) در بند ششم شکمی مشخص شدند. سپس تمام میگوهای جداسازی شده از خانواده های 48 گانه، در یک مخزن با تراکم 144 قطعه میگو در متر مربع ذخیره سازی شده و به مدت 10 هفته پرورش داده شدند.
5. پس از 10 هفته میگوها صید شده و حدود 30 قطعه میگو از هر خانواده توزین شدند. به این ترتیب خانواده ها بر اساس صفات تعیین شده همچون متوسط وزن و بازماندگی رده بندی شدند. از هر خانواده، 5 درصد منتهی الیه سمت راست نمودار توزیع نرمال (در خصوص صفت مشخص شده) جدا گشته و به عنوان پیش مولد برای تولید پست لاروهای مورد نیاز مزارع پرورش، در نظر گرفته شدند.

کلید شناسائی کرم های پرتار در سواحل خلیج فارس (قطر)

با سلام

با توجه به افزایش قیمت هر کیلوگرم کرم پرتار وارداتی، ورود به عرصه تکثیر و پرورش این آیتم غذایی به منظور توسعه پایدار صنعت پرورش میگوی کشور، به امری لازم و ناگزیر مبدل گردیده است. در گشت های مختلفی که طی چند روز اخیر در سواحل استان بوشهر داشتیم، ریخت شناسی متنوعی از این نوع کرم در مناطق جغرافیائی متفاوت (از نظر میزان مواد مغذی، جنس و دانه بندی خاک و ...) مشاهده گردید. لذا به نظر می رسد قدم نخست در زمینه تکثیر و پرورش کرم نرئیس، ابتدا تعیین گونه و سپس، بررسی بیولوژی آن باشد. کتابی که لینک دانلود آن در ذیل مطلب قرار داده شده، در خصوص کرم های پلی کت در سواحل قطر است که امیدوارم مورد استفاده عزیزان و علاقمندان واقع شود.

راهنمای کرم های پلی کت در سواحل قطر

مروری بر روش های استاندارد فعالیت (SOP) در مراکز تکثیر میگو (اصلاح نژاد- قسمت ششم)

راهبردهای بهگزینی و اصلاح نژاد

در برنامه های اصلاح نژاد جمعیت ها، معمولاً سه راهبرد بر سایر روش ها غالبیت دارد: انتخاب فردی/توده ای، انتخاب فامیلی و انتخاب درون فامیلی. به منظور حصول نتایج مفیدتر، بعضا، ترکیبی از روش های یاد شده فوق را ترجیح می دهند.

در خصوص صفت هایی که وراثت پذیری بالا داشته باشند، معمولا، انتخاب انفرادی نتایج مطلوبی بر جای می گذارد. اما در مورد صفت هایی با وراثت پذیری پائین، انتخاب فامیلی و درون فامیلی پاسخ مناسب تری خواهد داشت.

در ارزیابی انجام شده، نزدیک به 50 درصد از پاسخ دهندگان، راهبرد گزینش انفرادی را ترجیح داده اند. 27 درصد از مشارکت کنندگان منحصراً در برنامه اصلاح نژاد خود، انتخاب فامیلی و تنها 10 درصد از آن ها هر دو استرتژی را برگزیده اند. بالغ بر 28 درصد از مشارکت کنندگان نیز از آمیزش متقاطع (کراس هیبرید) بهره برده اند.

در دو نیمکره، در انتخاب روش بهگزینی تفاوت معناداری دیده نشد. اما در مواردی که هدف از اصلاح، افزایش مقاومت نسبت به بیماری بوده، انتخاب فامیلی ارجحیت بیشتری داشته است.

در مورد استفاده از لاین های خالص، تنها حدود 50 درصد از شرکت کنندگان، از لاین های خالص استفاده کرده اند. حدود 24 درصد از ترکیب دو روش لاین های خالص و آمیزش بین لاین های خالص مختلف استفاده نموده اند.

ادامه دارد

مروری بر روش های استاندارد فعالیت (SOP) در مراکز تکثیر میگو (اصلاح نژاد- قسمت پنجم)

ایمنی زیستی

در هنگام طراحی زیر ساخت های مولد سازی و اصلاح نژاد و تعیین استراتژی در این زمینه، ایمنی زیستی نکته ای بسیار پر اهمیت محسوب می گردد. اهمیت این موضوع زمانی دوچندان می گردد که مرکز تکثیر دریافت کننده مولد نیز برای نگهداری مولدین عاری از بیماری مهیا شده باشند.

در ارزیابی انجام شده (سال 2001)، 16 درصد از شرکت کنندگان، به فقدان ایمنی زیستی در مراکز خود اذعان داشتند، 59 درصد، ایمنی زیستی در مراکز خود را تا حد متوسط اعلام نمودند و 25 درصد از پاسخ دهندگان، سطح ایمنی زیستی در تأسیسات مولد سازی خود را بالا گزارش کردند. گروه آخر(25 درصد)، غالباً شامل شرکت هایی بودند که زیر ساخت آنها از ابتدا بر مبنای تولید مولدین و یا پست لاروهای عاری از بیماری های خاص (SPF) در نظر گرفته شده است.

