در پرورش میگو، سودآوری از طریق یک نهاده در سه زمینه عملکرد تولید، سلامت محصول و تولید پایدار قابل تعریف می باشد.
همزمان با رشد صنعت میگو و استقبال از این آبزی در سبد مصرف خانوار در سطح جهان، اهمیت تولید بیشتر میگو با کمترین هزینه افزایش پیدا نموده است. در واقع کلید اصلی این معادله را می توان در ضریب تبدیل غذایی (FCR) و نرخ رشد ویژه (SGR) جستجو نمود.
نمونه ای ازغذای تولید شده (NovaGain) با استفاده از پروتئین حشرات، با بهبود FCR و SGR به ترتیب با کاهش 28 درصدی و افزایش 25 درصدی قادر است طول دوره پرورش و میزان غذای استفاده شده برای تولید میگو پرورشی را کاهش دهد.
طی دو دهه گذشته، مهم ترین بحران تهدید کننده صنعت پرورش میگو، بروز بیماری ها بوده است.
غذای NovaGain با کاهش تلفات 39 درصدی در چالش بیماری با ویروس لکه سفید و 22 درصد کاهش تلفات در چالش با عامل EMS نقش مؤثری در زمینه افزایش حاشیه سود ایفا نموده است.
این غذا، در زمینه کاهش مخاطرات زیست محیطی نیز با کاهش 50 درصد CO2 نسبت به نهاده های تولید شده با پودر ماهی و یا سویا، تأثیر قابل ملاحظه ای در این خصوص داشته است.
پوست، آبشش و دیواره روده، به عنوان بخشی از نخستین دیواره دفاعی در ماهی ها در مقابل عوامل بروز استرس در محیط محسوب می شوند. پوست ماهی با ایجاد حفاظت فیزیکی و شیمیائی در مقابل مواد مضر در آب از قبیل انگل ها، عوامل بیماریزا و ذرات معلق ایفای نقش می نماید. اگر بافت پوست فاقد توانایی بوده و یا آسیب ببیند اولین سد دفاعی ماهی دچار اختلال خواهد گردید.
بافت پوست دارای چندین لایه است که هریک از آنها در ایجاد مقاومت و انعطاف وظایف متنوعی بر عهده دارند.
محققین شرکت Nofima پروژه ای را با هدف ارزیابی تأثیر سطوح متفاوت روی و امگا 3 ( EPA و DHA) در خوراک، بر روی عملکرد، خواص دفاعی و بهبود زخم در پوست آزاد ماهیان به انجام رسانیده اند.
در این مطالعه، پنج گروه از بچه ماهی ها ، با مقادیر مختلف روی( بین 100 تا 300 میلی گرم) و امگا 3 ( بین 0.5 تا 2 گرم) در هر کیلوگرم غذا در مراحل تولید اسمولت، انتقال به آب شور و 10 هفته پس از انتقال تغذیه شده و موارد مختلف مرتبط با مقاومت و عملکرد بافت پوست در آن ها بررسی گردید.
نتایج نشان داد لایه های مجزای پوست در ماهی ها در تیمارهای یاد شده ، تحت تأثیر مقادیر روی و امگا 3، عملکرد و مقاومت مختلفی را از خود نشان دادند به نوعی که لایه های داخلی متأثر ازمقادیر امگا 3 بیشتر، مقاومت بالاتر و لایه اپیدرم( خارجی ترین لایه پوست) تحت تأثیر دوز خوراکی بالاترروی، دارای نرمی و سلول های مترشحه موکوس بیشتری بودند . علاوه بر این قدرت ترمیم پذیری زخم در پوست ماهی هایی که با مقادیر بالاتر روی و امگا 3 تغذیه شده بودند بیشتر بوده است .
این نتایج، می تواند در کاهش تلفات و عوارض ناشی از انتقال بچه ماهی ها به قفس های دریایی، پرورش دهندگان را یاری نماید.
این مقاله قبلا در سرویس دهنده های وبلاگ قبلی در آبزیستان منتشر شده اما به لحاظ اهمیت موضوع به ویژه در مدیریت تغذیه میگو، ترجیح دادم در اینجا نیز دوباره تکرارش کنم . به این امید که مورد توجه بازدیدکنندگان عزیز واقع بشه.
