بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP’s)- قسمت نهم

ترجمه : علی قوام پور

عزیزانی که قصد دارند قسمت های گذشته این مبحث را مشاهده نمایند می توانند به لینک های قرار داده شده در ذیل همین مطلب مراجعه کنند

در رویکرد EAA، ظرفیت تحمل بوم شناختی تضمین پایداری طولانی مدت عملیات آبزی پروری با توجه به ظرفیت تحمل بوم شناختی از اهمیت بالایی برخوردار است. تجاوز از ظرفیت تحمل اکولوژیکی می‌تواند اثرات منفی زیست‌محیطی همچون یوتریفیکاسیون (افزایش بیش از حد میزان مواد مغذی)، کاهش شدید اکسیژن و شکوفایی مضر جلبکی را در پی داشته و باعث تغییراتی در شرایط محیط شود که به نوبه خود واجد اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر تولیدات آبزی پروری و سایر صنایع خواهد بود.

برنامه ریزان همچنین باید ظرفیت جذب محیط یا توانایی دریافت مواد مغذی اضافی، پسماند و انواع آلودگی بدون ایجاد آسیب های بازگشت ناپذیر، به ویژه برای آبزی پروری مبتنی بر تغذیه را در نظر داشته باشند. این برآوردها به برنامه ریزان کمک می کند تا حداکثر سطوح تولید مجاز و در نتیجه تعداد مناسب مزارع آبزی پروری در منطقه ای خاص را در رابطه با محیط اطراف شناسائی نمایند. در نهایت، توسعه راهبرد‌ها در حوزه امنیت زیستی و مدیریت آبزی پروری در محل احداث مزارع و سایت های پرورش آبزیان، برای به حداقل رساندن احتمال شیوع بیماری، کاهش امکان ایجاد شرایط محیطی نامناسب، و تأثیرات ناشی از فرار آبزیان به منابع آبی اطراف بسیار اهمیت دارد. مهمتر از همه، مناطق تحت مدیریت می بایست به منظور ایجاد امکان کنترل و قرنطینه و با هدف جلوگیری از شیوع بیماری در واحدهای فعال آبزیان، از یکدیگر فاصله مناسب را رعایت نمایند.

شیوع بیماری و کیفیت پایین آب قادر است برای تولید آبزیان مضر بوده و از طرف دیگر برای ارزش مزرعه ویرانگر باشد. به علاوه این عوامل می توانند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر صنایع مجاور که دارای منابع آبی مشترک هستند تأثیر نامطلوب داشته باشد.

لینک قسمت هشتم

لینک قسمت هفتم

لینک قسمت ششم

لینک قسمت پنجم

لینک قسمت چهارم

لینک قسمت سوم

لینک قسمت دوم

لینک قسمت اول

کنترل کیفیت پست لارو میگو (فیلم زبان اصلی دارای زیرنویس فارسی)

 

در این مطلب، فیلمی رو به زبان اصلی با ترجمه و زیرنویس تهیه شده توسط خودم با موضوع کنترل کیفیت پست لارو میگو قرار داده ام. امیدوارم مورد توجه، استفاده و  پسند علاقمندان قرار بگیره. 

لینک دانلود

10 مزیت جلبک ها برای سیاره زمین_ قسمت اول (فیلم)

در اهمیت جلبک ها کم و بیش همگی مواردی رو می دونیم. اما وقتی این موارد به صورت محتوای مولتی مدیا باشه، حلاوت دیگه ای خواهد داشت (حداقل اینجور فکر می کنم و امیدوارم با من موافق باشید). در این زمینه یکی از فیلم های یوتیوب رو (که در اصل زیرنویس نداشت) از طریق یک استارتاپ ایرانی در زمینه IT ، زیرنویس گذاری به انگلیسی کرده و در چند قطعه تهیه کردم که قسمت اولش رو اینجا قرار داده ام. چون تقطیع فیلم به دلخواه من نبوده، قطعا در این زمینه ایراداتی وجود خواهد داشت که انشاالله به بزرگی خودتون ببخشید. ضمنا ذکر این نکته رو لازم می دونم که با توجه به اعلام استارتاپی که تبدیل گفتار به متن رو انجام داده، دقت این برگردان، حدود 80 درصد هست. از این رو طبیعیه که در بعضی موارد، اون چیزی که در فیلم گفته می شه، به متن تبدیل نشده باشه و مغایرت های جزئی وجود خواهد داشت. 

