مبانی تکثیر و پرورش میگو (بخش اول، زیست شناسی- قسمت پنجم)
مبانی تکثیر و پرورش میگو، بخش اول- زیست شناسی میگو (قسمت پنجم)
نوشته: دکتر Balasubramanian ، دکتر Kannappan و دکتر Vijayan
ترجمه : علی قوام پور
دستگاه تنفس
اصلی ترین قسمت دستگاه تنفسی میگوها، از آبشش تشکیل شده است. آبشش میگو به شکل درختی است که از یک تنه محوری با شاخه های جانبی زوج در امتداد آن تشکیل شده است (شکل1).
شکل1: درخت تنفسی در میگوهای پنائیده (Joel و همکاران،2007)
هر انشعاب از آبشش ها به صورت عمود بر محور اصلی قرار گرفته است. دیواره سپتوم طولی، رگ آوران را از رگ وابران جدا می سازد. رگ آوران اصلی، همولنف را به شاخه محوری آبشش انتقال می دهد. رگ های آوران ثانویه همولنف را به سمت شاخه های جفت شده و انشعابات آن ها می رسانند. تبادل گاز در تیغه آبشش انجام می شود. سد آب- همولنف در هر رشته یافت شده و از کوتیکول، اپیتلیوم و غشاء زمینه ای تشکیل شده است. این سد، در انتشار سریع گازها بین آب و همولنف دخیل می باشد. رگ وابران خون اکسیژن دار را از نوک رشته ها به قلب منتقل می کند (شکل2).
شکل2: شریان های آوران (آبی) و وابران (قرمز) در انشعابات آبششی میگوهای پنائیده (Gopel و Wirkner، 2020)
آبشش علاوه بر عملکردهای تنفسی، نقشهای اساسی دیگری همچون تعادل املاح و آب، دفع آمونیاک و جذب کلسیم را نیز بر عهده دارد. آبشش ها همچنین در به دام انداختن و از بین بردن ذرات خارجی در همولنف به ویژه باکتری ها ایفای نقش می کنند.