در این مطلب ، بعد از بیش از یک ماه وقفه ، مقاله ای را به قلم پروفسور بوید ترجمه کرده و جهت استفاده بازدیدکنندگان عزیز در لینک ذیل قرار داده ام . این مقاله به یکی از نکات بسیار پر اهمیت مدیریتی در آبزی پروری ( تغذیه ) پرداخته است و به نظر اینجانب ، واجد قابلیت فراوانی جهت طرح و بحث در محافل کارشناسی می باشد . در مقدمه این مقاله عنوان شده است : شاید غذادهی در پرورش آبزیان ، عامل مهمی در افزایش تولید آبزیان در حجم مشخصی از آب استخر باشد اما همزمان می تواند موجب افزایش نامتعارف تقاضای اکسیژنی ( Oxygen Demand) و در پی آن ، کاهش غلظت اکسیژن محلول در سیستم پرورش و نیز ایجاد آلودگی در پساب مزارع آبزی پروری شود . اگرچه این مطلب که چه عواملی بر تقاضای اکسیژنی خوراک تأثیر گذار می باشند ، در جای خود بسیار پر اهمیت است با این حال ، مدیریت هریک از این عوامل ، زمینه ساز مباحثی اساسی در پرورش آبزیان خواهد بود .
کودکان در سنین رشد نیاز به تغذیه مطلوب دارند. ما نمی توانیم فرزندان خود را فقط با برخی مواد غذایی خاص تغذیه نماییم. ماهی یکی از مواد غذایی است که شما باید کودکان خود را به خوردن آن عادت دهید.
خوردن ماهی به طور منظم و کنترل شده می تواند به بدن کودک شما برای مقابله با اختلالات و بیماری های مختلف کمک کند. در مقاله زیر برخی از حقایق در مورد ماهی و فواید روغن ماهی برای کودکان بیان شده است. این فواید عبارتند از:
-اسیدهای چرب امگا 3 و سایر اسیدهای چرب موجود در ماهی ها برای کودک:
چربی بدن انسان اسیدی به نام امگا تولید نمی کند، اما در صورت افزودن انواع ماهی ها به رژیم غذایی فرزند خود، این چربی های سالم به بدن او تزریق خواهد شد. این چربی ها کمک بزرگی به رشد و توسعه مغز و چشم های کودک شما می کنند.
-تامین پروتئین های مورد نیاز بدن کودکان با استفاده از ماهی ها:
پروتئین ها برای کودکان در حال رشد بسیار مهم و حیاتی هستند و به ساختار عضلات و تقویت آن ها کمک شایانی می کنند
-ویتامین های A و D موجود در ماهی و روغن ماهی برای کودک ضروری است:
ماهی ها حاوی مقادیر بسیار خوبی از ویتامین A هستند که برای پوست و چشم کودکان بسیار مفید است. در حالی که ویتامین D موجود در ماهی ها هم به جذب کلسیم بیشتر برای رشد استخوان های فرزند شما کمک فراوانی خواهد کرد.
-ماهی ها سرشار از مواد معدنی هستند:
به غیر از پروتئین ها و ویتامین، سلنیوم موجود در ماهی ها می تواند به پیشگیری از بیماری سرطان در فرزند شما کمک شایانی بکند. ید از جمله مواد معدنی دیگر موجود در ماهی است که در بهبود سوخت و ساز بدن، بسیار مفید می باشد و همچنین، روی موجود در آن، سیستم ایمنی بدن کودک شما را تقویت خواهد کرد.
-مصرف ماهی به کودکان کمک می کند تا از ابتلا به آسم در امان باشند:
اعتقاد بر این است کودکانی که بیشتر ماهی های پرچرب و روغنی می خورند، شانس کمتری در ابتلا به آسم دارند.
-مصرف ماهی ها و روغن ماهی برای کودکان مبتلا به اختلال پیش فعالی:
کودکان مبتلا به ADHD (اختلال بیش فعالی و نقص توجه) امگا 3 کمتری در بدن خود دارند. آن ها برای افزایش تمرکز و بهبود حافظه خود باید ماهی بیشتری در وعده های غذایی روزانه خود مصرف کنند.