 

لینک دانلود

بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP’s)- قسمت هشتم

ترجمه : علی قوام پور

 

برنامه ریزی فضایی و پهنه بندی (قسمت سوم)

در فرآیند پهنه بندی، ذینفعان باید اطمینان حاصل کنند که مناطق مناسب برای آبزی پروری را با استفاده از معیارهای زیر به درستی شناسایی نموده اند:

ملاحظات بوم شناختی: مناطق مناسب می بایست دارای منابع آب کافی و با کیفیت مطلوب برای گونه هدف باشند. علاوه بر این، برنامه ریزان باید در مرحله مکان یابی، تأثیر آبزی پروری بر منابع آب، محیط اعماق دریا همچنین مناطق و جمعیت های حساس اکولوژیکی اطراف و چگونگی تأثیر این فعالیت بر سایر کاربران (مانند صیادی و گردشگری) را مدّ نظر قرار دهند.

ملاحظات اقتصادی-اجتماعی: آبزی پروری بهتر است برای به حداقل رسانیدن تعارضات، در مناطقی استقرار یابد که تعداد کمی کاربر (از قبیل کشتیرانی، گردشگری و صیادی) از قبل در آنجا فعالیت داشته باشند. از طرفی، لازم است در این مناطق، زیر ساخت های مطلوب برای تولید (همچون جاده دسترسی و انرژی) و بازارهای تأمین نهاده و عرضه محصولات در دسترس باشد.  

مخاطرات و چالش ها: برنامه ریزان همچنین لازم است از مشکلات و مخاطرات در تمامی مراحل فرآیند تولید (آبزی پروری) و نیز تأثیرات مربوطه، مقیاس  و احتمال وقوع آنها آگاه باشند. برای آبزی پروری در استخر، خطراتی همچون سیل، خشکسالی، سرمازدگی، زلزله، فوران آتشفشان و جریانات جزر و مدی/طوفان و سونامی باید در مرحله پهنه بندی در نظر گرفته شود. برای آبزی پروری در قفس، در مکان یابی باید خطراتی مانند نشت نفت و مواد شیمیایی، رواناب ها، آلودگی، یخ زدگی، طوفان، شکوفائی مضر جلبکی و کاهش اکسیژن در نظر گرفته شود.

پس از مکان یابی، برنامه ریزان باید ظرفیت تحمل (Carrying Capacity) مناطق مورد نظر را تعیین نمایند. در آبزی پروری، ظرفیت تحمل به تعیین حد بالای تولید که با توجه به منابع در دسترس می تواند تولید پایدار را تضمین نماید تا حد زیادی کمک می کند.

انواع اصلی ظرفیت تحمل در آبزی پروری را می توان به شرح ذیل عنوان نمود:

• ظرفیت تحمل فیزیکی: کل مساحت مناسب در یک پهنه آبی برای آبزی پروری را تعیین می نماید.  
• ظرفیت تحمل تولیدی:  محدوده تولید آبزی را در سطح مزرعه تعیین می کند.
• ظرفیت تحمل اکولوژیک: میزان تولیدی را که بدون وارد کردن صدمات جبران‌ناپذیر یا تغییر فرآیندهای بوم‌شناختی بر گونه‌ها، جمعیت‌ها و زیستگاه های اطراف می توان ادامه داد، تخمین می‌زند.
• ظرفیت تحمل اجتماعی: به تخمین حجم فعالیت آبزی پروری را که می توان بدون ایجاد تعارض بین کاربران موجود مورد حمایت قرار داد، می پردازد.

