عوامل استرس زا به عنوان عوامل پنهان در بروز خسارات آبزی پروری (قسمت اول)
برگرفته از مقاله: فاکتورهای فیزیکوشیمیائی آب و فیزیولوژی استرس اکسیداتیو در ماهی
نوشته: Soumya V.Menon و همکاران (2023)
ترجمه: علی قوام پور
آبزی پروری به عوامل متعدد غیرزیستی و زیستی وابسته است که ممکن است به تنهایی یا به صورت ترکیبی در کنترل فیزیولوژی آبزی ایفای نقش می نمایند. این عوامل ممکن است در نهایت منجر به ایجاد استرس (از نوع اکسیداتیو) در آبزیان پرورشی شوند که خود می تواند در رشد و تولید نامناسب در تولید بروز نماید. وقتی چنین عواملی با بیماری(ها) به عنوان علت یا معلول ترکیب شوند، فیزیولوژی آبزیان را به شدت مختل می کنند. بیماری های باکتریایی و ویروسی می‌توانند خسارات زیادی را در تکثیر و پرورش آبزیان ایجاد کنند که ممکن است بسته به گونه، زیستگاه و نوع بیماری متفاوت باشد و این موضوع ارزیابی دقیق خسارت و تلفات را دشوار می سازد. با این وجود، بیماری های باکتریایی و ویروسی می توانند موجب از بین رفتن جمعیت آبزیان و ایجاد لطمات جبران ناپذیر به زیر بخش شیلات شوند. این تلفات می تواند موجب افت بهره وری، تولید و عواید اقتصادی گردد. بنابراین، آبزی پروری کم و بیش متکی بر میکروبیولوژی ماهی است که میکروارگانیسم های موجود هم در محیط وحشی و هم محیط پرورش آبزیان را مورد مطالعه قرار می دهد. لازم به ذکر است که آلودگی و نحوه عملکرد عوامل بیماری زا در آبزیان بیشتر بر اساس استرس (اکسیداتیو) و عوامل محیطی تنظیم می شود. بنابراین علاوه بر بیماری‌ها، عوامل استرس‌زای غیرزیستی و زیستی مختلف نیز مسئول ایجاد استرس درون سلولی از جمله استرس اکسیداتیو در آبزیان هستند، که منجر به خسارت های اقتصادی در آبزی پروری می‌شوند. تجربه استرس اکسیداتیو ناشی از نوسانات محیطی یکی از نمونه‌هایی است که به واسطه آن، کاهش تولید آبزیان اثبات شده است (ادامه دارد).