-کاهش خطر ابتلا به سرطان در کودکان با مصرف ماهی ها و روغن ماهی:
اسیدهای چرب امگا 3 خطر ابتلا به سرطان را به میزان بسیاری کاهش می دهند. نتایج تحقیقات دانشمندان اثبات می کند که برخی سرطان ها مانند سرطان دهان و حفره های آن کمتر در کودکانی که ماهی مصرف می-کنند رخ می دهد.
-درمان افسردگی کودکان با مصرف ماهی و روغن ماهی :
باز هم، افسردگی نشانه ای از پایین بودن سطح اسیدهای چرب در مغز می باشد. کودکانی که به طور منظم ماهی مصرف کنند، شانس بسیار کمی در مبتلا شدن به افسردگی بالینی دارند.
چه مقدار ماهی باید در وعده های غذایی کودک قرار داده شود؟
• بچه ها در سن 1-2 سالگی می توانند هر روز 1 اونس یا 28 گرم ماهی استفاده کنند.
• به کودکان بین سنین 3 تا 6 سالگی باید 1.5 اونس یا 42 گرم ماهی در هر روز داده شود.
• بچه های بالاتر از 6 سال می توانند 2 اونس یا56 گرم ماهی در هر روز استفاده نمایند.
بسیاری از مشکلات و اختلالاتی که بچه ها در سنین جوانی بروز می دهند، به دلیل استفاده کردن از رژیم های غذایی نامناسب و شیوه زندگی ناسالم به وجود می آید. فقط با هوش، ذکاوت و همچنین سخت کوشی پدران و مادران است که می توان برنامه ی غذایی را طرح ریزی کرد، که شامل تمام گروه های موادغذایی باشد، و بتواند بچه های شما را از کمبودهای تغذیه ای رها سازد.
برگرفته از : گروه تلگرامی آشپزخانه آبزیان
مصرف سیگار و دخانیات به عملکرد لایه سلولی ای که سطح داخلی رگ ها را می پوشاند، آسیب می رساند و مانع از انعطاف پذیری آنها می شود. به این ترتیب رگ ها در مواقع ضروری نمی توانند گشاد شوند و به مرور سفت و سخت می شوند. اختلال عملکرد این لایه سلولی یکی از مهم ترین علایم پیشرفت رسوب چربی در جدار رگ هاست (تصلب شرائین).
این افراد با مصرف ماهی می توانند به مبارزه با این تغییرات خطرناک برخیزند به شرطی که ابتدا مصرف دخانیات را ترک کنند.
اسید آمینه تورین که به مقدار فراوان در تمام ماهی ها وجود دارد قادر است عملکرد سلول های لایه داخلی رگ ها را بهبود بخشد و مانع از آسیب به آنها شود و در نهایت احتمال بیماری عروق کرونر را کاهش می دهد.
برگرفته از : گروه تلگرامی آشپزخانه آبزیان
یکی از سؤالات قدیمی و همواره مطرح پرورش دهندگان میگو و محققین در این زمینه،نقش تولیدات طبیعی استخر در تأمین نیازهای غذایی میگوی پرورشیه.این پرسش در مواردی همچون افزایش قیمت غذا ، تصمیم پرورش دهنده برای کاهش تراکم و از این دست نقاط عطف ،حتی پررنگ تر هم میشه.اما واقعاً این تولیدات تا چه حد در تغذیه میگو مؤثره.