اسپیرولینا، غذایی برای آینده

• اسپیرولینا جلبک میکروسکوپی سبز آبی،  تک سلولی و دارای سلول های فنری شکل است که از زمان پیدایش حیات روی زمین در سیاره ما می زیسته است.
• رنگ سبز این جلبک به واسطه وجود کلروفیل و رنگ آبی آن به دلیل وجود رنگدانه فیکوسیانین می باشد.
• جلبک اسپیرولینا به دلیل ارزش غذایی بالا، غذای اصلی بسیاری از جوامع انسانی به شمار می آمده است.
• اسپیرولینا منبع اصلی پروتئین برای آزتک هایی بوده که برای چندین هزار سال در مکزیکوسیتی زندگی می کردند.
• در تصویر زیر، دلیل ارزش بالای غذایی جلبک اسپیرولینا نشان داده شده است:

 

لینک دانلود

چرخه حیات مگس" سرباز سیاه" (تصویر)

با وجود تهدیدات و چالش های موجود در مسیر تأمین ترکیبات پروتئینی مورد نیاز در ساخت غذای آبزیان، دست اندرکاران این صنعت به سراغ منابع جایگزین رفته اند. یکی از این منابع (که در مطالب بعد بیشتر به آن خواهیم پرداخت) مگس سرباز سیاه یا به اختصار BSF است. در تصویر زیر چرخه حیات این مگس آورده شده است. 

 

 

لینک دانلود

Silvofishery یا Aqua Silviculture چیست؟ (قسمت اول)

Silvofishery: سیستم آبزی پروری هماهنگ با محیط زیست

نوشته: Fumio Takashima (دانشگاه شیلات توکیو، ژاپن)

ترجمه: علی قوام پور

Silvofishery در اصل به معنای آبزی پروری هماهنگ و توأم با حفظ و توسعه رویشگاه های حرّا است (کلمه Silva در لاتین به معنای جنگل به کار برده می شود). بعضا این اصطلاح در مقالات مختلف به شکل Aqua Silviculture ثبت شده است. مقاله مروری زیر، ضمن معرفی این سیستم، ملاحظات مختلف را در زمینه های متنوع این سامانه مورد بررسی قرار داده و در بعضی موارد، مطالب تکمیلی از سایر منابع نیز به متن افزوده شده است.

چکیده:

جنگل‌های حرا از نظر زیست شناسی و اقتصادی بسیار ارزشمند می باشند با این وجود سالانه، از تعداد آن ها کاسته می شود. معمولاً این رویشگاه ها برای تبدیل به محل سکونت جوامع انسانی و یا آبزی پروری آب شور تخریب می شوند. به منظور جلوگیری از تخریب گسترده جنگل‌های حرا، اقداماتی برای احیای آن ها انجام شده که اکثراً به دلیل تعارضات بین کاربران این رویشگاه ها به شکست انجامیده است. برای حل این مشکل، سیستمی موسوم به silvofisheries با هدف بهره برداری در کنار حفظ جنگل های حرّا معرفی شده است. هزینه و بازده این سیستم بسته به مقیاس و گونه های کشت شده و پرورش داده شده متفاوت است.

به منظور حفظ شرایط بهینه در سیستم Silvofishery لازم است موارد ذیل مدّ نظر قرار گیرد:

مکان یابی و طراحی مطلوب، پوشش گیاهی مناسب، ارزش اقتصادی بالای موجودات هدف، کیفیت و کمیت مطلوب آب و شرایط بهینه در پرورش (تراکم مناسب، تغذیه مطلوب و غیره).

مقدمه:

رویشگاه های حرا در امتداد سواحل، از نظر زیست شناختی و اقتصادی حائز اهمیت وافری هستند. این جنگل ها، در مناطق ساحلی، به عنوان محل تخمریزی، نوزادگاهی و مکانی برای تغذیه برای بسیاری از گونه های ماهی و سخت پوستان دارای ارزش بالای اقتصادی نقش حیاتی ایفا می نمایند. علاوه بر این، جنگل های حرا به عنوان سد حفاظتی در برابر طوفان، سیل و فرسایش خاک نیز عمل مطرح می باشند. از درختان موجود در این رویشگاه ها می توان برای تهیه زغال چوب، مصالح ساختمانی و رنگ آمیزی چرم استفاده نمود.

