اتفاقات شبانه در مزارع پرورش میگو (قسمت پنجم)
نوشته : Soraphat Panaakorn
ترجمه: علی قوام پور
فیتوپلانکتون ها
طی ساعات شب، در زمانی که تولید اکسیژن توسط فیتوپلانکتون ها اتفاق نمی افتد، pH کاهش پیدا نموده و جذب مواد معدنی نسبت به ساعات روز نیز دجار افت می شود. میگوها برای پوست اندازی، میزان بالایی از مواد معدنی را مورد استفاده قرار می دهند.
در زمان هایی که میزان مواد معدنی در محیط کم باشد، مرگ پلانکتونی نیز آغاز می شود. در چنین مواردی پرورش دهندگان متوجه کاهش pH به میزان حدود 0.3 تا 0.5 واحد در استخر پرورش (نسبت به روز قبل) گردیده و می توانند کراش انبوه پلانکتونی را ظرف دو روز آتی پیش بینی نمایند. در این شرایط، لازم است مدیریت مناسبی بر استخر پرورش، اعمال گردد.
هرگاه لازم باشد پرورش دهندگان برای تقویت میگوها در روند پوست اندازی اقدام به افزودن مواد معدنی به آب نمایند، می توانند این کار را در ساعات شب انجام دهند. اما هرگاه این اقدام برای تقویت شکوفایی پلانکتونی باشد، می بایست در ساعات اولیه صبح صورت پذیرد.
مرگ پلانکتونی می تواند یکی از بدترین کابوس های مدیران مزارع پرورش میگو قلمداد شود. در چنین مواقعی، pH و اکسیژن محلول دچار افت ناگهانی می شوند. علاوه بر این مواد آلی بستر افزایش یافته و بر جمعیت میکروارگانیسم ها به طور ناگهانی طی مدتی کوتاه افزوده و مقادیر بالایی از گازهای سمی آزاد می گردد. تمامی این موارد بر سلامت میگوهای درون استخر اثر سوء خواهد داشت.
به منظور جلوگیری از مرگ پلانکتونی لازم است نسبت مناسبی از مواد معدنی در آب استخر موجود باشد. به این منظور می بایست مقدار کلسیم، منیزیم، پتاسیم و سایر عناصر دائما مورد ارزیابی واقع شود. این ارزیابی و افزودن مواد معدنی به آب به حفظ پایداری شکوفایی جلبکی کمک می کند. علاوه بر این، میکروارگانیسم هایی که در تبدیل مواد آلی به معدنی مفید هستند می توانند با فراهم آوردن عناصر مورد نیاز کافی در حفظ این شکوفایی مؤثر باشند. پس از مرگ پلانکتونی به ویژه بعد از بارش های سنگین، اقدام فوری برای مدیریت شرایط بسیار ضروری است.
