توالت میگو
در استخرهای پرورش میگو ، تشکیل لجن و خاک سیاه ، عامل اصلی بروز بسیاری از بیماری ها محسوب می گردد .تجمع غذای مصرف نشده و مواد دفعی حاصل از سوخت و ساز میگو در نهایت منجر به شکل گیری شرایط بی هوازی و ایجاد آمونیاک و سولفید هیدروژن شده و موجبات استرس به میگوها را در محیط پرورش فراهم خواهد ساخت و در این وضعیت ، بروز بیماری ها به آسانی ممکن و محتمل خواهد بود .
به منظور پرهیز از بروز چنین شرایطی ، پرورش دهندگان ، اقدام به احداث توالت میگو در فضایی در حدود 1 تا 2 درصد از مساحت استخر ، بسته به سطح مفید زیر کشت در مرکز استخر ( در استخرهای دارای هواده با امکان تجمیع مواد دفعی در این منطقه ) می نمایند .
این سازه سیمانی ، به شعاع 2 تا 3 متر و با شیب به سمت مرکز ، چاله ای به عمق 70 تا 100 سانتی متر ایجاد می نماید که با حرکت دائمی آب توسط دستگاه های هواده ، مواد دفعی و غذای مصرف نشده محیط بستر را در درون خود جای می دهد .
تخلیه مواد دفعی با استقرار پمپ لجن کش در چاله یاد شده به صورت هفتگی و یا در مواقع لزوم مانع انباشت لجن در توالت میگو خواهد شد . فواید این سازه به اجمال در ذیل آورده شده است :
- کاهش ریسک بیماری
- حذف استرس ناشی از آلودگی بستر
- پرهیز از بکارگیری مقادیر قابل ملاحظه مواد شیمیایی به عنوان بهبود دهنده محیط بستر
- کاهش چشمگیر آمونیاک
- کنترل ضریب تبدیل غذایی
- حذف آلودگی از محیط استخر