سطح این رویشگاه ها همه ساله در حال کاهش است و اغلب از اراضی مربوط به آن ها جهت سکونت گاه جوامع انسانی و تبدیل به مزارع آبزی پروری استفاده می شود. تخریب جنگل‌های حرا تأثیر زیادی بر فعالیت صید در سواحل و کاهش صید ماهی و میگو داشته است. علاوه بر این، Kapetsky (1987) با اشاره به تغییر الگوی تولیدات شیلاتی از ریزه خواری به پلانکتون خواری در سواحل، به تأثیر بزرگ تخریب جنگل های حرّا در این خصوص اشاره نموده است.  

احیای جنگل های حرا در برخی از کشورهای گرمسیری و نیمه گرمسیری انجام گرفته، اما این اقدامات به دلیل تعارض منافع در استفاده از اراضی به عنوان سکونتگاه های انسانی، کشاورزی، آبزی پروری و یا صنایع، همیشه با موفقیت همراه نبوده است. به همین دلیل و برای حل چنین چالش هایی، سیستمی تحت عنوان Silvofishery که سعی در توأم نمودن کاربری با حفاظت از جنگل های حرّا را داشته معرفی شده است.

تعریف Silvofishery

در لغت نامه وبستر، Silvoculture به عنوان مرحله ای از جنگلداری که مبتنی بر ایجاد، توسعه، مراقبت و کشت درختان جنگلی است، تعریف شده است. بر این اساس سیستم منحصر به فرد آبزی پروری که امکان پرورش آبزیان را با درختان حرّا در یک استخر فراهم می کند را، در اندونزی Silvofishery  می نامند. در زبان محلی کشور اندونزی، به این سیستم tambak tumpangsari به معنی استخر آب لب شور با چند محصول نیز گفته می شود (Tambak به معنی حوضچه و Tumpangsari به معنی کشت مخلوط).

بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP’s)- قسمت هفتم

ترجمه: علی قوام پور

برنامه ریزی فضایی و پهنه بندی (قسمت دوم)

پهنه بندی فعالیت ها در سطح منطقه ای

پهنه بندی، فرآیند شناسایی موقعیت جغرافیایی و گستره آبزی پروری و سایر فعالیت ها در یک منطقه، بر اساس معیارهای بوم شناختی و اجتماعی-اقتصادی است. سیاستگذاران، مقامات دولتی، محققین، گروه‌های پرورش دهندگان، نمایندگان صنعت، مقامات محلی و نهادهای نظارتی، و اعضای جامعه باید مستقیماً در این فرآیند دخیل باشند تا از مشارکت ذینفعان به خوبی نمایندگی شود. منطقه‌بندی هرگاه به درستی انجام شود،  قادر است اثرات منفی زیست‌محیطی، چالش های امنیت زیستی و تعارض منافع بهره برداران را به حداقل برساند.

ضمیمه- تعامل با جوامع شیلاتی: مسائل اقتصادی-اجتماعی

همواره پس از معرفی فعالیت آبزی پروری به یک منطقه، مواردی همچون کاهش عرصه های قابل دسترس برای صیادی، اختلال در مسیرهای ناوبری، نوسان در صید تحویلی در اسکله ها و رقابت با سایر پرورش دهندگان آبزیان دیده شده است.

صیادی در مقیاس خرد غالباً به دلیل اندازه و قدرت شناورهای مورد استفاده، به مناطق نزدیک ساحل محدود می شود. تعارضات پهنه فیمابین بخش صیادی با آبزی پروری احتمالاً در آینده افزایش خواهد یافت چرا که مناطق ساحلی و نزدیک ساحل بطور فزاینده ای رو به کاهش است. تبدیل عرصه ها به استخرهای ساحلی پرورش میگو و ماهی می تواند اراضی عمومی که قبلاً در دسترس صیادان خرد و ماهیگیران مناطق جزر و مدی آبزیان بوده را به شکل خصوصی درآورد.