کارگاه های مولد سازی که تأسیسات آن ها بر اساس سیستم باز طراحی شده، کمتر قادرند ایمنی زیستی را در سامانه خود اعمال نمایند.

در سال های اخیر، شمار پرورش دهندگانی که با انتخاب مولدین از جمعیت های بیمار، در زمینه تولید مولدین SPR اقدام نموده اند افزایش یافته است. این افراد بر این باورند که قرار گرفتن میگوها در معرض انواع عوامل بیماریزای ویروسی و باکتریائی، شانس بهگزینی میگوهای SPR را افزایش می دهد. بدیهی است اتخاذ چنین راهکاری، ایمنی زیستی و استراتژی تولید مولدین SPF را قربانی بهگزینی افراد مقاوم نسبت به بیماری خواهد نمود.

از جمله بازخوردهای منفی در خصوص این راهبرد، امکان انتقال برخی بیماری ها از طریق مولدین به صورت عمودی و یا در صورت بروز اخلال در فرآیند ضدعفونی می باشد. این مسأله در زمینه انتقال IHHNV از طریق تخم به نتاج اثبات گردیده است.

"ادامه دارد"

 

 

10 توصیه برای پرورش میگوی موفق (قسمت پنجم)

کنترل کیفی و ارزیابی سلامت پست لارو

پیش از ذخیره سازی، لازم است پست لاروهای خریداری شده از مراکز تکثیر ارزیابی چشمی (و یا ترجیحا میکروسکوپی) شوند. علاوه بر این، بررسی سلامت میگوها پس از ذخیره سازی نیز می بایست هر 7 و یا 10 روز یک بار انجام گردد. به این ترتیب، سلامت و رشد میگوها در طول دوره پرورش، دائماً کنترل خواهد شد. مهم ترین موارد قابل ارزیابی عبارتند از:

• شنای فعال پست لاروها
• وضعیت ظاهری نرمال
• روده پر
• عدم وجود هرگونه اجسام یا موجودات انگلی چسبیده به بدن
• داشتن ماهیچه شفاف
• نسبت 3 به 1 ماهیچه به روده در بند ششم شکمی لارو
• هپاتوپانکرآس بزرگ و تیره رنگ
• رنگ آبشش سفید مایل به خاکستری باشد
• عدم وجود نقطه ها و یا لکه های سیاه و یا قهوه ای در بخش های بدن
• عدم مشاهده پوست اندازی ناقص (به ویژه در قسمت سر)
• عدم مشاهده قطع شدگی و یا بد شکلی در اندام های لارو
• انجام تست های استرس (فرمالین و شوری)
• انجام تست های تشخیصی مولکولی (PCR) 

مروری بر روش های استاندارد فعالیت (SOP) مراکز تکثیر میگو (اصلاح نژاد-قسمت چهارم)

در اغلب سیستم های تجاری، مولد سازی و اصلاح نژاد به صورت توأم انجام می شود. با این حال، زیر ساخت مورد استفاده برای این کار متفاوت است. بسیاری از شرکت کنندگان (به ویژه در نیمکره غربی) در بررسی انجام شده از استخرهای باز برای این کار استفاده می کردند هرچند در نیمکره شرقی، 71 درصد از تکثیر کنندگان، مخازن و آبراهه ها (Raceways)ی سرپوشیده را ترجیح داده اند. مخازن و استخرهای آبراهه ای سرپوشیده دارای مزیت اعمال بیوسکوریتی دقیق تر و کنترل دما در طول ماه های سرد را دارا می باشند. در بعضی از طرح های مولد سازی و اصلاح نژاد، از قفس هایی با مساحت 2 تا 4 متر مربع برای نگهداری لاین های مختلف استفاده شده است. البته پیش مولدین نگهداری شده، بعد از نشان گذاری (Tagging) با یکدیگر ادغام شده اند. رایج ترین مساحت اعلام شده برای استخر پرورش مولدین، یک هکتار اعلام شد با این حال، مساحت استخرها از 0.1 تا 5 هکتار متغیر بوده است. همچنین حجم استخرهای آبراهه ای بین 13 تا 800 متر مکعب بوده هرچند حجم 40 تا 80 متر مکعب، بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است.

(ادامه دارد)

مروری بر روش های استاندارد فعالیت (SOP) در مراکز تکثیر میگو (اصلاح نژاد- قسمت سوم)

اهداف مولد سازی

از مشارکت کنندگان در ارزیابی انجام گرفته در خصوص اولویت بندی اهداف طی فرآیند مولد سازی پرسیده شد. پاسخ ها (به ویژه پاسخ های ارائه شده توسط شرکت کنندگان از نیمکره غربی)عمدتاً مقاومت نسبت به بیماری و ارتقاء عملکرد تولید را در بر می گرفت. در نیمکره شرقی، کاهش اتکاء به ذخایر وحشی نیز به انگیزه های اصلی مولد سازی افزوده شده بود.