عارضه سرقرمزی در میگوی پرورشی
یکی از مشکلات کیفی میگوهای صید شده پرورشی به ویژه در سالهای اخیر (پس از معرفی گونه پا سفید غربی به صنعت پرورش میگوی کشور) بروز عارضه سرقرمزی در این میگوها بوده است. این مشکل، بنا به اظهار مدیران شرکت های فرآوری ، همه ساله زیان هنگفتی را به واسطه افت قیمت میگوی پرورشی در بازارهای جهانی (به میزان 0.2 تا 0.6 دلار آمریکا به ازای هرکیلوگرم میگو) در زمینه ارزآوری به این بخش وارد می‌نماید. اما علیرغم این اهمیت چشمگیر، هیچگاه ، بررسی علل و عوامل ایجاد کننده عارضه یاد شده به عنوان نیاز تحقیقاتی، از سوی نهادهای دست اندرکار اقتصاد آبزی‌پروری به بخش های علمی و تخصصی این زیر بخش ارائه نگردیده و معدود فعالیت های انجام شده نیز اغلب به واسطه پیش فرض های اعمال شده در زمینه منشأ، مرحله و ماهیت، منجر به نتیجه معتبر و قابل پیاده سازی به شکل اجرایی و میدانی نگردیده است.
علیرغم مطالعات انجام شده متعدد در خصوص کنترل کیفیت میگوی پرورشی پس از برداشت ، سابقه تحقیق در این زمینه و خاص این عارضه در کشور ایران موجود نمی باشد . تنها در سال 1389 آفتاب سوار و همکاران ضمن بررسی مقایسه ای اثرات هندلینگ پس از صید میگوی پرورشی بر کیفیت این میگو در استان هرمزگان، مشخصاً به بروز این عارضه اشاره نموده است. در خارج از کشور نیز ، غالب تحقیقات در این زمینه ، با موضوع کیفیت محصول پس از صید انجام گرفته و صرفاً اشاره ای ضمنی به این عارضه به عنوان یکی از عوارض اخلال در فرآیند برداشت گردیده است. تنها تحقیق ویژه در خصوص بروز عارضه سرقرمزی ، حاصل مطالعه ای در کشور عربستان بوده که به دلیل عدم انتشار در نشریات معتبر، تنها دسترسی به گزارش کار و نتایج حاصله ممکن گردید.
اما در سال 1396 بنا به درخواست بخش خصوصی از مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی ، پروژه ای دوساله در دو استان بوشهر و هرمزگان به عنوان دو قطب اصلی تولید میگوی ایران اجرا گردید که تلاش می شود نتایج این پروژه در پژوهشکده میگوی کشور در مطالب آتی به صورت تفصیلی ارائه شود.