قفس های نصب شده در منطقه روستایی (اندونزی)

از طرفی، صید از منابع وحشی در بازار با محصولات آبزی پروری پرداخته و این رقابت بر درآمد ماهیگیران و آبزی پروران اثر گذار است. همچنین این موضوع بر تقاضای محصولات آبزیان مؤثر خواهد بود. نتیجه این امر، تنوع بیشتر غذاهای دریائی در دنیا با بهای پائین تر و کاهش نوسان در قیمت ها خواهد بود. با این حال، از منظر شیلاتی، رقابت ایجاد شده در بازار و اثرات آن، به عوامل متعددی همچون گونه های صید و تکنولوژی صید مرتبط، قابلیت جایگزینی محصولات با یکدیگر، مدیریت محلی ماهیگیری و وجود سایر تعاملات (در خصوص عرصه و یا تعارضات بوم شناختی) در خارج از بازار بستگی دارد.

 

بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP's)- قسمت ششم

ترجمه : علی قوام پور

برنامه ریزی فضایی و پهنه بندی

برنامه ریزی فضایی برای آبزی پروری در ساده ترین شکل آن، می بایست از سلسله مراتب اساسی به شرح ذیل پیروی نماید:

1. هدف گذاری و امکان سنجی در سطح ملی

2. منطقه بندی فعالیت ها در سطح منطقه ای

3. مکان یابی برای مزارع آبزی پروری منفرد

4. توسعه مناطق تحت مدیریت آبزی پروری ( Aquaculture Management Areas: AMAs)

در این بخش، در درجه اول بر منطقه بندی در سطح ملی و منطقه ای تمرکز گردیده است. انتخاب مکان و توسعه منطقه مدیریت آبزی پروری به ترتیب در بخش مدیریت کیفیت آب و مدیریت بیماری ها با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار خواهد گرفت.

هدف گذاری و امکان سنجی در سطح ملی

هدف گذاری به دولت ها کمک می کند تا به طور فعال و راهبردی برای توسعه و مدیریت پایدار آبزی پروری برنامه ریزی نمایند. اهداف اصلی در این مرحله، مرزبندی واحدهای مدیریتی و اکوسیستم، تبیین اهمیت نسبی اهداف توسعه ای و حفاظتی و همچنین حصول اطمینان از این موضوع می باشد که  ذینفعان به خوبی از هزینه ها و مزایای توسعه صنعت آبزی پروری آگاه هستند.

اجرای این مرحله بایستی توسط کارگروه آبزی پروری در سطح ملی هدایت شود. در طول این فرآیند، ضروری است این کارگروه از نزدیک با ذینفعان مربوطه از جمله مقامات دولتی، سیاست گذاران، محققین، پرورش دهندگان، ماهیگیران و سایر کاربران رقیب در محیط زیست دریایی مشورت نماید تا از اجرای هماهنگ، متعادل و موفق در برنامه ریزی اطمینان حاصل شود.

کارگروه آبزی پروری باید این فرآیند را با ارزیابی اولویت های ملی برای آبزی پروری، هدف گذاری توسعه (امنیت غذایی، درآمدزایی و غیره) و اهمیت نسبی آبزی پروری در زمینه اولویت های حفاظت از محیط زیست و سایر صنایع آغاز کند.

این امر به تعیین جهت و مقیاس توسعه در کشور کمک خواهد نمود. در فرآیند هدف گذاری، کارگروه می بایست سه نوع از اطلاعات پایه را که قابلیت تأثیر گذاری بر روند توسعه را دارند به شکل جامع گردآوری و بررسی کند:

الف: داده های مربوط به آبزی پروری (موقعیت مزرعه، تولید و منطقه)، که به برنامه ریزان کمک می کند تا وضعیت فعلی آبزی پروری در کشور، کیفیت داده ها و نیز شکاف های موجود در دسترسی به داده ها را ارزیابی کنند.

