آشنایی با اثر واربرگ (The Warburg effect) و اهمیت آن در بروز بیماری لکه سفید ویروسی
اثر واربرگ (Warburg) نخستین بار در سال 1930 توسط دانشمندی به همین نام و در زمینه سلول های سرطانی تشریح گردید. این اثر، راهکار تأمین انرژی مورد نیاز سلول های سرطانی و سرعت بالای این سلول ها در سنتز ماکرومولکول های حیاتی برای رشد و تکثیر این سلول ها را تبیین نموده است.
در واقع، اثر واربرگ، بر گلیکولیز هوازی در فرآیند تولید انرژی در سلول های سرطانی تأکید دارد که در آن مصرف گلوکز و تولید لاکتات حتی در حضور اکسیژن افزایش می یابد (در شرایط عادی، گلیکولیز به صورت بی هوازی، تولید کننده لاکتات می باشد). در این بین، مسیرهای متابولیکی دیگری نظیر پنتوز فسفات، متابولیسم اسیدهای آمینه و هموستاز لیپیدی نیز افزایش قابل ملاحظه ای پیدا می کنند.
بجز در سلول های سرطانی، در بسیاری از موارد آلودگی ویروسی در مهره داران نیز، اثر واربرگ مشاهده شده است. با این حال، در مقاله ای به قلم Mei-An Su و همکاران که در سال 2014 در نشریه PLOS به چاپ رسیده، تأمین انرژی مورد نیاز برای تکثیر ویروس لکه سفید میگو نیز به اثر واربرگ منتسب شده است.
در واقع، بر اساس آنچه محققین یاد شده ادعا نموده اند پس از آلودگی میگو توسط ویروس لکه سفید، اثر واربرگ، با افزایش تولید انرژی و تغییر مسیر سنتز متابولیت های درون سلولی به نفع ویروس، انتشار آلودگی در سلول ها را تسهیل می سازد.
