بیوتکنولوژی دریا

بیوتکنولوژی (زیست فناوری) و به‌طور خاص «بیوتکنولوژی دریا» برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. یک تعریف گسترده و ساده از بیوتکنولوژی، استفاده از دانش و تکنیک‌های بیولوژیک در جهت ایجاد محصولات و مزایای دیگر برای انسان است.

از این ‌رو، این تعریف، بیوتکنولوژی مدرن و همچنین بسیاری از موارد مرتبط با تولید محصول و فعالیت‌های سنتی مورد استفاده در کشاورزی، تولید مواد غذایی (مانند پنیر) و آشامیدنی را شامل می‌شود. امروزه بیوتکنولوژی در اغلب موارد به‌عنوان آخرین مرحله برای کاربردهای زیستی مولکولی یا ژنومی در نظر گرفته می‌شود که در آن مواد مولکولی و یا ژنتیکی برای تولید محصولات مطلوب و یا دیگر کاربردها دست‌کاری می‌شوند.

آنچه ما به‌عنوان بیوتکنولوژی می‌شناسیم تا حد زیادی بستگی به این دارد که از چه تکنیک‌هایی استفاده می‌کنیم و آن هم در ارتباط با هدف ما است. به همین دلیل سازمان‌های مختلف تعاریف متفاوتی برای بیوتکنولوژی ارائه داده‌اند. برای مثال، در تعریفی مشروط و عمدتاً گسترده، سازمان همکاری و توسعه‌ی اقتصادی (OECD) بیوتکنولوژی را به‌عنوان «استفاده‌ی علمی و فن‌آوری از موجودات زنده و همچنین بخش‌ها، محصولات و مدل‌های مرتبط با آن‌ها، برای تغییر مواد زنده یا غیرزنده جهت تولید دانش، کالا و خدمات» تعریف می‌کند. این تعریف گسترده شامل هر دو تکنیک مدرن و سنتی می‌شود و به همین دلیل همراه با فهرستی ناکامل از تکنیک‌های بیوتکنولوژیکی است که به‌عنوان یک راهنمای تفسیری برای تعریف جامع عمل می‌کند و از این رو در طول زمان تکامل می‌یابد.

بیوتکنولوژی دریا به مواردی احاطه دارد که منابع زیستی دریایی را به‌عنوان منبع یا هدف برنامه‌های کاربردی بیوتکنولوژی درگیر می‌کند. در بسیاری از موارد این بدان معنی است که موجودات زنده مورد استفاده در جهت تولید محصولات و یا خدمات، از منابع دریایی مشتق شده‌اند. همچنین اگر برای ارزیابی سلامت یک اکوسیستم از موجودات خشکی زی به‌منظور ایجاد یک بیوسنسور در محیط دریایی استفاده شود، این نیز در حوزه بیوتکنولوژی دریا جای می‌گیرد.

گردآورنده: جواد لقمان نیا

http://maribio.com/

تولید برق از جلبک زنده

محققان موفق شده اند با کمک جلبک های زنده و مهندسی ژنتیک شده، سلول خورشیدی بسازند که نیروی مورد نیاز خود را تامین می کند.

به گزارش زیست آنلاین، محققان دانشگاه کمبریج انگلیس سلول خورشیدی زیستی ساخته اند که به وسیله جلبک زنده نیروی خود را تامین می کند. البته برای این منظور جلبک ها تحت مهندسی ژنتیک قرار می گیرند.

 پروفسور کریس هاو یکی از رهبران این پروژه می گوید: این یک واقعیت علمی شناخته شده است که جلبک های تک سلولی زیر نور مقدار کمی الکترون تولید می کنند. می توان به وسیله یک الکترود این الکترون ها را جمع آوری و برق تولید کرد. سیستمی که براین اساس ساخته شود، نسخه زیستی یک سلول خورشیدی فتوولتیک است. در حال حاضر مقدار برق تولید شده به ازای هر واحد در این سلول ها بسیار پایین است. به طوری که به ازای هر مترمربع ۰.۱ وات برق تولید می شود. با این وجود می توان از آنها برای به کار انداختن دستگاه های کوچک مانند حسگرهای محیطی استفاده کرد.

 روش جدید با همکاری محققان دانشکده های بیوشیمی، شیمی و فیزیک ساخته شده و شامل سیستمی دو بخشی است که در آنها دو فرایند اصلی  سلول های خورشیدی(تولید الکترون و تبدیل آنها به برق) اتفاق می افتد. این دو فرایند از یکدیگر جدا شده اند و به این ترتیب عملکرد تولید برق به وسیله کوچک سازی بهبود می یابد.  این بستر به کارآمدتر شدن سلول های خورشیدی منجر می شود.

به گزارش مهر، البته این سیستم نیاز به ارتقا دارد. زیرا با وجود آنکه این سیستم ۵ برابر سلول های زیستی جلبکی کارآمد است اما تراکم برق تولیدی آن هنوز یک دهم سلول های معمولی است.