ب: ارزیابی اقتصادی (تقاضای بازار ملی و بین المللی)، که به برنامه ریزان در انتخاب گونه های هدف و محدودیت های موجود در زمینه  بازار برای محصولات  آبزی پروری کمک خواهد نمود.

ج: چشم انداز سیاست گذاری و ابزارهای نظارتی (سیاست‌ها، قوانین و نهادهای موجود در زمینه آبزی‌پروری)، که به برنامه‌ریزان کمک می‌کند تا زمینه‌هایی را که مقررات در آن‌ها ممکن است نیاز به تقویت یا حتی قانون گذاری داشته باشند شناسایی و نقش‌ و مسئولیت‌ تمامی نهادهای نظارتی و حاکمیتی را تعیین نماید.

در نهایت، هدف گذاری، فرآیندی مشتمل بر  جمع‌آوری داده ها است که به برنامه‌ریزان و حاکمیت در سطح ملی کمک می‌کند تا وضعیت آبزی پروری و آنچه برای حصول اطمینان از آینده‌ای موفق و پایدار در این صنعت لازم است ارزیابی کنند.

بهترین شیوه های مدیریت در آبزی پروری (BMP's)- قسمت پنجم

ترجمه:  علی قوام پور

فصل دوم

مدیریت تعارضات فضایی-مکانی بین کاربران منابع مشترک

محیط زیست دریائی توسط کاربران متعددی مورد استفاده قرار می گیرد (آبزی پروری، گردشگری، شیلات و حمل و نقل دریائی از آن جمله هستند). نیاز و هدف بکارگیری منابع مشترک در این محیط توسط بهره برداران مختلف، تفاوت های چشمگیری داشته و گاه اهداف این کاربران در این زمینه در تعارض مستقیم با یکدیگر قرار می گیرد. تا به امروز، بیشتر برنامه های توسعه ای به صورت موردی و تک بعدی، بدون ملاحظات حداقلی تعاملات و یا نگاه توسعه پایدار در بازه  بلند مدت  انجام گرفته است.

مثال‌های زیادی نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی نامناسب می‌تواند منجر به اثرات نامطلوب زیست‌محیطی، عدم دستیابی به توجیه اقتصادی و/یا بروز تعارضات اجتماعی شود.

برنامه ریزی فضایی-مکانی دریایی فرآیندی سیستماتیک است که طی آن بخش های دولتی و خصوصی در راستای تأثیر گذاری بر توزیع جغرافیائی جمعیت و فعالیت ها همکاری می نمایند. این فرآیند بخشی اساسی برای تضمین توسعه موفق و پایدار آبزی پروری است و تأثیر آن بر کاهش تضاد بین کاربران رقیب و ارتقاء ارزش محیط زیست دریایی به خوبی نشان داده شده است.

تعاملات شیلاتی: تغییر و اصلاح زیستگاه

مناطق ساحلی و دریایی مستقیماً به واسطه تبدیل کاربری و تغییر در اراضی همچون جایگزینی جنگل های حرّا با استخرهای پرورش میگو و یا افزودن ساختارهای مصنوعی (مانند قفس های پرورش و یا طناب های پرورش جلبک های دریایی) در زیستگاه های حساس همچون سواحل مرجانی و بستر علف های دریائی تحت تأثیر فعالیت آبزی پروری قرار دارند. این موضوع می تواند به صورت غیر مستقیم نظیر افزایش بار مواد مغذی، ایجاد سایه و تغییر در جریانات آبی بر این مناطق تأثیر گذار باشد. تخریب زیستگاه های ساحلی و مناطق نوزادگاهی به این شیوه پیامدهای اساسی منفی برای صید از ذخایر وحشی داشته و می بایست تا حد ممکن کاهش یابد. آبزی پروری به عنوان عامل اصلی (دارای سهم 30 درصدی) در تخریب جنگل های حرّا در سراسر منطقه آسیای جنوب شرقی شناخته شده و به همین دلیل، طی روند توسعه، اجرای مکان یابی مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود.