اقدامات پیشگیرانه برای کاهش بروز AHPND و WSSV در پرورش میگو (بخش نهم)
نوشته: Eleonor A. Tendencia and Victor Emmanuel J. Estilo
ترجمه علی قوام پور
تشدید سایر اقدامات پیشگیرانه
استفاده از چاه های عمیق برای تأمین آب استخرهای پرورش، راهکاری بسیار مطلوب است چرا که این منابع آبی اساساً عاری از عوامل بیماری زا می باشند. با این حال، در صورت نیاز به استفاده از آب های سطحی برای پرورش، به منظور آماده سازی و فرآوری آب پیش از استفاده در استخرها، نیاز است استخر ذخیره آب در مزرعه احداث شود. لازم است آب مورد استفاده برای آبگیری، پیش از ورود به استخر، از فیلترهای چشمه ریز عبور نماید تا ناقلین عوامل بیماریزای موجود در آب، از آن حذف شوند. هر استخر می بایست لوازم و تجهیزات مربوط به خود را همچون سشی دیسک، قایق های غذادهی، ظروف نمونه برداری و ... را برای پیشگیری از انتقال آلودگی در اختیار داشته باشد. تجهیزات مورد استفاده در پایش میدانی پارامترهای آب استخرها نیز باید پس از هر بار استفاده به طور مناسب ضد عفونی شوند.
پرندگان به دلیل توانایی در جابجایی از مزرعه ای به مزرعه دیگر به یکی از نگرانی های اصلی در پرورش میگو تبدیل شده اند و به دلیل عادت به تغذیه از میگوهای ضعیف و بی حال از استخرهای مجاور که در معرض بیماری قرار گرفته اند، این قابلیت را خواهند داشت که ویروس ها و سایر عوامل بیماریزا را با سرعت بالا منتشر سازند. دستگاه ها و تجهیزات متواری کننده پرندگان به ویژه توری ها و ریسمان های مقاوم به اشعه UV، در جلوگیری از ورود پرندگان به محدوده استخرهای پرورش، بسیار مؤثرند.
استفاده از Birdnet در بالای استخر پرورش میگو برای ممانعت از ورود پرندگان به محیط پرورش
درختان و رستنی هایی که می توانند به عنوان پناهگاه پرندگان در درون مزرعه عمل نمایند نیز می بایست از محیط مزرعه حذف شوند. علاوه بر این سایر ساختارهای عمودی غیر ضروری در مزرعه که پرندگان می توانند بر روی آن ها بنشینند نیز باید به حداقل رسیده و یا حذف شوند.
استفاده از پوشش های پلی اتیلن (HDPE) نیز امکان آماده سازی سریعتر (و مطمئن تر) استخر را فراهم و نیاز به تعمیر و ترمیم دیواره ها در بین دو دوره پرورش را کاهش خواهد داد. در بستر استخرهای دارای پوشش HDPE به دلیل حفاظت در برابر شسته شدن کف و دیواره ها در طول دوره پرورش، لجن کمتری تجمع پیدا می کند. به این ترتیب، محیط کشت مناسب برای عوامل بیماریزا در بستر ایجاد نگردیده و برای پرورش میگو، فضای مناسب تری ایجاد خواهد شد.
با این حال، برای اجرای مؤثر این اقدامات، لازم است پروتکل های امنیت زیستی در مزرعه به صورت هفتگی (و یا با هر تناوب مطلوب در فواصل زمانی مشخص) به صورت مستقل انجام شود تا از هرگونه خطا در حفاظت از مزرعه پرورش در مقابل عوامل بیماریزا پرهیز به عمل آید. اجرای این ممیزی ها و نظارت های دوره ای کمک می کند تا از اجرای صحیح تمامی پروتکل ها و روندهای امنیت زیستی اطمینان حاصل شود.
