بیوفلاک ، فرصت ها و تهدیدها
اگر کشورهای شرق آسیا ، پس از چندین سال آبزی پروری ، به سیستم های متراکم و مکانیزه روی آوردند و این صنعت را با صبغه ای علمی دنبال نمودند ، در ایران اما این رویکرد خیلی زود در میان دست اندرکاران آبزی پروری به ویژه در صنعت میگو ، هواداران خود را یافت . با این حال دلایلی چند ، از جمله تجربه ناموفق سیستم های متراکم و مدار بسته در قزل آلا و شیوع بیماری در مزارع پرورش میگو ، سبب ایجاد نوعی محافظه کاری و شاید هراس از ورود به عرصه های نوین پرورش آبزیان در میان دست اندرکاران این زیر بخش شده که می توان گفت بخشی از آن منطقی و بخشی غیر معقول است .
در این زمینه به نظر می رسد اتخاذ رویکردی ایجابی ، منطقی ترین راهکار باشد تا در کنار توسعه شیلات و آبزی پروری ، از تهدیدهای منجر به رکود و یا احیاناً شکست این صنعت در کشور پرهیز گردد چرا که با توجه به مکانیسم های حاکم بر بخش کشاورزی و سایر صنایع و فعالیت های اقتصادی ( بجز حوزه انرژی ) در کشور ، رکود آبزی پروری ، به تغییر سریع( و غالبا منفی) در دیدگاه مسؤولین نسبت به کلیت صنعت به جای ضرورت رفع مشکلات صنعت جهت غلبه بر تهدیدات و عوامل موجد رکود خواهد انجامید .
مقاله ای که لینک دانلود آن در ذیل این مطلب تقدیم گردیده ، احتمالاً پیش از این نیز در وبلاگ ارائه شده است اما بی مناسبت ندیدم مجدداً آن را به عنوان معرفی یکی از روش های نوین پرورش آبزیان که شاید به مثابه تیغی دو لبه در روند توسعه این فن مطرح است ، در وبلاگ قرار دهم با این امید که مورد توجه بازدید کنندگان واقع گردد :