از سال های ابتدائی پایه گذاری صنعت پرورش میگو در کشور ایران کارشناسان مدعو به کشور برای اجرای دوره های آموزشی (عمدتاً از جنوب شرق آسیا) این جمله معروف رو تکرار می کردند که غذایStarter(آغازین) و Pre-Starter(پیش آغازین) ،نه به عنوان غذا بلکه کودهای گرانقیمت محسوب می شن.این حرف رو نستور دیاتراس فیلی پینی ، پی جی تایلندی(با پرنس جان رابینهود اشتباه نشه)، ساهو و ویرا هردو از هند و سایر افراد همیشه گفته و تکرار میکردند.اما چقدر این ادعا با واقعیت سازگاری داره و مبتنی بر نتایج تحقیقات و مستندات علمیه؟
در جدول زیر که از جزوه "پرورش میگو و محیط زیست" (Shrimp Farming and the Environment) منتشر شده توسط فائو و ناکا در 2002 استخراج و ترجمه شده بخشی از نتایج تحقیقات در این زمینه آورده شده که تا حد زیادی این موضوع رو تأیید می کنه.در حقیقت در این جدول مشخص شده که تولیدات طبیعی استخر در تراکم های پایین (بین 50 تا 200 هزار قطعه در هکتار)تا حد قابل توجهی تأمین کننده نیاز غذایی میگوهای پرورشی در استخرهای خاکیه و حتی بر نکات دیگری مثل عدم تفاوت بین غذا با پروتئین 20 یا 40 درصد در میگوی وانامی هم در اینجا بعضاً تأکید شده.دو مورد در این جدول هست که به نظر میاد نیاز به توضیح داشته باشه :
یکی اینکه در برخی موارد نقش تولیدات طبیعی با درصد بالایی عنوان ولی در کنارش مشخص می شه که غذادهی دستی هم انجام شده.در اینخصوص باید یادآوری بشه که در اینگونه موارد ایزوتوپ رادیواکتیو کربن و نیتروژن رو وارد غذای دستی کرده و بعد اونا رو در بدن یا مدفوع میگوها ردیابی می کنن تا مشخص بشه چقدر از اون دفع شده و چقدر وارد بافت میگو شده.مورد دیگه در خصوص کربن مورد نیاز رشد میگوهاست.می دونید که پروتئین ،چربی و قند همه از جمله موادی هستند که از اسکلت کربنی ساخته می شن.در مورد پروتئین باید برخی مواد مثل نیتروژن و گوگرد رو هم اضافه کرد.ولی نیتروژن در کودهای آلی و معدنی هم قابل دسترسه بنابراین ماده محدود کننده ای نیست و اینکه گفته می شه کربن مورد نیاز رشد عمدتاً مولکول های حیاتی مطرح در رشد میگو و از اون جمله پروتئین مدّنظر بوده.ضمناَ در این جدول متدسفانه تراکم ها بر حسب قطعه در متر مربع نوشته شده که اشتباه از بنده بوده و بر حسب قطعه در هکتار صحیحه.
در صورتی که سایز تصویر مناسب مطالعه موارد درج شده نیست بنده جدول رو در گروه آبزیستان و ایران شریمپ هم به اشتراک گذاشته ام ،دوستان می تونن به این گروه ها مراجعه کنند. موفق باشید
ضمنا متاسفانه به دلیل تعجیل در آماده سازی جدول خطاهای زیادی در نگارش اون به وجود آمده که بابت اون از بازدید کنندگان عذرخواهی می کنم . در ردیف های یک و 2 ، تراکم 200 هزار قطعه در هکتار ،ردیف چهار ، 50 هزار قطعه در هکتار و در ردیف پنجم ، 110 هزار قطعه در هکتار صحیح است.
بوی بد ماهی در نتیجه فرآیند متابولیکی طبیعی است که طی تجزیه گوشت ماهی حاصل می گردد .
در ماهیچه ماهی ها ( بویژه ماهیان دریایی ) ترکیبی به نام تری متیل آمین اکسید (TMAO) وجود دارد که در تنظیم اسمزی این ماهی ها و نیز تثبیت ساختار پروتئین موجود در بدن ماهی های اعماق ( که بر اثر فشار زیاد در شرایط عادی در معرض تخریب قرار دارند) نقش مهمی ایفا می نماید. پس از مرگ ماهی ، تجزیه باکتریایی این ترکیب ، سبب انجام واکنش های زیر می شود :
آب +NAD + +تری متیل آمین= TMAO + NADH
آب +دی متیل آمین= TAMO
در شرایط عادی شاخص فساد ( عدم تازگی ) ، غلظت تری متیل آمین در ماهیچه ماهی است .
ازآنجا که هردو ترکیب دی و تری متیل آمین ( که ترکیب این دو با هم ایجاد کننده بوی بد در ماهی و سایر آبزیان دریایی است ) ماهیت قلیایی دارند ، می توان با استفاده از مخلوط سرکه رقیق ، آب لیمو و بی کربنات سریم ، این ترکیبات را در محصولات دریایی خنثی و در نتیجه بوی بد حاصله را برطرف نمود . (منبع : The Chemical Basis Of Everyday Phenomena) .