کتابچه راهنمای حاضر، چندسال قبل با استفاده از چند مرجع و رفرنس زبان اصلی توسط اینجانب ترجمه و نألیف شد و در فضای وب قرار گرفت. بعدتر این کتابچه در پورتال آموزش و ترویج سازمان تات هم منتشر شد و بعد از این سال ها، تصمیم گرفتم در وبلاگ آبزیستان (که در واقع پیش از این ها می بایست انجام می دادم) بارگذاریش کنم. امیدوارم مورد پسند علاقمندان قرار بگیره.
تأثیر مواد مغذی حاصل از مزارع پرورش ماهی در قفس بر شکوفایی پلانکتونی، بستگی به جریانات دریائی، لایه بندی دمایی و تبادل مواد بین بستر و ستون آب دارد.
استفاده مطلوب از منابع آبی ، مسئله ای است که نباید از سوی کارشناسان امور نادیده گرفته شود زیرا وضعیت اقلیمی کشورمان اقتضا می کند که حداکثر بهره برداری از منابع آبی صورت گیرد . از دیرباز روشهایی برای جمع آوری و ذخیره آب در مخازن مرسوم بوده که برای امور کشاورزی و دامداری و غیره به مصرف میرسد . باتوجه به وجود این مخازن ذخیره آب و شبکه های آبیاری و زهکشی بوضوح مشاهده می کنیم که منابع خوبی از آب بصورت ارزان و اقتصادی در اختیار ما قرار دارد و با اندکی تغییرات می توان برای پرورش ماهی استفاده کرد .
پوست، آبشش و دیواره روده، به عنوان بخشی از نخستین دیواره دفاعی در ماهی ها در مقابل عوامل بروز استرس در محیط محسوب می شوند. پوست ماهی با ایجاد حفاظت فیزیکی و شیمیائی در مقابل مواد مضر در آب از قبیل انگل ها، عوامل بیماریزا و ذرات معلق ایفای نقش می نماید. اگر بافت پوست فاقد توانایی بوده و یا آسیب ببیند اولین سد دفاعی ماهی دچار اختلال خواهد گردید.
بافت پوست دارای چندین لایه است که هریک از آنها در ایجاد مقاومت و انعطاف وظایف متنوعی بر عهده دارند.
محققین شرکت Nofima پروژه ای را با هدف ارزیابی تأثیر سطوح متفاوت روی و امگا 3 ( EPA و DHA) در خوراک، بر روی عملکرد، خواص دفاعی و بهبود زخم در پوست آزاد ماهیان به انجام رسانیده اند.
در این مطالعه، پنج گروه از بچه ماهی ها ، با مقادیر مختلف روی( بین 100 تا 300 میلی گرم) و امگا 3 ( بین 0.5 تا 2 گرم) در هر کیلوگرم غذا در مراحل تولید اسمولت، انتقال به آب شور و 10 هفته پس از انتقال تغذیه شده و موارد مختلف مرتبط با مقاومت و عملکرد بافت پوست در آن ها بررسی گردید.
نتایج نشان داد لایه های مجزای پوست در ماهی ها در تیمارهای یاد شده ، تحت تأثیر مقادیر روی و امگا 3، عملکرد و مقاومت مختلفی را از خود نشان دادند به نوعی که لایه های داخلی متأثر ازمقادیر امگا 3 بیشتر، مقاومت بالاتر و لایه اپیدرم( خارجی ترین لایه پوست) تحت تأثیر دوز خوراکی بالاترروی، دارای نرمی و سلول های مترشحه موکوس بیشتری بودند . علاوه بر این قدرت ترمیم پذیری زخم در پوست ماهی هایی که با مقادیر بالاتر روی و امگا 3 تغذیه شده بودند بیشتر بوده است .
این نتایج، می تواند در کاهش تلفات و عوارض ناشی از انتقال بچه ماهی ها به قفس های دریایی، پرورش دهندگان را یاری نماید.
