آبزیستان ABZISTAN

طی نخستین سال های ظهور پرورش میگو به شیوه نوین، تولیدکنندگان تحت فشار اندکی برای استفاده از مولدین پرورشی یا اجرای پروژه های اصلاح نژاد بودند. تنها در مناطق ایزوله ای در اقیانوس آرام جنوبی و کشورهایی همچون برزیل، ونزوئلا و ایالات متحده آمریکا که گونه تجاری میگو در آن ها بومی نبود برنامه های پیشگام اصلاح نژاد راه اندازی گردید. از آن به بعد، بحران های ناشی از بیماری و نیاز به افزایش کارائی در پرورش میگو پرورش دهندگان را برآن داشت تا به ارزیابی مجدد و بهبود ژنتیکی صفات و اصلاح نژاد ذخایر میگوی پرورشی راغب گردند.

در این راستا و به عنوان بخشی از ارزیابی بین المللی  Shrimp OP:2001 که توسط اتحادیه جهانی آبزی پروری انجام گرفت، تولید کنندگان از سراسر جهان، در خصوص روش های اجرایی اصلاح نژاد و مولد سازی انجام شده توسط خود مورد پیمایش قرار گرفتند.

مشارکت کنندگان شامل از پرورش دهندگان، مدیران مراکز تکثیر، مدیران مراکز نگهداری مولد و محققین شاغل در مراکز تحقیقاتی بودند.

این ارزیابی نشان داد که اساس و انگیزه اصلی در راه اندازی برنامه های اصلاح نژاد، ارتقاء مقاومت نسبت به بیماری ها، افزایش تولید و کاهش اتکاء به ذخایر وحشی بوده است.

همچنین در پیمایش انجام شده مشخص گردید که در حوزه های جغرافیائی مختلف و گونه های متنوع، تفاوت زیادی در پیشرفت چنین برنامه هایی دیده می شود و نیاز به افزایش تعاملات و همکاری های جهانی و منطقه ای را مورد تأکید قرار داد.

(ادامه دارد)