فایلی که در این مطلب از طریق لینک ذیل به حضور تقدیم گردیده، چندسال قبل توسط بنده و دو تن از همکاران گرامی در پژوهشکده میگو کشور نگاشته و در مجله ترویجی میگو و سخت پوستان منتشر شد. امیدوارم مورد توجه و استفاده شما بزرگواران واقع شود.
وبیناری که لینک دسترسی به اون در ذیل مطلب قرار داده شده و در واقع فایلی با موضوع هوادهی است که در سال 2020 توسط آقای پروفسور کلود بوید ارائه شده از جمله وبینارهایی است که ظرف این چندسال، بارها و بارها به عنوان مرجع اساتید و مروجان صنعت آبزی پروری مورد استفاده قرار گرفته. به هرحال پروفسور بوید رو همه می شناسند و هوادهی هم از جمله مباحث بسیار ضروری در توسعه تولید آبزیان پرورشی است. ذکر این نکته را در همینجا لازم می دونم که صدای وبینار تا حد زیادی بی کیفیته ولی چون متن فایل، واضح و به انگلیسی روان تهیه شده قطعا علاقمندان را راضی خواهد نمود.
مقاله ای که لینک دانلود آن را ذیل همین مطلب ملاحظه میفرمائید، جنبه های فنی و کاربردی هوادهی در استخرهای پرورش میگو را مورد بررسی قرار داده است. این مقاله در سال 1399 در نشریه ترویجی میگو و سخت پوستان چاپ و منتشر گردیده و امیدوارم مورد توجه و استفاده علاقمندان واقع شود.
اخیراً Daniel Pauly، محقق دانشگاه بریتیش کلمبیا در کانادا،؛ تئوری محدودیت آبشش- اکسیژن را بر اساس اختلاف نرخ آنابولیسم و کاتابولیسم در فرمول رشد ارگانیک (Organic growth) :
dW/dt= Hwd-kw
تعریف نموده است. در این فرمول، رشد زی توده در واحد زمان برابر است با زیر توده سنتز شده جدید (Hwd)منهای زی توده تجزیه شده (kw).
در مورد رسیدگی جنسی، رشد تخمدان ها مستلزم کسب انرژی و اجزاء ساختاری نظیر آمینواسیدها می باشد. بنابراین غذای خورده شده می بایست توسط اکسیژن، اکسید شده و طی فرآیندهای هوازی، انرژی به شکل ATP در دسترس قرار گیرد.
در اینجا نقش آبشش ها در آبزیان پررنگ تر می شود. در واقع رشد آبشش ها تابع رشد دو بعدی است در حالی که رشد بدن در سه بعد صورت می پذیرد. به این ترتیب، رشد آبشش تا حد مشخصی تأمین کننده اکسیژن مورد نیاز برای رشد آبزی است. در حقیقت ارائه دهنده تئوری GLOT بر این باور است که، حد رشد آبشش تعیین کننده رشد زی توده (میزان و نرخ آنابولیسم) می باشد.
اما یکی از موارد بسیار مهم در این تئوری، تأثیر تراکم بر خصوصیات تولید مثلی است. در تراکم های بالا، اکسیژن در دسترس برای آبزی کاهش می یابد. از این رو، آبشش در آبزیان درشت تر، ظرفیت اکسیژن گیری مناسب برای تأمین اکسیژن لازم جهت سوخت و ساز را نخواهند داشت. اما در آبزیان کوچکتر، سطح آبشش، متناسب با جثه آبزی، قادر به تأمین اکسیژن مورد نیاز بیشتری خواهد بود.
نتیجه منطقی که این تئوری ارائه می دهد اینکه :
در شرایط استرس اکسیژنی (ناشی از عواملی همچون افزایش تراکم)، آبزیان با جثه های پائین تر شانس بقا و تولید مثل بیشتر خواهند داشت و از آن گذشته، آبزیان ممکن است در سنین کمتر (با جثه کوچک تر) به بلوغ برسند.
چندی در گروه SHRIMPدرسایت یاهو،ایمیلی فرستاده شده بود با عنوان Taeration.
این تکنولوژی(که توسط شرکت AIA در فلوریدا معرفی شده)نوعی هوادهی سیستم های آبزی پروریه که در اشل کوچکتر در آکواریوم های معمولی استفاده میشه و کار مهم این شرکت ( AIA) تطابق تکنیک موجود برای استفاده در مقیاسهای بزرگتر بوده.اگربه تصویر زیر توجه کنید این مطلب روشنتر میشه:
در حقیقت این سیستم ازهمون فیلترهای معمولی آکواریوم (که به عنوان Liquid Filter هم معروف هستند)الهام گرفته که با جذب ذرات ریز معلق در آب و پمپاژ دوباره مخلوط آب و هوا،هم ستون آب رو تمیز میکنه و هم بواسطه تولید حبابهای ریز هوا،انتشار اکسیژن رو در آب بهبود میبخشه.منتها در اینجا دیگه فیلتراسیون انجام نمیشه و فقط هوادهی صورت میگیره.
شرکت سازنده ،راندمان اکسیژن دهی آب رو توسط این سیستم بالاتر از انواع دیگر هوادهی ،حتی سیستم لوله های تراوا معرفی کرده. البته به نظر میرسه استفاده از این روش در مخازن نرسری و برود استوک کارائی و توجیه بیشتری نسبت به استخرهای بزرگتر داشته باشه.حتی دوستانی که در کارگاههای تکثیر خودشون (که غالباً هم برق دار هستند)مخازن نگهداری مولد دارن و میخوان گردش آب در مخازن برقرار کنن میتونن از این سیستم ابداعی الگو بگیرن.
